tag:blogger.com,1999:blog-21001703914663863142023-11-15T23:36:38.897-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbriefinzichten uit het recente wetenschappelijk onderzoek toegankelijk gemaakt voor een professioneel en geïnteresseerd publiekUnknownnoreply@blogger.comBlogger40125tag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-1992222433459013522021-02-03T03:30:00.000-08:002021-02-03T03:30:28.527-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 10 (1 - winter)<p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="-webkit-font-kerning: none;"><b>P</b></span><span style="-webkit-font-kerning: none; background-color: white;"><b>orno en de relatie met seksueel misbruik </b></span></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Kris Vanhoeck</span></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">inleiding</span></b></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Er is grote bezorgdheid dat pornografie een negatieve invloed heeft op attitudes en gedrag. 88,2% van pornovideo” bevatten fysieke en 48,7% verbale agressie (Bridges, et al., 2010). Bijna alle daderacteurs waren mannen met een vrouwelijk slachtoffer. Is er een verband tussen blootstelling aan pornografie en seksuele agressie ? Verhoogt pornografie de kans om dader te worden of te blijven ? De onderliggende hypothese is dat individuen die zedenfeiten plegen, vaker gebruik maken van pornografie of dat pornografie een sterker effect op hen heeft. Er is echter weinig wetenschappelijke evidentie voor deze stellingen (Ferguson & Hartley, 2009). Verder onderzoek moet uitmaken of pornogebruik een rol speelt in het risicomanagement bij seksuele delinquenten. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">vraagstelling</span></b></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Verschillende theorieën hebben zich over deze vragen uitgelaten. Seto, Maric en Barabaree (2001) passen de sociale leertheorie van Bandura toe en beklemtonen dat wanneer een individu masturbeert bij pornografie, de bijhorende opwinding en bevrediging de kans vergroten dat gedrag kan volgen dat overeenkomt met wat in de porno te zien was. Porno kan geweld koppelen aan seksueel genot. Zillman (1971) voorspelt in zijn Excitation Transfer Theory dat porno een langdurige werking heeft die opwinding bij latere seksuele prikkels kan versterken. Indien risicokenmerken voor seksuele agressie (bv. impulsiviteit en vijandigheid) samengaan met frequent pornogebruik, dan stijgt het risico op seksuele agressief gedrag (Vega & Malamuth, 2007). Maar Kingston en collega’s (2009) wijten dit vooral aan tussenliggende variabelen als persoonlijkheid, thuisomgeving en peer-invloeden. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Probleem is dat er binnen de literatuur geen eensgezindheid is over de definitie van pornografie (Seto et al., 2001). Onderzoek maakt ook niet altijd onderscheid of de impact op crimineel gedrag een direct gevolg is van de seksuele of van de gewelddadige elementen in de porno. Het onderzoek van Mellor en Duff (2019) heeft tot doel alle studies over de mogelijke band tussen pornoconsumptie en seksueel geweld samen te brengen. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Emily Mellor & Simon Duff (2019). The use of pornography and the relationship between pornography exposure and sexual offending in males: A systematic review</span></b></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>De auteurs vonden 21 studies die verschillende mogelijke invloeden van porno op seksueel misbruik bespreken.</span></span></p>
<span style="font-family: verdana;"><div style="font-style: italic;"><i style="font-family: verdana;"><br /></i></div><span style="font-size: medium;"><i>Porno als risicofactor om later dader te worden.</i> </span></span><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> Uit onderzoek blijkt dat wie seksuele delicten pleegt, in zijn preadolescentie- en adolescentiejaren minder met pornografie bezig was dan de gemiddelde generatiegenoot.</span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Qua pornogebruik in de volwassenheid is er geen verschil tussen plegers en een controlegroep.</span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Studies die soorten daders onderling vergeleken, rapporteren geen verschil in de adolescentiejaren, maar wel daarna.</span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Plegers van kindermisbruik gebruiken meer porno in de jongvolwassenheid dan plegers die volwassen slachtoffers maken.</span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Extrafamiliale plegers gebruikten in hun verleden meer porno dan incestplegers.</span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Blootstelling aan pornografisch materiaal tijdens de adolescentiejaren hield wel verband met een vroeg begin van seksuele delicten. </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span></span><div><i style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></i></div><div><span style="font-size: medium;"><i style="font-family: verdana;">Porno als risicofactor onmiddellijk voorafgaand aan het delict. </i><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> Verschillende studies geven aan dat plegers van kindermisbruik dit meer doen dan plegers die volwassen slachtoffers maken.</span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Die laatste groep gebruikt wel meer porno als niet enkel naar de uren en dagen voor het delict gekeken wordt, maar naar een voorafgaande periode van zes maanden.</span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Een groep van plegers van misbruik (53% - Marshall, 1988) geeft aan dat ze bewust naar porno hadden gekeken en dat de ervaren opwinding hen mede tot het misbruik had aangezet.</span></span></div><div><span style="background-color: white; font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Plegers van kindermisbruik gebruiken ook vaak (55% - Langevin & Curnoe, 2004) </span><i style="font-family: verdana;">porno tijdens het misbruik. </i><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> Maar dan is het eerder als groomingstrategie naar hun slachtoffers bedoeld en in mindere mate om hun eigen opwinding te verhogen.</span></span></div><div><i style="background-color: white; font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></i></div><div><span style="font-size: medium;"><i style="background-color: white; font-family: verdana;">Pornogebruik na het misbruik. </i><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Marshall (1988) is de enige die dit onderzocht.</span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Hij vond bij alle categorieën zedenplegers een verhoogd gebruik (in vergelijking met een controlegroep).</span></span></div><div><i style="background-color: white; font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></i></div><div><span style="font-size: medium;"><i style="background-color: white; font-family: verdana;">Porno en de ernst van hands-onfeiten. </i><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Verschillende studies geven aan dat wie (veel) porno gebruikt eerder minder ernstige delicten pleegt (minder lichamelijke letstels, minder fysieke dwang) en ook minder slachtoffers maakt (aantal).</span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Dit hoeft natuurlijk geen causaal verband te zijn. </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span></span></div><div><i style="background-color: white; font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></i></div><div><span style="font-size: medium;"><i style="background-color: white; font-family: verdana;">Porno als risicofactor voor recidive. </i><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> Kingston en collega’s (2008) ontdekten dat pornogebruik geen recidiverisico voorspelde voor laagrisicoplegers maar wel voor plegers met een hoog risico.</span><span style="background-color: white; font-family: verdana;"> </span><span style="background-color: white; font-family: verdana;">Bij wie specifiek naar deviante porno zocht én een hoog risico had, nam de recidivekans toe met 233%.</span>
</span><p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"><i></i></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">wat leren we hieruit</span></b></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Mellor en Duff (2019) bespreken vooral het effect van pornogebruik op seksuele delicten in het analoge leven. Uiteraard kan het bekijken en verspreiden van strafbare misbruikbeelden op zich schadelijk en problematisch zijn. Uit het onderzoek blijkt dat de relatie tussen pornografie en fysieke zedenfeiten niet zo duidelijk is. In ieder geval vinden ze geen eenduidig oorzakelijke verbanden. De resultaten zijn complex en soms tegenintuïtief. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></span></p><p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Zo is het een gangbare veronderstelling dat wie seksuele misdrijven pleegt, vaker pornografie kijken of er reeds jong aan blootgesteld werden (zie bv. Paolucci et al., 1997). Mellor en Duff vonden verschillende studies waarin net niet-seksuele dadergroepen veel meer pornoconsumptie melden. Vroegtijdige blootstelling aan pornografie lijkt geen risicofactor te zijn voor het plegen van een zedenmisdrijf. Zo wordt ook geen consistente relatie gevonden tussen pornogebruik en het plegen van een misdrijf voor, tijdens of na de blootstelling. Hypothesen uit vroegere literatuur die suggereren dat gedrag in pornofilms de kijker rechtstreeks kan aanzetten tot misbruik (Excitation Transfer Theory - Zillman, 1971) of dat het kijken naar porno kan leiden tot het aanleren en kopiëren van het bekeken gedrag (Social Learning Theory - Bandura, 1973), zijn mogelijkerwijs niet valide. Wel is er een tendens dat kindermisbruik vaker geassocieerd is met pornogebruik dan misbruik op volwassenen. Maar de conclusie is eigenlijk dat seksuele delinquenten niet als groep kunnen worden bekeken en dat pornogebruik in ieders verhaal een andere rol kan spelen (Kingston et al., 2009). Sommige individuele daders zoeken wel bewuste deviante porno op. In de review werd ten slotte geen aanwijzing gevonden dat pornogebruik een risicofactor voor recidive is, tenzij voor een beperkte groep van hoogrisicoplegers. (Voor een bespreking van het risico dat gebruikers van kindermisbruikbeelden overgaan tot hands-onfeiten, zie bv. Johnson, 2020). </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Uit sommige blijkt ook dat er individuele verschillen in kwetsbaarheid voor porno-effecten kunnen zijn, zoals IQ (Langevin & Lang, 1988). Tot slot is er ook een gebrek aan hedendaagse studies die langetermijneffecten bestuderen. Het is mogelijk dat door het internet de frequentie van blootstelling aan pornografie is toegenomen (Cooper, 1998). Mellor en Duff (2019) merken nog op dat de besproken studies weinig of geen onderscheid maken tussen gewelddadige en niet-gewelddadige pornografie en vaak een onduidelijke definitie van pornografie hanteerden (bv hoe expliciet moeten de beelden zijn.) </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">gevolgen voor therapie</span></b></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Porno is vrij beschikbaar en de meeste cliënten zullen het op internet tegenkomen. De vraag is dus relevant hoe cliënten ermee kunnen omgaan op een manier die hun recidiverisico niet verhoogt. De literatuurbespreking geeft aan dat porno wellicht niet risicoverhogend werkt en dat het effect met elke cliënt individueel besproken moet worden : wat is porno - welke porno kijkt hij - hoe gebruikt hij die - hoe ging dat in het verleden - welke beelden sluiten aan bij een misbruikrisico - … ? Ook de vraag of de porno-industrie acteurs en actrices uitbuit, kan een interessant gespreksonderwerp zijn. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Is het mogelijk dat het risico voor sommige cliënten vergroot, indien behandelaars eenzijdig het gebruik van porno verbieden of afraden ? Bill Marshall (2000) merkte al op dat zo een onrealistische omgeving gecreëerd kan worden waarin cliënten niet kunnen leren om met een maatschappelijke realiteit om te gaan (Marshall, 2000). Vanuit morele verontwaardiging is al veel onderzoek gefinancierd om een verband te vinden tussen pornografie en seksueel geweld, maar er wordt geen gevonden. Ondanks de massale beschikbaarheid van porno op het internet is er geen explosieve toename van seksueel misbruik sinds de jaren negentig. Vanzelfsprekend gaat het hier niet om misbruikbeelden van kinderen die schadelijk en strafbaar op zich zijn. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Uit deze review volgt als best practice dat op individuele basis in therapie gezocht worden naar mogelijke factoren die een individu kwetsbaar kunnen maken voor negatieve gevolgen van pornografie, bijvoorbeeld hun risico- of persoonlijkheidsfactoren (Kingston et al., 2009).</span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">conclusie</span></b></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>In dit onderzoek kon niet worden aangetoond dat er een verband bestaat tussen blootstelling aan pornografie en seksuele misdrijven. Er werd integendeel evidentie gevonden dat seksuele delinquenten gemiddeld minder vaak naar pornografie kijken en dat blootstelling aan pornografie niet leidt tot meer schade bij het slachtoffer. Therapeuten moeten aandacht besteden aan individuele verschillen die cliënten kwetsbaar kunnen maken voor de invloed van pornografie op recidiverisico. Er is meer onderzoek nodig over de impact van pornografie op de lange termijn. Het gebruik van pornografie is de laatste jaren waarschijnlijk veranderd door het toenemend gebruik van het internet en de daaruit voortvloeiende gemakkelijkere toegang tot pornografie. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Mellor, E. & S. Duff (2019). The use of pornography and the relationship between pornography exposure and sexual offending in males: A systematic review. <i>Aggression and Violent Behavior, 46, </i>116–126 </span></b></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></span></p><p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br />
<b>Literatuur </b></span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Bandura, A. (1973). <i>Aggression: A social learning analyses. </i>Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Bridges, A.J., R. Wosnitzer, E. Scharrer, C. Sun & R. Liberman (2010). Aggression and sexual behavior in best-selling pornography videos: A content analysis update. <i>Violence Against Women, 16</i>(10), 1065–1085. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Cooper, A. (1998). Sexuality and the internet: surfing in to the new millennium. <i>Cyberpsychology and Behaviour, 1</i>, 181–187. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="font-kerning: none;">Ferguson, C.J. & R.D. Hartley (2009). The pleasure is momentary...The expense damnable? The influence of pornography on rape and sexual assault. <i>Aggression and Violent Behavior, 14</i>, 323–329.<br />
Johnson, S.A. (2020). Child porn users & risk for engaging in contact offenses: faulty data minimizes offender’s risk & puts more children at risk for sexual abuse. <i>Forensic Research & Criminology - International Journal, 8</i>(2), 93</span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;">‒</span><span style="font-kerning: none;">99. <i>(Open Access)</i></span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Kingston, D.A., P. Federoff, P. Firestone, S. Curry & J.M. Bradford (2008). Pornography use and sexual aggression: The impact of frequency and type of pornography use on recidivism among sexual offenders. <i>Aggressive Behavior, 34</i>, 341–351. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Kingston, D.A., N.M. Malamuth, P. Federoff & W.L. Marshall (2009). The importance of individual differences in pornography use: Theoretical perspectives and implication for treating sex offenders. <i>Journal of Sex Research, 46</i>(2–3), 216–232. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Langevin, R. & S. Curnoe (2004). The use of pornography during the commission of sexual offences. <i>International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 48</i>(3), 572–586. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Langevin, R. & R.A. Lang (1988). Pornography and sexual offences. <i>Annals of Sex Research, 1</i>, 335–362. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Marshall, W.L. (1988). The use of sexually explicit stimuli by rapists, child molesters and nonoffenders. <i>The Journal of Sex Research, 25</i>(2), 267–288. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Marshall, W.L. (2000). Revisiting the use of pornography by sexual offenders: implications for theory and practice. <i>Journal of Sexual Aggression, 6</i>, 6777.</span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Paolucci, E.O., M. Genuis & C. Violato (1997). A meta-analysis of the published re- search on the effects of pornography. <i>Medicine, Mind and Adolescence, 72</i>, 1–2. </span></span></p>
<p style="background-color: white; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Seto, M.C., A. Maric & H. Barabaree (2001). The role of pornography in the etiology of sexual aggression. <i>Aggression and Violent Behaviour, 6</i>(1), 35–53.<br />
Vega, V. & N.M. Malamuth (2007). Predicting sexual aggression: The role of pornography in the context of general and specific risk factors. <i>Aggressive Behavior, 33</i>, 104–117.<br />
Zillman (1971). Excitation transfer in communication-mediated aggressive behaviour. <i>Journal of Experimental Social Psychology, 7</i>, 419–439.</span><br /></span></p></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-41901950498909454212020-11-26T04:59:00.004-08:002020-11-26T04:59:52.942-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 9 (4 - herfst)<p><span style="font-family: verdana;"> <b><span lang="DA">Stigmati</span></b><b><span lang="NL">sering van
pedofilie en het risico op seksueel geweld</span></b></span></p>
<br /><span style="font-family: verdana;"> Vincent Lambrecht <br />Nadège Rossignon <br />Kris Vanhoeck</span>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><b><span lang="NL">Inleiding</span></b><b><o:p></o:p></b></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="FR">Stigmatiserende attitudes </span><span lang="NL">komen
veel voor, bijvoorbeeld ten opzichte van mensen met psychische stoornissen,
beperkingen, hiv, sociaaleconomische status.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Maar parafiele of atypische seksuele interesses roepen bijzonder sterke
negatieve reacties op.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Een aanzienlijk
deel van het grote publiek lijkt ermee in te </span>stem<span lang="NL">men om pedofiele medemensen niet alleen vriendschap maar
ook fundamentele mensenrechten te onthouden, zelfs als ze geen strafbare
seksuele handelingen verrichten (Jahnke, 2018b).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Een verklaring kan zijn dat parafiele interesses</span><span lang="NL"> </span><span lang="NL">als een
risicofactor voor seksueel misbruik beschouwd worden.</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p><b style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Vraagstelling</span></b></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Erving
Goffman (1963)<span lang="NL"> bedacht de term ‘stigma’ : iemands sociale identiteit
wordt aangetast, indien</span><span lang="NL">
</span><span lang="NL">men</span><span lang="NL"> </span><span lang="NL">zich
geconfronteerd ziet met "een wereld die hen niet meer accepteert</span>" (p.30). <span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Een publiek</span> stigma <span lang="NL">uit zich op cognitief, affectief en gedragsniveau. Mensen
die deze stigmatiserende cognities (“stereotypen”) delen, kunnen</span><span lang="NL"> </span><span lang="NL">er affectief heel
intense negatieve emoties (bijv. woede, walging</span>) <span lang="NL">bij voelen</span>.
<span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Op gedragsniveau kan stigmatisering
zich uiten</span><span lang="DE"> als </span><span lang="NL">discriminatie, </span><span lang="FR">sociale </span><span lang="NL">uitsluiting</span> of agressie. <o:p></o:p></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Lehmann, Schmidt en</span><span lang="DE"> Jahnke
(2020)</span><span lang="NL"> willen het stigma ten aanzien van pedofilie onderzoeken en het vergelijken
met andere parafilieën.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>In tegenstelling
tot eerdere DSM-edities worden parafilieë</span>n
<span lang="NL">nu maar als pathologisch beschouwd wanneer ze klinisch significant leed,
interpersoonlijke problemen of schade zoals bij seksueel misbruik veroorzaken (</span>APA, 2013). <span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Afwijkende seksuele interesses kunnen een
risicofactor voor seksuele recidive zijn, maar het is nog omstreden of een
parafiele interesse ook in de ontstaansgeschiedenis van seksueel misbruik een
oorzakelijke rol speelt (vergelijk Seto, 2019)</span>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><b style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Robert Lehmann, Alexander Schmidt
& Sara Jahnke</span></b><b style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US"> (2020). Stigmatization
of Paraphilias and Psychological Conditions Linked to Sexual Offending</span></b></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span lang="NL">Er is
overvloedig bewijs dat het stigma dat aan pedofilie kleeft, sterk en
doordringend is (zie Jahnke, 2018b). Dit stigma maakt dat betrokkenen het onderwerp
in gesprekken vermijden en onder stress, eenzaamheid en andere geestelijke
gezondheidsproblemen lijden (Jahnke, Schmidt, et al., 2015), inclusief
chronische</span><span lang="NL"> </span><span lang="NL">suïcidegedachten</span> (Cohen et al., 2019). <span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Mensen uit de algemene bevolking hebben de
neiging om boosheid, angst, verminderd medelijden en walging te ervaren wanneer
ze denken aan iemand met pedofiele gevoelens en het is voor velen reden genoeg
om deze persoon uit te sluiten uit hun sociale kring (Jahnke, 2018a).</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span lang="NL" style="font-family: verdana;">Stigmatiserende reacties komen voort
uit het feit dat veel mensen denken dat seksuele verlangens vrij gekozen
worden. Wie ‘weloverwogen’ voor
pedofiele gevoelens kiest, mag bestraft en publiek veroordeeld worden. Daarenboven worden pedofiele gevoelens
geassocieerd met een hoog risico op het plegen van strafbare feiten. McCartan (2010) stelde vast dat de media
hierin een grote rol spelen. Zelfs
wanneer mensen met pedofiele gevoelens over goede gedragscontrole en de juiste </span><span style="font-family: verdana;">morele </span><span lang="NL" style="font-family: verdana;">overtuigingen
beschikken, gaan veel mensen er toch van uit dat het risico op misbruik groot
is</span><span style="font-family: verdana;">. </span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Lehmann, Schmidt en Jahnke
herhaalden eerst een vroeger onderzoek (</span><span lang="DE">Jahnke,</span><span lang="DE"> </span>et al.<span lang="NL">, </span>2015) <span lang="NL">waarbij
stigmatiserende houdingen ten opzichte van personen uit drie risicogroepen
vergeleken werden : personen met pedofiele gevoelens, personen met
seksueelsadistische verlangens en personen met antisociale neigingen
(“voortdurend rechten van anderen negeren”).<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>720 deelnemers beoordeelden de drie doelgroepen op vier kenmerken : 1)
beheersbaarheid van hun probleem ;</span>
2) <span lang="NL">hun gevaarlijkheid ; 3) affectieve reactie (angst, boosheid, medelijden) en
4) sociale afstand (“als ze geen strafdaad plegen, zou u dan met hen willen
omgaan ?”)</span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Op alle variabelen zijn de
stigmareacties van de deelnemers heviger ten aanzien van<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>mensen met pedofiele</span><span lang="NL"> </span><span lang="NL">gevoelens dan met
seksueelsadistische verlangens (behalve op gevaarlijkheid voor volwassenen en
op medelijden).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Wat betreft
gevaarlijkheid voor kinderen, boosheidsreacties en sociale afstand waren de
afkeurende reacties voor mensen met pedofilie het sterkst</span>. <span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ook in vergelijking met </span><span lang="FR">antisociale </span><span lang="NL">personen
was het publieke stigma ten opzichte van mensen met pedofilie duidelijk sterker
op alle geteste variabelen, met uitzondering van beheersbaarheid, medelijden en
gevaarlijkheid tav</span>
volwassenen.</span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Deze resultaten zijn in lijn met
deze van de eerste studie van Jahnke en collega’s (2015).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Een mogelijke verklaring zou kunnen zijn dat
pedofiele gevoelens erg zeldzaam zijn en daardoor vreemder en beangstigender.
Joyal en Carpentier (2017) vonden in een onlinebevraging dat pedofiele,
necrofiele en zo</span><span lang="SV">ö</span><span lang="NL">fiele gevoelens ongeveer evenveel voorkomen (rond de
6%).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Daarenboven zijn seksuele
handelingen met dode lichamen en met </span><span lang="DE">dieren </span><span lang="NL">ook
illegaal.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="DE">Lehmann, Schmidt
en Jahnke </span><span lang="NL">besluiten daarom te onderzoeken of stigmatiserende
houdingen ten aanzien van die groepen even sterk zijn.</span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">210 deelnemers tussen</span> 18 <span lang="NL">en</span> 76<span lang="NL"> jaar werden
bevraagd aan de hand van dezelfde vier schalen als in studie 1
(beheersbaarheid, gevaarlijkheid, affectieve reactie, sociale afstand!.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Mensen met pedofilie worden systematisch als
gevaarlijker gezien, vooral ten aanzien van kinderen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Opvallend is dat de drie parafilieën als even
‘onbeheersbaar’ waargenomen worden.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Slechts 15 à 20% van de proefpersonen denkt dat men voor zo’n seksuele
voorkeur kiest.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Boosheid springt eruit
als affectieve reactie die vooral bij pedofilie gevoeld wordt.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Enkel bij de stelling of deze mensen moeten
opgesloten worden (ook al hebben ze niets strafbaars gedaan) vond 50% dat
necrofielen en slechts 26% dat pedofielen moeten worden opgesloten (12% bij
zoöfielen).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Pedofilie roept in grote mate meer
angst op, mensen ervaren minder medelijden en willen veel meer sociale afstand
bewaren.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Beide studies bevestigen dus
dat pedofilie in het publieke bewustzijn als onaanvaardbaar ingeschat wordt en
dat dit niet te maken heeft met de zeldzaamheid van de aandoening.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>In tegenstelling tot necrofiele en zoöfiele
handelingen laten pedofiele handelingen vermoedelijk diepgaande trauma’s na bij
een kwetsbaar slachtoffer.</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><b><span lang="NL">Wat leren we hieruit</span></b><b><o:p></o:p></b></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>V</span><span lang="NL">ooroordelen
ontstaan wanneer mensen zich niet alleen bewust zijn van stereotypen die in de
maatschappij leven</span> (<span lang="NL">bv.</span><span lang="NL"> </span><span lang="NL">beheersbaarheid,
gevaarlijkheid), maar er ook mee instemmen en er intense negatieve emoties bij
voelen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Hier reageerden de deelnemers
met meer woede en angst en met minder medelijden tegenover mensen met
pedofilie.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Necrofielen of zware
alcoholisten kunnen op meer begrip rekenen.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Lehmann, Schmidt en Jahnke vermoeden dat dit te maken heeft met de
subjectief ingeschatte schade die kan worden veroorzaakt.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Minderjarigen slachtoffer die geen zinvolle
toestemming kunnen geven voor seksuele activiteiten.</span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Zoals eerder aangegeven, verwijst
stigmatisering op gedragsniveau naar discriminatie en kan het zich voordoen als
sociale vermijding. Hoewel de resultaten laten zien dat mensen op cognitief
niveau begrijpen dat mensen met pedofilie een seksuele interesse hebben die ze
niet kunnen kiezen om niet te hebben, is dit van weinig belang voor het
gedragsniveau, aangezien de sociale afstand tot deze groep nog steeds het
grootst is. Slechts ongeveer </span><span lang="FR">éé</span><span lang="NL">n op de tien zou mensen met pedofilie als vriend hebben,
terwijl ongeveer </span><span lang="FR">éé</span><span lang="NL">n op de vijf iemand met necrofilie of zo</span><span lang="SV">ö</span><span lang="NL">filie als
vriend zou hebben.</span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Zoals verwacht kwam pedofilie in
beide onderzoeken naar voren als meer gestigmatiseerd dan de parafiele en
niet-parafiele controlecondities. </span><span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="NL">Mensen met pedofiele gevoelens worden geacht minder
controle te hebben over hun aandoening en gevaarlijker te zijn</span>. <span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Bovendien is er meer angst en meer sociale
afstand ten aanzien van mensen met pedofilie.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Lehmann, Schmidt en Jahnke besluiten dat pedofilie een van de meest
verguisde menselijke aandoeningen</span>
is, <span lang="NL">ook in vergelijking met andere zeldzame seksuele fantasieë</span>n <span lang="NL">(bv necrofilie) </span>of <span lang="NL">problemen met een
potentieel voor veel schade (bv seksueel sadisme)</span>.<br style="mso-special-character: line-break;" /></span></p><p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><b><span lang="NL">Gevolgen voor therapie</span></b><b><o:p></o:p></b></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>D</span>e <span lang="NL">onderzoekers
gebruikten expliciet vignetten van personen die geen delicten hebben
gepleegd.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Maar beoordelaars gaan
blijkbaar uit van een sterk oorzakelijk verband tussen pedofiele</span><span lang="NL"> </span><span lang="NL">verlangens en
seksueel misbruik van kinderen (onbeheersbaar - gevaarlijk)</span>. <span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zo’n verband is echter enkel en alleen
aangetoond bij veroordeelde mannen die al eerder kinderen seksueel hebben
misbruikt (Mann et al., 2010).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Empirisch
bewijs over de oorzakelijke rol van pedofiele interesse in de
ontstaansgeschiedenis van seksueel misbruik van kinderen ontbreekt</span>. <span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De meerderheid (56%) van mannen die seksuele
fantasieën over kinderen aange</span><span lang="FR">ven, rapporte</span><span lang="NL">ren geen eerdere misdrijven tegen
kinderen </span>(Dombert et al.,
2016)<span lang="NL">, terwijl een meerderheid van veroordeelde seksuele kindermisbruikers geen
pedofiele voorkeur vertoont maar eerder gekenmerkt wordt door anti</span><span lang="PT">socia</span><span lang="NL">le
houdingen (</span><span lang="IT">Seto, 2019). </span><span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De stigmatisering van pedofiele seksuele
interesse is dus gebaseerd op verkeerde overtuigingen en moet vooral verklaard
worden door de sterke negatieve emotionele reacties van walging, angst en
boosheid </span><span lang="DE">(Jahnke, 2018a).</span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Strategieën om stigmatisering te
verminderen moeten daarom niet alleen een informatieve component bevatten, maar
ook een manier om empathie te creëren en walging te verminderen (</span>Harper et al., 201<span lang="NL">8</span>)<span lang="NL">.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Stigmatiserende houdingen hebben een
schadelijk effect op de geestelijke gezondheid van parafiele mannen, maar
verhogen ook het risico op nieuw misbruik en bemoeilijken de rehabilitatie van
seksuele delinquenten (</span>Blagden
et al., 2016<span lang="NL">).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Stigmatisering
kan "onder de huid" kruipen door de internalisering van negatieve
stereotypen en angst om ontdekt te worden, wat leidt tot meer eenzaamheid,
angst en depressie (Hatzenbuehler, 2009). Door een chronische toename van
stress draagt stigmatisering bij aan negatieve toestanden zoals boosheid of
verdriet, die vaak voorafgaan aan verlies van controle en seksueel geweld (Mann
& Hollin, 2007). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Bovendien kan angst
voor stigmatisering het hulpzoekend gedrag van betrokkenen verstoren, die
moeten afwegen of ze wel het risico willen nemen om vrienden, familie of zelfs
therapeuten in vertrouwen te nemen.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Hulpverleners moeten zich bewust zijn van deze problemen en een open en
acceptabele therapieomgeving bieden binnen hun ethische en wettelijke grenzen
(Levenson et al., 2019). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><b><span lang="NL">Conclusie</span></b><b><o:p></o:p></b></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Mensen die
worstelen met pedofiele gevoelens, krijgen bijkomend te maken met een
maatschappelijk stigma.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dit bemoeilijkt
echter juist een stap naar de hulpverlening, omdat men kan vrezen ook daar met
het stigma te maken te krijgen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Preventieve vroeghulp zoals Stop it Now biedt,
kan hierop een antwoord bieden.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="NL">Het
stigma dat aan misbruikplegers kleeft, is reëel en kan een nieuwe risicofactor
worden in hun leven.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Het is daarom
zinvol ook met de familie en de omgeving rond de cliënt te spreken.</span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><b><span lang="DE">Lehmann, R. J., </span></b><b><span lang="NL">A.F. </span></b><b><span lang="DA">Schmidt,
& </span></b><b><span lang="NL">S. </span></b><b>Jahnke,
S. (2020). </b><b><span lang="EN-US">Stigmatization of paraphilias and psychological
conditions linked to sexual offending. <i>The Journal of Sex Research, 57</i>,
1-10.</span></b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span lang="EN-US"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><b><span lang="DE">Literatu</span></b><b><span lang="EN-US">ur</span></b></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US">American Psychiatric Association (APA,
2013<i style="mso-bidi-font-style: normal;">). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Diagnostic and statistical manual of mental
disorders (5th ed.)</i>. Author. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DA">Blagden, N., </span><span lang="EN-US">B. </span><span lang="DE">Winder, </span><span lang="EN-US">&
C. Hames (2016). “They treat us like human beings”— Experiencing a therapeutic
sex offenders prison: Impact on prisoners and staff and implications for treatment.
<i>International Journal of Offender Therapy and </i></span><i><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></i></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><i><span lang="EN-US">Comparative
Criminology, 60</span></i><span lang="EN-US">(4), 371–396. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Cohen, L. J., </span><span lang="EN-US">S.
Wilman-Depena, S. Barzilay, M. Hawes, Z. Yaseen, & I. Galynker (2019).
Correlates of chronic suicidal ideation among community-based minor-attracted
persons. </span><i>Sexual
Abuse,32</i>(3), 273-300<o:p></o:p></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;">Dombert,
B., <span lang="NL">A.F. </span><span lang="DA">Schmidt,</span><span lang="NL"> R.</span><span lang="DA"> Banse, </span><span lang="NL">P. </span>Briken,
<span lang="NL">J. </span><span lang="ES-TRAD">Hoyer, </span><span lang="NL">J.</span><span lang="DE"> Neutze,</span><span lang="DE"> </span>&
<span lang="NL">M. Osterheider (2016). </span><span lang="EN-US">How common is men’s self-reported sexual interest in
prepubescent children? <i>The Journal of Sex Research, 53</i>(2), 214–223.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US">Goffman, E. (1963). <i>Stigma:
Notes on the management of spoiled identity.</i> New York: </span><span lang="DE">Simon and
Schuster. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="IT">Harper, C. A., </span><span lang="EN-US">R.M.
Bartels, & T.E. </span><span lang="FR">Hogue (201</span><span lang="EN-US">8). Reducing stigma and punitive
attitudes toward pedophiles through narrative humanization. <i>Sexual Abuse, 30</i>(5),
533-555. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US">Hatzenbuehler, M. L. (2009). How
does sexual minority stigma “get under the skin”? A psychological mediation
framework. <i>Psychological Bulletin, 135</i>(5), 707–730. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US">Jahnke, S. (2018a). Emotions and
cognitions associated with the stigma of nonoffending pedophilia: A vignette
experiment. <i>Archives of Sexual Behavior, 47</i>, 363–373. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US">Jahnke, S. (2018b). The stigma of
pedophilia: Clinical and forensic implications. </span><i><span lang="DE">European
Psychologist, 23</span></i>(2),
144–153. <o:p></o:p></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Jahnke, S., </span><span lang="NL">A.F. </span><span lang="DA">Schmidt, </span><span lang="NL">M. </span><span lang="DE">Geradt, </span><span lang="NL">& J.</span> Hoyer (2015). <span lang="EN-US">Stigma-related
stress and its correlates among men with pedophilic sexual interests. <i>Archives
of Sexual Behavior, 44</i>(8), 2173–2187.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="IT">Joyal, C. C., & </span><span lang="EN-US">J. Carpentier
(2017). The prevalence of paraphilic interests and behaviors in the general
population: A provincial survey. <i>The Journal of Sex Research, 54(</i>2),
161– 171. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US">Levenson, J. S., M.D. Grady,
& J.W. Morin (2019). Beyond the “ick factor”: Counseling non-offending
persons with pedophilia. <i>Clinical Social Work Journal, 12</i>, 1-9</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Mann, R., </span><span lang="EN-US">R.K. Hanson,
& D. Thornton (2010). Assessing risk for sexual recidivism: Some proposals
on the nature of psychologically meaningful risk factors. <i>Sexual Abuse, 22</i>(2),
191–217.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US">Mann, R., & C.R. Hollin,
(2007). Sexual offenders’ explanations for their offending. <i>Journal of
Sexual Aggression, 13</i>(1), 3–9.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US">McCartan, K. F. (2010).
Student/trainee-professional implicit theories of paedophilia. <i>Psychology,
Crime & Law, 16</i>(4), 265–288. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DA">Schmidt, A. F., </span><span lang="EN-US">A. </span><span lang="ES-TRAD">Mokros,
& </span><span lang="EN-US">R. Banse (2013). Is pedophilic sexual preference
continuous? A taxometric analysis based on direct and indirect measures. <i>Psychological
Assessment, 25</i>(4), 1146-1153. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="EN-US">Seto, M. C. (2019). The
motivation-facilitation model of sexual offending. <i>Sexual Abuse, 31</i></span>(1), 3–24.<br style="mso-special-character: line-break;" /></span>
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--><o:p></o:p></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-47026887547673086222020-09-11T07:29:00.000-07:002020-09-11T07:29:03.456-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief - Volume 9 (3 - zomer)<p><span style="color: #2b00fe; font-family: verdana;"> Bestialiteit - een onderschat fenomeen</span></p><span style="font-family: verdana;"><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div>Nadège Rossignon<br />Kris Vanhoeck<br /><br /><br /><b>inleiding</b><br /><span> </span>Hoewel er in de bijbel al aanwijzingen van zoöfilie en bestialiteit te vinden zijn, hebben we geen betrouwbare informatie over de prevalentie van het gedrag of over de betekenis ervan. Academisch onderzoek is schaars omdat door dierenartsen en asielcentra niet over zoöfilie (seksuele interesse in of aantrekking tot een dier) en bestialiteit (opzettelijk gebruik van dieren voor seksuele doeleinden) gerapporteerd moet worden. De bestaande literatuur is sterk verouderd. In de jaren zestig gaf 17,7% van een groep zedendelinquenten, 14,7% van andere gedetineerden en 8% van een controlegroep aan seksuele handelingen met dieren te hebben gepleegd. Bijna veertig jaar gingen voorbij tot tussen 2003 en 2008 opnieuw drie studies werden gepubliceerd. Gemiddeld 43% van de zedenplegers in deze studies meldde seksuele handelingen met dieren, wat aanzienlijk hoger is dan eerder gemeld.<br /><br /><br /><b>Vraagstelling</b><br /><span> </span>In de jaren 1970 beweerde de wereldberoemde seksuoloog John Money nog dat zoöfiele gedragingen meestal van voorbijgaande aard zijn en zich voordoen wanneer er geen andere seksuele uitlaatklep beschikbaar is. Miletski (2001) ondervroeg 93 zoöfielen (82 mannen en 11 vrouwen). 12% van haar steekproef had seks met dieren omdat er geen menselijke partner beschikbaar was en slechts 7% was te verlegen om seks te hebben met mensen. Voor alle 11 vrouwen was seksuele aantrekking de belangrijkste reden en voor 7 vrouwen was die aantrekking gegroeid uit liefde en genegenheid voor het dier. Studies in de brede populatie gepubliceerd tussen 2002 en 2016 geven aan dat het vooral om blanke mannen gaat, in de leeftijd van 16 tot 78 jaar, van wie de meesten betaald werk hebben en in een partnerrelatie zijn of geweest zijn. Dieren die het vaakst misbruikt werden, zijn honden, paarden, geiten, katten, boerderijdieren en gevogelte, gevolgd door dieren in het wild en exoten. Uit recenter onderzoek blijkt dat seksueel dierenmisbruik ook samenhangt met seksueel misbruik op mensen (Levitt, Hoffer & Loper, 2016). Edwards (2019) wil op zoek gaan naar betrouwbare en verifieerbare gegevens en analyseerde daarvoor 456 aan bestialiteit gerelateerde arrestaties in de Verenigde Staten gedurende een periode van 40 jaar.<br /><br /><br />Jenny Edwards (2019). Arrest and Prosecution of Animal Sex Abuse (Bestiality). Offenders in the United States, 1975–2015 <br /><span> </span>Edwards gaat eerst op zoek in de ruime literatuur naar vermeldingen van dierenmisbruik. Ze vindt studies die bestialiteit in verband brengen met immense wreedheid, interpersoonlijk geweld en seksuele homicide. In ten minste drie studies werd een verband gevonden tussen seksueel misbruik van dieren en van mensen. Er zijn aanwijzingen dat mensen die kindermisbruikbeelden bekijken, ook dierenpornografie bezitten of bekijken (d.w.z. afbeeldingen van een dier dat seksueel wordt misbruikt). Er is weinig bekend over mensen die dierenporno maken en verspreiden, maar onderzoekers vonden wel dat van een groep veroordeelde kindermisbruikbeeldgebruikers binnen de vijf jaar na de vrijlating 15% dierpornografie had verzameld (Seto & Eke, 2015). Japanse anime-afbeeldingen en -verhalen bevatten vaak dierlijke karakters in een geseksualiseerde context. Een recent opkomende vorm van seksueel gemotiveerde dierenmishandeling is zoösadisme of dierenmarteling, ook wel ‘crush'- of ‘squish’-porno genoemd. Crushfetisjisme is een parafilie waarbij een persoon seksueel opgewonden raakt door het pletten van kleine voorwerpen of kleine dieren (zoals katjes of konijnen) of door het bekijken van beelden. <br /><br />In het artikel komt de VS-wetgeving ter sprake. In België waren ontuchtige handelingen met dieren tot 2006 niet strafbaar als zedendelict. Het Hof van Beroep van Antwerpen oordeelde toen dat er een lacune was en sinds 23 juli 2007 is het strafbaar in België om seks te hebben met dieren ingevolge de dierenwelzijnswet. In tegenstelling tot Nederland bestaat er in België geen wet die dierenporno expliciet strafbaar stelt. In Denemarken bestonden er dierenbordeels tot de wetgeving in juli 2015 seks met dieren strafbaar stelde. Op dit moment zijn er nog een aantal landen waar zoöfilie legaal is, waaronder Brazilië, Mexico, Thailand, Finland, Hongarije en Roemenië.<br /><br />Edwards (2019) wil de omvang van de geregistreerde bestialiteit in de Verenigde Staten in kaart brengen door elke arrestatie vanaf 1950 waarbij ze van een brede definitie uitging: elk opzettelijk seksueel contact met een dier of assistentie erbij, of dwang uitoefenen opdat een andere persoon de handeling zou plegen ; de productie, het bezit of het delen van misbruikbeelden met dieren ; of ten slotte het aanmoedigen of promotie maken van seks met dieren. Edwards zocht in vonnissen, arrestatierapporten en rechtbankverslagen die online of op schriftelijk verzoek beschikbaar waren (177 gevallen), in mediaberichten (142 gevallen) en criminaliteitsdatabanken (114 gevallen) en op internet via zoektermen als bestialiteit (23 gevallen) of in totaal 456 verschillende volwassen daders. Ze waren voornamelijk mannelijk (86%) en varieerden tussen 18 tot 82 jaar, met een gemiddelde leeftijd van 38 jaar. Vrouwen waren goed voor 14% van alle daders, variërend in leeftijd van 18 tot 61 jaar, met een gemiddelde leeftijd van 34 jaar. <br /><br />Opvallend is het hoge aantal vrouwelijke daders en het gegeven dat ze iets jonger zijn dan mannen. Het aantal gearresteerde vrouwen steeg overigens in de laatste jaren van het onderzoek (2012-2014). Van de 63 vrouwen waren er 40 die de feiten samen met een man pleegden (65%). De helft van alle plegers (n 241, 52,9%) had een eerder strafrechtelijk verleden. Onder hen had 33% een seksuele veroordeling voor feiten op kinderen of volwassenen ; 26% had al eerder feiten van dierenmishandeling of bestialiteit begaan ; 27% eigendomsdelicten ; 19% voor middelengerelateerde ; 16% voor interpersoonlijk of huiselijk geweld ; en ten slotte (opvallend) 11% had een eerdere veroordeling voor kinderpornografie. Mannen met een eerdere arrestatie voor dierlijk seksueel misbruik hadden bijna vier keer meer kans om deze misdaad te herhalen vergeleken met wie daarvoor geen eerdere arrestaties had. <br /><br />Bij 34 plegers was er melding van een parafilie (7,5%), bij een derde multiple parafilieën. De meest voorkomende was coprofilie/urofilie (n=7), gevolgd door voyeurisme (n=5). Exhibitionisme werd niet vermeld als parafilie, hoewel verschillende daders meermaals gearresteerd waren voor handelingen in openbare gelegenheden, waaronder één die seks had met een dode hond in het volle zicht van een kinderdagverblijf. <br /><br />Honden waren de meest voorkomende slachtoffers, gevolgd door paarden, boerderijdieren (bijv. runderen, geiten, kippen en varkens) en andere soorten (bijv. reptielen, wilde dieren, katten en vogels). De meeste arrestaties betroffen één enkel dier (84%) en ze leefden dan ook meestal samen met of waren bekend bij de dader (73%). Bij 50 arrestaties had de dader naast met een dier tegelijkertijd ook seks met een kind of een niet-instemmende volwassene. 30 daders hadden zelf geen seks met een dier, maar dwongen een kind (n=25) of een volwassene (n=5) om dit te doen. Veel incidenten werden gefilmd en vervolgens gepost op het internet. Bij 25 arrestaties (5,5%) werd dierenporno gebruikt om een minderjarige te groomen. <br /><br /><br /></span><div><span style="font-family: verdana;"><b>wat leren we hieruit</b><br /><span> </span>Er bestaat niet één bestialiteitsprofiel. Aggrawal (2011) leidde uit de wetenschappelijke en klinische literatuur 10 types af (zie bijlage hieronder). Edwards bakent drie groepen af op basis van de politiedossiers : de dader heeft seksueel contact met een dier of wilde dat hebben (direct) ; de dader faciliteerde het misbruik of dwong iemand ertoe (indirect) ; de dader bekeek dierpornografie (noncontact). <br /><br />Direct contact kan veel handelingen omvatten : seksueel aanraken van een dier (geslachtsdelen, anus of mond) met of zonder penetratie of penetratie door het dier bij de dader. Het contact kan gewelddadig zijn, met in 34 gevallen zelfs de dood tot gevolg. Er waren ook vier daders die een dood dier misbruikt hadden. 28% van de daders waren veelplegers die seks hadden met meerdere dieren of meerdere feiten over een langere periode. <br /><br />Bij 47 arrestaties (10%) liet de dader iemand anders het dier misbruiken. In 16 gevallen werden zo kinderen indirect seksueel misbruikt ; in 8 gevallen ging het om volwassenen die geen geldige toestemming konden geven (mentale beperking of onder verdoving). 16 indirecte daders filmden andere volwassene bij het plegen van bestialiteit. In enkele gevallen kwam het tot verplettering (crushing) en foltering voor het seksuele plezier van de dader. Soms werden acteurs en regisseurs betaald door de gearresteerde dader die de beelden via webcam volgde of op video opnam. Bij 157 arrestaties (34%) was er sprake van dierenporno. 155 van deze daders was de politie op het spoor gekomen via andere onderzoek naar andere seksuele misdrijven (vooral het bezit van kinderporno). <br /><br />Edwards geeft nog een overzicht van het gerechtelijk vervolg dat de arrestaties gekregen hebben. Slechts 29% resulteerde uiteindelijk in vervolging en veroordeling. <br /><br /><br /><b>gevolgen voor therapie</b><br /><span> </span>Edwards stelt vast dat er sinds 2004 een plotse stijging is in het aantal arrestaties. Er kunnen veel elementen daarin een rol spelen, een ervan is de algemene toegankelijkheid van internet. Verschillende onlinegemeenschappen richten zich naar mensen met seksuele interesse voor dieren. Geïnteresseerden ontmoeten er elkaar, moedigen het misbruik aan en delen informatie over hoe je te werk moet gaan. Hoewel 46% van alle daders in dit onderzoek ook seksuele feiten naar kinderen of volwassenen hebben gesteld, kunnen we daaruit niet afleiden dat seksueel misbruik van dieren een risicofactor of indicator is voor misbruik op mensen. Sommige beschuldigingen kwamen tot stand, omdat kindermisbruikers zelf aangaven in het verleden dieren te hebben misbruikt. Maar andere zedendelinquenten bleken tijdens hun proeftijd onder voorwaarden voor het eerst seksueel misbruik te maken van een dier. <br /><br />De Amerikaanse wetten die bestialiteit verbieden, zijn zeer divers. Ze weerspiegelen verschillende visies op dierenmisbruik : is het een vorm van dierenmishandeling, is het aanranding, is het een inbreuk op de goede zeden; of is het een algemene criminele daad. In het algemeen waren de straffen het strengst wanneer de feiten als een antisociale daad werden behandeld en het minst streng indien het als dierenmishandeling . <br /><br />Van de 456 gearresteerden werd maar bij 23 (5%) een specifieke forensische evaluatie uitgevoerd. Er is dus nog weinig geweten over onderliggende aandoeningen die mogelijk van invloed zijn geweest op het crimineel gedrag of die van belang zou kunnen zijn bij een behandeling. Edwards vond in de gebruikte dossiers ook weinig aanwijzingen voor gerechtelijke opvolging of behandeling. <br /><br /><b><br />conclusie</b><br /><span> </span>Seksueel misbruik van dieren is een ernstig probleem en verdient zowel aandacht als een geweldsdelict als een vorm van aanranding. Dat bijna de helft van de onderzochte arrestanten ook seksueel misbruik tegen kinderen of volwassenen pleegde, vraagt meer onderzoek en betere delictregistratie. Politie, sociale diensten en dierenartsen moeten dierenleed beter in kaart brengen en linken met andere delicten. Er moet een consistente wetgeving zijn. Bestialiteit is een breder en geschakeerder probleem dan gedacht. Onderzoek naar de achtergrond en seksuele motivatie van daders is nodig. Forensische evaluaties zijn belangrijk bij het opsporen en veroordelen van bestialiteit en bij het voorspellen van recidivegevaar.. Behandelaars moeten ook meer op het thema durven doorvragen. <br /><br /><br /><b>literatuur</b><br /><br /><b>Edwards, M. J. (2019). Arrest and prosecution of animal sex abuse (bestiality) offenders in the United States, 1975-2015. <i>The journal of the American Academy of Psychiatry and the Law, 47</i>(3), 335-346.</b><br /><br /><br />Aggrawal, A. (2011). A new classification of zoophilia. <i>Journal of Forensic and Legal Medicine, 18</i>(2), 73-78.<br /><br />Levitt, L., T.A. Hoffer & A.B. Loper (2016). Criminal histories of a subsample of animal cruelty offenders. <i>Aggression and Violent Behavior, 30</i>, 48–58 <br /><br />Miletski, H. (2001). Zoophilia—Implications for therapy. <i>Journal of Sex Education and Therapy, 26</i>(2), 85-89.<br /><br />Seto, M.C. & A.W. Eke (2015). Predicting recidivism among adult male child pornography offenders: development of the Child Pornography Offender Risk Tool (CPORT). <i>Law & Human Behavior, 39,</i> 416–429 <br /><br /><br /><b>Bijlage : typologie van zoöfielen</b><br /><br />In 2011 publiceerde dr. Anil Aggrawal een uitgebreide typologie van zoöfilie in het Journal of Forensic and Legal Medicine. Hij beschrijft 10 verschillende zoöfiele basistypen :<br /><br />1. Mens-dier rollenspelers – degenen die nog nooit seks met dieren hebben gehad, maar seksueel opgewonden worden door seks te willen met mensen die doen alsof ze dieren zijn.<br /><br />2. Romantische zoöfielen – degenen die dieren houden als huisdier als een manier om psychoseksueel gestimuleerd te worden zonder dat er eigenlijk enige vorm van seksueel contact met hen plaatsvindt.<br /><br />3. Zoöfiele fantaseerders – degenen die fantaseren over het hebben van seksuele omgang met dieren, maar het nooit daadwerkelijk doen.<br /><br />4. Tactiele zoöfielen – degenen die seksuele opwinding ervaren door het aanraken, strelen of knuffelen van dieren of hun geslachtsdelen, maar eigenlijk geen geslachtsgemeenschap hebben met dieren.<br /><br />5. Fetisjistische zoöfielen – degenen die verschillende delen van dieren (vooral bont) gebruiken als erotische stimuli als een cruciaal onderdeel van hun seksuele activiteit (meestal masturbatie).<br /><br />6. Zoösadisten – degenen die seksuele opwinding afleiden uit het martelen van dieren, maar geen geslachtsgemeenschap met het dier heeft.<br /><br />7. Opportunistische zoöseksuelen – degenen die normale seksuele ontmoetingen hebben, maar seksuele omgang met dieren kunnen hebben, als de gelegenheid zich voordoet.<br /><br />8. Regelmatige zoöseksuelen – degenen die liever seks met dieren dan seks met mensen hebben (maar in staat zijn om seks te hebben met beiden). Zij kunnen een breed scala aan seksuele handelingen met dieren hebben en houden van dieren ook op een emotioneel niveau.<br /><br />9. Zoönecrofielen – degenen die dieren willen doden om seks met hen te hebben. Hoewel ze in staat zijn om seks te hebben met levende dieren, is er een onverzadigbaar verlangen naar seks met dode dieren.<br /><br />10. Exclusieve zoöseksuelen – degenen die alleen seks met dieren hebben, met uitsluiting van menselijke seksuele partners.</span><br /></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-1581720390312286882020-06-26T13:16:00.004-07:002020-06-26T13:16:45.357-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 9 (2 - lente)<span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif;">Principes van Trauma-Informed Care gebruiken bij Evidence-Based Sex Offending Treatment </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Kris Vanhoeck</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Inleiding</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="white-space: pre;"> </span>Mensen die veroordeeld zijn voor zedenfeiten blijken hoog te scoren op negatieve traumatische ervaringen in de kindertijd (Levenson et al., 2015, 2016). Vroege tegenspoed kan leiden tot verstoord denken en onaangepaste copingmechanismen (inclusief geweld). Hechting en basisvertrouwen lopen averij op bij kinderen die weinig goede voorbeelden of gezonde relatievaardigheden in hun familie of leefcontext meemaken. De kennis over trauma en seksuele delicten is sterk toegenomen. Anderzijds klinken er waarschuwingen uit het werkveld dat zedenplegers verhalen over kindertrauma’s opblazen of verzinnen om hun persoonlijke verantwoordelijkheid te minimaliseren. Beide bezorgdheden moeten ernstig genomen worden. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>vraagstelling</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="white-space: pre;"> </span>Trauma-geïnformeerde zorg (TIC) is geen klassieke traumabehandeling die gericht is op het doorwerken van pijnlijke ervaringen. TIC beoogt geen kijk op slachtofferschap zonder interne locus of control, noch biedt het een vergoelijking voor het plegen van misbruik. TIC vertrekt van het inzicht dat trauma zich vaak manifesteert in problemen van vandaag en dat kennis over neurobiologische, psychologische en sociale gevolgen van trauma van belang zijn om een veilige, mededogende en respectvolle therapieomgeving te creëren (Miller & Najavits, 2012). TIC helpt de therapeut om cliënten niet opnieuw hulpeloos te laten staan voor hun traumatisch verleden. Levenson, Willis en Prescott (2018) stellen de vraag hoe TIC op die manier een plaats kan krijgen in de behandeling van plegers van zedenfeiten.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Jill S. Levenson, Gwenda M. Willis en David Prescott (2018). Incorporating Principles of Trauma-Informed Care Into Evidence-Based Sex Offending Treatment</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="white-space: pre;"> </span>TIC kan worden gebruikt in elk behandelingsmodel of revalidatiekader, zoals terugvalpreventie, het risico-behoeften-responsiviteit-model of Good Lives-model (RP, RNR, GLM). Het vereist een therapeut die helende relaties opbouwt die veilig, respectvol, niet beschamend en coöperatief zijn. Doel is om via de therapeutische alliantie menselijke verbindingen, posttraumatische groei en hoop op toekomstperspectieven te bevorderen (Bloom, 2013). De kern van trauma-geïnformeerde zorg is om naar het verhaal van de cliënt te luisteren vanuit zijn perspectief en hem zo een veilige ruimte te bieden om de betekenis van zijn ervaringen (en zijn omgang ermee) te verkennen. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Er is ondertussen veel geweten over de neurobiologische veranderingen in de hersenen die het gevolg zijn van chronische toxische stress in de kindertijd. Opgroeien in een ongunstige omgeving heeft invloed op gedrags- en emotionele zelfregulatie, sociale interactie, cognitieve schema's en zelfredzaamheid (Grady et al., 2016). Gelukkig ontwikkelt niet iedereen die traumatische gebeurtenissen ervaart, een posttraumatische stressstoornis. Maar Negatieve Ervaringen in de Kindertijd (vaak afgekort met het Engelse ACE) kunnen ook op latere leeftijd nog bijdragen aan relationele en psychosociale problemen. Vroegkinderlijk trauma kan het basisvertrouwen aantasten en de ontwikkeling van interpersoonlijke vaardigheden bemoeilijken. Atypische seksuele scripts kunnen de mogelijkheden voor emotioneel intieme relaties verder beperken en intimiteitstekorten zijn vaak een voedingsbodem voor seksuele delicten. Voor sommige cliënten is de therapeutische relatie en de therapiegroep de meest intieme relatie die ze hebben gehad. Ze kunnen er relationele vaardigheden opbouwen die relevant zijn voor het verminderen van het recidiverisico (Levenson et al., 2017a).</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Postraumatische problemen kunnen zich op verschillende manieren uiten. Bij sommigen beschermt een emotionele identificatie met kinderen hen tegen een gevreesde afwijzing door volwassenen. Bij anderen schuilt in hun feiten vijandigheid tegenover vrouwen. Seks kan een copingmechanisme worden (een soort ‘zelfmedicatie’). Seksueel misbruik kan een onaangepaste poging zijn om aandacht, genegenheid of verbinding te bekomen. Omgekeerd gebruiken sommigen het om echte emotionele intimiteit te vermijden. Zo kan misbruik bij getraumatiseerde cliënten ontstaan vanuit een overlevings- of zelfbeschermingsstrategie en niet per se vanuit een antisociale houding. Goede indicatiestelling is belangrijk voor de behandeling (Levenson et al., 2017a).</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hoge ACE-scores correleren met veelsoortige problematieken waaronder somatische ziekten, psychische en gedragsstoornissen, middelenmisbruik, schooluitval en interpersoonlijk geweld (slachtoffers en daders) (Anda et al., 2006). Opmerkelijk is dat hogere ACE-scores ook samengaan met risicovol seksueel gedrag, zoals het op jonge leeftijd seksueel actief zijn, drager zijn van seksueel overdraagbare aandoeningen, ongewenste zwangerschappen, hogere aantallen seksuele partners, slachtoffer zijn van seksuele uitbuiting (Levenson et al., 2017b). Mishandelde kinderen zijn dus kwetsbaar voor revictimisatie, maar ze hebben ook een verhoogd risico om de seksuele grenzen van anderen te overschrijden.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Wat leren we hieruit ?</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="white-space: pre;"> </span>TIC is niet bedoeld om cliënten te ‘pamperen of te knuffelen’, om crimineel gedrag te verontschuldigen of schade te minimaliseren. Slachtofferschap bij daders erkennen betekent niet hun verantwoordelijkheid ontkennen of hen meer recht geven op ‘medelijden’. Mannen hebben de neiging om vroegere tegenslagen niet als zodanig te herkennen (“mijn vader was agressief als hij dronken was alcoholisch, maar dat was normaal in onze familie “). Ze vervormen hun perceptie ("ik verdiende die afranselingen ") of proberen om uit een cognitieve dissonantie uit te geraken ("mijn moeder deed haar best en ik hou van haar").</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Vroeg trauma legt de basis voor een reeks interpersoonlijke problemen, onaangepaste coping, relationele tekorten en verstoorde cognitief schema’s over zichzelf en anderen (Bloom & Farragher, 2013). Intimiteitstekorten en hechtingsproblemen zijn gecorreleerd met recidive bij zedendelicten en zijn belangrijke behandelingsdoelen (Hanson & Morton-Bourgon, 2005). Door cliënten een corrigerende emotionele ervaring aan te bieden en hun veerkracht te bevorderen helpen we hen schadelijke interpersoonlijke patronen te herkennen en creëren we kansen om nieuwe relationele vaardigheden te leren en hun algemeen welzijn te verbeteren.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De auteurs stellen het letterwoord CARES voor (collaboration, autonomy, respect, empathy, safety - samenwerking, autonomie, respect, empathie, veiligheid) als richtingaanwijzers voor een therapiekoers conform de TIC-principes. Traumaverwerking staat niet in de focus maar traumazorg is op de achtergrond wel bij elke interventie aanwezig. TIC is verenigbaar met alle therapiemodellen die niet in eerste instantie inzetten op controle maar wel op samenwerking (C-ollaboration). Het is aan de cliënt om te investeren in verandering en de therapeut biedt hulp en steun om problemen en doelen te definiëren en strategieën te bedenken om interne controle en zelfverbetering te realiseren.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">A-utonomie en empowerment respecteren het recht op zelfbeschikking en stellen een cliënt in staat zijn levensdoelen en zijn behandelingstempo te kiezen zoals het voor hem zinvol is.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">R-espect draagt ertoe bij een gevoel van waardigheid en zelfwaarde te herstellen. Zo kunnen interacties versterkt en gemodelleerd worden die voor de cliënten van groot belang zijn. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">E-mpathie speelt een rol om de perspectieven van anderen te waarderen. Nieuwsgierig en medelevend luisteren helpt cliënten om zich weer verbonden te voelen met anderen.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ten slotte moet de behandeling veiligheid (S-afety) bieden. Veel cliënten starten hun therapie met schroom, schaamte, defensieve ontkenning, angst om nog eens veroordeeld en autoritair aangepakt te worden. Het is de taak van behandelaars om veilige ruimtes te creëren om open en eerlijk over hun problemen met seksueel gedrag en ook over hun trauma’s te kunnen spreken. Veilige relaties, ook in therapie, zijn consistent, voorspelbaar en niet beschamend.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">TIC volgens CARES begint met het valideren van de eigen ervaringen van de cliënt als slachtoffer. Door hun eigen pijn een stem te geven kunnen cliënten ook beter leren kijken door de ogen van diegenen die zij schade berokkend hebben. Door compassie en vriendelijkheid te modelleren leren we cliënten respectvol met grenzen om te gaan en rekening te houden met de gevoelens van anderen.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Gevolgen voor therapie</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="white-space: pre;"> </span>TIC kan helpen om pycho-educatie om te buigen naar een therapeutische ontmoeting als corrigerende emotionele ervaring. TIC wil vermijden dat een dynamiek op gang komt die vergelijkbaar is met wat in disfunctionele families speelt. Dit is in een niet-vrijwillige, forensische behandelingscontext minder evident dan het klinkt. Behandelingen die de nadruk leggen op confrontatie, controle en volgzaamheid zijn niet in overeenstemming met de principes van TIC.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bij TIC zijn respectvolle taal, grenzen en machtsgebruik cruciaal voor de totstandkoming van veilige ruimtes. Wanneer de basisbehoefte van een cliënt aan veiligheid en acceptatie in de helpende relatie wordt erkend, kan er een sfeer van vertrouwen ontstaan. Groepstherapie is daarbij een waardevol ervaringskader gebleken (bv Willemsen et al., 2016). Relationele problemen kunnen een belangrijke rol spelen bij zedendelicten, en juist in groep worden emoties in een veilige omgeving gedeeld en verwerkt. Meer in contact komen met gevoelens kan emotionele en gedragsregulatie bevorderen. Indien groepsleden ervaren dat eerlijkheid en onthulling worden beloond met steun en aanmoediging, vermindert dit de angst en de behoefte aan een defensieve houding. Een TIC-model stimuleert dat cliënten in groep op een zinvolle en gezonde manier met elkaar omgaan en biedt zo kansen om diepere en eerlijkere relaties met anderen aan te leren gaan (Yalom, 1995). </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Zedendelicten kunnen een uiting zijn van het feit dat er weinig mogelijkheden waren voor emotionele connectie met anderen (Seidman et al., 1994) vanwege beperkte interpersoonlijke vaardigheden en een keuze om seksuele interesses te verbergen. Interacties tussen groepsleden en tussen cliënt en therapeut maken het mogelijk om verstoorde traumagerelateerde patronen op een niet-bedreigende manier aan te pakken terwijl ze zich presenteren in de therapeutische ontmoeting. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Conclusie</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="white-space: pre;"> </span>De auteurs belsuiten dat trauma als een responsiviteitsfactor (cf. RNR-model) moet gezien worden. Trauma-geïnformeerde zorg wil plegers niet ontschuldigen of de gevolgen van misbruik minimaliseren. De opzet is dat cliënten nadenken over hoe onaangepast gedrag zich kan ontwikkelen als overlevingsstrategie en in de loop van de tijd wordt bekrachtigd door triggers en versterking. TIC is een raamwerk en een reeks vaardigheden die specifieke interventiemodellen overstijgt en kan worden gebruikt in verschillende therapiesettings en bij diverse bevolkingsgroepen. Het doel is therapeutische ruimtes te creëren die veilig, krachtig, samenwerkend en correctief zijn.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Literatuur</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Levenson, J.S., G.M. Willis, & D. Prescott (2018). Incorporating Principles of Trauma-Informed Care Into Evidence-Based Sex Offending Treatment. In E.L. Jeglic, & C. Calkins (Eds.), <i>New Frontiers in Offender Treatment: The Translation of Evidence-Based Practices to Correctional Settings </i>(pp. 171-188). Cham (CH): Springer.</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Anda, R.F., V.J. Felitti, J.D. Bremner, J.D. Walker, C. Whitfield, B.D. Perry, ... & W.H.Giles (2006). The enduring effects of abuse and related adverse experiences in childhood. <i>European Archives of Psychiatry and Clinical Neuroscience, 256</i>(3), 174–186. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bloom, S.L., & B. Farragher (2013). <i>Restoring sanctuary: A new operating system for trauma- informed systems of care. </i>New York: Oxford University Press. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Grady, M.D., J.S. Levenson, & T. Bolder (2016). Linking adverse childhood effects and attachment: A theory of etiology for sexual offending. <i>Trauma, Violence, & Abuse, 18</i>(4), 433–444 </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Levenson, J.S., G.M. Willis, & D.S. Prescott (2015). Adverse childhood experiences in the lives of female sex offenders. <i>Sexual Abuse: A Journal of Research & Treatment, 27</i>(3), 258–283.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Levenson, J.S., G.M. Willis, & D.S. Prescott (2016). Adverse childhood experiences in the lives of male sex offenders: Implications for trauma-informed care. <i>Sexual Abuse: A Journal of Research & Treatment, 28</i>(4), 340–359.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Levenson, J.S., G.M. Willis, & D.S. Prescott (2017a). <i>Trauma-informed care: Transforming treatment for people who sexually abuse. </i>Brandon, VT: Safer Society Press. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Levenson, J.S., M.T. Baglivio, K.T. Wolff, N. Epps, W.C. Royall, K.C. Gomez, & D. Kaplan (2017b). You learn what you live: Prevalence of childhood adversity in the lives of juveniles arrested for sexual offenses. A<i>dvances in Social Work, 18</i>(1), 1–18. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hanson, R.K., & K.E. Morton-Bourgon (2005). The characteristics of persistent sexual offend- ers: A meta-analysis of recidivism studies. <i>Journal of Consulting and Clinical Psychology, 73</i>(6), 1154–1163 </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Miller, N.A., & L.M. Najavits (2012). Creating trauma-informed correctional care: A balance of goals and environment. <i>European Journal of Psychotraumatology, 3</i>(1), 1–8. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Seidman, B.T., W.L. Marshall, S.M. Hudson, & P. Robertson (1994). An examination of intimacy and loneliness in sex offenders. <i>Journal of Interpersonal Violence, 9</i>(4), 518–534. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Willemsen, J., V. Seys, E. Gunst, & M. Desmet (2016). “Simply speaking your mind, from the depths of your soul”: Therapeutic factors in experiential group psychotherapy for sex offenders. <i>Journal of Forensic Psychology Practice, 16</i>(3), 151–168 </span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Yalom, I.D. (1995). <i>The theory and practice of group psychotherapy (</i>4th ed.). New York: Basic Books. </span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-64170708905801815542020-02-22T05:05:00.000-08:002020-02-22T05:05:22.904-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 9 (1 - Winter)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Is hyperseksualiteit een klinische stoornis met forensische relevantie?</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Charlotte De Pourcq </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Nadège Rossignon</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kris Vanhoeck</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"><i></i></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Inleiding</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Hyperseksualiteit wordt omschreven als een patroon van terugkerende, intense en overmatige preoccupatie met seksuele fantasieën, impulsen en gedrag waarbij mensen het gevoel hebben dat ze dit moeilijk kunnen controleren. Er zijn dus waarneembare (bv. hoge frequentie van seksuele activiteit) en subjectieve symptomen (bv. onmachtgevoelens). Hyperseksuele patiënten en hun naasten vertellen over negatieve gevolgen in het dagelijks leven, bv. relatieproblemen, sociaal isolement, verminderd gevoel van eigenwaarde, werkverlies, schuldenlast. Gerechtelijke cliënten wijten hun delictgedrag soms aan hyperseksualiteit en medicatie kan overwogen worden (Winder, e.a., 2014). Allemaal samen betekent dit dat hyperseksualiteit vaak geassocieerd wordt met depressieve stemming en angst (bv. Kafka & Hennen 2003).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vraagstelling</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Is hyperseksualiteit een klinische stoornis? Er zijn nog te veel onduidelijkheden om van wetenschappelijke eensgezindheid te kunnen spreken. Er wordt bijvoorbeeld gediscussieerd of een hyperseksuele stoornis wijst op een hoge seksuele aandrang of op onderliggende psychische noden (zie bv. Carvalho, Stulhofer, Vieira & Jurin, 2015). Normen en waarden vertroebelen de klinische blik ook. Vroeger labelden clinici homoseksualiteit als ‘gestoord’ en het risico bestaat dat ook hyperseksualiteit als ‘abnormaal’ of ‘niet-conform’ gezien wordt. Misschien is het gewoon aangeleerd copinggedrag voor omgang met ongemakkelijke gevoelens? Ook de maatschappelijke tendens tot normativering van seksuele activiteiten kan een rol spelen in de ervaren lijdensdruk (“Welke frequentie van seksuele fantasieën en/of seksueel gedrag is normaal?”; “Wat is normaal seksueel gedrag?) Tevens blijkt uit onderzoek dat de gehanteerde terminologie een impact heeft op de gepercipieerde nood aan én het verloop van gespecialiseerde behandeling (zie bv. Ley, Prause & Finn, 2014).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er zijn ook forensische vragen: zal zo’n diagnose niet in de rechtszaal gebruikt worden om verantwoordelijkheid voor seksueel grensoverschrijdend gedrag te ontlopen (Halpern, 2011)? Toch wijzen verschillende onderzoeken uit dat niet-delictgerelateerde én parafiele hyperseksualiteit voorkomt bij seksuele delinquenten (Kingston, 2016) en dat seksuele preoccupatie en zelfregulatieproblemen (bv impulsiviteit en een onstabiele levensstijl) een recidivevoorspellende risicofactor zijn (Hanson & Morton-Bourgon, 2005). Walton, Cantor, Bhullar en Lykins (2017) brengen in hun artikel veel van deze aspecten in kaart</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Michael T. Walton, James M. Cantor, Navjot Bhullar & Amy D. Lykins (2017). Hypersexuality: A critical review and introduction to the “sexhavior cycle”.</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Er is lang overwogen en gelobbyd om hyperseksualiteit als psychiatrische stoornis op te nemen in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th edition. Criteria om de stoornis te kunnen scoren waren voornamelijk gebaseerd op het werk van Kafka (zie bijlage 1 onderaan). In deze visie situeert hyperseksualiteit zich aan het andere einde van een continuüm ten opzichte van de hyposeksuele luststoornis. Kafka (2014) concludeert dat twee argumenten de doorslag gaven om de diagnose niet op te nemen : (1) onvoldoende wetenschappelijk bewijs dat de voorgestelde diagnostische criteria een duidelijke aparte klinische stoornis beschrijven ; en (2) mogelijk misbruik in gerechtelijke procedures. De Wereldgezondheidsorganisatie overweegt nog wel om hyperseksualiteit in de ICD-11 (International Classificatie of Diseases) op te nemen bij de “obsessief-compulsieve en verwante stoornissen”. In de subgroep van de impulscontrolestoornissen zou 'compulsief seksueel gedrag’ toegevoegd kunnen worden (Grant et al., 2014). Walton en collega’s (2017) beschrijven verschillende visies op hyperseksualiteit uit de literatuur. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;">Seksuele compulsiviteit</span><span style="font-kerning: none;">. Al in de jaren ’80 beschreef Quadland (1985) hyperseksueel gedrag als ‘seksueel-compulsieve stoornis’. Dwanghandelingen zijn repetitief gedrag of mentale activiteit met als doel angst te voorkomen of te verminderen; obsessies daarentegen verwijzen naar terugkerende en aanhoudende gedachten, impulsen of beelden die als opdringerig en ongewenst worden ervaren en aanzienlijke persoonlijke angst of leed veroorzaken (American Psychiatric Association). Het seksuele compulsiviteitsmodel conceptualiseert hyperseksueel gedrag als hoop op verlichting van obsessieve seksuele gedachten, impulsen of fantasieën. Het gaat dus om een negatieve bekrachtiging (wegvallen van obsessies). Verhoogde seksuele opwinding kan een geconditioneerde respons worden op een herhaalde negatieve stemming (met seksueel gedrag tot gevolg). Toch blijkt ‘zuiver’ compulsief seksueel gedrag weinig voor te komen in de seksuologische praktijk. Clinici zien wel patiënten bij wie het compulsief gedrag een gevolg is van traumatische en stresserende ervaringen. Seksueel gedrag heeft dan eerder de functie om rust te brengen en stress te reguleren (zie bv. Blain, Muench, Morgenstern & Parsons, 2012) </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;">Seksuele impulsiviteit</span><span style="font-kerning: none;">. Hyperseksualiteit is ook beschreven als een stoornis in de impulsbeheersing, een onvermogen om weerstand te bieden aan een drang, verlangen of verleiding om een </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"></span><span style="font-kerning: none;">seksuele handeling uit te voeren die schadelijk kan zijn. Seksuele impulsiviteit verwijst naar plots en vaak ondoordacht handelen. De primaire motivatie achter seksuele impulsen (fantasieën, aandrang of gedrag) is een snelle behoefte aan genot en bevrediging is. Lage impulscontrole en de dringende behoefte aan seksueel genot en voldoening versterken de repetitieve aard van hyperseksualiteit. Seksuele fantasieën, driften en gedrag worden positief versterkt door de ervaring van plezier.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Reid, Berlin en Kingston (2015) ontdekten dat ongeveer 50% van de hyperseksuele patiënten ook andere impulsiviteitsproblemen hebben en het dus niet om een specifiek seksueel probleem gaat. Bovendien wordt in de literatuur onderzocht of impulsiviteit en compulsiviteit wel zo’n tegengestelde stoornissen zijn en of ze in de praktijk niet vaak in wisselende verhoudingen samengaan (zie bv. Hollander, Poskar, & Gerard, 2012).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;">Seksuele Excitatie/Inhibitie.</span><span style="font-kerning: none;"> Het </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>duaal controlemodel</i></span><span style="font-kerning: none;"> houdt in dat seksueel gedrag in het centrale zenuwstelsel gereguleerd wordt door een combinatie van seksuele opwinding en remmende systemen. Hoogstwaarschijnlijk worden onze seksuele reacties beheerst door meerdere exciterende en inhiberende neurofysiologische processen met uiterst complexe onderlinge interacties (Janssen & Bancroft, 2007). Onderzoek identificeerde één seksuele excitatiefactor en twee soorten seksuele remming, namelijk ten gevolge van faalangst en sten gevolge van mogelijke negatieve gevolgen (bv. ongewenste zwangerschap). De auteurs citeren onderzoek waaruit blijkt dat hyperseksuele mannen een combinatie kennen van hoge seksuele opwinding, verhoogde seksuele remming door faalangst en een lage angst voor negatieve gevolgen. Janssen en Bancroft (2007) voeren aan dat seksuele opwinding en remming door faalangst relatief stabiele persoonskenmerken zijn. Lage angst voor negatieve gevolgen doet denken aan ‘sensation seeking’ wat ook een persoonlijkheidskenmerk is.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Seksverslaving</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wellicht is seksverslaving het meest bediscussieerde hyperseksualiteitsmodel. Patrick Carnes (1991) kreeg veel aandacht met zijn stelling dat hyperseksualiteit voortkomt uit diepe emotionele pijn die stamt uit jeugdtrauma’s in combinatie met mentale gezondheidsproblemen en een familiegeschiedenis van verslaving. Seksverslaving wordt in stand gehouden door een cyclus van cognitieve preoccupatie, obsessie en fantasie, seksuele triggers en rituelen, dwangmatig seksueel gedrag en emotionele wanhoop in overeenstemming met een gekwetst zelfbeeld. Zo komt een typisch patroon op gang waarbij (1) het herhaaldelijk niet lukt om seksueel gedrag te beheersen; en (2) seksueel gedrag volgehouden wordt ondanks aanzienlijke negatieve gevolgen (Goodman, 2008). Het verslavingsmodel combineert dus compulsief (pijnlijke emoties dempen) en impulsief gedrag (kortetermijn genot zoeken). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Neurobiologie</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Recente ontwikkelingen in neurobiologisch onderzoek suggereren dat hyperseksualiteit deels kan worden verklaard door chemische onevenwichten in de motivatie- en beloningssystemen van de hersenen. Maar ook de geheugenfunctie en de regulering van besluitvorming en zelfcontrole kunnen aangetast raken en leiden tot een verminderd beoordelingsvermogen en tot seksuele impulsiviteit. Hyperseksualiteit is gedocumenteerd bij patiënten met neurodegeneratieve aandoeningen (bv Parkinson), neurocognitieve stoornissen (bv dementie), traumatische hersenletsels en ook als bijwerking van sommige geneesmiddelen (bv dopaminerge behandelingen). Neurobiologisch onderzoek staat nog in de kinderschoenen en we weten niet zeker of hyperseksualiteit gepaard gaat met vergelijkbare hersenactiviteit als bij gokken of andere verslavende stoornissen (bv Kraus, Voon & Potenza, 2016).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wat leren we hieruit</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Hoge seksuele opwinding heeft bij sommige cliënten een negatieve invloed op hun seksuele besluitvorming waardoor ze gedrag gaan stellen dat ze hadden vermeden, indien hun opwindingsniveau laag zou geweest zijn (Ariely & Loewenstein, 2006). Toch zijn er ook mensen bij wie vergelijkbare ontstaansfactoren aanwezig zijn (bv verveling, depressie, eenzaamheid) en die een oplossing hiervoor niet in een overmatige seksuele activiteit zoeken. Sommige mensen die over hyperseksueel klagen, vertonen helemaal geen seksuele activiteit die buiten het normale ligt en andere zijn seksueel hyperactief maar ondervinden daar geen hinder of nadeel bij. De auteurs suggereren daarom dat hyperseksualiteit beter kan worden begrepen in de context van een cyclus van seksueel gedrag, die ze de 'seksuele cyclus van hyperseksualiteit' noemen en die de vier klassieke seksuele stadia van de seksuele responscyclus doorloopt: seksueel verlangen - seksueel gedrag - seksuele verzadiging (orgasme) - postseksuele verzadiging (herstelfase). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">In de eerste fase kunnen schuldgevoelens en schaamte de seksuele drang afremmen, maar bij hyperseksualiteit anticipeert het individu op die gevoelens waardoor de seksuele remming minder waarschijnlijk wordt of de drang alleen maar wordt uitgesteld. Hoewel de meeste personen een seksuele drang kunnen weerstaan </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"></span><span style="font-kerning: none;">of onderdrukken wanneer de context niet geschikt is om seksuele activiteit uit te oefenen, kunnen hyperseksuele personen moeite hebben om deze driften te onderdrukken en voelen ze een grote drang om te ageren na het ontstaan </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"></span><span style="font-kerning: none;">en de opbouw van een seksuele drang. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Orgasme zal bij hyperseksualiteit niet altijd tot volledige seksuele bevrediging leiden. Bovendien lijkt de ervaring van seksuele verzadiging voor hyperseksuele personen een aanzienlijk kortere tijdsduur te hebben in vergelijking met niet-hyperseksuele personen. Tijdelijke (of kortdurende) seksuele verzadiging voor hyperseksuele personen kan helpen verklaren waarom hyperseksuele personen over het algemeen hogere niveaus van seksuele activiteit vertonen, in vergelijking met niet-hyperseksuele personen.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In de fase van de post-seksuele verzadiging betreuren en bekritiseren hyperseksuele personen vaak hun eigen seksueel gedrag. De auteurs citeren als voorbeeld een jonge heteroseksuele patiënt: “Ik kan me niet concentreren op iets anders dan mijn eigen tevredenheid. Ik kan niets met vrienden doen, omdat ik gewoon veel activiteiten moet onderbreken, gewoon voor de seks.” </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Gevolgen voor therapie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Hyperseksuele personen hebben gedurende hoge seksuele opwinding moeite om hun seksuele gedrag correct in te schatten, geraken er cognitief gedissocieerd van en hebben moeite om hun gevoelens adequaat te identificeren. Phillips et al. (2015) vonden dat hyperseksualiteit de geheugenfuncties onderbreekt, wat kan verklaren waarom hyperseksuele personen seksueel gedrag blijven vertonen dat ze later beschamend vinden.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De auteurs beschrijven dit proces als ‘‘cognitieve opschorting” (‘abeyance’), namelijk een staat van cognitieve inactiviteit, uitstel of vermindering van logische cognitieve verwerking. Hyperseksuele personen schatten de risico's, voordelen en consequenties van hun seksuele gedrag vaak verkeerd in en negeren ervaringen uit het verleden. Ze spreken van een euforische, trance-achtige staat waarin ze niet meer bij machte zijn om hun seksuele activiteit te stoppen. Het is opvallend dat deze toestand van cognitieve dissociatie ook een symptoom is van sommige persoonlijkheidsstoornissen, die op hun beurt hyperseksualiteit als symptoom kunnen omvatten (bijvoorbeeld borderline-persoonlijkheidsstoornis). Onderzoek suggereert verder dat hyperseksuele personen er moeite mee kunnen hebben om bewust en opmerkzaam te zijn wanneer zich ongemakkelijke en stressvolle ervaringen voordoen, en zich tijdens deze situaties wenden tot seksueel gedrag voor comfort. Bovendien kan de cognitieve moeilijkheid die sommige hyperseksuele personen ervaren wanneer ze zich gestrest voelen, worden geaccentueerd tijdens hoge staat van seksuele opwinding.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In de fase van de postseksuele verzadiging komen hyperseksuele personen vaak tot de vaststelling dat hun gedrag onverenigbaar met persoonlijke overtuigingen, waarden en nagestreefde doelen. Als iemand bijvoorbeeld als primaire overtuiging heeft een liefdevolle partner te zijn die niet heimelijk moet masturberen bij online pornografie, dan kan regelmatig seksueel gedrag psychisch stresserend worden. De auteurs noemen dit seksuele incongruentie. Die wordt nog versterkt wanneer iemands seksuele gedrag bekend geraakt bij anderen (bv. partner, familie, vrienden of collega’s). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De samenleving hanteert onuitgesproken attitudes over wat moreel passend seksueel gedrag is (Brewer, 2014). Hyperseksualiteit, zoals het veelvuldig hebben van anonieme seks in een badhuis, kan publiekelijk worden beschouwd als een ongepaste seksuele activiteit. Zo kunnen seksuele ontmoetingen pas ‘’problematisch” (pijnlijk, stressvol) worden wanneer een sociale veroordeling ontstaat. Dit benadrukt een belangrijk punt : is hyperseksualiteit een psychische stoornis indien de ‘aandoening’ slechts bestaat uit een moreel conflict tussen het individu en de samenleving (“wat is gepast en wat niet”) ? Bestaat er niet zoiets als een bovenmatig verlangen dat niet problematisch is ? Clinici worden dan ook aangemoedigd om terughoudend te zijn met gehanteerde labels wanneer ze in hun praktijk geconfronteerd worden met deze klachten (Ley, Prause & Finn, 2014).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Conclusie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Meerdere verklaringsmodellen en theoretische concepten spelen bij hyperseksualiteit een rol. Hyperseksualiteit kan ook voortkomen uit onevenwichtigheden in hersencircuits of in neurobiologische processen. De cyclus van het seksueel gedrag suggereert dat, voor sommige hyperseksuele personen, hoge seksuele opwinding tijdelijk en nadelig kan zijn voor de cognitieve verwerking (cognitieve abeyance) en een herhaald patroon van psychische stress kan verklaren bij het interpreteren van het seksuele gedrag (seksuele incongruentie). Deze concepten kunnen nuttig zijn om de patiënt in therapie beter te begrijpen en te behandelen. Beide concepten hebben ook een directe forensische relevantie, omdat een verminderde cognitieve functie ook tot slechte beslissingen op forensisch vlak kan leiden.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Verder onderzoek is nodig om beter te begrijpen waarom sommige personen hun seksueel gedrag als onbeheersbaar ervaren, alsook om te valideren of hyperseksualiteit een gedragsstoornis is (zoals bv gokken), hoewel sommige presentaties van de aandoening symptomatisch lijken te zijn voor een heterogeen meervoudig psychologisch probleem dat behandeling vereist.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Literatuur</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #222222; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Walton, M. T., J.M. Cantor, N. Bhullar, & A.D. Lykins (2017). Hypersexuality: A critical review and introduction to the “sexhavior cycle”. <i>Archives of Sexual Behavior</i>, <i>46</i>(8), 2231-2251.</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Ariely, D. & G. Loewenstein, G. (2006). The heat of the moment. The effect of sexual arousal on sexual decision making. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Journal of Behavioral Decision Making, 19</i></span><span style="font-kerning: none;">, 87–98.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Blain, L. M., F. Muench, J. Morgenstern & J.T. Parsons (2012). Exploring the role of child sexual abuse and posttraumatic stress disorder symptoms in gay and bisexual men reporting compulsive sexual behavior. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Child Abuse and Neglect, 36,</i></span><span style="font-kerning: none;"> 413–422.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Brewer, G. (2014). Heterosexual and homosexual infidelity. The importance of attitudes towards homosexuality. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Personality and Individual Differences, 64</i></span><span style="font-kerning: none;">, 98–100.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;">Carnes, P. J. (1991). </span><span style="font-kerning: none;"><i>Don’t call it love: Recovery from sexual addiction. </i></span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;">New York, NY: Bantam Books. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Carvalho, J., A. Stulhofer, A.L. Vieira & T. Jurin (2015). Hypersexuality and high sexual desire: Exploring the structure of problematic sexuality. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Journal of Sexual Medicine, 12</i></span><span style="font-kerning: none;">, 1356–1367.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Goodman, A. (2008). Neurobiology of addiction. An integrative review. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Biochemical Pharmacology, 75</i></span><span style="font-kerning: none;">, 266–322</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Grant, J. E., M. Atmaca, N.A. Fineberg, L.F. Fontenelle, H. Matsunaga, Y.C. Janardhan Reddy, H.B. Simpson, P.H. Thomsen, O.A. van den Heuvel, D. Veale & D.J. Stein (2014). Impulse control disorders and ‘‘behavioural addictions’’ in the ICD-11. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>World Psychiatry, 13</i></span><span style="font-kerning: none;">, 125–127. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Halpern, A. L. (2011). The proposed diagnosis of hypersexual disorder for inclusion in DSM-5: Unnecessary and harmful [Letter to the Editor]. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Archives of Sexual Behavior, 40,</i></span><span style="font-kerning: none;"> 487–488.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Hanson, R. K. & K.E. Morton-Bourgon (2005). The characteristics of persistent sexual offenders: A meta-analysis of recidivism studies. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Journal of Consulting and Clinical Psychology, 73</i></span><span style="font-kerning: none;">, 1154–1163.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Hollander, E., S. Poskar & A. Gerard (2012). Subtypes and spectrum issues. In J. Zohar (Ed.), </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Obsessive-compulsive disorder: Current science and clinical practice </i></span><span style="font-kerning: none;">(pp. 135–157). Chichester: Wiley. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Janssen, E. & J. Bancroft (2007). The dual control model: The role of sexual inhibition and excitation in sexual arousal and behavior. In E. Janssen (Ed.), </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>The psychophysiology of sex </i></span><span style="font-kerning: none;">(pp. 197–222). Bloomington, IN: Indiana University Press. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Kafka, M. P. (2013). The development and evolution of the criteria for a newly proposed diagnosis for DSM-5: Hypersexual disorder. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Archives of Sexual Behavior, 20</i></span><span style="font-kerning: none;">, 19–26. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Kafka, M. P. & J. Hennen (2003). Hypersexual desire in males. Are males with paraphilias different from males with paraphilia-related disorders? </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Sexual Abuse A Journal of Research and Treatment, 15</i></span><span style="font-kerning: none;">, 307–321.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Kingston, D. A. (2016). Hypersexuality disorders and sexual offending. In A. Phenix & H. M. Hoberman (Eds.), </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Sexual offending: Predisposing antecedents, assessments and management </i></span><span style="font-kerning: none;">(pp. 103–118). New York: Springer. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Kraus, S. W., V. Voon & M.N. Potenza (2016). Should compulsive sexual behavior be considered an addition? </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Addiction, 111</i></span><span style="font-kerning: none;">, 2097–2106.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Ley, D., Prause, N., & Finn, P (2014) The emperor has no clothes: A review of the ‘Pornography addiction’ model. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Curr Sex Health Rep</i></span><span style="font-kerning: none;">, </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>6, </i></span><span style="font-kerning: none;">94-105.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Phillips, B., R. Hajela & D.L. Hilton Jr. (2015). Sex addiction as a disease: Evidence for assessment, diagnosis, and response to critics. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Sexual Addiction & Compulsivity, 22</i></span><span style="font-kerning: none;">, 167–192.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Quadland, M. C. (1985). Compulsive sexual behavior: Definition of a problem and an approach to treatment. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i> Journal of Sex and Marital Therapy, 11</i></span><span style="font-kerning: none;">, 121–132.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Reid, R. C., H.A. Berlin & D.A. Kingston (2015). Sexual impulsivity in hypersexual men. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>Current Behavioral Neuroscience Reports, 2,</i></span><span style="font-kerning: none;"> 1–8.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Winder, B., R.A. Lievesley, H.J. Elliott, K. Thorne & K. Hocken (2014). Preliminary evaluation of the use of pharmacological treatment with convicted sexual offenders experiencing high levels of sexual preoccupation, hypersexuality and/or sexual compulsivity. J</span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><i>ournal of Forensic Psychiatry & Psychology, 25</i></span><span style="font-kerning: none;">, 176–194. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><b>Table 1 Proposed DSM-5 diagnostic criteria for Hypersexual Disorder</b></span><span style="font-kerning: none;"> (Kafka, 2013)</span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><br />
</span><span style="font-kerning: none;">A. Over a period of at least 6 months, recurrent and intense sexual fantasies, sexual urges, and sexual behavior in association with four or more of the following five criteria: </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1. Excessive time is consumed by sexual fantasies and urges, and by planning for and engaging in sexual behavior </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">2. Repetitively engaging in these sexual fantasies, urges, and behavior in response to dysphoric mood states (e.g., anxiety, depression, boredom, and irritability) </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">3. Repetitively engaging in sexual fantasies, urges, and behavior in response to stressful life events</span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><br />
</span><span style="font-kerning: none;">4. Repetitive but unsuccessful efforts to control or significantly reduce these sexual fantasies, urges, and behavior</span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-stretch: normal; line-height: normal;"><br />
</span><span style="font-kerning: none;">5. Repetitively engaging in sexual behavior while disregarding the risk for physical or emotional harm to self or others </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">B. There is clinically significant personal distress or impairment in social, occupational, or other important areas of functioning associated with the frequency and intensity of these sexual fantasies, urges, and behavior </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">C. These sexual fantasies, urges, and behavior are not due to direct physiological effects of exogenous substances (e.g., drugs of abuse or medications), a co-occurring general medical condition, or to manic episodes </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">D. The person is at least 18 years of age </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Specify if the subtype of hypersexual behavior is related to masturbation, pornography, sexual behavior with consenting adults, cybersex, telephone sex, and strip clubs </span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-56295513892487686962019-11-27T05:31:00.000-08:002019-11-27T05:31:10.757-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 8 (4 - Herfst)<div style="color: #138200; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Desistance bij plegers van zedenfeiten</span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Stijn De Hert</span></span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>inleiding</b></span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Een strafblad is een vanzelfsprekend gegeven in onze samenleving. Rechters gebruiken het om in te schatten welke juridische reactie het meest gepast is en we hebben er begrip voor dat een werkgever ons vraagt om een uittreksel uit het strafregister. We gebruiken het strafregister om onze maatschappij te beveiligen. Onderzoek toont aan dat dat geen slechte strategie is. Strafbaar gedrag in het verleden is een goede indicator om in te schatten of iemand een bestaande neiging heeft om bepaalde wetten of grenzen te overschrijden. Er zijn echter ook valkuilen aan dit systeem. Zo heeft deze informatie maar een beperkte houdbaarheidsdatum. Het is belangrijk dat we deze gegevens correct interpreteren wanneer we beslissingen nemen. En net daar laat onze intuïtie ons al eens in de steek.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er zijn ongetwijfeld verschillende opvattingen over het gebruik van een strafblad, naast het voorspellen van toekomstig gedrag. In de gesprekken die ik over seksueel misbruik heb komen verschillende argumenten naar voren. Sommigen zien de gevolgen van een strafblad, zoals bijvoorbeeld het moeilijk vinden van werk, als een deel van de straf. Anderen vinden dat zedendelinquenten hun recht om deel uit te maken van de samenleving hebben opgeven, en dat een strafblad kan identificeren wie er niet langer in onze samenleving thuishoort. Diversiteit in meningen is altijd goed, en het is belangrijk dat er over al de gevolgen van een strafblad gesproken kan worden. Maar dat debat overstijgt het doel van deze nieuwsbrief. Deze tekst focust enkel op het gebruik van het strafregister als hulpmiddel om in onze maatschappij nieuwe slachtoffers te voorkomen. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Vraagstelling</b></span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; text-indent: 35.4px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Voorgaand gedrag is een zeer goede voorspeller van toekomstig gedrag. Er is een brede consensus in de wetenschappelijke literatuur dat mensen die in het verleden strafbaar gedrag gesteld hebben een groter risico in zich dragen om dat in de toekomst opnieuw te doen. Op de voorspellende waarde van deze informatie staat echter een houdbaarheidsdatum. Mensen veranderen. Dit is een robuuste criminologische bevinding wanneer het gaat om algemene criminaliteit zoals bijvoorbeeld vermogensdelicten. Mensen met een criminele carrière bouwen deze van nature ook weer af. Dit wordt benoemd met het Engelse begrip ‘desistance’; of in het Nederlands: ‘desistentie’. Het is het terugvallen van het risico op nieuwe feiten tot het niveau waar er geen beveiligingsvoordeel meer komt uit op herval gerichte interventies. In dit artikel vraagt Karl Hanson zich af of desistance ook voorkomt bij plegers van seksuele misdrijven. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; text-indent: 35.4px;">
<br /></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Karl Hanson (2019). Long-term recidivism studies show that desistance is the norm. </span></b></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; text-indent: 35.4px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In de westerse samenleving heerst de idee dat plegers van seksuele misdrijven levenslang een persistent hoog risico in zich dragen om nieuwe feiten te plegen. Beleidsmakers maken keuzes die deze visie weerspiegelt. In de USA wordt een openbaar register gehanteerd waarin alle mensen opgenomen worden die voor een seksueel delict werden veroordeeld. De rationale is dat we het gevaar kunnen vermijden wanneer we kunnen identificeren wie er gevaarlijk is. In België is het strafregister niet openbaar, maar een correctionele veroordeling verdwijnt niet automatisch van het strafblad. Er is bij zedenfeiten een uitgebreidere procedure voor een aanvraag tot herstel in eer en rechten. Ons buikgevoel zegt ons soms dat plegers van zedenfeiten voor hun hele leven als gevaarlijk beschouwd moeten worden.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Toch toont onderzoek aan dat de publieke opinie de stabiliteit van het risico op nieuwe zedenfeiten overschat (Amirault & Lussier, 2011; Hanson, Harris, Helmus, & Thornton, 2014; Hanson, Harris, Letourneau, Helmus, & Thornton, 2018). Hanson stelt dat ook bij plegers van zedenfeiten het risico op het plegen van nieuwe strafbare feiten lijkt af te nemen doorheen de tijd. Hoe langer iemand in de maatschappij verblijft zonder nieuwe feiten te plegen, hoe lager het risico wordt dat die persoon in de toekomst nieuwe feiten zal plegen. Het natuurlijk verlagen van het risico doorheen de tijd heet ‘desistance’. En het komt ook voor bij seksuele delinquenten.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wat is het eindpunt van een risicoverlagend desistanceproces? Het is onmogelijk om tot een nulrisico te komen. Mensen zijn onvoorspelbaar. Mensen kunnen veranderen, weg van criminaliteit, en dan opnieuw veranderen en weer strafbaar gedrag gaan stellen. We kunnen niet garanderen dat iemand nooit meer iets opnieuw zal doen. Wat is dan wel een realistisch richtpunt? Dit heet de desistance-drempel. Het voorstel van Hanson is om het percentage te nemen van personen die in één jaar tijd voor de eerste keer een seksueel delict plegen. Kortweg: hoe vaak worden mensen in de algemene populatie plots zedendelinquenten? Als de cliënt zijn risico al dan niet met onze hulp kan terugbrengen naar het basisrisico in de samenleving kunnen we spreken van succesvolle desistentie.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het desistance-proces verloopt trager bij plegers van zedenfeiten dan bij plegers van algemene criminaliteit. Ons buikgevoel zit dus niet helemaal mis. Het klopt dat plegers van zedenfeiten langer een verhoogd risico in zich dragen dan plegers van algemene criminaliteit. Er zit echter een groot verschil op het zogenaamde initieel risico of startrisico. Dat is het risico op het moment dat iemand geconfronteerd wordt met een maatschappelijke reactie op zijn strafbaar gedrag. Dat kan een juridische reactie zijn zoals een verhoor, huiszoeking, arrestatie of veroordeling. Maar ook een gesprek bij het vertrouwenscentrum kindermishandeling, met de partner of met familieleden kan voldoende impact hebben.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Internationaal onderzoek vindt bij plegers van zedenfeiten voor een periode van 5 jaar na die maatschappelijke reactie een recidivegraad van 5% tot 15% (Harris & Hanson, 2004; Helmus, Hanson, Thornton, Babchishin, & Harris, 2012). Recidive in algemene criminaliteit ligt bij dezelfde parameters rond 40% na 2 jaar (Fazel & Wolf, 2015). We kunnen stellen dat er minder seksuele delinquenten hervallen dan daders van algemene criminaliteit. Het initieel risico ligt lager.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het gevolg van een trager desistance-proces enerzijds en een lager initieel risico anderzijds maakt dat de desistance-drempel bij zedenplegers gelijkligt met plegers van algemene criminaliteit. De meeste personen met een seksueel misdrijf in de voorgeschiedenis zullen geen significant risico op nieuwe zedenfeiten meer in zich dragen na 10 jaar ‘at-risk’ in de samenleving te verblijven, zonder nieuwe feiten te plegen. Slechts een klein deel van de seksuele delinquenten zal na 15 jaar ‘at risk’ zonder nieuwe feiten wel nog een verhoogd risico uitmaken in vergelijking met leeftijdsgenoten die geen zedenfeiten gepleegd hebben.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het zou handig zijn mochten we kunnen voorspellen wie er langer een verhoogd risico zal uitmaken en wie op kortere tijd desisteert. Het initieel risico blijkt hiervoor een goede indicator. Voor personen met een laag initieel risico kan verwacht worden dat het risico dat ze in zich dragen na 5 jaar gelijk is aan het basisrisico in de maatschappij. De groep plegers met het hoogste initieel risico (<5%) desisteert ook. Daarmee wordt bedoeld dat ook bij hen het risico afneemt doorheen de tijd. Of ze, zelfs na 20 jaar, het niveau van het basisrisico zullen behalen is nog een open vraag. Voor een kleine groep plegers met een hoog initieel risico kan een langdurige juridische en therapeutische opvolging dus zeker zinvol zijn. Maar voor het grootste deel van de personen die veroordeeld werden voor een seksueel delict halen we na het bereiken van de desistance-drempel geen beveiligingsvoordeel meer uit juridische of therapeutische interventies, of uit de vermelding van de veroordeling op het strafblad. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wie er in de groep van plegers met een hoog initieel risico past, of in de groep met een laag initieel risico, kunnen we niet laten afhangen van ons buikgevoel. Onderzoek toont aan dat het een betere strategie is om een muntstuk op te werpen dan enkel te vertrouwen op ons klinisch oordeel. Gelukkig zijn er instrumenten ontwikkeld die het wel kunnen halen van het muntstuk. Toch zijn ook deze risicotaxatie-instrumenten niet onfeilbaar. Maar op dit moment zijn deze instrumenten de minst slechte manier om personen toe te wijzen aan een bepaalde risicocategorie zoals ‘laag’ of ‘hoog’. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>wat leren we hieruit?</b></span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; text-indent: 35.4px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De onderzoekers verwijzen naar enkele grote meta-analyses die aantonen dat de recidivegraad voor zedenfeiten bij verschillende metingen tussen de 5% en de 15% werd geobserveerd. Deze getallen verdienen wat duiding. Stel je 100 mensen voor. Iedereen in deze groep heeft in het verleden een seksueel gemotiveerd delict gepleegd. Bij elk van deze 100 plegers is er één of andere maatschappelijke reactie gevolgd op het strafbaar gedrag. Na de maatschappelijke reactie verblijven alle 100 in de maatschappij waar ze de kans hebben om nieuwe feiten te plegen (‘at risk’). Van deze 100 kunnen we verwachten dat er 5 tot 15 personen binnen de 5 jaar opnieuw een seksueel misdrijf pleegt waar een volgende maatschappelijke reactie op zal volgen. Dit wil zeggen dat we kunnen verwachten dat 85 tot 95 personen in dezelfde tijdspanne geen gekende feiten pleegt. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vaak komen deze getallen niet overeen met wat je verwacht van het risico bij plegers van zedenfeiten. Een eigen voorbeeld van de neiging tot overschatting komt uit een periodieke bevraging van studenten criminologie uit het derde bachelorjaar. Er werd hen gevraagd om zonder voorkennis deze recidivegraad in te schatten. De studenten gokten gemiddeld op ongeveer 60% recidive na 5 jaar (eigen bevraging, 2017-2019, N=124, SD=15%-punt). Dat is een overschatting van 45 procentpunten boven de gemeten recidivegraad van 15%. Zelfs de intuïtie van criminologische wetenschappers in spe lijkt het probleem te overschatten.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een mogelijke reden voor die overschatting is de beschikbaarheidsheuristiek die werd omschreven door Tversky & Kahneman. Ons brein baseert een inschatting van frequenties op hoe gemakkelijk het zich voorbeelden voor de geest kan halen. Voorbeelden van herval bij seksuele delinquenten worden vaak heel expliciet bekend gemaakt. We kunnen ons gemakkelijk inbeelden hoe dat loopt. Seksuele delinquenten die niet hervallen doen dat vaak in stilte. We hebben geen voorbeelden en kunnen ons maar moeilijk voorstellen hoe nonrecidive er dan zou moeten uitzien. We geloven daarom graag dat het risico hoog is en hoog blijft.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat die eerste 5 jaren niet veel plegers hervallen valt langs de andere kant misschien wel te verwachten. In deze periode is er meestal veel opvolging, het schrikeffect van justitie zit nog vooraan in de gedachten en de therapie zit nog vers in het geheugen. Wat dan na die periode van 5 jaar? Als het risico statisch blijft doorheen de tijd zouden we kunnen verwachten dat het aantal plegers dat hervalt óók statisch blijft. Dat zou willen zeggen dat van de 85 overblijvers er opnieuw 15 hervallen in de volgende 5 jaren. En opnieuw de volgende 5 jaar. En opnieuw … Tot na 35 jaar alle 100 plegers hervallen zijn. Dit is niet wat er geobserveerd wordt. Het merendeel van de 100 plegers hervalt helemaal niet. Ook niet na 35 jaar, en zelfs zonder therapie. Er klopt iets niet aan de hypothese dat het risico even hoog blijft doorheen de tijd. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dit onderzoek toont dat ook bij plegers van zedenfeiten het risico op nieuwe feiten van nature afneemt na een maatschappelijke reactie. Van onze 100 plegers wordt volgens een Canadees onderzoek (Hanson, Lloyd, Helmus, & Thornton, 2012) verwacht dat er op het moment van de veroordeling 6 plegers de desistance-drempel al hebben bereikt en dus geen verhoogd risico meer uitmaken in vergelijking met leeftijdsgenoten die geen zedenfeiten gepleegd hebben. Dit getal stijgt naar 14 plegers na 2 jaar zonder nieuwe feiten, naar 24 na 5 jaar, naar 57 na 10 jaar en naar 85 na 15 jaar. Dat maakt dat de vermelding van het delict op het strafblad na die periode ook geen verdere voorspellende waarde heeft. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>gevolgen voor therapie</b></span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; text-indent: 35.4px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Gezien de middelen voor justitiële supervisie en gespecialiseerde therapie beperkt zijn, moeten we er verstandig mee omspringen. Elke seksuele delinquent levenslang opvolgen en therapie laten volgen is praktisch en financieel niet mogelijk. Uit dit onderzoek blijkt ook dat dat niet nodig is. Het is zinvoller om onze middelen te richten op een eerder korte opvolging voor plegers met een laag initieel risico en de langere trajecten voor te behouden aan plegers met een hoog initieel risico. Het risicoprincipe uit het RNR-model wordt daarmee bevestigd: we zullen de meeste nieuwe slachtoffers voorkomen wanneer forensische hulpverlening de beschikbare middelen in de eerste plaats richt op plegers met het hoogste initieel risico. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het goede nieuws in dit artikel is dat plegers van zedenfeiten, net als alle mensen, kunnen veranderen. Dat geldt ook voor de plegers met een hoog initieel risico. De intentie om geen verdere feiten te plegen is vaak al aanwezig bij cliënten die geconfronteerd werden met een maatschappelijke reactie. Forensische therapie hoeft zich in dat geval niet te richten op het overtuigen van de cliënt om zich normconform te gedragen. In plaats daarvan kan de therapeut inzoomen op het natuurlijk desistance-proces en dit trachten gaande te houden, te herstarten wanneer een cliënt ontmoedigt geraakt, te versnellen en bij te sturen waar nodig. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">We bespreken twee theorieën rond desistance bij algemene criminaliteit die klinisch bruikbaar zijn gebleken in forensische therapie met seksuele delinquenten. De eerste is de informele controle theorie van Sampson & Laub. Ze hebben hun resultaten gepubliceerd in het boek ‘Shared beginnings, divergent lives’ uit 2003. Dit onderzoek heeft een lange follow-up studie afgemaakt. Het onderzoek werd in 1939 aangevat door mijnheer en mevrouw Glueck. Dit Duitse koppel heeft in een tuchtschool 1000 kinderen bevraagd tussen 10 en 17 jaar oud. Het ging om 500 delinquente blanke jongens en 500 niet-delinquente blanke jongens. Deze 1000 respondenten werden hun ganse leven op verschillende momenten opnieuw bevraagd over hun leven. Dit onderzoek werd later overgenomen door Sampson & Laub die de respondenten 60 jaar na datum nog eens hebben bevraagd om te kijken hoe hun levens verder gelopen zijn. Sampson en Laub zijn in de data op zoek gegaan naar de redenen waarom een aantal van deze jongens ook in de volwassenheid met justitie in de problemen zijn gekomen, en anderen niet. Ze concluderen dat verschillende levensgebeurtenissen een positieve invloed kunnen hebben op het desistance-proces. Ze hebben het onder meer over trouwen, verhuizen, kinderen krijgen, stabiel werk vinden, legerdienst,… . De kritiek op deze theorie is dat die levensgebeurtenissen ook kunnen voorkomen bij mensen die wel hervallen. Waarom zorgen ze niet bij iedereen voor desistance?</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het tweede framework tracht hier een antwoord op te bieden. Dit is de narratieve desisctance theorie die werd ontwikkeld door Shadd Maruna in zijn boek ‘Making Good’. Maruna vindt bij plegers die succesvol gedesisteerd zijn drie narratieve thema’s terug die hij samen het ‘redemption script’ noemt. Het gaat om het gevoel dat een pleger zijn/haar leven in handen kan nemen als die dat wil (agency), het (terug)vinden van de eigen normconforme identiteit (core-beliefs) en de wil om iets terug te geven aan de maatschappij. Plegers hervallen minder vaak als ze zichzelf zien als personen die hun leven kunnen veranderen, die de discrepantie zien tussen hun huidige waarden en het vroegere gedrag en die iets willen goedmaken.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tijdens forensische therapie inzetten op desistance kan bijvoorbeeld door rond beide kaders te werken. We kunnen ons richten op positieve levensgebeurtenissen en op het uitbouwen van een goed leven. Enkel praktische veranderingen zijn echter niet voldoende om op het desistanceproces in te werken. We kunnen daarnaast ook bij onze cliënten een ‘redemption script’ ontlokken door de cliënt zelf te laten vertellen over zijn normconforme identiteit, zijn zelfeffectiviteit en zijn plaats in de maatschappij.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hervalvoorkoming bekeken door een desistance-bril geeft de cliënt en zijn/haar therapeut twee vragen. De eerste vraag is: ‘hoe zorgen we dat deze cliënt stopt met het stellen van strafbaar gedrag?’. Ondertussen zijn er verschillende therapeutische interventies ontwikkeld die zich buigen over deze vraag. Welke interventie nu bij welke cliënt het meest aangewezen is, is ook een debat waar in deze nieuwsbrief te weinig plaats voor is. Het concept desistance wil ons er vooral aan herinneren dat er ook een volgende vraag is: ‘waarom zal deze cliënt gestopt blijven?’. Het opbouwen van een nieuw leven dat als positief ervaren wordt en het ontwikkelen van een ondersteunend narratief script is mee nodig om tot een duurzaam antwoord te komen op die laatste vraag. Het is mooi meegenomen dat bij dit opbouwproces verschillende vaardigheden aangeleerd kunnen worden die gelinkt zijn aan dynamische risicofactoren (zoals autoregulatie, intimiteitsproblemen en een prosociale omgeving) en dat het beantwoorden van de tweede vraag verder werkt aan de N in RNR. Voor de plegers met een hoger initieel risico is na een antwoord op beide vragen ook een langdurige, brede, persoonsgerichte psychotherapeutische opvolging zinvol. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dit wil niet zeggen dat er in forensische therapie niet over misbruik gesproken hoeft te worden. Dan blijven onze stakeholders op hun honger zitten. De verwachting die ik voel vanuit justitie, de maatschappij, het systeem van de cliënt, sommige slachtoffers en vaak ook de cliënten zelf is dat er tijdens de forensische therapie een plek gecreëerd wordt waar verantwoordelijkheid kan opgenomen worden voor de schade die werd aangericht. Het is daarom belangrijk om op de juiste momenten voldoende tijd te nemen om het over het gestelde grensoverschrijdende gedrag te hebben. Of daarmee aan een gekende criminogene behoefte gewerkt wordt is dan de vraag. Misschien zijn dat interventies die eerder werken aan de responsiviteit van de behandeling dan aan het verhelpen van risico’s. Dat mag. De laatste R in RNR is even belangrijk. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tot slot geef ik nog mee dat ‘Hervalvoorkoming’ niet de enige doelstelling is van forensische therapie. Ook ‘rehabilitatie’ en ‘herstelgerichte delictverwerking’ zijn belangrijke thema’s waar met de cliënt rond gewerkt kan worden. Het behalen van de desistance-drempel alleen is onvoldoende om de therapie succesvol te kunnen afronden. Hoewel er geen verder beveiligingsvoordeel meer te halen valt uit de therapie, kan het toch de moeite waard zijn om het traject verder te zetten om aan deze andere twee thema’s te werken.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Conclusie</b> </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Dit onderzoek stelt dat ook bij plegers van zedenfeiten het risico op nieuwe feiten afneemt doorheen de tijd. Meer dan de helft van de plegers draagt geen verhoogd risico meer in zich wanneer ze 10 jaar at risk in de maatschappij verbleven, zonder nieuwe feiten te stellen. Dit wil zeggen dat de informatie op een strafblad maar een beperkte houdbaarheidsdatum heeft. Het is belangrijk om deze informatie correct te interpreteren wanneer we op basis van het strafregister bepaalde veiligheidsbeslissingen nemen. Dit onderzoek kan steun bieden aan mensen die beslissingen moeten nemen op basis van een strafblad, en kan therapeuten helpen om de behandelintensiteit nauwkeuriger af te stemmen op het effectieve risico. Er werden twee theorieën besproken die klinisch bruikbaar zijn om tijdens therapie aandacht te hebben voor het natuurlijk desistance-proces.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hanson, K.R. (2018). Long-term recidivism studies show that desistance is the norm. <i>Criminal Justice and Behavior, 45(</i>9): 1340–1346.</span></b></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">R. Karl Hanson, PhD, CPsych, is an adjunct research professor in the Psychology Department of Carleton University, Ottawa. His research focuses on the psychological assessment of the risk-relevant propensities of offenders in the criminal justice system</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="-webkit-font-kerning: none; color: black; font-stretch: normal; line-height: normal;"><br />
</span><span style="font-kerning: none;">Amirault, J., & Lussier, P. (2011). Population heterogeneity, state dependence and sexual offender recidivism: The aging process and the lost predictive impact of prior criminal charges over time. Journal of Criminal Justice, 39, 344-354. doi:10.1016/j.jcrimjus.2011.04.001 </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Fazel, S., & Wolf, A. (2015). A systematic review of criminal recidivism rates worldwide: Current difficulties and recommendations for best practice. PLoS ONE, 10(6), e0130390. doi:10.1371/journal.pone.0130390 </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hanson, R. K., Harris, A. J. R., Helmus, L., & Thornton, D. (2014). High-risk sex offenders may not be high risk forever. Journal of Interpersonal Violence, 29, 2792-2813. doi:10.1177/0886260514526062 </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hanson, R. K., Harris, A. J. R., Letourneau, E., Helmus, L. M., & Thornton, D. (2018). Reductions in risk based on time offense-free in the community: Once a sexual offender, not always a sexual offender. Psychology, Public Policy, and Law, 24(1), 48-63. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hanson, R. K., Lloyd, C. D., Helmus, L., & Thornton, D. (2012). Developing non-arbitrary metrics for risk communication: Percentile ranks for the Static-99/R and Static-2002/R sexual offender risk scales. International Journal of Forensic Mental Health, 11, 9-23. doi:10.1080/14999013.2012.667511 </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Harris, A. J. R., & Hanson, R. K. (2004). Sexual offender recidivism: A simple question [Corrections User Report No 2004- 01]. Ottawa, Ontario: Public Safety and Emergency Preparedness Canada. Retrieved from https://www.publicsafety. gc.ca/cnt/rsrcs/pblctns/sx-ffndr-rcdvsm/index-en.aspx 1346 Criminal Justice and Behavior </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Helmus, L., Hanson, R. K., Thornton, D., Babchishin, K. M., & Harris, A. J. R. (2012). Absolute recidivism rates predicted by Static-99R and Static-2002R sex offender risk assessment tools vary across samples: A meta-analysis. Criminal Justice and Behavior, 39, 1148-1171. doi:10.1177/0093854812443648 </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maruna, S. (2001). Making Good: How Ex-Convicts Reform and Rebuild Their Lives. </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Laub, J.H., Sampson, R.J. (2003). Shared Beginnings, Divergent Lives: Delinquent Boys to Age 70. Harvard University Press, 338 pp.</span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tversky, A., & Kahneman, D. (1973). Availability: A heuristic for judging frequency and probability. Cognitive Psychology, 5, 207-232. doi:10.1016/0010-0285(73)90033-9 </span></span></div>
<div style="color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 9.5px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; min-height: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; font-size: 11px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; min-height: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; font-size: 11px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px; min-height: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; font-size: 11px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><br />
</span></div>
<br />
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; font-size: 11px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 8px;">
<span style="font-kerning: none;"><br />
</span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-88188657368251021652019-09-05T01:56:00.001-07:002019-09-05T01:56:35.740-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 8 (3 - zomer)<br />
<h1 style="margin-bottom: 14.6pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"><span style="color: blue;">Farmacologische behandeling van seksueel grensoverschrijdend gedrag </span><o:p></o:p></span></h1>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 28.6pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 361.9pt; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">dr. Adriaan Leroy Kris Vanhoeck <o:p></o:p></span></div>
<h1 style="margin-left: -.25pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;">inleiding <o:p></o:p></span></h1>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 28.5pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Onderzoek bevestigt dat zedenplegers
met medicatie behandeld kunnen worden, maar er blijven meningsverschillen over
wat als effectief moet gezien worden.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Het gebruik van medicatie is door sommigen bekritiseerd als het
medicaliseren van een seksueel delict, waardoor daders van hun seksuele
aansprakelijkheid vrijgepleit worden.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Behandeleffectiviteit kan worden beoordeeld in termen van seksuele
recidive, inclusief afwijkende of problematische seksuele gedachten of fantasieën,
hyperseksuele cognitie, therapietrouw en het welzijn van de patiënt.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dit laatste kan zowel het welzijn van de
patiënt zelf omvatten als de eventuele impact van zijn acties op anderen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<h1 style="margin-left: -.25pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;">Vraagstelling <o:p></o:p></span></h1>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 28.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Seksueel functioneren kan op een
problematische manier geassocieerd geraken met angst voor zichzelf of voor
anderen, met functionele beperkingen en/of met het plegen van seksuele
misdrijven.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Problematisch seksueel
gedrag kan verstrekkende schadelijke gevolgen hebben: verhoogd risico op
seksueel overdraagbare aandoeningen, jobverlies, schulden, relatieproblemen en
relatiebreuken, sociale en emotionele isolatie, depressie, verhoogde angsten,
middelenmisbruik en ook seksueel misbruik (Hanson & Morton-Bourgon,
2005).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Seksuele problemen en met name
seksuele preoccupatie kan ook een storende factor zijn in de behandeling van
mensen die een seksueel misdrijf gepleegd hebben, omdat het hen kan hinderen om
zich te focussen op de psychologische behandeling (Winder et al., 2018).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kan medicatie een bijdrage leveren om
ongewenste seksuele impulsen te reduceren bij patiënten die in
psychotherapeutische behandeling zijn en er niet in slagen om zich op een
andere manier te controleren ?<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Belinda Winder, Paul Fedoroff, Don Grubin, Kateřina Klapilová, Maxim Kamenskov, Douglas Tucker, Irina A. Basinskaya & Georgy E. Vvedensky (2019). The pharmacologic treatment of problematic sexual interests, paraphilic disorders, and sexual preoccupation in adult men who have committed a sexual offence.</b></span>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Seksuele gedachten of gedragingen die
schade kunnen toebrengen aan de persoon zelf en/of aan anderen, kunnen in drie
categorieën ondergebracht worden.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Vooreerst zijn er parafilieën of parafiele stoornissen (zie
https://www.who.int/ classifications/icd/en/).<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Een parafiele stoornis kan emotionele stress, een gevoel van isolatie,
stigmatisering en schaamte veroorzaken.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Als ze worden uitgeleefd, kunnen parafiele interesses veel schade
toebrengen en tot seksuele delicten leiden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.8pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een tweede categorie van problematische seksualiteit heeft
betrekking op het overmatig aan seks denken. Seksuele preoccupatie of
hyperseksuele cognitie is een abnormaal intense interesse in seks die het
psychologisch functioneren domineert.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Seksuele gedachten vullen ongewild je hoofdruimte en laten weinig plaats
over voor iets anders.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dit wordt wel
eens vergeleken met een muzieknummer dat luid en herhaaldelijk wordt gespeeld
en dat alle andere geluiden overstemt (Winder et al., 2018). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .5pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ten slotte kan problematisch seksueel leiden tot een buitensporig aantal onpersoonlijke seksuele handelingen. Dit werd voor het eerst door von Krafft-Ebing
in </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1965 als 'hyperseksueel' bestempeld (p.11).</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In het verleden werd pogingen ondernomen om
dit overmatig gedrag te kwantificeren (bv. Kinsey, Pomeroy & Martin,
1948),</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar recent wordt meer uitgegaan
van last of lijden die een patiënt of zijn omgeving moet ondervinden bij het
hyperseksueel gedrag. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bij deze drie types seksueel functioneren is medicatie
uitgetest om het risico op problematisch gedrag te beperken.</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De drie categorieën medicijnen die het vaakst
worden voorgeschreven zijn: selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) en
twee soorten testosteronverlagende middelen, met name anti-androgenen en
GnRHagonisten. Geneesmiddelen zoals antipsychotica, tricyclische
antidepressiva, antiepileptica, lithium, buspiron, naltrexon en amfetaminen
zijn soms gebruikt, maar de bewijsbasis hiervoor is klein en hun werkzaamheid
wisselend (Thibaut et al., 2010).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 28.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">SSRI’s kunnen de stemming stabiliseren, impulsiviteit
verminderen en seksuele drift temperen. Hoe dit laatste juist werkt, is
onduidelijk en kan van persoon tot persoon verschillen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Net als bij de behandeling van een
obsessief-compulsieve stoornis, kunnen SSRI's de frequentie en intensiteit van
fantasieën, piekeren en compulsief gedrag verminderen bij patiënten met
psychoseksuele stoornissen (Greenberg & Bradford, 1997).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Anti-androgenen (bv Androcur) en
GnRH-agonisten (bv Salvacyl) verlagen beide het testosteron naar een
prepuberaal niveau.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>GnRH-agonisten zijn
krachtiger en hebben minder bijwerkingen.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ze zijn alleen verkrijgbaar als intramusculaire injectie, terwijl
anti-androgenen beschikbaar zijn in orale en intramusculaire vorm.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Testosteronverlagende medicatie wordt vooral
gebruikt bij de behandeling van prostaatkanker.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Veel artsen zijn niet vertrouwd met het gebruik ervan om de seksuele
drift te beheersen en aarzelen om ze voor te schrijven. <o:p></o:p></span></div>
<h1 style="margin-left: -.25pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;">wat leren we hieruit <o:p></o:p></span></h1>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>De WFSBP-richtlijnen (World Federation
of Societies of Biological Psychiatry) volgen een
Risico-Noden-Responsiviteit(RNR)-schema waarbij de intensiteit van de
behandeling wordt verhoogd naarmate het ingeschatte risico op seksuele recidive
toeneemt.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De parafiele ernst wordt
klinisch gemeten op een schaal van één tot zes, afhankelijk van de impact op
het slachtoffer.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De behandeling wordt
gekoppeld aan dat schaalpunt, te beginnen met psychotherapeutische behandeling op
het minst ernstige niveau.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.75pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Fedoroff en collega’s ontwikkelden mee het Canadese Sexual
Behaviors Clinic (SBC)protocol.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Deze
onderzoekers kiezen voor een aanpak waarin de patiënten uitleg krijgt over
behandelopties en in overleg kan kiezen wat het best bij hem en bij zijn
seksleven past.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>SSRI's worden in SBC
niet gebruikt om de seksuele drang te verminderen, omdat ze minder effectief
zijn en omdat ze een remmend effect hebben op het orgasme.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Hierdoor ontstaat het risico dat patiënten
zich gaan concentreren op hun parafiele fantasieën of gedrag om toch tot een
orgasme te kunnen komen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Waar de WFSBP
haar protocol baseert op de hypothese dat seksuele fantasieën bij een
onveranderlijke 'oriëntatie' horen, gaan de Canadese onderzoekers ervan uit dat
het mogelijk is om nieuwe seksuele fantasieën en gedragingen te ontwikkelen die
geen angst of beperkingen veroorzaken en die het risico op criminele
activiteiten of schade aan zichzelf of anderen verkleinen (Fedoroff, 2018). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .5pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Naast de WFSBP- en SBC-modellen volgt de Britse Association
of Psychopharmacology </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">(BAP) een eigen protocol dat zich voornamelijk richt op
medische indicatie in plaats van op risico (Grubin, 2018).</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">SSRI's worden aanbevolen als een eerste
interventie wanneer mensen een hoge mate van preoccupatie, piekeren of
impulsief gedrag rapporteren, of wanneer problematisch seksueel gedrag lijkt
samen te gaan met storende gemoedstoestanden.</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Anti-androgenen en GnRH-agonisten worden voorgeschreven bij
hyperseksueel gedrag of wanneer de persoon zelf lijdt onder zijn onbeheersbare
seksuele drift.</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het Britse protocol laat
net als SBC aan patiënten de keuze welke medicatie ze verkiezen.</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">SSRI’s zijn wel een optie en de ervaring in
het VK leert dat velen niet voor hormonale behandeling kiezen omwille van de
bijwerkingen.</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .5pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 28.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Werkt farmacologische behandeling van seksueel
grensoverschrijdend gedrag?<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De meest
uitgebreide beoordeling van farmacologische behandeling voor parafiele
stoornissen werd bijna tien jaar geleden gepubliceerd (Thibaut et al., 2010) en
wordt momenteel herzien.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De auteurs
concludeerden dat '... weinig bekend is welke behandelingen het meest effectief
zijn, voor welke daders, over welke duur of in welke combinatie' (blz.
644).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De richtlijnen stellen een
hiërarchisch behandelingsprotocol voor waarin de behandeling grotendeels op risicoinschatting
is gebaseerd en overgaat van psychotherapie (aangeboden in alle stadia) naar
een ultieme fase waarin de parafiele stoornis als 'catastrofaal' wordt
beschouwd (d.w.z. kan resulteren in ernstig letsel of de dood).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>In dit meest ernstige stadium wordt de
combinatie van een GnRHagonist met een anti-androgeen en/of SSRI
aanbevolen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Deze WFSBP-richtlijn
beschouwt parafilieën als “chronische aandoening” en als een seksuele
oriëntatie die "tijdens de behandeling niet zal veranderen” (blz.
648).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<h1 style="margin-left: -.25pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;">gevolgen voor therapie<span style="font-weight: normal;"> </span><o:p></o:p></span></h1>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Winder en collega’s (2019) kwamen drie
dagen met een internationale groep artsen en onderzoekers samen over de
farmacologische behandeling van problematische seksuele interesses, parafiele
stoornissen en seksuele preoccupatie bij volwassen mannen die een seksueel
misdrijf hebben begaan.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Interessant is
dat er ook deelnemers uit Oost-Europese landen en Rusland bij waren en dat ze
ook mee aan het artikel geschreven hebben dat we hier samenvatten.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zo komt weinig gekend effectiviteitsonderzoek
uit Rusland ter sprake en ook castratie als chirurgische interventie.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Niet verrassend verschilden deze experts soms
nogal van visie op specifieke interventies. Ondanks deze verschillen waren er
echter veel consensusgebieden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Antidepressiva worden overal op grote schaal gebruikt,
hoewel de hoofdfocus soms op de behandeling van comorbide psychiatrische
stoornissen (angst, depressie, slaapstoornissen) kan liggen en soms exclusief
gericht kan zijn op vermindering van seksuele drift. Testosteronverlagende
medicijnen worden algemeen aanvaard als nuttig bij het verminderen van libido,
tenminste tijdelijk.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Het kan dan zowel
om antiandrogenen als om GnRH-agonisten gaan.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Er zijn echter tussen de landen grote verschillen wat betreft kosten en
beschikbaarheid van GnRH-medicijnen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dit
is ongetwijfeld van invloed op het voorschrijfgedrag van artsen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .5pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In Rusland werden studies uitgevoerd die in het Westen niet
zo bekend zijn (Demidova, Vvedensky et al., 2013). Georgy Vvedensky is co-</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">auteur van het hier
besproken artikel.</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">80 volwassen
zedenplegers met een gerechtelijke maatregel en een ernstige mentale stoornis
werden in twee groepen ingedeeld : 52 patiënten hadden een parafiele
problematiek (waaronder 25 met pedofilie) ; 28 een hyperseksuele stoornis.</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Alle patiënten hadden minstens 10 jaar
complexe psychotrope medicatiebehandeling gekregen op basis van hun individuele
diagnoses en allen ontvingen een intramusculaire dosis van 300 mg
Cyproteronacetaat (CPA; Androcur depot).</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .5pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een derde van de patiënten had in het begin last van
vermoeidheid, apathie, slaperigheid, benauwdheid en opvliegers.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Na 1 tot 3 maanden meldden 15% bijwerkingen
als depressie, angst, nervositeit en agitatie.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Borstvorming verscheen na 8 maanden behandeling bij 8,75%.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ook na 8 maanden behandeling waren er bij
iets minder dan een kwart van de deelnemers kenmerken van een metabool syndroom
en spijsverteringsstoornissen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Meer
parafiele dan hyperseksuele patiënten voelden zich in hun psychoseksueel functioneren
beter door de behandeling (63,5% tov 50%).<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ongeveer hetzelfde beeld werd gevonden bij het psychisch functioneren:
55,6% respectievelijk 44% voelden een verbetering op vlak van hun zelfbeeld,
hun welbevinden als man en een meer coöperatieve levenshouding.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ondanks de negatieve medische bijwerkingen
voelt een grote groep patiënten zich geholpen door de medicatie.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 28.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In het artikel komt ook castratie als medische interventie
ter sprake.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Wat in de media soms
chemische castratie genoemd wordt, is een verwarrende term omdat het effect
altijd tijdelijk is en gekoppeld aan het medicatiegebruik.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>In Tsjechië is castratie op vraag van de
patiënt nog steeds mogelijk, maar werd ze sinds 2012 nog maar 2 keer
toegepast.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Op vraag van het Europees
Comité ter Preventie van Folter onderzochten Zverina, Weiss en Holly (2014) de
vroegere praktijk in Tsjechoslowakije.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>50 dossiers konden worden getraceerd waarbij zowel de behandelende
dokter als de gecastreerde patiënt konden worden bevraagd.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>18 keer werd de castratie toegepast omwille
van een pedofiele stoornis (ICD-10) ; 17 keer omwille van een sadistische
stoornis en 15 keer voor ‘pathologische seksuele agressie’.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Twee patiënten recidiveerden in een seksueel
delict.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Naast de vele medische
bijwerkingen noteerden de dokters in 50% van de gevallen ook ernstige
psychische bijwerkingen : depressieve en minderwaardigheidsgevoelens,
emotionele instabiliteit en eenzaamheid.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>De patiënten zelf waren evenwel zeer tevreden met de operatie en
bevestigden dat de keuze vrijwillig was geweest.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Klachten waren er vooral over de gevolgen op
hun seksueel leven : volledig verlies van libido (32%), erectiele dysfunctie
(34%), problemen met orgasme (24%).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>60%
zei dat ze vandaag de keuze opnieuw zouden maken. <o:p></o:p></span></div>
<h1 style="margin-left: -.25pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;">Conclusie<span style="font-weight: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></h1>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Veel is nog onduidelijk en meer onderzoek is nodig. Er is heel wat informatie op casusniveau dat patiënten gebaat zijn bij de medicatie en het re-integratie in de samenleving mogelijk maakt. Hard wetenschappelijk bewijs ontbreekt echter. En de meningen van experten over welk doel moet nagestreefd worden, lopen soms ook uit elkaar (bv is een parafilie veranderbaar). Het is belangrijk dat onderzoekers en clinici samenwerken om de effectiviteit van huidige en nieuwe behandelingen aan te tonen. Internationale uitwisseling is daarbij zeer bevorderlijk. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Winder, B., J.P. Fedoroff, D. Grubin, K. Klapilová, M. Kamenskov, D. Tucker, I.A. Basinskaya & G.E. Vvedensky (2019). The pharmacologic treatment of problematic sexual interests, paraphilic disorders, and sexual preoccupation in adult men who have committed a sexual offence. International Review of Psychiatry, 31(2): 159-168</b></span><div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 106%; margin-bottom: .75pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: #212121;">Demidova,
L.Y., G.E. Vvedensky, T.E. Makarova, M.Y. Kamenskov & L.N. Shtark </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 106%; margin-bottom: 14.8pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: #212121;">(2013). The
role of disturbances of the psychosexual sphere in schizophrenia in diagnosing
of paraphilias.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">ОБОЗРЕНИЕ ПСИХИАТРИИ И МЕДИЦИНСКОЙ ПСИХОЛОГИИ</i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">77:</i> 54-61. </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Fedoroff, J. P. (2018). Can people with pedophilia change?
Yes they can! <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Current Sexual Health
Reports, 10:</i> 207–212. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Greenberg, D. & J. Bradford, J. (1997). Treatment of
the paraphilic disorders: A review of the role of the selective serotonin
reuptake inhibitors. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Sexual Abuse, 9:</i>
349–360.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hanson, R. K. & K.E. Morton-Bourgon (2005). The
characteristics of persistent sexual offenders: A meta-analysis of recidivism
studies. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Journal of Consulting and
Clinical Psychology, 73:</i> 1154-1163 <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kinsey, A., W. Pomeroy & C. Martin (1948).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Sexual
behaviour in the human male. </i>Philadelphia, USA and London, UK: W.B.
Saunders Company.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 105%; margin-bottom: 14.2pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-indent: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">von Krafft-Ebing, von, R.
(1965).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Psychopathia sexualis: With especial reference to the antipathic sexual
instinct; a medico-forensic study.</i> (F. S. Klaf, Trans.). New York, NY:
Stein and Day. <span style="line-height: 105%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Thibaut, F., F. De La Barra, H. Gordon, P. Cosyns, J.M.W.
Bradford & the WFSBP Task Force on Sexual Disorders (2010). The World
Federation of Societies of Biological Psychiatry (WFSBP) Guidelines for the
biological treatment of paraphilias. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">The
World Journal of Biological Psychiatry, 11:</i> 604–655. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .6pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Winder, B., R. Lievesley, H. Elliott, K. Hocken, J.
Faulkner, C. Norman & A. Kaul (2018). Evaluation of the use of
pharmacological treatment with prisoners <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">experiencing high levels of hypersexual disorder. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">The Journal of Forensic Psychiatry &
Psychology, 29:</i> 53–71 <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 14.55pt; margin-left: -.25pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zverina, J., P. Weiss & M. Holly (2014).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Vysledky terapeuticke kastrace u parafilnıch
sexualnıch delikventu. Available at: <span style="color: navy;">https://www.mzcr.cz/dokumenty/vysledkyterapeuticke-kastrace-u-parafilnich-sexualnich-delikventu_10012_1045_
3.html </span><o:p></o:p></span></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-81508033371423442042019-05-10T07:15:00.001-07:002019-05-10T15:01:35.956-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 8 (2 - lente)<br />
<div class="Hoofdtekst">
<b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="color: blue;">Wat
denken volwassenen met een seksuele aantrekking tot minderjarigen zelf over
therapie</span></span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Astrid
Clijsters</span></i><i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Hoofdtekst">
<i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Charlotte
De Pourcq</span></i><i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Hoofdtekst">
<i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Charlotte
Vanderbeken</span></i><i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Hoofdtekst">
<i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Nadège
Rossignon</span></i><i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Hoofdtekst">
<i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Kris
Vanhoeck</span></i><i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">introductie</span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ze worden aangeduid als </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">“volwassenen die seksuele
gevoelens hebben voor kinderen of adolescenten onder de leeftijd van
toestemming”, in het Engels afgekort tot </span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">MAP</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">, minor-attracted persons.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De term MAP wordt gebruikt om labels te
vermijden die ofwel pejoratief ofwel diagnostisch klinken.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Veel van wat bekend is over aantrekking tot
minderjarigen komt uit studies van mensen die feiten gepleegd hebben en
veroordeeld zijn.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Recent onderzoek
bevestigt dat 4% tot 5% van de volwassen mannen al intense seksuele fantasieën
over een kind hebben gehad (Dombert et al., 2016). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">MAP's </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">worden zich meestal van deze gevoelens
bewust tijdens de (late) </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: ES-TRAD;">adolescentie</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> (“Ik werd ouder maar mijn seksuele attractie bleef
dezelfde”).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Recent internetonderzoek met
meer dan 1.100 deelnemers vond dat de gemiddelde leeftijd waartoe MAP’s zich aangetrokken
voelen, 12 jaar is (zowel voor jongens als voor meisjes).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>MAP’s die zich aangetrokken voelen tot
jongens, hebben minder seksuele interesse in volwassen partners dan degenen die
aangetrokken zijn tot meisjes</span><span lang="FR" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: FR;"> (Bailey</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">,
</span><span lang="IT" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: IT;">Hsu & Bernhard, 2016).</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Een rondvraag van B4U-Act (lees als <i>before
you act</i>), een studiegroep waarin therapeuten en MAP’s samenwerken, vond dat
</span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">MAP</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">’s buiten
het forensisch domein hoger opgeleid zijn en een hogere sociaaleconomische
status hebben dan wie veroordeeld is voor seksuele misdrijven </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">(B4UAct,
2011</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">).</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">vraagstelling</span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">Er </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">leven sterke oordelen over MAP’s in de
samenleving, bv. “Ze plegen toch allemaal misbruik en het zijn monsters,
roofdieren en perverten” ; “Ze zijn niet vatbaar voor behandeling en
recidiveren onvermijdelijk”.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De schaamte
en geheimhouding die het gevolg zijn van deze stigma’s, verhinderen dat MAP's
professionals of vertrouwenspersonen opzoeken op zoek naar een bevredigend en
gezond leven.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">MAP's </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">rapporteren negatieve
ervaringen die hen ervan weerhouden verder hulp te zoeken : bv. veroordelende
therapeuten, schendingen van vertrouwelijkheid, gebrek aan therapeutisch
mededogen, vermoedens dat ze wel crimineel gedrag gesteld hebben, opdringen van
behandeldoelen door de therapeut (zie bv. Van Horn et al., 2015). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dit betekent dat sommige MAP's die hun eigen
seksualiteit willen begrijpen en geen misbruik van kinderen maken, niet bereid
zijn om vrijuit met een deskundige te praten. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>MAP's die hulp zoeken maar ze niet vinden,
melden een verergering van hun psychische symptomen zoals depressie,
zelfmoordneiging, terugtrekking en isolatie, energieverlies, angst en
beklemming, hopeloosheid en middelenmisbruik (B4UAct, 2011).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Een kleine groep (3 à 4%) zei dat het niet
vinden van hulp hen zo gefrustreerd had, dat hun aantrekking tot jongeren
escaleerde en ze daardoor misschien wel tot misbruik zijn overgegaan (en ervoor
veroordeeld werden).</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het
doel van Levenson en Grady (2018) is om het hulpzoeken van MAP’s beter te
begrijpen, zodat therapeutische interventies hier beter op afgesteld kunnen
worden.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De auteurs bevroegen MAP’s over
(a) hun ervaringen met hulpzoeken ; (b) waargenomen belemmeringen om hulp te
zoeken ; en (c) behandeldoelen van henzelf.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Jill Levenson</span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> & Melissa Grady (2018). </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Preventing Sexual Abuse: Perspectives of
Minor-Attracted Persons About Seeking Help </span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Drie organisaties werkten mee aan het
onderzoek: </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Stop
it Now! (Verenigde Staten en Verenigd Koninkrijk), Virtuous Pedophiles
(internationaal) en Lucy Faithfull Foundation (Verenigd Koninkrijk). Ze bieden
online ondersteuning aan </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">MAP's </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">en
via hen namen 293 personen deel aan een online</span><span lang="PT" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: PT;"> enqu</span><span lang="FR" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: FR;">ê</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">te.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De meeste deelnemers waren mannelijk
(91%).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De gemiddelde leeftijd was 36
jaar (de oudste was 80). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De meerderheid
gaf aan vrijgezel te zijn.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>31% was getrouwd
of had een langdurige relatie,</span><span lang="FR" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: FR;"> en </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">10%
was gescheiden.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De steekproef was vooral
blank (92%) en hoogopgeleid (</span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">57% universit</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">air</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;"> of </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">hogeschool).
</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bijna
driekwart van de respondenten rapporteerde een aantrekking tot prepuberale of
vroegpuberale kinderen, maar meer dan de helft zei ook zich aangetrokken te
voelen tot tieners van 16 en 17 jaar.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Dit komt overeen met de bevindingen van </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Stephens,
Seto, Goodwill </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">en
Cantor (2018) die een brede leeftijdsinteresse vonden bij mensen met hebefiele
of pedofiele diagnose. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De helft van de
respondenten zei dat ze zich uitsluitend of hoofdzakelijk aangetrokken voelden
tot minderjarigen, 20% zei dat ze dezelfde aantrekkingskracht hadden op
minderjarigen en volwassenen, en ongeveer 28% gaf een sterkere
aantrekkingskracht aan volwassenen dan minderjarigen. Ongeveer de helft zei dat
ze exclusief of primair werden aangetrokken door mannen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zoals bij Bailey et al. (2016 - zie hoger) vertonen
zij die aangetrokken zijn tot jongens, minder seksuele interesse in volwassenen
dan zij die aangetrokken zijn tot meisjes.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">75%
zei dat ze al hulp gezocht hebben bij een of andere therapeutische dienst en
47% zei dat ze al steun zochten via een website of internetforum.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Sommigen hadden een hulplijn gebeld, een arts
geraadpleegd of een religieuze leider in vertrouwen genomen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De helft van de respondenten beoordeelde de
ervaring als nuttig of zeer nuttig, maar ongeveer een derde zei dat de
professional niet behulpzaam was geweest.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Van
degenen die naar een professional waren geweest, vond 81% dat ze geholpen waren
omdat de professional geluisterd had en hen leek te begrijpen, 55% vond dat de
professional niet veroordelend was, 52% zei dat ze de hoop kregen, 50% zei dat
ze praktische tips kregen hoe met hun gedachten om te gaan</span><span lang="FR" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: FR;">, en </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">slechts 34% zei dat de
professional hen als een hele persoon zag en niet slechts als iemand met een
seksuele deviantie. Jongere respondenten zochten vaker hulp in de geestelijke
gezondheidszorg ; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>wie meer gestudeerd
had stond wantrouwiger tegenover hulp, vooral uit angst dat vertrouwelijkheid
niet zou worden gerespecteerd.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>In het
algemeen waren de ervaringen met hulpverleners heel uiteenlopend.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Sommigen waren heel tevreden en opgelucht
hulp te hebben gevonden, en anderen vonden dat de therapeut er verkeerdelijk
van uitging dat het op een dag wel tot misbruik zou komen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Wat
informele hulpcontacten betreft, geeft maar 37% aan dat iemand uit hun omgeving
op de hoogte was.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De meest voorkomende
bron van informele ondersteuning was een vriend, geen familielid.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Sommigen vertelden dat ze informele ondersteuning
op een</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;"> onlineforum</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> de moed vonden om een </span><span lang="DA" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DA;">familie</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">lid of een hechte vriend in te
lichten.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Het leidde niet altijd tot
begripvolle reacties, maar het voelde wel bij velen als een enorme stap
voorwaarts.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Er werd ook verwezen naar de
mogelijkheden die scholen hebben om tijdens seksuele voorlichting informatie te
geven over waar hulp te </span><span lang="DA" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DA;">vinden</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
is.</span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Wat
leren we hieruit?</span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>D</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">e meerderheid van de deelnemers heeft al formele
ondersteuning bij een professional gezocht.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Slechts de helft van hen vond deze ervaring nuttig, en een derde
verklaarde uitdrukkelijk dat de hulp niet nuttig was. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Helpend waren therapeuten die goed luisterden,
niet veroordeelden, hoop boden en de cliënt als een geheel persoon zagen met
meerdere noden ook buiten zijn of haar seksuele aantrekking.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Velen zochten hulp bij een website of een
internetforum, en de anonieme bescherming van internet maakt online
ondersteuningsgroepen ideaal voor deze gestigmatiseerde problematiek. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De meeste respondenten voelden zich geïsoleerd
en hadden hun aantrekking nog nooit echt besproken met iemand in hun omgeving. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Het is bekend uit onderzoek dat MAP's zich geïsoleerd
voelen in het omgaan met hun gevoelens, belast door schaamte, angst en
verwachtingen dat ze verkeerd worden begrepen of, erger nog, worden uitgesloten.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Niet je authentieke zelf kunnen zijn
veroorzaakt eenzaamheid en psychische problemen, en deze onderzoeksresultaten
onderstrepen de behoefte aan meer helpende professionals die bereid zijn om
deskundige en medelevende zorg te bieden voor deze gestigmatiseerde doelgroep.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Als
obstakel bij het zoeken naar hulp, werd het vaakst de angst gemeld dat de
vertrouwelijkheid geschonden zou worden, bv. door aangifte bij politie of
andere autoriteiten.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Daarnaast was er </span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">angst </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">voor afwijzing en veroordeling
van de therapeut. Er waren ook praktische </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: ES-TRAD;">barri</span><span lang="FR" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: FR;">è</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">res, zoals financiële
beperkingen en het vinden van een gespecialiseerde therapeut. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ook opmerkelijk is dat ongeveer één op de vijf
deelnemers reeds als minderjarige hulp had </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">wil</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">len zoeken, maar dit zonder
ouderlijke hulp niet kon.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Velen hebben
geen hulp gezocht, omdat ze hun gedrag konden beheersen en vreesden dat </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">professionals
</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">dat niet zouden
geloven.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het
uiteindelijke doel van de studie was om de behandelprioriteiten van de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">
MAP's </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">zelf te
begrijpen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Vooraan staat het zelf beter
begrijpen van die aantrekking tot minderjarigen en de invloed en kracht ervan
beperken.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Maar veel deelnemers gaven ook
aan dat ze een evenwichtig en bevredigend leven wilden uitbouwen met inbegrip
van intieme relaties met anderen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Velen
wilden hulp bij het aanpakken van identiteitskwesties en bij het ontwikkelen
van gezond copinggedrag.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Daarnaast waren
er ook behandeldoelen buiten de MAP-problematiek zoals het verbeteren van
algemene psychische symptomen gerelateerd aan depressie, angst en een laag
zelfbeeld.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Deze prioriteiten zijn
logisch als we kijken naar de bevindingen uit kwalitatieve interviews met MAP's
in Nederland, waar deelnemers veel lagere gemiddelde scores (6,2 van de 10) hadden
op een subjectieve welvaartsschaal, vergeleken met de gemiddelde score van 7,9
voor andere inwoners in Nederland (Houtepen, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Sijtsema &
Bogaerts, 2016).</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ook hier melden MAP’s dat ze vrezen dat
therapeuten niet bereid zijn om met hen aan doelen te werken die niet
rechtstreeks met misbruikpreventie te maken hebben.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Gevolgen
voor therapie</span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De bevindingen van Levenson en Grady (2018) komen overeen
met ander onderzoek. Therapeuten, artsen en andere professionals hebben
opleiding en training nodig om adequate, zorgzame en niet-veroordelende hulp te
kunnen bieden aan MAP’s. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Niet elke
therapeut hoeft expert te worden, maar we mogen wel verwachten dat een eerste
opvang en oriëntatie professioneel en zorgvuldig gebeurt.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>P</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">rofessionals </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">hebben behoefte aan verduidelijking
over beroepsgeheim en meldingswetten, zodat zij het over informed consent met
hun cliënten kunnen hebben en MAP’s in alle zelfbeschikking kunnen kiezen hoe
ze op het hulpaanbod ingaan (B4UAct, 2017).</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De
meest behulpzame therapie-elementen zijn dezelfde kenmerken als van goede
algemene psychotherapie : therapeutische alliantie, samenwerking, positieve
houding</span><span lang="FR" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: FR;"> en empathie</span><span lang="FR" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span><span lang="IT" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: IT;">(Prescott,
Maeschalck, & Miller, 2017). </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Een verinnerlijkt geloof dat men gevoelens
verborgen moet houden en dat authenticiteit niet mogelijk is, kent een zware
psychische kostprijs.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Luisteren met een
niet-veroordelende houding, hoop bieden en de cliënt holistisch tegemoet treden
zijn essentieel voor een positieve behandelingsuitkomst.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">Jahnke, Philipp </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">en</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: ES-TRAD;"> Hoyer</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
(2015) vonden dat een kort educatie- en trainingsprogramma voor
psychotherapeuten over MAP’s volstaat om </span><span lang="FR" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: FR;">stigmatiserende attitudes </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">te verminderen en empathie te
vergroten.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Er
zijn heel goede ervaringen om met <i>affirmatieve cognitieve gedragstherapie</i>
bij te dragen aan een veilige exploratie van iemands seksualiteit en
zelfaanvaarding</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;"> (Austin & Craig, 2015)</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Zo kan schaamte en stigma verminderd en een positief zelf-verhaal
ontwikkeld worden. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Hieraan kan gewerkt
worden, terwijl tegelijkertijd ook passende grenzen en zelfregulering versterkt
wordt om zo een bijdrage te leveren aan het voorkomen van
seksueelkindermisbruik.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ook
bredere preventiestrategieën zijn belangrijk om het stigma tov MAP’s aan te
pakken, bv. seksuele voorlichtingscursussen op scholen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zo kunnen sociaal isolement en gebrek aan
intimiteit verminderd of voorkomen worden.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>"Tot die tijd blijven veel mensen met pedofiele voorkeuren aan de
rand van de samenleving staan </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "arial unicode ms" , sans-serif; mso-ansi-language: ES-TRAD;"></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">wachten tot hun zelfregulering
faalt.” (Houtepen, et al., 2016, blz. 63) </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<b><span lang="IT" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: IT;">Conclusi</span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">e</span></b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Therapeutisch werken met MAP</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">’s vertrekt vanuit de hoop om
bij te dragen aan preventie van seksueel misbruik van kinderen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">MAP</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">’s
hebben recht op zorg die hun<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>geestelijke
gezondheid en psychosociaal welzijn bevordert, hun zelfwerkzaamheid versterkt en
hun bereidheid aanmoedigt om hulp te zoeken.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">R</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: ES-TRAD;">espondenten
</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">van het onderzoek
gaven aan dat een vertrouwelijke therapeutische omgeving zeer belangrijk
is.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Therapie mag er niet toe bijdragen
dat het stigma en de angst om gerapporteerd te worden vergroot.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De auteurs benadrukken ten slotte dat het
recht op zorg voor MAP's niet enkel waardevol is als middel om misbruik te
voorkomen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>P</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">rofessionals </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">in het hele zorgspectrum
moeten ondersteund worden om een niet-veroordelende houding te ontwikkelen ten
opzichte van iedereen (ook MAP’s) die hulp zoeken.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>‘Compassionate’ kan best vertaald worden als ‘mededogend’,
met mededogen voor de moeilijke weg die MAP’s voor zich hebben.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Er is nog meer onderzoek nodig om de
innerlijke beleving van MAP’s goed in kaart te brengen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Mensen kiezen hun aantrekking en voorkeuren
niet, maar ze kunnen wel kiezen hoe ze ernaar handelen.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Levenson, J.S., & </span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">M.D. </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Grady
(2018).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Preventing Sexual Abuse:
Perspectives of Minor-Attracted Persons About Seeking Help</span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>F</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">irst published
online: September 5, 2018.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><b><i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Sexual Abuse, a Journal of
research ad Treatment, </span></i></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">https://doi.org/10.1177/1079063218797713</span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Literatuur</span></b><b><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Austin, A., & Craig, S. L. (2015). Transgender
affirmative cognitive behavioral therapy: Clinical considerations and
applications. <i>Professional Psychology: Research and Practice, 46</i></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">(1), 21.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">B4UAct. (2011). Mental health care and professional
literature survey results. Retrieved from
http://www.b4uact.org/research/survey-results/spring-2011-survey/</span><span lang="NL" style="font-family: "arial unicode ms" , sans-serif;"><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">B</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">4UAct.
(2017). Principles and perspectives of practice. Retrieved from </span><span class="Hyperlink0"><span lang="NL"><a href="http://www.b4uact.org/about-us/principles-and-perspectives-of-practice/"><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">http://www.b4uact.org/about-us/principles-and-perspectives-of-practice/</span></a></span></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Bailey, J.M., </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">K.J. Hsu, & P.A. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Bernhard
(2016). An Internet study of men sexually attracted to children: Sexual
attraction patterns. <i>Journal of Abnormal Psychology, 125</i></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">, 976-988. </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Dombert,
B., A.F. </span><span lang="DA" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DA;">Schmidt, </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">R.</span><span lang="DA" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DA;"> Banse, </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">P. Briken, J. </span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">Hoyer, J.
Neutze, & </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">M.
Osterheider </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">(2016). How common is men</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">’</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">s
self-reported sexual interest in prepubescent children? <i>The Journal of Sex
Research, 53</i></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">,
214-223.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Houtepen,
J., J.J. Sijtsema, & S. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Bogaerts (2016). Being sexually attracted to minors:
Sexual development, coping with forbidden feelings, and relieving sexual
arousal in self-identified pedophiles. <i>Journal of Sex & Marital Therapy,
42</i></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">, 48-69. </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">Jahnke, S., </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">K.
</span><span lang="IT" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: IT;">Philipp, & </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">J.
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Hoyer, J. (2015). Stigmatizing attitudes towards people with pedophilia
and their malleability among psychotherapists in training. <i>Child Abuse &
Neglect, 40</i></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">,
93-102. </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Prescott,
D., C.L. Maeschalck, & S.D. Miller (2017). </span><i><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Feedback-informed
treatment in clinical practice: Reaching for excellence. </span></i><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Washington,
DC: American Psychological Association.</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Stephens, S., </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">M.C. </span><span lang="PT" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: PT;">Seto, </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">A.M.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">
Goodwill & </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">J.M.
Cantor (2018). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Age diversity
among victims of hebephilic sexual offenders. <i>Sexual Abuse, 30,</i></span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> 322-339. </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst">
<span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Van
Horn, J., M. </span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">Eisenberg, </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">C.M.</span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;">
Nicholls, </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">J.</span><span lang="DA" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DA;"> Mulder, </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">S.</span><span lang="DE" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: DE;"> Webster, </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">C. Paskell, A. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Brown,
</span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">J. Stam, J. Kerr
& N.</span><span lang="IT" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: IT;"> Jago (2015). </span><span lang="IT" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Stop
it now! A pilot study into the limits and benefits of a free helpline
preventing child sexual abuse. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><i><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Journal of Child Sexual Abuse,
24, </span></i><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif;">853-872. </span><span lang="NL" style="font-family: "verdana" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Verdana; mso-fareast-font-family: Verdana;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Hoofdtekst">
<br /></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-39726636425989488292019-02-18T03:41:00.000-08:002019-02-18T03:41:19.981-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 8 (1 - winter)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><b><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Hoe vaak komen ongegronde vermoedens van seksueel kindermisbruik voor: een Finse bevolkingsstudie.</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kris Vanhoeck</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">inleiding</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Een goede kennis van de omvang van het probleem is belangrijk om tot een onderbouwd beleid rond seksueel kindermisbruik (SKM) te kunnen komen. Hoewel de wetenschappelijke kennis over de prevalentiecijfers van SKM toeneemt, zijn er weinig grondige studies over het voorkomen van valse beschuldigingen van SKM. Toch zijn deze cijfers ook van belang om een juiste kijk op het probleem te krijgen.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sommige auteurs vermoeden dat valse of ongefundeerde beschuldigingen veel voorkomen en dat forensische experten een groot aantal valse beschuldigingen voor waar nemen, dat wil zeggen vals positieve fouten maken (zie Herman, 2009). Hoe groter het percentage vals positieve fouten, des te groter is het risico dat kinderen en verdachten ten onrechte worden beschouwd als SKM-slachtoffers en -daders. Voor alle betrokkenen kunnen de gevolgen van onterechte verdachtmakingen zeer schadelijk zijn.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">vraagstelling</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Ongegronde beschuldigingen zijn situaties waarin volwassenen (bijvoorbeeld ouders, leerkrachten of autoriteiten) onterecht vermoeden dat een kind seksueel is misbruikt. Ongegronde vermoedens kunnen om verschillende redenen ontstaan. Bepaald gedrag van een kind kan verkeerd geïnterpreteerd worden of volwassenen kunnen suggestieve vragen stellen aan kinderen die onbedoeld leiden tot valse aantijgingen (zie bijv. Korkman, Juusola & Santtila, 2014). Een ouder kan een kind ook opzettelijk manipuleren om het te doen beweren dat het seksueel is misbruikt. Geldelijk gewin kan hiervoor de reden zijn of een poging om bijvoorbeeld de voogdijregelingen te beïnvloeden. 80% van de professionals die met SKM-beschuldigingen werken, hebben in een casus al de indruk gehad dat een kind door iemand tot valse beschuldigingen was gebracht (Faller, 2007). In een meerderheid van de gevallen ging het om voogdijconflicten. Ten slotte kunnen kinderen zelf per ongeluk een verklaring afleggen die daarna verkeerdelijk als een SKM-beschuldiging wordt geïnterpreteerd (Hershkowitz, 2001).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Korkman, Antfolk, Fagerlund en Santtila (2018) hebben geen enkele studie gevonden die gebaseerd is op informatie die direct van de betrokkenen afkomstig is. De auteurs konden gegevens uit twee verschillende populatiegestuurde transversale steekproeven in Finland gebruiken. In Studie 1 analyseerden ze de antwoorden van een representatieve steekproef van adolescenten (12- en 15-jarigen). In Studie 2 hebben ze een steekproef van volwassenen geanalyseerd die retrospectief informatie verschaften.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Julia Korkman, Jan Antfolk, Monica Fagerlund, & Pekka Santtila (2018). <i>The Prevalence of Unfounded Suspicions of Child Sexual Abuse in Finland</i></span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></i>De auteurs hebben voor een gemengde steekproef gekozen (12-15 jarigen én volwassenen) om verschillende redenen. Kinderen en adolescenten staan dichter bij de gebeurtenissen maar kunnen misbruik anders aanvoelen en definiëren dan volwassenen (zie bv. Malloy, Brubacher & Lamb, 2011). Volwassenen kunnen de gebeurtenissen terugblikkend misschien juister interpreteren. In beide studies werd betrokkenen bij situaties van valse beschuldigingen door volwassenen, naar hun beleving gevraagd.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Studie 1 : De adolescentengroep bestaat uit 11.364 antwoorden op de <i>Finse Child Victim Survey</i> (FCVS) van 2013 (Fagerlund, Peltola, Kääriäinen, Ellonen, & Sariola, 2014). Delen van de vragenlijst, inclusief vragen over seksueel misbruik, werden al voor het eerst gesteld in 2008 en 1988. De vragenlijst werd ingevuld in klasverband (zesde tot negende studiejaar) tijdens een les die werd gegeven door een leraar die opleiding had gekregen over het aanbieden van de vragenlijst.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ook wie antwoordde dat zijn seksueel ervaring met een volwassene geen misbruik was, werd in de respondentengroep behouden. Plegers slagen er immers vaak in om het vertrouwen van hun slachtoffer te winnen, zodat ze pas veel later als volwassene het misbruikkarakter ervan begrijpen. Naar valse beschuldigingen werd als volgt gepeild : "Heeft een volwassene ooit vermoed dat je seksueel werd misbruikt, ook al is dit nooit gebeurd ?" De antwoordopties waren : "Ja, maar de zaak werd opgehelderd en niet gerapporteerd aan de autoriteiten” - “ Ja, en de zaak is onderzocht door de autoriteiten” en "Nee”. Op een andere vraag hadden de deelnemers al kunnen aangeven of er ooit misbruik bij een maatschappelijk werker of bij de politie was gemeld. Al deze reacties werden samengenomen om de proporties van gegronde en ongegronde beschuldigingen te identificeren die (voor zover bekend bij de jongere) aan de autoriteiten werden gemeld.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Van alle deelnemers rapporteerde 2,4% ‘seksuele ervaringen met een persoon die 5 jaar of meer ouder is’. Bij meisjes (3,6%) lag dat iets hoger dan bij jongens. Slechts 13,3% van alle gerapporteerde misbruiksituaties werd gemeld aan de autoriteiten. Dit percentage was voor alle slachtofferleeftijden hetzelfde. Ongegronde SKM-vermoedens (“situaties waarin een volwassene vermoedt dat een kind seksueel contact had, maar dit volgens de respondent niet het geval was”) werd door 1,5% van de respondenten gemeld. Dit omvat zowel gerapporteerde als niet-niet-gerapporteerde situaties. Het aandeel ongegronde vermoedens was hoger onder 15-jarigen (2,6%) in vergelijking met 12-jarigen (0,7%). Het kwam vaker voor bij bij meisjes (2,5%) dan bij jongens (0,6%). Van alle ongegronde vermoedens had 14,5% volgens de respondenten geleid tot een onderzoek door de autoriteiten. Van alle situaties die aan de autoriteiten werden gemeld, was volgens de respondenten 41% ongegrond. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Studie 2 : Informatie van 2.484 personen (gemiddelde leeftijd 33,8 jaar, SD 9,2) over sekse- en familiegerelateerde onderwerpen uit een steekproef van Finse mannen en vrouwen konden worden gebruikt (KFinn-Kin studie, zie Albrecht, et al., 2014). 8,9% rapporteerde SKM wat beduidend hoger is dan in de adolescentensteekproef (2,4%). Net als bij de adolescenten was er meer SKM bij vrouwelijke respondenten (10,4%) dan bij mannen (5,9%). In 13,9% van de gevallen was het SKM gemeld bij de autoriteiten. Van de 2219 personen die geen SKM ervaren hadden, meldden 44 (1,9%) dat iemand bij hen (ten onrechte) misbruik had vermoed. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De belangrijkste bevinding van de huidige studie is de prevalentieschatting van ongegronde vermoedens van SKM. Ongefundeerde verdenkingen van SKM kwamen bij 1,5% van de adolescente voor en bij 1,9% van de volwassenen. De prevalentie van ongegronde vermoedens die aan de autoriteiten werden gemeld, was 0,2% bij de adolescenten en ook 0,2% bij de volwassenen. Aangezien de vragen in de twee steekproeven niet identiek waren, kan hieruit niet wetenschappelijk geconcludeerd worden of ongegronde beschuldigingen meer of minder voorkomen dan vroeger. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<b style="-webkit-text-stroke-width: initial;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">wat leren we hieruit</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>In beide steekproeven rapporteerden meerdere deelnemers dat in hun verleden een volwassene onterecht misbruikvermoedens had geuit. Verschillende ongegronde vermoedens zijn ook bij de autoriteiten gemeld geweest. Helaas zijn er geen gegevens bekend over het gevolg dat eraan gegeven werd. Hoewel alle studies uitwijzen dat SKM in Finland en elders afneemt (bv. Fagerlund et al. 2014) zijn de percentages ongegronde SKM-vermoedens bij de adolescenten (actueel) en de volwassenen (verleden) gelijk. Dit kan wijzen op een relatieve stijging van het aantal ongegronde vermoedens, waardoor er mogelijk meer bij de autoriteiten terechtkomen. Het percentage dat gemeld werd, was inderdaad hoger bij de adolescenten. Dit is waarschijnlijk een gevolg van de toegenomen aandacht voor SKM. Het is positief dat vermoedens gemeld worden, aangezien dit de kans vergroot om daadwerkelijk misbruik te stoppen waar nodig. Maar het stelt hoge eisen aan politiemensen om de ongegronde beschuldigingen correct te identificeren.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Grattagliano en collega’s (2013) vonden bijvoorbeeld dat 30% van misbruikbeschuldigingen die in een echtscheidingssituatie worden geuit, ongegrond zijn. Daarom pleiten Korkman en collega’s (2018) ervoor dat ook de omstandigheden worden onderzocht waarin ongegronde vermoedens ontstaan : welke gebeurtenissen leiden tot ongegronde vermoedens, wie zijn de verdachte volwassenen en wat gebeurt er verder met deze vermoedens. In een Amerikaanse overzichtsstudie worden valse meldingspercentages tussen 2 en 10 percent gevonden (Lisak, e.a., 2011). Deze auteurs bespreken ook de richtlijnen die de FBI en de IACP (International Association of Chiefs of Police) hebben opgesteld om valse meldingen tijdig te detecteren : onvoldoende bewijskracht om verder te kunnen vervolgen - laattijdige aangifte - niet meewerken van slachtoffers - tegenstrijdigheden in slachtofferverklaringen. Na bespreking van deze richtlijnen pleiten de auteur ervoor dat de kennis van seksueel geweld en SKM bij politiemensen en andere dienstverleners moet verbeteren. Er moeten goede definities komen, een visie op preventief beleid en betere procedures hoe valse meldingen kunnen gedetecteerd worden.<br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">gevolgen voor therapie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Deze bevindingen uit Finland kunnen internationaal niet zonder meer worden gegeneraliseerd. Wetgeving, sociaal beleid en maatschappelijke discussies over SKM verschillen aanzienlijk van land tot land. Zo krijgen bijvoorbeeld alle schoolkinderen in Finland op jonge leeftijd seksuelegezondheidslessen. Het bevragen van de kinderen en adolescenten zelf wordt belemmerd door het feit dat kinderen niet altijd op de hoogte zijn van SKM-vermoedens van volwassenen en of deze dit al dan niet melden. In een klein aantal gevallen (n = 8) rapporteerde een respondent zowel SKM-ervaringen als ongefundeerde vermoedens door een volwassene. De realiteit is complex en het is die complexiteit die we in de forensische praktijk ontmoeten. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bij de volwassen respondenten kunnen geheugenproblemen het ophalen van oude herinnering belemmeren. Anderzijds hebben zij een volwassen visie op SKM en SKM-vermoedens. Dat zou het hoger aandeel van mishandeling kunnen verklaren dat is gemeld in Studie 2. Er is dus in ieder geval een grote groep misbruikfeiten die niet gemeld worden en er is een groep vermoedens die onterecht gemeld worden. Hulpverlening moet zich daarop instellen. Het verkennen van de context is dus altijd belangrijk : wie beschuldigt - hoe liggen de relaties - wat is het belang van ieder en wat is in het belang van herstel. Een neutrale vraag om van te vertrekken kan dan zijn : wat heeft wie over u gezegd (alsof het bijna over een ‘derde persoon’ gaat) ? Soms is het vertrekpunt niet meer dan dat, maar is het toch betekenisvol voor iedereen dat hierover gesproken kan worden.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Conclusie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>De huidige studie brengt de eerste schattingen van ongegronde SKM-beschuldigingen in kaart. Er blijkt relatief vaak voor te komen dat iemand onterecht vermoedt dat een kind het slachtoffer van misbruik is, en dat dergelijke vermoedens aan de autoriteiten gemeld worden. Naarmate de maatschappij zich meer bewust werd van SKM, verlaagt de drempel voor het melden van vermoedens. Dit is een positieve zaak voor het beschermen van zoveel mogelijk SKM-slachtoffers en voor het mogelijk maken dat daders vervolgd worden. Maar de keerzijde is dat dat dit ook kan leiden tot meer ongegronde vermoedens. Meer onderzoek is nodig om ongefundeerde versus gefundeerde aantijgingen te scheiden en ook om het verschil te maken dus bewust gefabriceerde onterechte vermoedens en goed bedoelde maar verkeerde inschattingen. Onterecht beschuldigd worden is een heel ingrijpende gebeurtenis. Hulpverlening moet hiermee leren omgaan.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(34, 34, 34); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #222222; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Korkman, J., J. Antfolk, M. Fagerlund & P. Santtila (2018). The prevalence of unfounded suspicions of child sexual abuse in Finland. <i>Nordic Psychology</i>, <i>70</i>(1): 1-12.</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span class="" style="font-family: Verdana, sans-serif;">literatuur</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Albrecht, A., J. Antfolk, D. Lieberman, C. Harju, K. Sandnabba & P. Santtila (2014). The Finn-Kin study: Data on kin-recognition, altruism, and inbreeding aversion from a Finnish population-based sample. <i>Journal of Social Sciences Research, 6 </i>(1): 1-12. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Fagerlund, M., M. Peltola, J. Kääriäinen, N. Ellonen & H. Sariola, H. (2014). <i>Experiences of violence among children and adolescents in Finland. A representative survey.</i> https://www.theseus.fi/bitstream/handle/10024/86726/Raportteja_110_lapsiuhritutkimus_web.pdf </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Faller, K. C. (2007). Coaching children about sexual abuse: A pilot study of professionals? perceptions. <i>Child Abuse & Neglect, 31</i>(9): 947-959.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Grattagliano, I., G. Di Vella, C.P. Campobasso, G. Corbi, A. Lisi, V. Stallone & R. Catanesi (2013). False Accusations of Sexual Abuse as a Means of Revenge in Couples Disputes. In <i>65th Anniversary Meeting</i> (Vol. 19, No. I33, pp. 489-490). The American Academy of Forensic Sciences.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Herman, S. (2009). Forensic Child Sexual Abuse Evaluations: Accuracy, Ethics, and Admissibility. In Kuehnle, K. & Connell, M. (Eds.) <i>The Evaluation of Child Sexual Abuse Allegations. A Comprehensive Guide to Assessment and Testimony. </i>Hoboken (NJ): John Wiley & Sons, Inc.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hershkowitz, I. (2001). A case study of child sexual false allegation. <i>Child Abuse and Neglect, 25:</i> 1397-1411. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Korkman, J., A. Juusola & P. Santtila (2014). Who made the disclosure ? Recorded conversations between children and caretakers. <i>Psychology, Crime and Law, 20</i>(10):<i> </i>994-1004.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin-bottom: 12px;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Lisak, D., L. Gardinier, S.C. Nicksa & A.M. Cote (2010). False allegations of sexual assault: An analysis of ten years of reported cases. <i>Violence Against Women, 16:</i> 1318-1334. </span></span></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Malloy, L., S. Brubacher & M.E. Lamb (2011). Children discuss disclosure recipients in forensic interviews. <i>Child Maltreatment, 18</i>(4): 245-251. </span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-27436388193992376782018-12-10T04:03:00.000-08:002018-12-10T04:03:00.186-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 7 (4 - herfst)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><b><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Hoe kijken slachtoffers van kinderpornografie naar het misbruik van de beelden ?</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Kris Vanhoeck</i></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">inleiding</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Kinderpornografie (KP) is wereldwijd een ernstig probleem. Volgens de wetgeving in de VS is KP de <i>visuele afbeelding ... van seksueel expliciet gedrag met personen jonger dan 18 jaa</i>r. Seksueel expliciet gedrag omvat handelingen zoals geslachtsgemeenschap, bestialiteit en masturbatie, evenals obscene afbeeldingen van de geslachtsorganen of schaamstreek. Arrestaties voor KP-productie zijn tussen 2000 en 2009 meer dan verviervoudigd. Leukfeldt, Jansen en Stol (2014) analyseerden 159 Nederlandse politiebestanden met betrekking tot afbeeldingen van misbruik en uitbuiting en constateerden dat bijna een kwart van de verdachten jonger was dan 24 jaar. Van die groep was 35% jonger dan 18 jaar. Er is weinig bekend over de gevolgen voor slachtoffers van voor KP-productie gefotografeerd of gefilmd geweest te zijn. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Gewirtz-Meydan, Walsh, Wolak en Finkelhor (2018) stellen vast dat professionals op het terrein de term misbruikbeelden verkiezen, omdat kinderpornografie (KP) geen recht zou doen aan de slachtoffers. Toch blijven de auteurs bij KP, omdat het in veel jurisdicties de wettelijke term is en omdat het een breder concept is dan misbruikbeelden. De auteurs gebruiken ook de term ‘KP-overlevers’ (survivors’). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">vraagstelling</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>De meeste KP-overlevers werden niet ontvoerd of fysiek gedwongen maar werden gemanipuleerd tot samenwerking. Ongeveer 1 op 4 is vrouw en op de afbeeldingen staan 10 keer meer blanke kinderen dan niet-blanke. In de meeste gevallen kennen slachtoffers de KP-producent (Tyler & Stone, 1985). Silbert (1989) rapporteert over haar klinische ervaringen met 100 overlevers van KP en vermeldt dat de meesten hun dader kenden, druk voelden om mee te werken en achteraf geen aangifte deden. Het gebrek aan controle over het online delen van de foto's en de publieke toegankelijkheid ervan zijn het moeilijkst om mee te leven (Canadian Center for Child Protection, 2017). Over de eigen ervaringen van KP-slachtoffers is niet zoveel bekend. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In de forensische therapiepraktijk zien we meer en meer donwloaders en verspreiders van KP. Vaak denken ze dat er geen specifieke gevolgen voor overlevers zijn. Het doel van Gewirtz-Meydan, Walsh, Wolak en Finkelhor (2018) was 1) kenmerken van het KP-misbruik te onderzoeken ; 2) nagaan of er sekseverschillen zijn ; 3) onderzoek naar de impact en reacties op de beelden nadat ze gemaakt zijn ; en 4) reflecties van de respondenten als volwassene. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ateret Gewirtz-Meydan, Wendy Walsh, Janis Wolak & David Finkelhor (2018). <i>The complex experience of child pornography survivors.</i></span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Een online vragenlijst werd via verschillende kanalen en organisaties aangeboden. 133 slachtoffers voltooiden de vragenlijst. 64% was vrouw, 33% man en 2% transgender. Deelnemers varieerden in leeftijd van 18 tot 75 op het moment van de enquête (63% was 35 jaar of ouder). Ongeveer de helft van de steekproef was getrouwd of woonde bij een partner (51%); een derde van de deelnemers was ongehuwd, nooit getrouwd. Meer dan de helft was afgestudeerd (64%). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Voor de meeste respondenten waren de KP-beelden onderdeel van een langdurig seksueel misbruik, vaak beginnend toen ze nog vrij jong waren. Dit bevestigt de bevinding van het Canadian Center for Child Protection (2017) dat 87% van het KP-misbruik begint vóór de leeftijd van 11 jaar. Van 83% van de respondenten in deze studie werden voor het eerst beelden genomen toen ze 12 jaar of jonger waren. Vrouwelijke respondenten hadden meer kans slachtoffer te worden van familieleden, mannelijke meer kans om slachtoffer te worden van kennissen. Bijna de helft van de respondenten meldde dat ze wisten dat hun afbeeldingen op het internet werden gedeeld en bijna evenveel meldden dat ze het niet wisten. Slechts een klein aantal werd gemeld bij de politie of bij kinderwelzijn en hiervan weer een klein aantal resulteerde in arrestatie of veroordeling van de daders. Openbaarmaking wordt bemoeilijkt door dreigementen, chantage of fysieke mishandeling. Ook het selectieproces van slachtoffers draagt bij tot de ambivalente gevoelens die slachtoffers hebben voor hun daders en kan onthulling bemoeilijken (Paine & Hansen, 2002). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bijna de helft van de respondenten meldde dat de beelden specifieke problemen veroorzaken die anders bovenop de gevolgen van het misbruik zelf komen. Tijdens de misbruikperiode voelde de meerderheid van de KP-overlevenden zich beschaamd, schuldig of vernederd en maakten ze zich zorgen over wie de foto's zou zien en wat ze erover dachten. Die constante angst wordt in de literatuur beschreven als een doorlopend slachtofferschap (Cassell & Marsh, 2015). Misschien was voor sommigen ontkenning een manier om met deze angst om te gaan. Ongeveer een derde van de respondenten gaf aan nooit met iemand, noch politie of hulpverleners over de beelden te hebben gesproken en 22% ontkende zelfs al enige tijd het bestaan van de beelden. Dit staaft de bevindingen van Sjöberg en Lindblad (2002) dat sommige kinderen hun ervaringen ontkennen of minimaliseren, zelfs als het misbruik op beeld is vastgelegd. Mannelijke respondenten hebben het nog moeilijker om met iemand over de beelden te praten. Seksueel misbruik heeft vergelijkbare psychologische effecten op mannen en vrouwen, maar reacties op verspreiding van beelden als KP kunnen per geslacht verschillen (Ullman & Filipas, 2005).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wat leren we hieruit ?</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Bijna de helft van de respondenten vindt dat de beelden specifieke problemen of moeilijkheden veroorzaakten bovenop de problemen veroorzaakt door het misbruik zelf. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Respondenten kregen de kans hun problemen en moeilijkheden op te schrijven. Drie belangrijke thema's kwamen uit een kwalitatieve analyse naar voren. Het eerste was schuld en schaamte, het tweede hun doorlopende kwetsbaarheid, en het derde thema was dat sommige overlevenden de beelden na verloop van tijd als bewijsmateriaal gingen zien voor wat hen was aangedaan. De citaten zijn voor de beknoptheid van deze Nieuwsbrief soms ingekort.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* <b>Schuld en schaamte</b> waren de belangrijkste emoties waar de slachtoffers mee worstelden. "Ik ging een filmster worden, ik was goed in wat ik deed, zeiden ze. Ik schaamde me eerst niet, omdat ik beroemd zou worden.” Overlevenden zijn er erg mee bezig hoe anderen hen beoordelen. Ze vreesden niet geloofd of erkend te worden. "We voelen ons vreselijk schuldig, ook als we weten dat we dat niet zijn. We zijn bang dat andere mensen zullen denken dat we net zo slecht zijn als degenen die alles hebben georganiseerd ... ” Veel respondenten schreven dat ze toen de consequenties niet begrepen. “Ik realiseerde me niet dat het slecht was. Als volwassene begrijp ik nu dat zowel de beelden als internet voor altijd blijven bestaan". </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sommige legden hun medewerking uit als een overlevingsstrategie. Ze wisten dat er camera's in de kamer hingen, maar ze waren bang of voelden zich bedreigd. "Ik was me ervan bewust dat ik werd gefotografeerd (leeftijd 6-8j). Om te overleven en het geweld te verminderen, deed ik alsof de anale penetratie leuk was. Dit heeft nog veel problemen veroorzaakt. Psychiaters en psychologen oordeelden later ook dat ik gelukkig, expressief en zonder tekenen van depressie was, net als in de ‘gelukkige’ kinderpornobeelden."</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Schuldgevoelens waren verschillend voor de respondenten. Een deelnemer schreef dat hij leerde genieten van het misbruik, want het was de enige aandacht die hij als kind kreeg. Anderen voelden zich liever schuldig dan machteloos. “Er werden nog kinderen samen met mij gefilmd. Het was mijn taak om hen te troosten. Ik heb dat heel goed gedaan. Dat was heel belangrijk voor me.” De term kinderpornografie helpt om beter te begrijpen wat er gebeurd was. "Ik schaamde me, voelde me schuldig … en daarna besefte ik pas dat ik niets te maken had met die films. Dat het de volwassenen waren die beslisten, hoewel ze me het gevoel gaven dat ze deden wat ik wilde."</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* <b>Voortdurende kwetsbaarheid</b> volgt uit het besef dat de beelden misschien nooit volledig verdwijnen. Sommige deelnemers voelen zich opgejaagd. Ze gingen het bestaan van de beelden ontkennen of leefden in constante angst over wanneer, hoe en of ze weer zouden opduiken. "Zelfs na meer dan 30 jaar maak ik me zorgen dat de foto's kunnen terugkeren om mij of mijn familie te achtervolgen.” Dit geeft hen het gevoel dat ze opnieuw slachtoffer worden. Misbruik stopt uiteindelijk, maar beelden blijven circuleren en het voelt alsof het misbruik constant voortduurt. "Hoelang zullen deze afbeeldingen nog circuleren ? Wie heeft ze, hoe gebruiken zij die ? Slachtofferschap gaat verder en ik heb er geen controle over.”</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sommige respondenten zijn constant bang dat beelden kunnen verschijnen bij mensen die ze kennen, bij familie of bij hun eigen kinderen. Deze angst tast hun vermogen aan om het verleden los te laten. Veel overlevenden worden dagelijks getriggerd door de angst herkend of ontmaskerd te worden. "Wanneer iemand in de supermarkt me zegt dat hij me van ergens kent ... word ik bang dat hij beelden heeft gezien. Ik weet niet hoe ik daarmee moet omgaan.” Andere deelnemers zoeken actief naar foto's en proberen ze te vernietigen. Enkele schreven dat ze hun aankopen vooral online doen, zodat ze niet moeten buiten komen. "Ik kan me niet kandidaat stellen voor een openbare functie uit angst dat mijn foto daar rondgaat."</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Overlevenden meldden dat ze lijden onder PTSS-symptomen. Velen worden getriggerd door camera's en geluiden zoals van röntgenapparaten. Anderen hebben dwanggedachten over plaatsen waar beelden zich kunnen opduiken. “Ik ben bang voor camera’s en films, en ik haat het om foto's van mij te laten maken. Mijn kinderen hebben bijna geen foto's van mij. Ik kan geen films met seks of geweld bekijken zonder bang te zijn.” De onzekerheid over de beelden gaat gepaard met machteloosheid. "Ik heb geen idee wat er met de foto's is gebeurd en het is erg verontrustend om je voor te stellen dat die foto's er nog steeds zijn en dat mensen er nog steeds naar kijken." </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* Het <b>empowerende</b> <b>effect</b> van de beelden is een derde thema. “Er is ten minste een bewijs van al wat ik heb doorgemaakt !” Overlevenden gaven aan hoe de beelden hun verhaal bevestigen. Ze helpen om te begrijpen wat er gebeurde en om het geloof en vertrouwen in anderen te herwinnen. Sommige overlevenden toonden de beelden aan hun therapeut en gebruikten ze als hulpmiddel bij het genezingsproces. Ze hielpen sommigen om over misbruik te praten met familie en vrienden, nog voor de beelden ergens opdoken. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De beelden hielpen ook om de daders voor de rechter te brengen. Het was niet meer woord tegen woord, maar er waren ook bewijzen. "Nu voel ik acceptatie en erkenning. Het bewijsmateriaal leidde tot een veroordeling, dus ik ben tevreden. “ - "Op de een of andere manier vormen ze een bescherming tegen mijn daders. Ik heb hen laten weten dat ik de foto's had en ze lieten me sneller met rust dan anderen die ik ken. '</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">gevolgen voor therapie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>In therapie met downloaders van kinderporno komen gevolgen voor slachtoffers aan bod. Cliënten denken soms dat er geen gevolgen zijn, omdat het misbruik al gebeurd is en de beelden er toch zijn. Deze studie maakt het mogelijk met downloaders daarover te spreken. Slachtoffers van KP ervaren extra trauma, omdat hun beelden eindeloos bekeken en gedeeld worden door mensen met een seksuele interesse in kinderen waarvan sommigen hen misschien bekend zijn. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kinderpornografie kan om vele redenen de indruk geven dat kinderen er vrijwillig en blijgezind aan meewerkten, bv. omwille van de wens om beroemd te zijn of het verlangen naar aandacht. Bij de productie van deze beelden worden groomingtechnieken gebruikt als het aangaan of misbruiken van een vertrouwelijke relatie. Sommige respondenten gaan gebukt onder schuldgevoelens, omdat ze worstelen met de vraag of ze zelf meer hadden kunnen doen om de beelden te voorkomen.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ten tweede gaven respondenten aan dat het bestaan van de beelden voor hen een levenslange kwetsbaarheid betekent. Zelfs jaren na het misdrijf waren overlevenden bang dat de beelden kunnen opduiken bij mensen die ze kennen, dat ze kunnen worden herkend of dat de beelden door mensen worden gebruikt bij masturbatie of om andere kinderen te groomen. Veel respondenten zijn zich zeer bewust van de wereldwijde beschikbaarheid van het internet en daarom ervaren ze de wereld niet meer als een veilige plaats. Het voelt of ze bij elke reis door iemand herkend kunnen worden.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ten slotte is er het positieve, verrassende perspectief dat beelden ook bewijsmateriaal zijn dat kan leiden tot de arrestatie en veroordeling van daders, maar ook tot identificatie van slachtoffers, zodat ze zorg kunnen krijgen en zich burgerlijke partij kunnen stellen in een rechtszaak. Dit heeft echter twee kanten, want daarvoor moeten slachtoffers hun verhaal ook weer vertellen in de rechtbank, bij politie enz… en lopen ze het risico dat iemand kan suggereren dat ze lijken te glimlachen of er niet getraumatiseerd uitzien.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">conclusie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Dit onderzoek probeerde de complexe ervaringen van KP-overlevenden te onderzoeken, hoe ze reageerden op de beelden en hoe ze hun leven beïnvloed hebben. De bevindingen suggereren dat KP het trauma van seksuele uitbuiting nog verzwaart. Dit benadrukt de noodzaak om KP-slachtoffers te identificeren, hun behoeften te leren kennen en hun unieke en complexe ervaring beter te begrijpen om hen te ondersteunen. Het is van belang om deze ervaringen en gevolgen ook met downloaders te kunnen bespreken.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Gewirtz-Meydan, A., Walsh, W., Wolak, J., & Finkelhor, D. (2018). The complex experience of child pornography survivors. <i>Child abuse & neglect</i>, <i>80</i>, 238-248.</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">literatuur</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Canadian Centre for Child Protection (2017). <i>Survivor’s survey.</i> Retrieved from </span><span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;">https://www.protectchildren.ca/pdfs/C3P_SurvivorsSurveyExecutiveSummary2017_en. pdf. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Cassell, P. G., & Marsh, J. R. (2015). Full restitution for child pornography victims: The supreme court's paroline decision and the need for a congressional response. <i>Ohio State Journal of Criminal Law, 13</i>, 5–35. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Leukfeldt, E. R., Jansen, J., & Stol, W. P. (2014). Child pornography, the internet and juvenile suspects.<i> Journal of Social Welfare and Family Law, 36</i>(1), 3–13.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;">Paine, M. L., & Hansen, D. J. (2002). Factors influencing children to self-disclose sexual abuse. <i>Clinical Psychology Review, 22</i>, 271–295. </span><span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;">Retrieved from http://www.</span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; text-decoration: underline;">leadershipcouncil.org/docs/Paine2002.pdf.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sjöberg, R. L., & Lindblad, F. (2002). Limited disclosure of sexual abuse in children whose experiences were documented by videotape. <i>The American Journal of Psychiatry, 159</i>(2), 312–314.<br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tyler, T., & Stone, L. E. (1985). Child pornography: Perpetuating the sexual victimization of children.<i> Child Abuse & Neglect, 9</i>, 313–318.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ullman, S. E., & Filipas, H. H. (2005). Gender differences in social reactions to abuse disclosures, post-abuse coping, and PTSD of child sexual abuse survivors. <i>Child </i></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Abuse & Neglect, 29(</i>29), 767–782.</span></span></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Optima; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-62246785179993305352018-09-12T00:18:00.001-07:002018-09-12T00:18:10.751-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 7 (3 - zomer)<b><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Beschermingsfactoren bij zedenplegers met een ernstige mentale stoornis </span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Stijn De Hert</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Britt Meyhi</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kris Vanhoeck</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">introductie</span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Het toonaangevende en empirisch onderbouwde RNR-model schrijft voor dat forensische therapie zich moet richten op criminogene noden, ook aangeduid als dynamische risicofactoren. Maar wat zijn dynamische factoren juist ? Meestal wordt ernaar verwezen als een ‘geneigdheid’, een aanleg die aanwezig is maar die pas tot uitdrukking komt als de situatie er ook naar is. Ze worden gezien als veranderbaar maar relatief duurzaam, zodat verandering meestal pas over de jaren plaatsvindt. Recent is toegevoegd dat ook beschermingsfactoren of sterktes een belangrijke rol spelen. Deze worden omschreven als factoren die de kans op desistentie (uit de criminaliteit stappen) groter maken.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">vraagstelling</span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Thornton, Kelley en Nelligan (2017) vertrekken van de vraag of één theoretisch model dynamische én beschermingsfactoren kan vertalen naar meer algemene psychologische processen en of zo de klinische bruikbaarheid ervan kan verhoogd worden. En in tweede instantie willen de auteurs onderzoeken hoe deze factoren en psychologische processen spelen bij zedenplegers met een ernstige psychiatrische aandoening en die daarom vaak een interneringsstatuut (of vergelijkbaar volgens buitenlandse wetgeving) hebben. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">David Thornton, Sharon Kelley & Kerry Nelligan (2017). Protective factors and mental illness in men with a history of sexual offending. </span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>De aantrekkelijkheid om een gedrag te stellen wordt bij benadering bepaald door drie factoren (Thornton, 2016) : uitkomstverwachting (wat denk ik dat zal gebeuren als ik een bepaald gedrag wel of niet stel) ; sociale druk (hoe schat ik in wat belangrijke anderen willen dat ik doe) ; en zelfwerkzaamheid (hoeveel vertrouwen heb ik dat ik een actie met succes kan voltooien). Dit model van doelgerichte besluitvorming koppelt Thornton aan het Good Lives-model dat een beperkt aantal ‘primaire levensbehoeften' identificeert. Iemand kiest voor een seksueel delict, indien het als een betere route naar een primaire behoefte wordt gezien dan via legale activiteiten mogelijk is (Purvis, 2010). Vooral Inner Peace (innerlijke rust), Autonomy (zelfsturing) en Relatedness (verbondenheid) zijn drie primaire behoeften waarvan zedenplegers aangeven dat ze die moeilijk bereiken in hun leven (of die ze zelf van weinig belang achten) (Barnett & Wood, 2008).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tussen het nastreven van primaire levensbehoeften en doelgerichte besluitvorming situeert Thornton het belang van cognitieve schema’s. In een schema zit een route (‘modus’) vervat voor het bereiken van primaire behoeften : 1) bepalen of in een bepaalde situatie een schema geactiveerd is ; 2) een omgevingsinschatting maken of die levensbehoeften bereikt kunnen worden ; 3) motivationele aandrang om in actie te komen ; en 4) een geheel van scripts en strategieën om aan de behoeften te voldoen (Beck, 1996). Schema’s beperken het beschikbaar gedragsrepertoire, omdat ze ontwikkeld zijn op een moment dat ze heel functioneel leken. Maar schema’s worden dysfunctioneel, als de zelfregulatie niet goed werkt en het individu een situatie verkeerd leest.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Een dertigjarige man is aangetrokken tot jongens van 8 tot 13 jaar, maar zijn opgeslagen beelden hierbij worden pas geactiveerd als er ook negatief affect aanwezig is (verveling en gevoelens van onrecht). X heeft ‘geheugenkaarten’ met erotische beelden van jongens, met situaties waarin toegang tot jongens gemakkelijk wordt en met hindernissen die dit kunnen bemoeilijken. Een aandrangschema wordt getriggerd waarbij verlangens, opwinding en actiebehoefte horen. Drie scripts worden dan actief : hoe kan ik een jongen benaderen - hoe kan ik seksuele medewerking verkrijgen - welke beelden helpen me bij masturbatie ? X jaagt Geluk (me hier en nu goed voelen) en Innerlijke Rust (onrust kalmeren) na. De dynamische risicofactoren zijn geseksualiseerde probleemoplossing en seksuele verlangens naar kinderen.</i></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De omgeving speelt in dit model op verschillende manieren een rol. Situaties en context kunnen stimuli bevatten die ongepaste schema’s triggeren, maar ze kunnen ook gepaste schema’s activeren. De omgeving kan een rol spelen in het toelaten of gedogen van antisociaal gedrag, of net in het stimuleren van prosociaal gedrag. Wie zich lang in een bepaalde context bevindt, kan gewoontes en schema’s ontwikkelen die specifiek voor die context zijn en die in positieve of negatieve zin kunnen afwijken van wat in andere contexten geldt. Enzovoort … Risicoreductie kan op verschillende manieren bereikt worden : (1) vorming van een nieuw, meer adaptief schema dat succesvol kan concurreren met de onaangepaste misbruikschema’s ; (2) betere regulatie van de misbruikschema’s zodat ze niet meer tot problematisch gedrag leiden ; en (3) hulpbronnen ontwikkelen die prosociaal gedrag ondersteunen. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar welke rol spelen beschermingsfactoren in dit verband ? De auteurs hernemen de factoren uit de taxatielijst voor beschermingsfactoren SAPROF (de Vogel, de Ruiter, Bouman & de Vries Robbé, 2012) en onderscheiden vier soorten : interne, sociale, professionele diensten en openheid naar professionele diensten. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De dynamische interne beschermingsfactoren in de SAPROF zijn empathie, copingvaardigheden en zelfcontrole. Hoe beter je kan omgaan met alledaagse ongemakken en interpersoonlijke spanningen, hoe beter je de invloed van conflicten, frustraties en negatieve emoties kan managen. Op die manier daalt de kans dat risicoschema’s geactiveerd worden of dat ze doorschieten naar gedragsimpulsen. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sociale beschermingsfactoren zijn werk, vrijetijdsbesteding, een sociaal netwerk en intieme relaties. Samen zorgen ze voor gelegenheden om prosociaal gedrag te stellen en ervoor beloond te worden. Men kan er emotionele steun en waardering door verkrijgen. Ze structuren de tijdsbesteding en informele controle (bv op je werk doe je niet zomaar wat je wil). De gelegenheden om ongemerkt strafbaar gedrag voor te bereiden worden zo beperkt en we mogen daarom veronderstellen dat misbruikschema’s minder snel geactiveerd geraken.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Professionele beschermingsfactoren zijn hulpnetwerken (medische zorg, therapie, …), een gestructureerde leefomgeving en gerechtelijke maatregelen. De cliënt kan hierin hulp en steun vinden om op het goede pad te blijven en kan zo bekrachtigd worden. Toch schuilt hierin ook een risico. Wie deze aangeboden hulp (en zeker de opgelegde maatregelen) als vreemd en vijandig ervaart, kan zich geneigd voelen om oude schema’s alle kans te bieden. Hulp werkt nu eenmaal beter, als ze niet opgedrongen maar in een alliantiemodel aangeboden wordt.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Openheid om professionele bescherming toe te laten houdt onder andere medicatietrouw in, houding t.a.v. therapie en de therapeutische relatie, houding t.a.v. opvolging en monitoring (bv door een justitieassistent) en aanvaarding van autoriteit. Hiertegenover staan negatieve schema’s die uit traumatische ervaringen met autoriteitsfiguren kunnen komen of gedachten die aansluiten bij het ‘gevaarlijke wereld’-schema. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">wat leren we hieruit ?</span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Welke rol spelen deze beschermingsfactoren bij seksuele delinquenten met een mentale stoornis ? Volgens Fisher, Geller en Pandiani (2009) blijven patiënten met een voorgeschiedenis van zedenfeiten vaak opgesloten ook al zijn er opties om ze in de gemeenschap te reclasseren. Programma’s voor deze patiënten moeten een beleid volgen om organisatorische, professionele en publieke angsten te managen, en risico’s preventief te begeleiden wanneer ze zich reëel stellen. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Behandelgesprekken beginnen best laagdrempelig : "Wat verwacht je van het leven?", "Een leven dat voor jou de moeite waard is, hoe ziet dat eruit?", "Wat staat jou in de weg?" Hoe kan patiënt zijn leven oppikken met weinig geld ? Wat kan iets simpel als een mobiele telefoon voor hem betekenen ? Woonst, inkomen, toegang tot medische zorg kunnen zijn interesse wekken om deel te nemen aan gespecialiseerde behandeling. Het kan ook gaan over vanzelfsprekende consequenties van gedrag, bijvoorbeeld “in een wachtkamer ben je welkom, als je de andere mensen niet van streek maakt”. Een therapeutische relatie komt tot stand via wisselwerking : de cliënt in staat stellen zijn basisbehoeften te voldoen en zo vertrouwen opbouwen. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In het theoretische model wordt dit beschouwd als lonende consequenties voor prosociaal gedrag. Indien deze samenhang duidelijk is voor de cliënt, zal dit leiden tot meer positieve uitkomstverwachting bij meer prosociaal gedrag. Dit basisschema kan zeer waardevol zijn bij (geïnterneerde) patiënten die worstelen met motivatie, abstracte behandelconcepten soms moeilijk begrijpen en vanwege hun mentale ziekte een gebrek hebben aan probleemoplossingsvaardigheden. De behandeling kan mettertijd inzetten op het verstevigen van de zelfwerkzaamheid van de cliënt. Zo kunnen interne beschermende factoren versterkt worden (bv probleemoplossing, zelfcontrole) en kan de cliënt mogelijk inzicht verwerven in de relatie tussen zijn psychische stoornis en medicatie. De clinicus stimuleert de bewustwording dat het weer bergaf kan gaan, indien de cliënt stopt met zijn medicijnen en zich weer richt op oude gedragspatronen uit de tijd van zijn delicten en gerechtelijke problemen. Het is onwaarschijnlijk dat de cliënt zich zijn delicten in alle details herinnert die hij gepleegd heeft op het moment dat hij acuut geestelijk ziek was. Het heeft daarom weinig zin hem te vragen "verantwoordelijkheid te nemen" en om inzicht te verwerven in zijn delictketen.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De professionele beschermende factoren omvatten bij deze patiënten ook psychiatrische behandeling, gestructureerde activiteiten en dagprogramma's, het faciliteren van huisvesting en justitiële omkadering. Deze moeten worden afgestemd op de behoeften van het individu. Psychiatrische medicatie kan gericht zijn op de psychische aandoening zelf of op risicofactoren voor recidive, zoals hyperseksualiteit of drugsmisbruik. In sommige gevallen neemt het risico toe als de geestesziekte acuter wordt (Kelley & Thornton, 2015). Een toename van manie kan er bijvoorbeeld toe leiden dat de cliënt hyperseksueel wordt of dat psychotische decompensatie leidt tot verzwakte zelfregulatie van pedofiele impulsen. Soms kunnen ook waanideeën of hallucinaties risicoverhogend werken. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Gestructureerde activiteiten, dagprogramma's, beroepsopleidingen en clubhuizen voor mensen met ernstige psychische aandoeningen bieden dagbesteding waardoor nieuwe feiten minder kans krijgen. Ze bieden een kans om voor prosociaal gedrag beloond te worden, en ze maken het mogelijk dat andere mensen (vooral personeel) prosociaal gedrag modelleren en er sociale druk ontstaat om aan de omgangsnormen van de activiteiten te voldoen. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Professionele interventie kan ook een wettelijk verplichte externe controle inhouden. De justitieassistent speelt hier een belangrijke rol, maar ook een bewindvoerder kan voor sommige patiënten zeer helpend zijn. Beschikbaarheid van crisisopname, time-out of gedwongen opname vergemakkelijken dringende interventie en een snelle beoordeling van de nood aan dwingende zorg. Communicatie tussen de politie en geestelijke gezondheidszorg, evenals interdisciplinaire training, helpen om behandeling als eerste optie open te houden en niet direct de focus op strafmaatregelen te richten in reactie op problematisch gedrag dat voortkomt uit een psychische aandoening.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">gevolgen voor therapie</span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Personen met een ernstige psychiatrische stoornis en een geschiedenis van seksuele delinquentie kennen vaak een kwetsbare rehabilitatie in de samenleving. Medicatie en beschikbaarheid van residentiële crisisopvang zijn belangrijke hefbomen om de behandeling kans op slagen te geven. Risicofactoren mogen voor deze groep niet alleen in de patiënt zelf gezocht worden, maar externe en contextuele omstandigheden spelen een belangrijke rol. Beschermende factoren zijn vaak meer sociaal van aard, waarbij er een voortdurende interactie is tussen individu en zijn omgeving. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Risicotaxatie-instrumenten richten zich vooral op interne factoren en minder op de wisselwerking met de omgeving. Dit leidt tot een tendens om dergelijke cliënten als chronische patiënten te zien (bijvoorbeeld door te veronderstellen dat ze allemaal een hoog risico hebben, niet medicatietrouw zijn en geen behandelmotivatie hebben). Interventies die interne beschermende factoren en een openheid voor professionele hulp stimuleren, kunnen het het risico doen dalen. Belangrijk is om de behandeling te laten aansluiten bij de behoeften van deze cliënten en risicomanagement via prosociaal gedrag te stimuleren.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bij zedendelinquenten zonder ernstige mentale stoornis ligt de nadruk traditioneel op een combinatie van opgelegde externe controle en het ontwikkelen van interne beschermende vaardigheden. Bij cliënten met een mentale stoornis zullen een professioneel netwerk en medicatie een veel grote rol spelen en moet behandeling dus ook inzetten op het stimuleren van openheid voor dit soort interventies.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">conclusie</span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Het model van Thornton maakt bewust gebruik van sociale en psychologische concepten. Dit maakt het model direct bruikbaar voor therapeuten. Dit betekent niet dat onderliggende biologische processen ontkend worden. Op zijn beurt kunnen ook de sociale factoren in een bredere sociologische, politieke en economische context geplaatst en geanalyseerd worden. Die ruimere biologische en sociologische contexten moeten ook in de therapie een plaats krijgen. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Thornton, D., S.M. Kelley & K.E. Nelligan (2017). Protective factors and mental illness in men with a history of sexual offending. Aggression and Violent Behavior, 32: 29–36 </span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Literatuur </span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Barnett, G. & J.L. Wood (2008). Agency, relatedness, inner peace, and problem solving in sexual offending: How sexual offenders prioritize and operationalize their good lives conceptions. <i>Sexual Abuse, 20</i>(4): 444-465.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beck, A. T. (1996). Beyond belief: A theory of modes, personality, and psychopathology. In P. Salkovskis (Ed.), <i>Frontiers of cognitive therapy</i> (pp. 1–25). New York, NY: Guilford. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Fisher, W.H., J.L. Geller & J.A. Pandiani (2009). The changing role of the state psychiatric hospital. <i>Health Affairs, 28</i>(3): 676–684.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kelley, S. & D. Thornton (2015). Assessing risk of sex offenders with major mental illness: Integrating research into best practices. <i>Journal of Aggression, Conflict and Peace Research, 7:</i> 258–274.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Purvis, M. (2010). <i>Seeking a good life: Human goods and sexual offending.</i> Saarbrucken: Lambert Academic Press. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Thornton, D. (2016). Developing a theory of dynamic risk. <i>Psychology, Crime & Law, 22</i>: 138–150.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vogel, de, V., C. de Ruiter, Y. Bouman & M. de Vries Robbé (2012). <i>SAPROF: Guidelines for the assessment of protective factors for violence risk.</i> Utrecht: Van der Hoeven Stichting. </span><br />
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-2083823278890989982018-05-31T07:14:00.000-07:002018-05-31T07:14:40.188-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 7(2 - lente)<br />
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="color: blue;">Ontkenning en houding
ten aanzien van therapie bij zedenplegers</span></span></b><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Stijn De Hert</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Britt Meyhi</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Els Van Daele</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Kris Vanhoeck</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">inleiding</span></b><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">De
literatuur over zedendelinquenten heeft behandeling van ontkenners lang
geschuwd.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Veel therapieprogramma's geven
aan dat ze ‘ontkenning’ als uitsluitingscriterium gebruiken (</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">McGrath, Cumming, Burchard, Zeoli, & Ellerby,
2010)</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Toch is vaak
niet duidelijk op welke grond de uitsluiting juist gebeurt : is het de
ontkenning of is het een gebrek aan therapiemotivatie ?<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Uit onderzoek blijkt immers dat beide vaak
samengaan (zie bijvoorbeeld Levenson & Macgowan, 2004).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ondertussen is er over ontkenning al wel wat
onderzoek gedaan.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Een belangrijke
doorbraak kwam er toen ontkenning niet meer als dichotoom (‘aanwezig of afwezig’)
gezien werd, maar als een veelzijdig, dynamisch construct dat veel facetten
kent en met de tijd of door tussenkomst kan veranderen.</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">vraagstelling</span></b><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Ontkenning is een volledige afwijzing dat men de dader
van een delict is. M</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">inimalisering bevat </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">een zekere mate van ontkenning, bijvoorbeeld van de
gevolgen voor het slachtoffer, van het seksuele karakter van het delict, van de
ernst</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"> </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">van de feiten</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">,
en/of </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">van de noodzaak van </span><span lang="DE" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">behandel</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">ing</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">.</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Bij therapeuten
leeft de overtuiging dat ontkenning en minimalisering sterk samenhangen met de
bereidheid om te veranderen, met therapiemotivatie en met therapeutische
vooruitgang (Levenson, 2011).<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Behandelmotivatie is een dynamisch proces met een complexe interactie
van omgevings-, cognitieve-, emotionele- en gedragsmatige variabelen die tot
een bereidheid kunnen leiden seksueel gedrag te veranderen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Er is heel wat evidentie dat motivatie voor
behandeling kan worden verbeterd, ook bij</span><span lang="IT" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"> zedendelinquenten</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">. </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Uit</span><span lang="PT" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"> de Safer Society-enqu</span><span lang="FR" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">ê</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">te</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"> (</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">McGrath
et al.</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">, </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">2010) </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">kwam naar voren dat een derde van de
volwassenenprogramma's en een kwart van de adolescente programma's in de VS
ervan uitgaan dat cliënten 100% eerlijk moeten zijn over hun seksuele feiten om
van een succesvol afsluiten van de therapie te kunnen spreken.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Het doel van Sandy Jung en Kevin Nunes
(2012) is om de relatie tussen ontkenning en behandelpercepties bij
zedendelinquenten te onderzoeken.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span lang="DE" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Sandy Jung & Kevin Nunes</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"> (2012).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Denial
and its relationship with treatment perceptions among sex offenders.</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Tierney
</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">en</span><span lang="PT" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"> McCabe (200</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">4) pasten het ‘Wiel van
verandering’-model van Prochaska en DiClemente aan voor zedenplegers.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>In hun voorbeschouwingsfase gaan ze er
expliciet van uit dat ontkenning en een afwerende houding ‘normale
copingstrategieën’ zijn om bedreigende informatie op afstand te houden.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>In de theorie maar ook in
scoringsinstrumenten wordt ontkenning als een belangrijke indicatie van
motivatie, engagement en vooruitgang gezien.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Hoog op ontkenning gaat dan samen met lage motivatie en engagement.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Jung en Nunes wilden nagaan of dit klopt en
er dus een verband bestaat tussen ontkenning en een negatieve kijk op therapie.</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">185 gerechtelijk
verwezen zedendelinquenten werden in een ambulant forensisch centrum<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>onderzocht.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>De leeftijd varieerde tussen 19 en 81 jaar.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Een kleine meerderheid (53%) was veroordeeld
voor feiten op kinderen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Er werden een
heleboel vragenlijsten afgenomen die zowel de ontkenning als de ingesteldheid
ten aanzien van therapie meten.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Interessant is de <i>C</i></span><i><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">omprehensive
Inventory of Denial—</span></i><i><span lang="DE" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Sex
Offender version (CID-SO)</span></i><i><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">, </span></i><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">een
controlelijst van </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">18 items </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">die
door de clinicus op een driepuntenschaal gescoord wordt </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">(Jung & Daniels, 2012). </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De items meten in vier subschalen
verschillende ontkenningstypes : (A) seksueel deviant gedag en opwinding
ontkennen ;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(B) de nood aan
behandeling/opvolging ontkennen ;<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>(C) aansprakelijkheid ontkennen ; en (D) schade minimaliseren.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zo kan een genuanceerde visie op ontkenning
in kaart gebracht worden.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Algehele
categoriale ontkenning (“ik was daar niet” - “ik ken dat slachtoffer niet”)
komt minder vaak voor dan gedacht en ontkenning is in de praktijk vaak een
subtiele combinatie van verschillende elementen.</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Bijna alle onderzochte correlaties gaven een significante samenhang aan in
de verwachte richting aan : grotere ontkenning en minimalisatie gaan samen met
grotere afwijzing van behandeling en een lagere bereidheid om zichzelf in
therapie in vraag te willen stellen (‘treatment readiness’).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Toch vinden de auteurs op zelfrapportagelijsten
wel indicaties dat de respondenten met persoonlijke en psychologische problemen
worstelen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Alleen denken de cliënten dat
(forensische) therapie</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"> </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">niet de goede manier is om daaraan te werken.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Er is dan ook een verschil tussen een
algemene vragenlijst (zoals de </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Personality Assessment Inventory </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">- PAI) en een gespecialiseerde seksuele vragenlijst
(Multiphasic Sex Inventory - MSI-II).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Op
de algemene lijst worden meer positieve therapiesignalen gevonden dan op de
MSI.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Wat leren we hieruit </span></b><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ontkenners
ontkennen en zijn dus niet gemotiveerd en niet </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">‘klaar’
voor (klassieke) therapie.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ze denken dat
therapie hen niet zal kunnen helpen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Tot
zover geen verrassingen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Op dit punt
gekomen, stellen de auteurs, zijn er twee keuzes : ofwel stopt alles hier en
stellen we vast dat therapie niet zinvol is.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ofwel beschouwen we dit nu als een responsiviteitsprobleem, de derde
pijler van de RNR-principes, namelijk hoe kunnen we deze cliënten bereiken en
hen een aanbod formuleren waarvoor ze geleidelijk wel gemotiveerd geraken ?</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Interessant in dit
verband is de studie van Lord en Wilmot (2004).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zij onderzochten waarom ontkennende</span><span lang="IT" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"> zedendelinquenten </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">op een bepaald moment
hun ontkenning opgeven en welke redenen ze dan terugkijkend aangeven waarom ze
ooit voor ontkenning kozen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De
onderzoekers organiseerden focusgroepen met 24 ex-ontkenners en van nog eens 36
andere werd een semi-gestructureerd interview afgenomen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Alle deelnemers hadden hun feiten grondig
ontkend gedurende de hele gerechtelijke procedure en waren er uiteindelijk toe
gekomen om in therapie uit hun ontkenning te stappen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De resultaten van de inhoudsanalyse
ondersteunen het ‘adaptieve' model van ontkenning (ontkenners kiezen om
strategische redenen voor ontkenning) en identificeerden drie factoren die hun
ontkenning beïnvloed hadden : berekende keuze in de hoop om van alles zo
goedkoop mogelijk vanaf te geraken ; vermijden van bedreigingen van het
zelfwaardegevoel ; en uit angst voor negatieve gevolgen in hun omgeving.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Vooral factor 2 en 3 bleken veel voor te
komen en zijn eigenlijk perfecte thema’s voor therapie …</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Wie uit
zelfbescherming voor ontkenning kiest, zal uiteraard niet zo geneigd zijn om
deze keuze in therapie in vraag te gaan stellen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Hebben ze een goed beeld van therapie ?<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kan therapie wel in alle vertrouwelijkheid verlopen
?<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Motivatieproblemen en een aarzelende
of afwijzende therapiehouding kennen forensische therapeuten natuurlijk ook van
andere cliëntgroepen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dat komt niet
alleen bij ontkenners voor …<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De auteurs
sluiten zich daarom aan bij de idee om ontkenning als een probleem van
“voorbeschouwing” (eerste fase in het ‘wiel van verandering’) te
behandelen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">gevolgen voor
therapie</span></b><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Het mag geen verrassing zijn dat zedendelinquenten de
aansprakelijkheid en verantwoordelijkheid voor hun feiten proberen te ontkennen
of te </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">minimaliseren.
</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Voor sommigen kan
het een poging zijn om er gemakkelijk mee weg te komen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Maar voor de meerderheid lijkt het een
strategie om de gevolgen voor zichzelf zoals schaamte of verlies van familie te
beperken</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">.
</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dit zijn
begrijpelijke en misschien zelfs psychologisch gezonde </span><span lang="DE" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">redenen</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Marshall, Marshall en Ware (2009) denken
hierop door</span><span lang="FR" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"> en </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">verwonderen zich erover dat niet meer zedendelinquenten
categorisch ontkennen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Maar bovenal zijn
het redenen die in therapie verkend kunnen worden en waar misschien andere
copingstrategieën voor gevonden kunnen worden dan ontkenning.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Cruciaal is een goed begrip van de functie of
het doel van de ontkenning en dat voor iedere individuele cliënt apart.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Clinici zullen vaak expliciet proberen om de ontkenning te overwinnen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Maar dat is eventueel een taak voor het
gerechtelijke systeem.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Voor therapeuten
stellen Jung en Nunes een alternatieve benadering voor waarbij de ontkenning
niet wordt aangevochten.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>In plaats
daarvan wordt de dader geholpen bij het identificeren van problemen in zijn
leven die gemaakt hebben dat hij in een positie geraakte waarin hij van
misbruik beschuldigd werd.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Er is
groeiend bewijs dat deze aanpak even succesvol is in het terugdringen van
recidive als conventionele programma's (Marshall, O'Brien, Marshall, &
Serran, 2008).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Deze innovatieve
benadering biedt clinici een alternatief om te werken met ontkenners die anders
onbehandeld blijven.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Ware en Harkins (2014) </span><span lang="IT" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">illustre</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">ren</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"> </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">deze aanpak in een uitgebreide casestudie.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ze helpen de cliënt eerst bij problee</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">m</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">identificatie. Dit creëert meteen de mogelijkheid om al
te laten ervaren hoe therapie werkt en wat het wil zeggen om een therapeutisch
band aan te gaan en vertrouwen op </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">te </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">bouwen</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">. </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>D</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">e therapeut </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">kan zo meer zicht krijgen </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">o</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">p de functie van de ontkenning en op strategieën om de
actuele problemen aan te </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">pak</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">k</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">en</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">, zonder dat hij de ontkenning daadwerkelijk moet
proberen aan te vechten. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">Conclusie</span></b><b><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Sarah
Jung en Kevin Nunes blijven voorzichtig in hun conclusies omwille van de kleine
steekproef.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Toch besluiten ze dat hun
onderzoek de algemene literatuur en de therapeutische praktijk bevestigt dat
ontkenning en minimalisering een probleem van therapiemotivatie is en als
responsiviteitsprobleem bekeken moet worden.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Responsiviteit houdt in dat therapie</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">
houdt moet worden afgestemd op de unieke persoon van de cliënt om zo de beste
kans van slagen te hebben.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Veroordeelde
z</span><span lang="IT" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">edendelinquenten </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">die
ontkennen, vragen dan ook een </span><span lang="DA" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">intense</span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;">re
inspanning van de therapeut om ze bij de behandeling te betrekken en aan boord
te houden. </span><span lang="NL" style="font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span lang="DE">Jung</span></b><b><span lang="EN-US">, S. & K.</span></b><b><span lang="PT">L. Nunes
(2012)</span></b><b><span lang="EN-US">.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Denial and
its relationship with treatment perceptions among sex offenders. <i>Journal of
Forensic Psychiatry & Psychology, 23(</i>4): 485-496<o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="Hoofdtekst" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="DE" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Jung, S. & </span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">M. Daniels (2012).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Conceptualizing sex offender denial from a
multifaceted framework: Investigating the psychometric qualities of a new
instrument. <i>Journal of Addictions & Offender Counseling, 33,</i> 2–17. </span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Levenson, J.S. (2011).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>‘‘But I didn’t do it!’’: Ethical treatment of
sex offenders in denial.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i>Sexual
Abuse: A Journal of Research and Treatment, 23,</i></span><span lang="RU" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"> 346</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">–364.</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Levenson, J.S. & M.J. Macgowan
(2004).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Engagement, denial and treatment
progress among sex offenders in group therapy.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span><i>Sexual Abuse: A Journal of Research and Treatment, 16</i>, 49–63.</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="FR" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Lord, A.</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"> & P. Willmot
(2004).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>The process of overcoming denial
in sexual offenders. <i>Journal of Sexual Aggression</i>, <i>10</i>(1), 51-61.</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Marshall, W. L., L.E. Marshall &
J. Ware (2009).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Cognitive distortions in
sexual offenders: Should they all be treatment targets? <i>Sexual Abuse in
Australia and New Zealand, 2(</i>1), 21.</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Marshall, W. L., L.E. Marshall, G.A. </span><span lang="ES-TRAD" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Serran & </span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">M.D. O’Brien
(2008).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Sexual offender treatment: A
positive approach.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i>Psychiatric
Clinics, 31</i>(4), 681-696.</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">McGrath, R.J., G.F. Cumming, B.L.
Burchard, S.</span><span lang="DE" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"> Zeoli</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"> & L. Ellerby (2010).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i>Current
practices and emerging trends in sexual abuser management.</i><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Brandon, VT: Safer Society Press.</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Tierney, D.W. & M.P. McCabe
(2004).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>The assessment of motivation for
behaviour </span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">change among sex offenders against
children: An investigation of the utility of the Stages of Change
Questionnaire. <i>Journal of Sexual Aggression, 10</i>, 237–249.</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Ware, J. & L. Harkins
(2014).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Addressing denial.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>In: D.T. Wilcox, T. </span><span lang="DA" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Garrett & </span><span lang="EN-US" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">L. Harkins (Eds.). <i>Sex
offender treatment: a case study approach to issues and interventions</i> (pp
307-326).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="NL" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">Chichester: </span><span lang="IT" style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;">John Wiley & Sons.</span><span style="background: white; color: #212121; font-size: 12pt; line-height: 110%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 110%;">
<br /></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-5254187106917258322018-02-28T06:07:00.000-08:002018-02-28T06:07:23.755-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 7(1-winter)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><b><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Belangrijke derden betrekken in therapie aan plegers van seksueel grensoverschrijdend gedrag</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Britt Meyhi</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Els Van Daele</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kris Vanhoeck</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Inleiding </span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Onderzoek en therapie hebben zich traditioneel gericht op risicofactoren die zich in de pleger bevinden (seksuele voorkeur, persoonlijkheid, vaardigheden,…) Maar zedenfeiten ontstaan niet in een vacuüm en een oplossing naar de toekomst zal ook met de context en leefomstandigheden van de pleger rekening moeten houden. We weten immers dat crimineel gedrag (en ook zedenfeiten) minder voorkomen bij individuen met sterke, ondersteunende, prosociale relaties (Hanson & Thornton, 2000). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vraagstelling</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>De Association for the Treatment of Sexual Abusers (ATSA, 2014) en de World Federation of Societies of Biological Psychiatry (Thibaut, De La Barra, Gordon, Cosyns, & Bradford, 2010) formuleren beide aanbevelingen om systeemleden te betrekken bij belangrijke beslissingen die met risicomanagement en -beheersing te maken hebben. Maar gebeurt dit wel ? En hoe pakken therapeuten dat aan ? Gaat het enkel om samen beslissingen nemen of is de weg ernaartoe (therapeutisch spreken met elkaar) misschien nog veel belangrijker ?</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Andrew Brankley, Candice Monson, Michael Seto (2017). Involving concerned others in the treatment of individuals convicted of sexual offences - rationale and critical review of current strategies</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De auteurs dragen verschillende redenen aan om systeemleden bij de therapie te betrekken. Relationele vaardigheden maken deel uit van de criminogene noden uit het RNR-model. Intimiteits- en partnerproblemen, communicatievaardigheden, een prosociaal netwerk, het zijn allemaal factoren die belangrijk zijn (Marshall, Marshall, Serran, & O'Brien, 2011). Systeemleden kunnen ook bij de responsiviteitsfactor een rol spelen. Wanneer een cliënt in zijn thuismilieu gesteund wordt om de therapie ernstig te nemen en het geleerde in zijn dagelijks leven toe te passen, komt dat de therapie ten goede. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Verschillende theorieën wijzen ook op het belang van de omgeving bij het totstandkomen van seksueel misbruik (derde factor in het vier-factoren-model van Finkelhor, 1984). Genoeg redenen om te besluiten dat seksueel misbruik ook een probleem van interpersoonlijk functioneren is en dat therapie hierop moet inspelen.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Waarop kunnen therapeuten hun aandacht dan richten ? De auteurs bespreken deze vraag in drie delen : ervaringen in de familie- en vriendenkring - partnerrelatie - familie van herkomst.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* familie en vriendenkring</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In vergelijking met de doorsneebevolking hebben zedenplegers veel meer kans om mishandeling en verwaarlozing te hebben meegemaakt. Hoe meer traumatische ervaringen, hoe meer verscheidenheid in zedenfeiten die ze plegen, en hoe hoger de frequentie (Levenson & Socia, 2016). Deze ervaringen kunnen ertoe bijdragen dat cliënten dysfunctionele overtuigingen over zichzelf (bv. “ik verdien geen liefde en respect”) en over anderen (bv. “ze zijn er toch nooit voor mij”) ontwikkelen. Ze leren om te wereld te zien als een gevaarlijke en gewetenloze plaats. Plegers die er verkeerde ideeën over seksualiteit bij kinderen op nahouden, blijken zelf meer seksueel geweld als kind meegemaakt te hebben. En wie opgroeit in een sfeer van geweld op vrouwen of bijhorende overtuigingen, loopt het risico zelf ook vrouwen als minderwaardig te zien (“ze zijn er enkel om de noden van mannen te lenigen”). Schadelijke relationele ervaringen dragen bij tot impliciete schema’s die risicobevorderend zijn (Mann, Hanson, & Thornton, 2010). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Onveilige hechtingspatronen kunnen leiden tot problemen met emotieregulatie, probleemoplossingsvaardigheden en gedragscontrole. Kinderen leren deze vaardigheden via interacties met en observatie van hun verzorgers en vriendjes. Zonder prosociale leerervaringen kan het mislopen met intieme relaties en tot problemen leiden met woedemanagement, wrokkige attitudes en een laag zelfbeeld (Marshall & Barbaree, 1990). Wie vanuit zo’n achtergrond ervoor kiest om in seksueel gedrag compensatie en probleemvermijding te zoeken, leert geen relationele vaardigheden om samen problemen op te lossen en emoties te reguleren (Cortoni & Marshall, 2001).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* partnerrelatie</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zedenplegers rapporteren meer emotionele eenzaamheid, angst voor intimiteit en isolement. En dit draagt ertoe bij dat ze geen gezonde seksualiteitsbeleving hebben (Proulx, McKibben, & Lusignan, 1996). Het hoeft niet om een gebrek aan seksuele partners te gaan, maar vooral om een onbevredigende kwaliteit van deze partnerrelaties. Al geven de auteurs wel aan dat er nog weinig onderzoek over de kwaliteit van partnerrelaties van zedenplegers gedaan is. Incestplegers hebben meer conflicten met hun partner over betrouwbaarheid en neigen ertoe om minder dingen met hen samen te doen. Onderzoeksgegevens zijn echter meestal verzameld na het uitkomen van de feiten, zodat het effect hiervan onduidelijk is. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Iffland, Berner en Briken (2014) onderzochten persoonlijkheid en relatiepatronen bij plegers en hun partners. 47% van de partners had zelf een slachtoffergeschiedenis en velen waren angstig gehecht. Toch verlangden plegers en partners in gelijke mate naar een goede relatie. Dit opent hoopvolle mogelijkheden voor partnertherapie.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* familie van herkomst</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er is een dubbele dynamiek als het gaat over invloed van familieleden. Ze beïnvloeden de cliënt/pleger rechtstreeks (positief en/of negatief), maar ze hebben ook indirect invloed via de reactie van de samenleving en de omgeving op de familieleden. Gevangenschap bijvoorbeeld heeft een grote invloed op veel familieleden en kan ertoe leiden dat ze afstand nemen van de cliënt. Maar het omgekeerde gebeurt ook. De inspanningen die familieleden willen doen om contact te houden met de gedetineerde kan de banden versterken.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Uit een bevraging van 584 familieleden van veroordeelde zedenplegers bleek dat 49% zich vragen stelden over hun eigen veiligheid, ook tov reactie uit de omgeving (Tewksbury & Levenson 2009). Indien ze afstand nemen, is de cliënt genoodzaakt om nieuwe netwerkcontacten aan te gaan, die misschien de kloof met de familie nog verder vergroot. Cliënten raken geïsoleerd, zijn niet meer welkom op familiefeestjes, enzovoort … Vaak zijn er ook gerechtelijke voorwaarden die de familiecontacten (bv. met kinderen of met het slachtoffer) bemoeilijken. Toch stelt Wiehle (1990) vast dat veel families ervoor kiezen om bij elkaar te blijven, ondanks de hoge stress die het met zich meebrengt.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De problemen worden natuurlijk nog complexer indien meer dan een familielid een criminele veroordeling heeft. Dan blijken er nog weinig steun- en hulpnetwerken voor de familie over te blijven (Farkas & Miller, 2007). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wat leren we hieruit ?</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Verdachtmakingen en beschuldigingen van seksueel misbruik leiden tot stigma en uitsluiting. In de gevangenis staan deze mensen onderaan de ‘sociale ladder’ en lopen ze gevaar voor geweld en mishandeling. Ontkenning en alternatieve excuusverhalen worden hierdoor in de hand gewerkt. Pedofielen roepen in de publieke opinie meer afkeer op dan mensen met een antisociaal profiel of zelfs dan seksueel sadisten (Jahnke, Imhoff, & Hoyer, 2015). Het is moeilijk om een woonst en werk te vinden waardoor ze stabiliteit missen en meer geïsoleerd kunnen geraken. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Deze negatieve externe factoren zijn een risicofactor voor recidive. En helaas worden deze cliënten ook in de reguliere hulpverlening vaak uitgesloten. Therapeuten hebben daarom een sociaal-ecologisch kader nodig om de re-integratieproblemen van hun cliënten te kunnen begrijpen en erop in te spelen. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bij een rondvraag in 2009 vonden McGrath en collega’s dat 80% van de therapiecentra in de VS een aanbod voor het sociaal netwerk van de pleger hadden. In de praktijk bleek dit echter vooral uit psycho-educatieve infoavonden te bestaan. Slechts 30% had ook een therapeutisch aanbod voor partners of familieleden. De auteurs merken op dat het vaak moeilijk is om systeemleden te betrekken in institutionele therapie (bv in gevangenissen of grote psychiatrische voorzieningen). Vaak zijn er praktische bezwaren (bereikbaarheid, toegankelijkheid, veiligheid). Er is dan ook weinig onderzoek stellen de auteurs vast. Dat ligt anders bij ambulante therapiesettings. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ambulante programma’s voorzien soms in een steunfiguur, een ‘chaperone’, iemand die er van nabij mee kan over waken dat de cliënt op het goede pad blijft. De auteurs citeren uit programma’s waar cliënten open en in detail over hun feiten moeten spreken met de steunfiguur (bv. alarmsignalen, risicosituaties,…) Hierbij maken ze echter de bedenking dat dit ook contraproductieve effecten kan hebben (identiteitsbevestigend).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Circles of Support and Accountability (CoSA) is een voorbeeld van een prosociaal netwerkopbouwend programma (zie onze I.T.E.R.-Nieuwsbrief Vol. 3/2-lente). Een alternatief model voor cliënten met een bestaand netwerk is het Australische Assessment and Support Consultation model (Hawkins & Eddie, 2013). De therapeut geeft informatie over risicofactoren aan de familie en licht verder toe hoe er in therapie gewerkt wordt. Cliënten en familieleden krijgen dan de gelegenheid om vragen te stellen. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Multisystemische behandeling (MST) is een systeembehandeling voor adolescente plegers. Naast gezinstherapie worden cognitieve gedragsinterventies (bv. rond problematische denkschema’s) en vaardigheidstraining aangeboden, en dit niet enkel voor de pleger maar ook voor zijn familie en peergroep. Therapeuten ondersteunen de jongere en het gezin in de thuissituatie om transfer van de therapie naar het dagelijks leven te bevorderen en de ontwikkeling van vaardigheden te stimuleren. De werkzame variabelen van verandering in MST bleken de hoeveelheid en kwaliteit van sociale steun te zijn. Jongeren maakte meer vooruitgang, indien zorgverleners ook een directieve, begrenzende opvoedingsstijl gebruikten (Henggeler et al, 2009). Een vergelijkbare behandelingsaanpak is Functionele Familie Therapie (Sexton & Alexander, 1995). FFT verschilt van MST, omdat het zich exclusiever richt op het gezin van de jongere. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">gevolgen voor therapie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Ook vanuit RNR-perspectief zou sociale ondersteuning dus in behandelprogramma's moeten ingebouwd worden om het interpersoonlijk functioneren van cliënten te verbeteren. Hierbij kan gedacht worden aan de partners van cliënten, familieleden of vrienden die een positieve invloed hebben en bezorgd zijn over de succesvolle re-integratie van de cliënt. Interpersoonlijk functioneren gaat over meer dan sociale vaardigheden en individuele capaciteiten van de cliënt. Het gaat ook over wie die partners, familieleden en vrienden zijn, en hoe al die mensen met elkaar omgaan. Plegers beschrijven vaak patronen van misbruik, vijandigheid en verwaarlozing in hun verleden. Hun intieme partners hebben vaker zelf hun eigen problemen. Relaties worden gedestabiliseerd door de interventies van het strafrechtelijk systeem (opsluiting, politieverhoren, stigma), wat op zijn beurt het risico op recidive kan verhogen (Mann et al., 2010). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Systeemtherapie voor paren en gezinnen biedt een manier om de relationele context aan te spreken die cliënten en hun systeemleden ervaren. Dit aanbod zou verder moeten reiken dan enkel het inwinnen van omgevingssteun voor risicogerelateerde rehabilitatiedoeleinden. Programma's zoals CoSA richten zich actiever op de externe factoren die verband houden met de re-integratie van cliënten. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op basis van hun literatuurstudie en hun ervaring met voornamelijk Noord-Amerikaanse voorzieningen raden Brankley, Monson en Seto vooral ambulante settings aan om gespreks- en oefenconsultaties te organiseren met de cliënt en belangrijke derden. In de consultatieruimte kan de therapeut zien wat gebeurt tussen de verschillende betrokkenen en hen op weg helpen naar een beter herstel. De auteurs denken dat dit omwille van praktische omstandigheden moeilijker te realiseren is in residentiële instellingen. Daarenboven citeren ze Schmucker en Lösel (2015) die vonden dat ambulante settings betere resultaten geven op vlak van recidivepreventie. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">conclusie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Er zijn drie belangrijke conclusies : ten eerste is een seksueel delict een interpersoonlijk probleem - de interacties met belangrijke anderen bepalen mede het risico op terugval. Ten tweede varieert de betrokkenheid van systeemleden sterk tussen behandelprogramma’s. Dit is soms te wijten aan theoretische (bv. geen belang hechten aan interpersoonlijke relaties) soms aan praktische overwegingen (bv. onvoldoende middelen, bereikbaarheid). Ten slotte concluderen de auteurs dat zij voldoende redenen zien om wel een systeem- en contextueel aanbod aan plegers en hun naasten te doen. En dit zou meer moeten inhouden dan enkel psycho-educatieve infosessies.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Brankley, A.E., C.M. Monson & M.C. Seto (2017). Involving concerned others in the treatment of individuals convicted of sexual offences - rationale and critical review of current strategies. <i>Sexual Offender Treatment, 12 </i>(1]. Online at http://www.sexual-offender-treatment.org/159.98.html </span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Cortoni, F. & W.L. Marshall (2001). Sex as a coping strategy and its relationship to juvenile sexual history and intimacy in sexual offenders. <i>Sexual Abuse: A Journal of Research and Treatment, 13</i>(1), 27-43.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Farkas, M.A. & G. Miller (2007). Reentry and reintegration: Challenges faced by the families of convicted sex offenders. </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Federal Sentencing Reporter, 20,</i><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;"> 88-92.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Finkelhor, D. (1984). <i>Child sexual abuse: New theory and research. </i>New York, NY: Free Press. <br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hanson, R.K. & D. Thornton (2000). Improving risk assessments for sex offenders: A comparison of three actuarial scales. <i>Law and Human Behavior, 24</i>, 119-136.<br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Henggeler, S.W., E.J. Letourneau, J.E. Chapman, C.M. Borduin, P.A. Schewe & M.R. McCart (2009). Mediators of change for multisystemic therapy with juvenile sexual offenders. <i>Journal of Consulting and Clinical Psychology, 77</i>, 451–462.<br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Iffland, J.A., W. Berner & P. Briken (2014). Relationship factors in sex offender couples: A pilot study in an outpatient setting. <i>Journal of Sex & Marital Therapy, 40</i>, 529-540.<br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Jahnke, S., R. Imhoff & J. Hoyer (2015). Stigmatization of people with pedophilia: Two comparative surveys. <i>Archives of Sexual Behavior, 44</i>, 21-34<br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Levenson, J.S. & K.M. Socia (2016). Adverse childhood experiences and arrest patterns in a sample of sexual offenders. <i>Journal of Interpersonal Violence, 31</i>, 1883-1911.<br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mann, R.E., R.K. Hanson & D. Thornton (2010). Assessing risk for sexual recidivism: Some proposals on the nature of psychologically meaningful risk factors. <i>Sexual Abuse: A Journal of Research and Treatment, 22</i>, 191-217. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Marshall, W.L. & H.E. Barbaree (1990). An integrated of the etiology of sexual offending. In W.L. Marshall, D.R. Laws, & H.E. Barbaree (Eds.), </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Handbook of sexual assault: Issues, theories, and treatment of the offender </i><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">(pp. 257-275). New York, NY: Plenum Press. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Marshall, W.L., L.E. Marshall, G.A. Serran & M.D. O’Brien (2011). <i>Rehabilitating sexual offenders: A strengths-based approach.</i> Washington, DC: American Psychological Association. <br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">McGrath, R.J., G.F. Cumming, B.L. Burchard, S. Zeoli & L. Ellerby (2010). <i>Current practices and trends in sexual abuser management: Safer Society 2009 nationwide survey</i>. Brandon, VT: Safer Society Press. <br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Proulx, J., A. McKibben, A. & R. Lusignan (1996). Relationships between affective components and sexual behaviors in sexual aggressors. <i>Sexual Abuse: A Journal of Research and Treatment, 8, </i>279-289.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Schmucker, M. & F. Lösel, F. (2015). The effects of sexual offender treatment on recidivism: an international meta-analysis of sound quality evaluations. </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Journal of Experimental Criminology, 11</i><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">, 597-630.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Sexton, T. & J. Alexander (1999). </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Functional Family Therapy: Principles of clinical intervention, assessment and implementation.</i><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;"> Henderson, NV: RCH Enterprises. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tewksbury, R. & J. Levenson (2009). Stress experiences of family members of registered sex offenders. <i>Behavioral Sciences & The Law, 27,</i> 611-626.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Thibaut, F., F. De La Barra, H. Gordon, P. Cosyns & J.M.W. Bradford (2010). The World Federation of Societies of Biological Psychiatry (WFSBP) guidelines for the biological treatment of paraphilias. </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">The World Journal of Biological Psychiatry&#8239;: The Official Journal of the World Federation of Societies of Biological Psychiatry, 11</i><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">, 604–655.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Wiehle, V.R. (1990). </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Sibling abuse: Hidden physical, emotional, and sexual trauma. </i><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;">Lexington, MA: Lexington Books. </span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-81563467404132459442017-11-29T01:23:00.001-08:002017-11-29T01:23:07.956-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 6 (4 -herfst)<div class="page" title="Page 1">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif;">Een vergelijking tussen intrafamiliaal en extrafamiliaal kindermisbruik
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Kris Vanhoeck
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Inleiding
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Intrafamiliaal seksueel misbruik van kinderen is een wijdverspreid sociaal en
gezondheidsprobleem. Stoltenborgh, van Ijzendoorn, Euser en Bakersmans-
Kranenburg (2011) legden 331 studies met bijna 10 miljoen individuen van
over de hele wereld bij elkaar en vonden een algehele prevalentie van
kindermisbruik van 13% (meisjes 18% - jongens 8%). Tot een derde van het
misbruik wordt door familieleden gepleegd, vooral door vaders en stiefvaders.
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Seksueel misbruik van kinderen is geassocieerd met mentale en lichamelijke
gezondheidsrisico’s, alhoewel gelukkig niet voor alle slachtoffers. Maar de
slachtoffers van intrafamiliaal misbruik ervaren gemiddeld meer negatieve
gevolgen dan andere slachtoffers en de gevolgen worden zelfs intergenerationeel doorgegeven. Kinderen van slachtoffers hebben grotere
aanpassingsproblemen dan kinderen van vrouwen die niet in hun jeugd
misbruikt zijn (Roberts, O’Connor, Dunn & Golding, 2004).
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">vraagstelling
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Kindermisbruik kan maar preventief aangepakt worden, indien de oorzaken en
motivaties goed bekend zijn. Uit algemeen onderzoek komen twee belangrijke
factoren naar voor die misbruik mogelijk maken : atypische seksuele interesse
en antisociale houding (Seto, 2008, 2013). Zijn beide factoren aanwezig, dan
stijgt de kans op misbruik. Maar intrafamiliale misbruikplegers scoren lager op
antisociale meetinstrumenten en ze vertonen minder seksuele opwinding naar
kinderen (Rice & Harris, 2002). Er zijn individuele verschillen, maar over het
algemeen verklaren deze twee factoren intrafamiliaal misbruik minder goed
dan extrafamiliaal misbruik. Intrafamiliaal misbruik is ook voor
evolutiepsychologen een raadsel. Het incesttaboe is immers met enige variatie
van alle culturen en alle tijden (zie Wolf & Durham, 2004).
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Welke factoren spelen dan bij intrafamiliaal misbruik een bijkomende rol ?
Klinische theorieën wijzen naar familiestructuren en relatiedynamieken : een
autoritaire vader of stiefvader ; een onverschillige moeder met weinig seksuele
interesse ; moeder in een afhankelijk positie ten opzichte van vader ;
geparentificeerde kinderen (Seto, 2008, voor een bespreking). Maar de
auteurs achterhalen uit de literatuur ook individuele factoren, vertekende
denkschema’s, emotionele congruentie, eigen slachtofferschap,
hechtingsproblemen, intimiteitsproblemen en andere psychopathologie als </span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 12pt;">verklaring voor intrafamiliaal kindermisbruik. Seto, Babchishin, Pullman en
McPhail (2015) vonden 78 unieke studies waarin gegevens over intra- en
extrafamiliale plegers vergeleken werden. Via een meta-analyse gingen ze op
zoek naar onderbouwde verschillen tussen beide groepen.</span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="page" title="Page 2">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;">Michael Seto, Kelly Babchishin, Lesleigh Pullman & Ian McPhail (2015).</span><span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;">
</span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic; font-weight: 700;">The Puzzle of Intrafamilial Child Sexual Abuse: A Meta-Analysis
Comparing Intrafamilial and Extrafamilial Offenders with Child Victims
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Zoals te verwachten scoorden intrafamiliale plegers over de hele meta-analyse
lager op antisociale attitudes en lager op atypische seksuele interesses. Beetje
verrassend is toch dat het verschil op antisociale attitudes klein was, maar wil
in de verwachte richting (extrafamiliaal iets meer antisociaal dan
infrafamiliaal). Er werd een verschil gevonden op de volgende kenmerken :
vroegere veroordelingen als volwassene (niet als minderjarige) ; impulsiviteit ;
lage slachtofferempathie ; en psychopathiescore. Intrafamiliale plegers
vertoonden zoals verwacht minder procriminele cognitieve schema’s. Dit past
bij het verschil in antisociale houdingen. Bij atypische seksuele interesses was
het verschil veel groter en vooral aanwezig bij deze kenmerken : aanwezigheid
van enige parafilie ; seksuele interesse in jongens ; en seksuele
zelfregulatieproblemen. Extrafamiliale plegers scoorden een ook hoger op de
risicotaxatielijst Static99R, zelfs als geen rekening werd gehouden met het
item 8 dat een punt scoort voor niet-verwante slachtoffers.
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Wat emotionele congruentie betreft, scoren extrafamiliale plegers zoals
verwacht hoger dan intrafamiliaal. Opvallend is dat ze ook minder
slachtofferempathie hebben. Emotionele congruentie gaat gepaard met
emotionele en sociale immaturiteit en een gebrek aan slachtofferempathie
eerder moet gezien worden als een coma van cognitieve distortie waarbij de
pleger een negatieve zelfberoordeling uit de weg gaat door zijn inschatting van
de impact op het slachtoffer te veranderen (bv. Marshall, Hamilton &
Fernandez, 2001)
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Extrafamiliale plegers ontkennen en minimaliseren meer. Ze zijn jonger,
plegen hun eerste delict al op jongere leeftijd en leven meer zonder partner.
Ze scoren lager op intelligentie en doen het veel minder goed op school.
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Intrafamiliale plegers hadden meer een eigen slachtofferverleden, meer
hechtingsproblemen en meer verwaarlozing in hun jeugd. Opvallend is echter
dat er geen studies de kwaliteit van de partner- en gezinsrelaties onderzocht
hebben, terwijl daarin toch een mogelijke verklaring vanuit familieperspectief
kan liggen. Tussen de twee onderzoeksgroepen was er geen verschil op angst,
</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="page" title="Page 3">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">depressie, geestelijke gezondheid of zelfwaardegevoel. Intrafamiliale plegers
scoorden wel lager op sociale problemen en op eenzaamheid.
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Wat leren we hieruit ?
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het feit dat intrafamiliale plegers lager scoren dan extrafamilaile op antisociale
houdingen en op atypische seksuele interesses wil niet zeggen dat deze twee
factoren geen rol spelen. Maar Seto, Babchishin, Pullman en McPhail (2015)
gingen dus op zoek naar andere bijkomende factoren. Vergelijkingen op
individueel persoonsniveau leverden niet zoveel verschil op. Blijft over wat de
literatuur aan familiedynamische verklaringsfactoren aandraagt. Maar juist op
dit vlak moeten de onderzoekers helaas vaststellen dat weinig studies hier
goed gedocumenteerde gegevens over publiceren. Toch doen ze een poging.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">- </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">kwaliteit van de partnerrelatie : </span><span style="font-size: 12pt;">wanneer de partnerrelatie op een laag pitje
staat en de moeder emotioneel en seksueel afwezig is, groeit het risico dat
vader zich naar de dochter richt en zij een partnervervangende rol krijgt (bv.
Herman, 2012). Onderzoek geeft laan dat intrafamiliale plegers minder
communiceren met hun partner, zich meer eenzaam bij haar voelen en minder
seksueel voldaan. Dit zijn echter alleen maar correlaties en geen causale
verklaringen. Toch besluiten de onderzoekers dat er belangrijke retrospectieve
aanwijzingen zijn dat incestueuze families meer conflict, minder emotionele
expressie en minder cohesie gekend hebben dan families met een
extrafamiliale pleger.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">- </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">de relatie met het slachtoffer : </span><span style="font-size: 12pt;">hoe minder emotioneel betrokken een ouder
bij zijn kind is, hoe groter het risico op fysiek of seksueel geweld.
Incestslachtoffers ervaren hun dader als dominant en agressief en deze vaders
betonen inderdaad minder betrokkenheid bij de ouderlijke zorg (Herman,
2012). Onderzoek bij studenten bevestigt ook een oude hypothese van
Westermarck (1891/1921) dat het risico op broer-zusincest stijgt, als ze
tijdens hun eerste zes levensjaren niet samen opgevoed zijn.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">- </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">dysfunctionele familiepatronen </span><span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;">: </span><span style="font-size: 12pt;">omgang met seksuele grenzen, weinig
cohesie, rigide familieregels, kluwenkenmerken en ontoereikende ouderlijke
zorg/supervisie (e.g., Smith & Israel, 1987). De onderzoekers vinden helaas
geen studies die deze familiekenmerken nagaan. Twee studies bevestigen wel
dat bij siblingincest meer voorkomt in verstoorde families met ouderlijke
afwijzingen, veel onenigheid, een negatieve gezinssfeer en een algemene
ontevredenheid met het gezinsfunctioneren.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">- </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">twijfel over genetische verwantschap/vaderschap </span><span style="font-size: 12pt;">: er kan twijfel zijn over
het moment van conceptie, over afwezigheid van fysieke gelijkenissen, over de
</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="page" title="Page 4">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">echtelijke trouw, ... Evolutionair onderzoek gaat inderdaad in die richting.
Ouders en siblings gaan anders met het incestverbod en met
‘incestvermijding’, indien de aangevoelde genetische band minder sterk is
(Antfolk, Lindqvist, Albrecht, & Santtila, 2014).
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Seto, Babchishin, Pullman en McPhail vragen zich ten slotte af of
verwantschapsonzekerheid geen tussenliggende variabele kan zijn. Er kan
immers verwacht worden, dat deze onzekerheid aanleiding geeft tot familiale
onenigheid en dysfuncties en op die manier kan verklaren waarom in
incestgezinnen meer problematische familiedynamieken gevonden worden.
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">gevolgen voor therapie
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Behandelprogramma's voor zedendelinquenten richten zich doorgaans op
risicodomeinen die misschien niet zo centraal zijn bij incestplegers. Uit deze
meta-analyse blijkt dat intrafamiliale plegers over het algemeen minder
problematisch zijn in typische risicodomeinen dan andere zedendelinquenten,
hoewel ze op die domeinen nog steeds slechter scoren dan de algemene
bevolking. Seto, Babchishin, Pullman en McPhail benadrukken dat
behandelprogramma's voor zedendelinquenten maatwerk moeten toelaten en
dat intrafamiliale versus extrafamiliale daders wellicht andere noden en
problemen hebben.
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Bij intrafamiliale plegers moet behandeling meer gericht worden op het
gezinsfunctioneren. Dit maakt het ook zinvol om preventieve inspanningen te
richten op risicovolle gezinnen die reeds in de hulpverlening gezien worden (zie
ook de I.T.E.R.-nieuwsbrief vol. 4, zomereditie).
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Een beter inzicht is nodig in wat incest juist is : welke relaties en gedragingen
vallen er juist onder ? Zijn stief-, adoptie- en pleegvaders bijvoorbeeld
incestplegers ? Statistisch gezien komt misbruik door deze categorie veel
meer voor dan door biologische vaders. En dat geldt ook bij siblingincest
(Sariola & Uutela, 1996). Spelen incestvermijdingsmechanismen toch een
grotere rol dan gedacht ? De auteurs stellen daarom voor om ook bij
therapeutische programma’s een onderscheid te maken tussen biologische en
sociolegale incestplegers.
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Conclusie
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Toekomstig onderzoek is nodig om te onderzoeken in hoeverre
gezinsbehandeling ook effectief is in het verminderen van intrafamiliaal
</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="page" title="Page 5">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">misbruik. Het is verrassend hoe weinig onderzoek de familiedynamieken bij
intrafamiliale en andere zedendelinquenten vergelijkt, ondanks het
theoretische en klinische belang van dit domein. Een beter begrip van de
gezinsdynamiek is nodig om preventie en familiebehandelingen vhierop te
kunnen afstemmen en bijvoorbeeld aan gezinshereniging of -verzoening van
dader en slachtoffer te kunnen werken.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="color: #222222; font-size: 12pt; font-weight: 700;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="color: #222222; font-size: 12pt; font-weight: 700;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="color: #222222; font-size: 12pt; font-weight: 700;">Seto, M. C., K.M. Babchishin, L.E. Pullman & I.V. McPhail (2015). The
puzzle of intrafamilial child sexual abuse: A meta-analysis comparing
intrafamilial and extrafamilial offenders with child victims. </span><span style="color: #222222; font-size: 12pt; font-style: italic; font-weight: 700;">Clinical
psychology review</span><span style="color: #222222; font-size: 12pt; font-weight: 700;">, </span><span style="color: #222222; font-size: 12pt; font-style: italic; font-weight: 700;">39: </span><span style="color: #222222; font-size: 12pt; font-weight: 700;">42-57.
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 12pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Literatuur
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Antfolk, J., H. Lindqvist, A. Albrecht & P. Santtilla (2014). Self-reported
availability of kinship cues during childhood is associated with kin-directed
behavior to parents in adulthood. </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Evolutionary Psychology</span><span style="font-size: 12pt;">, </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">12: </span><span style="font-size: 12pt;">148-166.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Herman, J.L. (2012). </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Father-daughter incest</span><span style="font-size: 12pt;">. Cambridge, MA : Harvard
University Press.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Marshall, W.L., K. Hamilton & Y. Fernandez (2001). Empathy deficits and
cognitive distortions in child molesters. </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Sexual Abuse: A Journal of Research
and Treatment, 13: </span><span style="font-size: 12pt;">123-130.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Rice, M.E. & G.T. Harris (2002). Men who molest their sexually immature
daughters: is a special explanation required? </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Journal of Abnormal Psychology,
111: </span><span style="font-size: 12pt;">329-339.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Roberts, R., T. O’Connor, J. Dunn & J. Golding (2004). The effects of child
sexual abuse in later family life; mental health, parenting and adjustment of
offspring. </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Child Abuse & Neglect</span><span style="font-size: 12pt;">, </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">28: </span><span style="font-size: 12pt;">525-545.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Sariola, H. & A. Uutela (1996). The prevalence and context of incest abuse in
Finland. </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Child abuse & neglect, 20</span><span style="font-size: 12pt;">(9): 843-850.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Seto, M.C. (2008). </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Pedophilia and sexual offending against children: Theory,
assessment, and intervention. </span><span style="font-size: 12pt;">Washington, DC : American Psychological
Association.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Seto, M.C. (2013). </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Internet sex offenders. </span><span style="font-size: 12pt;">Washington, DC : American
Psychological Association.
</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div class="page" title="Page 6">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Smith, H. & E. Israel (1987). Sibling incest: A study of the dynamics of 25
cases. </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Child Abuse & Neglect, 11: </span><span style="font-size: 12pt;">101-108.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Stoltenborgh, M., M.H. van IJzendoorn, E.M. Euser & M.J. Bakermans-
Kranenburg (2011). A global perspective on child sexual abuse: Meta-analysis
of prevalence around the world. </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Child Maltreatment</span><span style="font-size: 12pt;">, </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">16: </span><span style="font-size: 12pt;">79-101.</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 12pt;">Westermarck, E. A. (1891/1921). </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 12pt; font-style: italic;">The history of human marriage </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 12pt;">(5th</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 12pt; vertical-align: 7pt;"> </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 12pt;">ed.).
London, U.K. : MacMillan.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Wolf, A.P. & W.H. Durham (Eds.) (2004). </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Inbreeding, incest, and the incest
taboo: the state of knowledge at the turn of the century</span><span style="font-size: 12pt;">. Stanford, CA :
Stanford University Press. </span></span></div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-30180124934784039942017-09-11T01:52:00.000-07:002017-09-11T01:52:54.592-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 6 (3 - zomer)<div class="page" title="Page 1">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-size: 11pt; font-weight: 700;"><span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif;">Is een therapeutische relatie mogelijk met cliënten met hoge
psychopathiekenmerken ?
</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Kris Vanhoeck
</span></span></span><br />
<span style="font-size: 11pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 11pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 11pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">inleiding
</span></span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De cliënt-therapeutrelatie, ook wel therapeutische alliantie of werkalliantie genoemd,
wordt bepaald door de gevoelens, attitudes en percepties die therapeut en cliënt bij
en over elkaar ervaren (Bordin, 1979). Talrijke studies hebben een positieve relatie
aangetoond tussen deze relatie en de therapieresultaten, ongeacht de specifieke
behandelingsinterventies. De therapeutische relatie staat voor ongeveer 25% tot 30%
van de variantie in therapie-uitkomsten (Lambert & Barley, 2001). Onderzoek toont
aan dat ook bij forensische cliënten en met name bij seksuele delinquenten de
therapeutische alliantie (TA) een belangrijke rol speelt (bv. Blasko & Jeglic, 2016). Er
blijft echter twijfel bij therapeuten of deze resultaten ook van toepassing zijn op
cliënten met een verhoogde psychopathiescore.
</span></span><br />
<span style="font-size: 11pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 11pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 11pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">vraagstelling
</span></span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Kunnen cliënten met hoge psychopathiekenmerken zoals manipulatiegedrag, gebrek
aan empathie en interpersoonlijke tekorten wel een echte alliantie met een therapeut
aangaan ? Het is niet heel duidelijk hoe vaak psychopathie bij seksuele delinquenten
voorkomt. Hare (1999) schat de prevalentie zoals gemeten door zijn PCL-R 10% tot
15% bij kindermisbruikers en 40% tot 50% bij verkrachters. Bovendien is verhoogde
psychopathie geassocieerd met verminderde behandelingsmotivatie, meer sadistische
opwinding, meer criminele voorgeschiedenis en een hoger gewelddadig en seksueel
recidivisme (Walton, Jeglic & Blasko, 2017).
</span></span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Psychopaten worden vaak uitgesloten van therapie. Er wordt aangenomen dat ze niet
in staat zijn om een zinvolle cliënt-therapeutband te maken (bv. Harris & Rice, 2006)
of zelfs dat de behandeling ze gevaarlijker kan maken (bv. Hare, Clarke, Grann &
Thornton, 2000). Delinquenten met hoge psychopathie én deviante seksuele
interesses - de befaamde </span><span style="font-size: 11pt;">“</span><span style="font-size: 11pt;">deadly combination</span><span style="font-size: 11pt;">” </span><span style="font-size: 11pt;">(Hare, 1999, p. 189) - worden geacht
een extra hoog recidiverisico te hebben. In een recent artikel wordt dit echter voor
een klinische onderzoeksgroep weerlegd (Harris, Boccaccini & Rice, 2017). Probleem
is dat de meetinstrumenten die onderzoekers gebruiken in de klinische realiteit vaak
niet meer zo nauwkeurig en betrouwbaar zijn.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Walton, Jeglic en Blasko (2017) willen nagaan of bij deze groep delinquenten een
therapeutische relatie en dus therapie haalbaar en zinvol is. Daarvoor moeten cliënt
en therapeut kunnen samenwerken op drie vlakken : het eens zijn over
doelstellingen ; samen een manier vinden om aan de slag te gaan ; en een band met
elkaar aangaan om dit mogelijk te maken (Bordin, 1979).
</span></span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 11pt; font-weight: 700;">Ashleigh Walton, Elizabeth Jeglic en Brandy Blasko (2017). </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 11pt; font-style: italic; font-weight: 700;">The Role of
Psychopathic Traits in the Development of the Therapeutic Alliance Among
Sexual Offenders</span></div>
</div>
</div>
<div class="page" title="Page 2">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Psychopathie is niet opgenomen in de DSM-5, maar is toch een algemeen aanvaard en
gebruikt persoonlijkheidsconcept in de forensische psychiatrie. Het tweefactormodel
dat Robert Hare in zijn PCL-R uitwerkte, wordt overal gebruikt. Beide factoren vallen
ieder in twee facetten uiteen. Factor 1 omvat interpersoonlijke kenmerken (bv.
gladheid, grandioos gevoel van zelfwaarde, manipulatie) en affectieve kenmerken (bv.
gewetenloos, gebrek aan empathie). De facetten van factor 2 zijn
levensstijlkenmerken als impulsiviteit, behoefte aan stimulatie en
onverantwoordelijkheid en antisociale kenmerken (bv. slechte gedragscontrole,
jeugddelinquentie, criminele veelzijdigheid). De twee factoren dragen beide bij aan
een totaalscore voor psychopathie. Zo is het mogelijk om hoog op factor 1 te scoren
en laag op factor 2. Dit betekent dat ook psychopathische individuen niet als
homogene populatie mogen worden behandeld.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Voor de studie gebruikten de onderzoekers gegevens van 89 mannelijke seksuele
delinquenten die in een periode van 3 jaar therapie volgden in een maximum-security
gevangenis. Allen volgden groepstherapie bij in totaal 10 verschillende therapeuten.
Het programma bestond uit een uitgeschreven cognitief gedragstherapeutisch
protocol, zodat inhoud en vorm voor alle deelnemers vergelijkbaar was. Deelname
was vrijwillig, maar de deelnemers konden veronderstellen dat therapie een invloed
kan hebben op een vervroegde vrijlating. 30 van de 89 deelnemers hadden het
programma reeds afgesloten en zaten in een nazorggroep (1 bijeenkomst per
maand). Alle deelnemers en de 10 therapeuten vulden de Working Alliance Inventory
(WAI) in die de drie Bordin-aspecten meet : de therapeutische band (bv </span><span style="font-size: 11pt;">“</span><span style="font-size: 11pt;">Ik waardeer
mijn therapeut/mijn cliënt als persoon</span><span style="font-size: 11pt;">”</span><span style="font-size: 11pt;">), een gedeelde visie op de aanpak (bv. </span><span style="font-size: 11pt;">“</span><span style="font-size: 11pt;">mijn
therapeut/cliënt en ik zijn het eens over de stappen die moeten gezet worden om de
situatie te verbeteren</span><span style="font-size: 11pt;">”</span><span style="font-size: 11pt;">) en overeenkomst over de doelen (bv. </span><span style="font-size: 11pt;">“</span><span style="font-size: 11pt;">Ik weet niet goed wat
we samen in de gesprekken proberen te bereiken").
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">In het algemeen vinden de onderzoekers geen significante relatie tussen PCL-R scores
en totale WAI-scores, noch bij de cliënten noch bij de therapeuten. Een verhoogde
psychopathiescore hoeft dus niet te betekenen dat een therapeutische alliantie niet
mogelijk is. Indien echter enkel de therapiecliënten (zonder de nazorggroep)
genomen worden, dan blijkt er wel een negatieve correlatie tussen PCL-R en de WAI-
scores van de cliënten (dus hoe hoger de psychopathie, hoe lager de kwaliteit van de
alliantiescores). Deze negatieve correlatie bleek enkel te verklaren door de scores op
de </span><span style="font-size: 11pt;">‘</span><span style="font-size: 11pt;">band</span><span style="font-size: 11pt;">’</span><span style="font-size: 11pt;">(hechting)-subschaal en werd niet gevonden bij de </span><span style="font-size: 11pt;">‘</span><span style="font-size: 11pt;">aanpak</span><span style="font-size: 11pt;">’</span><span style="font-size: 11pt;">- noch bij de
</span><span style="font-size: 11pt;">‘</span><span style="font-size: 11pt;">doelen</span><span style="font-size: 11pt;">’</span><span style="font-size: 11pt;">-subschalen. Het is niet helemaal duidelijk waarom de nazorggroep hier beter
scoort (wel een </span><span style="font-size: 11pt;">‘</span><span style="font-size: 11pt;">band</span><span style="font-size: 11pt;">’ </span><span style="font-size: 11pt;">mogelijk). Misschien omdat de therapie toch een positief effect
heeft gehad ?
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 11pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Wat leren we hieruit ?
</span></span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De onderzoekers hebben ook gekeken naar de factorscores op de PCL-R. Vooral van
Factor 1 werd verwacht dat het negatief zou samenhangen met de WAI. Maar ook
voor deze cliënten geldt dat ze misschien geen emotionele band met hun therapeut
</span></span></div>
</div>
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 11pt;">kunnen aangaan (</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 11pt;">‘</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 11pt;">band</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 11pt;">’</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 11pt;">-schaal op de WAI), maar dat ze wel in staat zijn om samen
met hun therapeut doelen te stellen en eraan te werken. Dit blijkt uit de analyse van
zowel de cliënt- als de therapeutscores op de WAI.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div class="page" title="Page 3">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Olver en Wong (2009) onderzochten therapie-uitval en therapieresulaten in een
steekproef van hoogrisico seksuele daders die op de PCL-R hoger scoorden dan 25
(scharnierpunt door Hare zelf voorgesteld, 2003). Zij vonden dat psychopate daders
die behandeling afronden en bij wie therapeutische verbetering kan vastgesteld
worden, een vermindering van zowel gewelddadige als seksuele recidive laten zien.
Hoewel deze studie de recidivecijfers niet heeft onderzocht, zijn deze resultaten in lijn
met onderzoek dat aantoont dat psychopathische individuen wel een TA kunnen
vormen en wel kunnen profiteren van behandelingsprogramma</span><span style="font-size: 11pt;">’</span><span style="font-size: 11pt;">s (bv. Wilson &
Tamatea, 2013). Het bijzondere bij deze cliënten is dat niet op de
emotioneel/relationele kwaliteit van de TA moet worden ingezet, maar meer op de
</span><span style="font-size: 11pt;">‘</span><span style="font-size: 11pt;">aanpak</span><span style="font-size: 11pt;">’ </span><span style="font-size: 11pt;">en </span><span style="font-size: 11pt;">‘</span><span style="font-size: 11pt;">doelen</span><span style="font-size: 11pt;">’</span><span style="font-size: 11pt;">. Een </span><span style="font-size: 11pt;">‘</span><span style="font-size: 11pt;">zakelijkere</span><span style="font-size: 11pt;">’ </span><span style="font-size: 11pt;">aanpak als het ware.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Helaas onderzoeken de onderzoekers niet apart de facetten van de PCL-R-factoren.
Op een studiedag in Amsterdam presenteerde Evelyn Klein Haneveld (2015) een niet-
gepubliceerde Nederlands onderzoek dat hier mooi bij aansluit. Patiënten met een
verhoogde op het affectieve facet van factor 1 vertonen meer dropout uit therapie en
de behandeling wordt ook vaker stopgezet door de behandelaars. Ook Olver, Lewis
en Wong (2013) toonden aan dat positieve behandelresultaten moeilijker bereikt
worden bij psychopate patiënten die hoog scoren op het affectieve facet in factor 1
(koud en oppervlakkig, geen berouw en verantwoordelijkheidsgevoel). Toch blijkt dat
indien therapeuten hun therapeutisch aanbod aanpassen om deze patiënten aan
boord te houden en de focus in de therapie te verleggen naar andere </span><span style="font-size: 11pt;">‘</span><span style="font-size: 11pt;">needs</span><span style="font-size: 11pt;">’
</span><span style="font-size: 11pt;">(responsiviteit), ook bij hen reductie in gewelddadig recidivisme kan bereikt worden.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 11pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">gevolgen voor therapie
</span></span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De bevindingen van deze studie druisen in tegen de klassieke klinische opvatting dat
cliënten met psychopate kenmerken onbehandelbaar zijn en niet in een therapiegroep
kunnen functioneren. Deze studie toont evenwel nog niet aan dat therapie bij
psychopaten ook effectief het recidiverisico doet dalen. Maar omdat er ook geen
studies zijn die het tegendeel bewijzen, gaan de onderzoekers er tot nader order van
uit dat er geen reden is om psychopaten uit therapie te weren. Ook bij hen is het
mogelijk om een risicogerichte therapie aan te bieden en hiervoor een zinvolle TA aan
te gaan. Het werkzame aspect van de TA zal dan niet zitten in de kwaliteitsvolle
band die opgebouwd wordt, maar in een werkrelatie waarbij doelstellingen en taken
samen worden afgesproken en gerealiseerd.
</span></span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Tot slot blijven Walton, Jeglic en Blasko nog wel voorzichtig om de conclusies
zondermeer toe te passen op de patiëntengroep met de hoogste PCL-R-scores (>30).
Bij de 89 deelnemers aan het onderzoek waren maar 11 patiënten met zo</span><span style="font-size: 11pt;">’</span><span style="font-size: 11pt;">n hoge
score. De hier besproken resultaten gelden ook voor deze deelnemers, maar de groep
is relatief klein. Meer onderzoek is nodig.
</span></span></div>
</div>
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<br />
<br /></div>
</div>
</div>
<div class="page" title="Page 4">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-size: 11pt; font-weight: 700;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">conclusie
</span></span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Psychopate kenmerken zoals gemeten door de Psychopathy Checklist van Hare blijken
een werkbare therapeutische alliantie niet in de weg te staan. De verwachtingen van
de therapeut moeten echter aangepast zijn aan het profiel van de cliënt
(responsiviteit) en in therapie moet vooral ingezet worden op een werkrelatie : samen
doelen stellen en een aanpak afspreken om die te realiseren.
</span></span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<br />
<b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.666666984558105px;">Walton, A., E.L. Jeglic, & B.L. Blasko (2016). The role of psychopathic traits in </span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 14.666666984558105px;">the development of the therapeutic alliance among sexual offenders. <i>Sexual </i></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 14.666666984558105px;"><i>Abuse, Online First</i>, doi:1079063216637859.</span></b><br />
<div>
<br /></div>
<span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Blasko, B. L. & E.L. Jeglic (2016). Sexual offenders</span><span style="font-size: 11pt;">’ </span><span style="font-size: 11pt;">perceptions of the client</span><span style="font-size: 11pt;">–</span><span style="font-size: 11pt;">therapist
relationship: The role of risk. </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">Sexual Abuse</span><span style="font-size: 11pt;">, </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">28</span><span style="font-size: 11pt;">(4): 271-290.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Bordin, E. S. (1979). The generalizability of the psychoanalytic concept of the working
alliance. </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">Psychotherapy: Theory, Research and Practice</span><span style="font-size: 11pt;">, </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">16: </span><span style="font-size: 11pt;">252-262.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Haneveld, E.K. (2015). Wat werkt bij wie? Responsiviteit in de behandeling van
zedendelinquenten. 6 oktober 2015: </span><span style="font-size: 11pt;">‘</span><span style="font-size: 11pt;">Spelbedervers </span><span style="font-size: 11pt;">– </span><span style="font-size: 11pt;">seksueel grensoverschrijdend
gedrag in de sport</span><span style="font-size: 11pt;">’</span><span style="font-size: 11pt;">, <i>Congres afscheidssymposium Jules Mulder</i>, De Forensische
Zorgspecialisten: Amsterdam.</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Hare, R. D. (1999). Psychopathy as a risk factor for violence. </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">Psychiatric Quarterly</span><span style="font-size: 11pt;">,
</span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">70: </span><span style="font-size: 11pt;">181- 198.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Hare, R. D. (2003). </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">Hare Psychopathy Checklist</span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">–</span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">Revised (PCL-R) </span><span style="font-size: 11pt;">(2nd ed.). Toronto,
Ontario, Canada: Multi-Health Systems.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Hare, R. D., D. Clarke, M. Grann & D. Thornton (2000). Psychopathy and the
predictive validity of the PCL-R: An international perspective. </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">Behavioral Sciences &
the Law</span><span style="font-size: 11pt;">, </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">18: </span><span style="font-size: 11pt;">623-645
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Harris, G. T. & M.E. Rice (2006). Treatment of psychopathy: A review of empirical
findings. In C. Patrick (Ed.), </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">The handbook of psychopathy </span><span style="font-size: 11pt;">(pp. 555-572). New York,
NY: Guilford Press.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Lambert, M. J. & D.E. Barley. (2001). Research summary on the therapeutic
relationship and psychotherapy outcome. </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">Psychotherapy: Theory, Research, Practice,
Training</span><span style="font-size: 11pt;">, </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">38: </span><span style="font-size: 11pt;">357- 361.
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Olver, M.E., K. Lewis & S.C. Wong (2013). Risk reduction treatment of high-risk
psychopathic offenders: The relationship of psychopathy and treatment change to
violent recidivism. </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">Personality Disorders</span><span style="font-size: 11pt;">, </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">4</span><span style="font-size: 11pt;">(2): 160-167
</span></span></div>
</div>
<br /></div>
<div class="page" title="Page 5">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Olver, M. E. & S.C.P. Wong (2009). Therapeutic responses of psychopathic sexual
offenders: Treatment attrition, therapeutic change, and long term recidivism. </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">Journal
of Consulting and Clinical Psychology</span><span style="font-size: 11pt;">, </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">77: </span><span style="font-size: 11pt;">328-336
</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Wilson, N. J. & A. Tamatea (2013). Challenging the </span><span style="font-size: 11pt;">“</span><span style="font-size: 11pt;">urban myth</span><span style="font-size: 11pt;">” </span><span style="font-size: 11pt;">of psychopathy
untreatability: The high-risk personality programme. </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">Psychology, Crime & Law</span><span style="font-size: 11pt;">, </span><span style="font-size: 11pt; font-style: italic;">19:
</span><span style="font-size: 11pt;">493-510.
</span></span></div>
</div>
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<br /></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-33743839374422164592017-07-03T00:58:00.000-07:002017-07-03T13:17:43.973-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 6 (2 - lente)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><b><span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Aseksualiteit : wat weten we ? En kan het ook een forensisch thema zijn ? </span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Charlotte De Pourcq (1)</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Kris Vanhoeck</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><b>Inleiding</b> </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Sommige cliënten vertellen ons dat ze helemaal niet veel met seks bezig zijn en dat ze niet begrijpen waar de maatschappij zich druk over maakt. Ze noemen zichzelf ‘aseksueel’ (sommigen kennen de term) of ze vragen zich af wat er mis is met hen, omdat ze eigenlijk helemaal niet op zoek zijn naar seks en gelukkig zijn zonder. Ze bedoelen dan dat ze niet op zoek zijn naar een seksuele ontmoeting en/of dat ze tevreden zijn met ‘soloseks’. Kunnen we deze cliënten geloven? Bestaat er zoiets als aseksualiteit en indien zo, zijn daar dan toch risicofactoren aan verbonden?</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Vraagstelling</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Bestaat er zoiets als een “een afwezigheid van seksuele aantrekking”? Alfred Kinsey en zijn team schreven er in 1948 als eersten over en noemden het in hun classificatie een categorie X, “geen socioseksuele contacten noch reacties”. De literatuur blijft echter nogal theoretisch en speculatief, tot Bogaert in 2004 in een Brits onderzoek 18.000 mensen bevraagt en vaststelt dat 1% zich als aseksueel beschouwt. Yule, Brotto en Gorzalka (2017) gaan op zoek naar wat er daarna gevonden is. De onderzoekers bespreken dus geen forensische inzichten maar onze vragen zijn: bestaat er zoiets als aseksualiteit? En behoeft dat behandeling? Kan het een risicofactor zijn?</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(33, 33, 33); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #212121; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Morag Yule, Lori Brotto & Boris Gorzalka (2017). Human Asexuality: What Do We Know About a Lack of Sexual Attraction ? </span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(33, 33, 33); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #212121; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"><i></i></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(33, 33, 33); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #212121; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Yule, Brotto en Gorzalka beginnen hun verkenning met de vaststelling dat er een gapende kloof is tussen wat ze omschrijven als de zelfverklaarde aseksuele gemeenschap, die vooral op internet actief is, en wat in de wetenschappelijke literatuur over aseksualiteit geschreven wordt. Zo geeft AVEN (Aseksueel Voorlichtings- en Educatie Netwerk), de grootste aseksuele gemeenschap ter wereld, eveneens aan dat er verwarring bestaat rond de definitie. Yule en collega’s halen daarom enkele concepten uit elkaar: afwezigheid van (verlangen naar) seksuele opwinding; afwezigheid van (verlangen naar) een romantische relatie; afwezigheid van (verlangen naar) een seksuele ontmoeting met een partner. Vervolgens bespreken de auteurs drie mogelijke visies op aseksualiteit: aseksualiteit als een seksuele disfunctie, aseksualiteit als een parafilie en aseksualiteit als een seksuele oriëntatie.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;">Aseksualiteit als een seksuele disfunctie</span><span style="font-kerning: none;"><b> </b></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Aseksuele mensen, die naar erotische films kijken, blijken niet minder biologische seksuele reacties te vertonen dan homo-, hetero- of biseksuele mensen. Wel geven aseksuele proefpersonen aan dat hun seksueel verlangen niet gestegen is na het bekijken van die films. Niet de genitale respons maar het subjectief ervaren seksueel verlangen lijkt dus anders te zijn. Bij een vergelijking tussen zelfverklaarde aseksuele individuen en patiënten met een DSM-diagnose van hypoactief-seksueelverlangenstoornis (HSDD) vonden Brotto, Yule en Gorzalka (2015) dat HSDD-patiënten meer lijdensdruk en gefrustreerd verlangen ervaren, vaker een seksuele relatie hebben en lager scoren op alexithymie (het onvermogen om emoties te identificeren en uit te drukken). De auteurs vinden dan ook geen duidelijk antwoord op de vraag of aseksualiteit als een seksuele disfunctie gezien kan worden. Maar seksuele opwinding als een emotie zien… (Everaerd, 1988). Het aseksuele lijkt vooral in een afwezig verlangen naar een seksuele ontmoeting te zitten, en niet in een onvermogen om seksuele opwinding te ervaren. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;">Aseksualiteit als een parafilie</span><span style="font-kerning: none;"><b> </b></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">De DSM-5 maakt een verschil tussen een parafilie (een niet-normatieve of atypische seksuele interesse) en een parafiele stoornis, waarbij een parafilie gepaard gaat met een significant lijden bij de persoon zelf of bij iemand anders. Bogaert (2012) beschreef een parafilie als “The disconnection between oneself and the target or object of arousal. May involve sexual fantasies or arousal in response to erotica or pornography, but lacking any desire to be a participant in the sexual activities” en noemde dit autochorisseksualiteit, ofwel een identiteitsloze seksualiteitsbeleving. Individuen met deze parafilie beleven hun seksualiteit als iets dat buiten hun eigen identiteit staat. Ze fantaseren bij het masturberen over ‘iets’ waarbij ze zelf niet betrokken zijn. Yule, Brotto en Gorzalka besluiten dat er evidentie is die erop wijst dat aseksuele mensen een bijzondere vorm van seksualiteit beleven, waarbij ze hun verlangen niet richten op iets of iemand en enkel fysieke bevrediging in masturbatie zoeken. Of dit als parafilie moet gezien worden, is een andere vraag.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;">Aseksualiteit als een seksuele oriëntatie</span><span style="font-kerning: none;"><b> </b></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Asekuele personen stellen hun anders-zijn zelf meestal voor als een andere vorm van seksuele oriëntatie. Seksuele oriëntatie wordt gezien als een intern mechanisme (waarover nog niet zo veel geweten is) dat richting geeft aan iemands seksueel verlangen. Bij aseksuele personen betreft het dan een gebrek aan richting, een afwezigheid van oriëntatie. Het interne mechanisme heeft geen richting of bestaat misschien helemaal niet. Er is beginnende evidentie dat aseksualiteit ook gepaard gaat met neuropsychologische problemen, vergelijkbaar met de bevindingen van Cantor (2015) bij pedofilie (kleinere gestalte, meer gezondheidsproblemen en aanwijzigingen van prenatale neurologische afwijkingen). Om van een seksuele oriëntatie te spreken, moet er sprake zijn van een relatieve stabiliteit over tijd. Het is niet duidelijk of dit bij aseksualiteit het geval is. Er zijn geen goede meetinstrumenten om aseksualiteit betrouwbaar te meten (zie voor een discussie Yule, Brotto en Gorzalka, 2015). De onderzoekers pleiten er daarom voor om aseksuele mensen, die zich in belangen- en lotgenotengroepen hebben verenigd, ernstig te nemen in hun eigen beleving.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Wat leren we hieruit</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Seksuele oriëntatie omvat drie componenten: gedrag, verlangen/fantasieën en identiteit (Klein, Sepekoff & Wolf, 1985). Het onderzoek naar aseksualiteit heeft zich vooral op (afwezig) gedrag en (afwezige) verlangens geconcentreerd, veel minder op de identiteitsbeleving van de betrokkenen. Yule, Brotto en Gorzalka willen dat aspect veel meer in de aandacht brengen en vinden het belangrijk om naar de ‘aseksuele gemeenschap’ te luisteren, die zich onder andere op internet gevormd heeft. Daarbij valt op dat ze aseksualiteit niet als een probleem ervaren maar als iets wat ze zich eigen hebben gemaakt, dat bij hun leven hoort en dat ze niet willen veranderen. Ook het onderscheid met het celibaat dient hier vermeld te worden, waarbij iemand er bewust voor kiest om zich seksueel te onthouden.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Het lijkt erop dat er bij aseksuele mensen ten minste drie verschillende vormen mogelijk zijn: helemaal geen seksueel verlangen, zonder lijden of gemis; een verlangen naar seksuele activiteit in de vorm van anonieme soloseks, zonder romantisch verlangen; een seksueel verlangen dat beperkt is tot wanneer er een sterke emotionele band is met een partner. Deze laatste vorm wordt ook wel ‘semiseksualiteit’ genoemd. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Toch zijn er ook aanwijzingen dat aseksualiteit als een probleem van geestelijke gezondheid gezien kan worden. De auteurs halen onderzoek aan waaruit blijkt dat aseksualiteit een link kan hebben met autismespectrumstoornis (ASS). Dit verband lijkt te passen binnen de bredere bevinding dat seksuele oriëntatie diffuser kan zijn bij mensen met ASS en er meer genderdysforie voorkomt in deze populatie. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">In een ander artikel sommen Yule, Brotto en Gorzalka (2012) een reeks mentale en interpersoonlijke problemen op die gepaard kunnen gaan met aseksualiteit: sociaal isolement, interpersoonlijke stress, angstsymptomen en suïcidaliteit. Toch vinden de auteurs onvoldoende evidentie om aseksualiteit zelf als een mentale stoornis te omschrijven. Ook in de DSM-5 is aseksualiteit niet opgenomen als klinische diagnose. Er is enkel een indirecte vermelding bij het hypoactief seksueel verlangen (HSV): “Bij een laag verlangen mag de HSV-diagnose niet gegeven worden, indien de persoon zichzelf definieert als ‘aseksueel’.”</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">MacInnis en Hodson (2012) bevroegen in hun onderzoek studenten naar hun houding ten aanzien van personen met verschillende seksuele oriëntaties. Vooral heteroseksuele studenten bleken heel wat vooroordelen en antipathie te hebben ten aanzien van aseksuele mensen. Geen verlangen hebben naar seksuele activiteit met een partner werd gezien als het afwezig zijn van een ‘natuurlijke menselijke eigenschap’. De vastgestelde mentale problemen die samen kunnen voorkomen met aseksualiteit hebben zo mogelijks te maken met de sociale stigmatisering en dehumanisering ten aanzien van aseksuelen. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Gevolgen voor therapie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Bij mensen die zich in de forensische praktijk als ‘aseksueel’ aandienen of als verdediging tegen de beschuldigingen aanvoeren dat ze ‘geen seksueel verlangen’ hebben, is een goede diagnostiek belangrijk. Is er sprake van een hypoactief seksueel verlangen? Of zien ze zichzelf als aseksueel, in de betekenis van hogerop beschreven zelfverklaarde aseksuelen? Hun omschrijving moet dus zeker ernstig genomen worden en hoeft geen flauwe goedprater te zijn. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Afhankelijk van de evaluatie moet het resultaat zeker meegenomen worden in de therapie. Bij HSV is er ook gemis en lijden (anders kan er immers geen DSM-diagnose gesteld worden) en heeft de cliënt recht op behandeling. Bij aseksualiteit is er de vraag welke vorm het meest bij de beleving van de cliënt aansluit (zie hoger) en is het belangrijk om na te gaan of er een band kan zijn met ASS en alexithymie. Indien het een doorleefde identiteitsbeleving als zijnde ‘aseksueel’ betreft, kan zelfaanvaarding en de omgang met sociale verwerping een thema voor therapie zijn.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">En wat met forensische risicothema’s? Voor alle duidelijkheid: er is geen enkele wetenschappelijke aanwijzing dat HSV of aseksualiteit an sich een risicofactor zouden zijn. De vraag stelt zich enkel bij cliënten die zich aanmelden in een forensisch centrum – of HSV en aseksualiteit als mogelijk recidiverisico aandacht moet krijgen. Zo kan geponeerd worden dat cliënten met een hypoactief seksueel verlangen mogelijks extreme prikkels opzoeken om te testen of het verlangen kan opgekrikt worden. Dan kan met hen gezocht worden naar goede behandelmogelijkheden voor hun HSV.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Bij aseksuele mensen is het belangrijk om te luisteren naar de seksuele identiteitsbeleving en welke vorm het aseksueel verlangen juist aanneemt. Er kan de denkfout aanwezig zijn dat “geen seksuele contacten nastreven betekent dat er geen maatschappelijk gevaar is”. Wellicht komen deze mensen in de forensische hulpverlening terecht wegens internet- of soortgelijke feiten en kan een behandeling hier een thema van maken zoals bij andere cliënten. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Conclusie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Aseksualiteit bestaat en moet op zich niet als een klinische stoornis gezien worden. Het is belangrijk om het onderscheid te maken met het wel in de DSM-5 opgenomen hypoactief seksueel verlangen en na te gaan of er verband is met een ASS-problematiek.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">De auteurs besluiten dat aseksualiteit best als een normale variatie in de menselijke seksualiteitsbeleving kan gezien worden, waarbij forensische cliënten begeleid kunnen worden in de aanvaarding en omgang hiervan, op een sociaal aanvaarde manier. Aandacht moet er zeker ook zijn voor de sociale uitsluiting die deze mensen omwille van hun anders-zijn kunnen ervaren.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(33, 33, 33); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #212121; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Yule, M.A., L.A. Brotto & B.B. Gorzalka (2017). Human Asexuality: What Do We Know About a Lack of Sexual Attraction?. <i>Current Sexual Health Reports</i>, <i>9</i>(1): 50-56.</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><i>(1) Charlotte De Pourcq is master in de psychologie en werkt in het jongerenteam van I.T.E.R. Ze volgt een postgraduaat in de seksuologie en debuteert met dit artikel in de I.T.E.R.-Nieuwsbrief</i></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Bogaert, A.F. (2004). Asexuality: prevalence and associated factors in a national probability sample. <i>Journal of Sex Research, 41</i>(3): 279–87.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Bogaert, A.F. (2012). Asexuality and autochorissexualism (identityless sexuality). <i>Archives of Sexual Behavior, 41</i>(6): 1513–4.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Brotto, L.A., M.A. Yule & B.B. Gorzalka (2015). Asexuality: an extreme variant of sexual desire disorder? <i>Journal of Sexual Medicine, 2</i>(3): 646–60.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Cantor, J. M. (2015). Milestones in sex research: What causes pedophilia? In J. S. Hyde, J. D. DeLamater, & E. S. Byers (Eds.), <i>Understanding human sexuality (6th Canadian ed.)</i> (pp. 452–453). Toronto: McGraw-Hill Ryerson.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Everaerd, W. (1988). Commentary on sex research: Sex as an emotion. <i>Journal of Psychology & Human Sexuality, 1</i>: 3-15. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(33, 33, 33); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #212121; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Klein, F., B. Sepekoff & T.J. Wolf (1985). Sexual orientation: A multi-variable dynamic process. <i>Journal of homosexuality</i>, <i>11</i>(1-2), 35-49.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(33, 33, 33); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #212121; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(33, 33, 33); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #212121; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">MacInnis, C.C. & G. Hodson (2012). Intergroup bias toward “group X”: evidence of prejudice, dehumanization, avoidance, and discrimination against asexuals. <i>Group Processes and Intergroup Relations, 15</i>(6): 725–743.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(33, 33, 33); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #212121; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(33, 33, 33); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #212121; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Yule, M.A., L.A. Brotto & B.B. Gorzalka (2012). Mental health and interpersonal functioning in self-identified asexual men and women. <i>Psychology and Sexuality, 4</i>(2): 136–151</span></span></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(33, 33, 33); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #212121; font-family: Verdana; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-42444907661097167822017-02-06T02:52:00.000-08:002017-02-06T02:52:58.553-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 6 (1 - winter)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><b><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Is een pedofiele voorkeur veranderbaar ?</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><i><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Kris Vanhoeck</span></i></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Inleiding</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In Duitsland woedt een hevig debat : is een pedofiele voorkeur veranderbaar ? Het antwoord op de vraag is van direct therapeutisch belang. Moet je een cliënt leren leven met zijn pedofiele voorkeur en hem er op een verantwoorde manier mee leren omgaan ? Of heeft het zin de voorkeur zelf in vraag te stellen en met de cliënt op pad te gaan of verandering mogelijk is ? </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">vraagstelling </span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De discussie begint al bij de begripsvorming : pedofiele voorkeur - pedofiele interesse - pedofiele geaardheid. Onderzoekers en therapeuten zijn er altijd van uitgegaan dat misbruik en recidiverisico samenhangen met de aanwezigheid van een seksuele interesse in kinderen. Uit onderzoek blijkt dat 30 tot 50% van de seksuele delinquenten die een kind misbruikt hebben, volledig voldoen aan de criteria voor een pedofiliediagnose (Seto, 2009). Maar een zekere mate van ‘interesse’ in combinatie met andere motieven (bv antisociale) mag wel verondersteld worden bij de meeste plegers van kindermisbruik (Seto, Lalumiére, & Kuban, 1999). De veranderbaarheid van ‘interesse’ is dus zeker een relevante vraag ook met het oog op recidivepreventie. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In een voorbereidende studie vonden Tozdan en Briken (2015b) dat 75 bevraagde individuen met een zelfverklaarde seksuele interesse in kinderen aangeven dat zo’n interesse volgens de meesen van hen wel veranderbaar is. Wat is het effect dan dat sommige therapeuten ervan uitgaan dat interesses niet veranderbaar zijn (bv. Cantor, 2012) en dat anderen seksuele interesses als min of meer veranderbaar beschouwen (bv. Fedoroff et al., 2014). Veranderbaarheid wil niet zeggen dat deze therapeuten geloven in de ‘reparatietherapie’ waarbij pedofilie ‘genezen’ wordt. De auteurs van het hier besproken onderzoek vertrekken van het concept self-efficacy (door hen vertaald als zelfwerkzaamheid). In een nieuwe studie wilden Tozdan en collega’s testen of het geven van psycho-educatieve informatie het geloof in de eigen zelfwerkzaamheid van cliënten kan versterken. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Safiye Tozdan, Anna Kalt, Arne Dekker, Livia Keller, Stephanie Thiel, Jürgen Müller & Peer Briken (2016). Why Information Matters : Examining the Consequences of Suggesting That Pedophilia Is Immutable.</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bandura (1977) definieert <i>zelfwerkzaamheid</i> (‘self-efficacy’) als het vertrouwen van een persoon in de eigen bekwaamheid om met succes invloed uit te oefenen op zijn of haar omgeving, bijvoorbeeld door een bepaalde taak te volbrengen of een probleem op te lossen (p. 193). De auteurs bespreken onderzoek waaruit blijkt dat self-efficacy de mentale en fysieke gezondheid bevordert en een positieve invloed heeft op motivatie voor verandering, dat geloof in de eigen self)efficacy een effect hebben op concrete verwachtingen en bijhorend gedrag en dat lage self-efficacy samenhangt met delinquentie. Ten slotte sommen de auteurs verschillende probleemgebieden op (bv. eetgedrag, roken, druggebruik en criminaliteit) waarvoor aangetoond is dat <i>zelfwerkzame</i> overtuigingen beïnvloed kunnen worden met een meetbaar effect op gedragswijziging en welzijnsbevinden. Hieruit leiden leiden de auteurs af dat het geen goed idee is om aan cliënten mee te geven dat een pedofiele aantrekking onveranderbaar is. Dit zou de overtuiging en motivatie van de cliënten om aan verandering te werken niet ten goede komen. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tozdan, Jakob, Schuhmann, Budde en Briken (2015) definieerden bij seksuele delinquenten een bijzondere vorm van zelfovertuiging, namelijk of “men erin gelooft zijn seksuele interesse in kinderen op eigen kracht te kunnen beïnvloeden of veranderen”. Ze ontwikkelden voor dat “geloof in de eigen zelfwerkzaamheid” een vragenlijst en konden vaststellen dat er inderdaad grote verschillen bestaan tussen personen met pedofiele interesse en dat dit geloof in de eigen zelfwerkzaamheid sterk samenhangt met de motivatie voor verandering (Tozdan & Briken, 2015b; Tozdan et al., 2015). Indien therapie vertrekt van de stelling dat een pedofiele seksuele interesse onveranderbaar is, heeft dit een negatieve invloed op het geloof in de eigen zelfwerkzaamheid en bijgevolg ook op de motivatie voor verandering. Therapie die het geloof in de eigen zelfwerkzaamheid versterkt, bevordert de veranderingsmotivatie en stimuleert gedrag dat onderdeel van verandering kan zijn (meer details bij Tozdan & Briken, 2015a). </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De onderzoekers hebben een online-experiment opgezet waarbij ze deelnemers hebben gezocht via ambulante therapiecentra die met vrijwillige en met gerechtelijk verwezen cliënten werken, en via een website die mensen met een seksuele interesse in kinderen aanspreekt (<a href="http://www.schicksalund-herausforderung.de/"><span style="-webkit-font-kerning: none;">www.Schicksalund-Herausforderung.de</span></a>). Het experiment bestond erin dat de deelnemers uit de drie groepen <i>bij toeval</i> werden verdeeld over twee condities : informatieve uitleg krijgen dat pedofilie onveranderbaar en stabiel is en uitleg dat het veranderbaar en flexibel is. De uitleg werd in beide condities <i>wetenschappelijk</i> gepresenteerd met verwijzing naar experten en onderzoek. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Na de <i>experimentele manipulatie </i>werd het geloof in de eigen zelfwerkzaamheid voor verandering van seksuele interesse in kinderen (SSIC-Scaal, gevalideerd door Tozdan et al., 2015). De onderzoekers voorzagen ook twee controlevariabelen (naast de gebruikelijke demografische) : hoe exclusief is de seksuele interesse in kinderen bij elke deelnemer (hoe exclusiever hoe minder gemakkelijk te veranderen?) en hoe sterk is ieders overtuiging in zijn algemene zelfwerkzaamheidsvaardigheid. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">44 niet-forensische (47% van de deelnemers), 17 forensische (18% of the total sample) en 33 internetdeelnemers (35%) namen aan het hele onderzoek deel. Wanneer alle deelnemers worden samengenomen, blijkt er geen verschil tussen de twee experimentele condities. Deelnemers die de uitleg kregen dat pedofiele interesses veranderbaar zijn, toonden achteraf geen groter geloof in hun eigen zelfwerkzaamheid dan wie die de omgekeerde uitleg had gekregen. De onderzoekers vonden echter wel significante verschillen bij subgroepen. Er was wèl een effect bij de niet-forensische deelnemers (n=44). Deze groep had ook een groter algemeen geloof in de eigen zelfwerkzaamheid. Indien eerst aan algemene zelfwerkzaamheid gewerkt wordt (deze niet-forensische deelnemers waren via therapiecentra gerekruteerd), heeft psyche-educatieve uitleg wèl effect op een specifieke vorm van zelfwerkzaamheid (beïnvloedbaarheid van pedofiele gevoelens).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">wat leren we hieruit</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Seto, Reeves en Jung (2010) vonden dat een pedofiele parafilie ook nog kan ontstaan op latere leeftijd door het herhaaldelijk kijken naar kinderpornografisch materiaal. De vraag kan gesteld dat indien pedofilie op latere leeftijd nog kan ontstaan of het dan ook nog kan veranderd worden ? </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een recente studie bij 8718 Duitse mannen toonde nog eens aan dat 4,1% van de gehele proefgroep wel eens seksuele fantasieën over kinderen heeft, prepubertaire kinderen inbegrepen. Slechts 0,1% evenwel rapporteert een pedofiele seksuele voorkeur (Dombert et al., 2016). De groep met fantasieën is dus veel groter, en het is dus ingewikkelder dan “je hebt het, of je hebt het niet”. Er is veel discussie geweest bij de opmaak van de nieuwe DSM (5th ed.; DSM-5; American Psychiatric Association, 2013). Sommige auteurs wilden een onderscheid maken tussen een parafiele aantrekking tot prepubertaire, vroegpubertiare en pubertaire kinderen (Beier et al., 2009). Deze ontwikkelingsindeling haalde de DSM echter niet. Recent vonden Stephens, Seto, Goodwill en Cantor (2016) in een zelfrapportagestudie bij 2238 mannen meer evidentie voor een brede pedohebefiele stoornis dan voor twee aparte pedofiele en hebefiele parafilieën. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">We weten al langer aangetoond dat seksuele interesses wel flexibel en veranderbaar zijn bij niet-exclusieve pedofielen en bij incestplegers (zie voor een bespreking Fedoroff et al., 2014). Marshall (1997) beschrijft bijvoorbeeld hoe therapie seksuele interesse in kinderen kan afzwakken en dat daarnaast (en niet in de plaats van) een seksuele interesse in volwassenen doorheen de therapie kan aansterken. De auteurs van het hier besproken artikel betreuren dan ook dat in de DSM-5 niet meer voorzien dat pedofilie “in remissie” kan aangeduid worden. De DSM suggereert daarmee “eens pedofiel, altijd pedofiel” ?</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In hun onderzoek stelden ze ook grote verschillen tussen de drie subgroepen vast in het geloof dat ze zelf al hadden of ze hun pedofiele interesses kunnen veranderen. De niet-forensische en de forensische subgroepen scoren hoger op dit geloof dan de internetgroep. De twee eerste groep werden via therapeutische kanalen gerekruteerd. Een therapeutisch kader lijkt dat geloof dus te versterken, ook al zijn de interventies niet per se daarop gericht. Dat is een hoopvol perspectief en kan therapeuten stimuleren om hierop meer in te zetten.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Opvallend ten slotte is nog dat de forensische groep (n=17) een omgekeerd effect vertoont : uitleg over veranderbaarheid van interesse deed hun geloof in hun eigen zelfwerkzaamheid dalen (weliswaar niet-significant) ! De interpretatie hiervan is moeilijk. Misschien is het voor veroordeelde pedofielen ‘comfortabeler’ om te denken dat ze niet verantwoordelijk zijn voor hun fantasieën en ‘verzetten’ ze zich berichten die hiertegen ingaan ?</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Gevolgen voor therapie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In de therapie kunnen we ons richten op twee relatief onafhankelijke systemen die seksueel (misbruik-)gedrag sturen : een aantrekkings- en een zelfcontrolesysteem (Vanhoeck, 2016). Bij de aantrekking (motivatie) speelt seksuele interesse een belangrijke rol, maar meestal spelen er nog andere motivaties mee (kwaadheid, sensatiezucht, frustratie, dominantie, angsten,…) Seksuele interesse is bij de meeste plegers onvoldoende als motivatie om misbruikgedrag te sturen. Soms wordt een beperkte interesse aangewakkerd door een hyperseksuele problematiek of door overmatig pornogebruik (Kafka, 2010).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Of een aangeboren pedofiele geaardheid bestaat, blijft omstreden. Maar indien het bestaat, gaat het wellicht maar om een heel kleine groep mannen en maakt de oriëntatie deel uit van een bredere neurologische ontwikkelingsstoornis die tijdens de zwangerschap kan ontstaan of door ernstige trauma’s in de kindheid (zie voor een bespreking McPhail, 2017). Daarenboven blijken mannen met pedofiele interesses hun eigen seksuele reacties en bijhorende opwinding vaak niet zo goed te kennen. Soms denken ze dat ze een exclusieve aantrekking tot kinderen hebben en blijkt dat in objectieve metingen niet te kloppen (Blanchard, Klassen, Dickey, Kuban, & Blak, 2001). Andere motivaties en remmingen kunnen meespelen waarom ze dit zo in hun seksueel zelfbeeld inschrijven en aan niet-pedofiele interesses en gevoelens niet toegeven (bv sociale inhibitie).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het is dus van groot therapeutisch belang om na te gaan welke overtuigingen de cliënt in zijn seksueel zelfbeeld opgeslagen heeft. Ziet hij zich “als een onveranderbare pedofiel” ? En kan hier beweging in gebracht worden ? De literatuur over zelfstigmatisatie (Pasman, 2011) leert ons dat als je zelf overtuigd bent van de onveranderlijkheid van je seksuele interesses, dit een <i>self-fulfilling prophecy </i>kan worden. Via hetzelfde mechanisme kan de idee dat je seksuele interesse voor kinderen wel veranderbaar zijn, ook tot actie en hoop aanzetten. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op zijn minst lijkt het daarom goed om in de therapie algemene en absolute uitspraken over de onveranderlijkheid van seksuele interesse in kinderen te vermijden : dergelijke overtuigingen zouden ernstige gevolgen kunnen voor het zelfbeeld en de zelf-opvattingen van cliënten. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De auteurs preciseren in hun conclusies dat ze therapeuten niet willen aanraden om cliënten verantwoordelijk te maken voor het effectief veranderen van interesses. Het is niet immers niet geweten of een beïnvloeding van overtuigingen ook bij iedereen tot een daadwerkelijke verschuiving van interesses kan leiden. De auteurs pleiten voor een open therapeutische houding ten voordele van de mogelijkheid tot verandering. Pogingen van cliënten om hun interesses in kinderen niet meer te stimuleren kunnen ondersteund worden en cliënten kunnen ook geholpen worden daarnaast op zoek te gaan naar mogelijkheden om hun interesse bijvoorbeeld naar volwassenen te verschuiven. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Conclusie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Of pedofilie veranderbaar is weten we na dit onderzoek van Tozdan, Kalt, Dekker, Keller, Thiel, Müller en Briken (2016) niet. Maar therapeuten moeten wel duidelijk zijn over de informatie die ze hierover geven. Ervan uitgaan dat pedofiele interesses onveranderbaar zijn, kan cliënten verder in hun zelfovertuigingen opsluiten. Dit kan hun geloof in verandering verminderen en bemoeilijken dat ze alternatieve mogelijkheden een kans willen geven. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tozdan, S., A. Kalt, A. Dekker, L. Keller, S. Thiel, J. Müller & P. Briken (2016). Why Information Matters : Examining the Consequences of Suggesting That Pedophilia Is Immutable. <i>International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology,</i> (vol. 0, 0), First Published 19 Nov 2016. pp. 1–21</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">American Psychiatric Association. (2013). <i>Diagnostic and statistical manual of mental disorders </i>(5th ed.). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. <i>Psychological Review, 84:</i> 191-215.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beier, K. M., C.J. Ahlers, D. Goecker, J. Neutze, I.A. Mundt, E. Hupp, & G.A. Schaefer (2009). Can pedophiles be reached for primary prevention of child sexual abuse? First results of the Berlin Prevention Project Dunkelfeld (PPD). <i>Journal of Forensic Psychiatry & Psychology, 20:</i> 851-867.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Blanchard, R., P. Klassen, R. Dickey, M.E. Kuban & T. Blak (2001). Sensitivity and specificity of the phallometric test for pedophilia in nonadmitting sex offenders. <i>Psychological Assessment, 13: </i>118–126.<br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Cantor, J. M. (2012). Is homosexuality a paraphilia? The evidence for and against. <i>Archives of Sexual Behavior, 41:</i> 237-247.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dombert, B., A.F. Schmidt, R. Banse, P. Briken, J. Hoyer, J. Neutze, & M. Osterheider (2016). How common is men’s self-reported sexual interest in prepubescent children? <i>Journal of Sex Research, 53:</i> 214-223.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Fedoroff, J.P., S. Curry, K. Müller, R. Ranger, P. Briken, & J. Bradford (2014). Evidence that arousal to pedophilic stimuli can change: Response to Bailey, Cantor, and Lalumiére. <i>Archives of Sexual Behavior, 44:</i> 259-263.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kafka, M. P. (2010). Hypersexual disorder: A proposed diagnosis for DSM-V. <i>Archives of Sexual Behavior, 39: </i>377-400.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Marshall, W. L. (1997). The relationship between self-esteem and deviant sexual arousal in nonfamilial child molesters. <i>Behavior Modification, 12:</i> 86–96.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">McPhail, I. V. (2017, January 8). The link between pedophilia and height [Weblog post]. Retrieved from <a href="https://nextgenforensic.wordpress.com/2017/01/08/the-link-between-pedophilia-and-height/"><span style="-webkit-font-kerning: none;">https://nextgenforensic.wordpress.com/2017/01/08/the-link-between-pedophilia-and-height/</span></a></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pasman, J. (2011). The consequences of labeling mental illnesses on the self-concept: A review of the literature and future directions. <i>Social Cosmos, 2:</i> 122-127.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Seto, M. C. (2009). Pedophilia. <i>Annual Review of Clinical Psychology, 5:</i> 391-407.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Seto, M. C., M.L. Lalumiére, & M. Kuban (1999). The sexual preferences of incest offenders. <i>Journal of Abnormal Psychology, 108</i>(2<i>): 267-272</i></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Seto, M.C., L. Reeves, & S. Jung (2010). Explanations given by child pornography offenders for their crimes. <i>Journal of Sexual Aggression, 16</i>(2):169-180 </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(34, 34, 34); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #222222; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(34, 34, 34); -webkit-text-stroke-width: initial; background-color: white; color: #222222; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Stephens, S., M.C. Seto, A.M. Goodwill, & J.M. Cantor (2016). Evidence of Construct Validity in the Assessment of Hebephilia. <i>Archives of Sexual Behavior</i>, First online,1-9.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tozdan, S., & P. Briken (2015a). “I believed I could, so I did”—A theoretical approach on self-efficacy beliefs to positively influence men with a risk to sexually abuse children. <i>Aggression and Violent Behavior, Part A, 25</i>: 104-112.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tozdan, S., & Briken, P. (2015b). The earlier, the worse? Age of onset of sexual interest in children. <i>Journal of Sexual Medicine, 12</i>: 1602-1608.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tozdan, S., C. Jakob, P. Schuhmann, M. Budde, & P. Briken (2015). Spezifische Selbstwirksamkeit zur Beeinflussung des sexuellen Interesses an Kindern (SSIK): Konstruktion und Validierung eines Messinstruments. <i>Psychotherapie, Psychosomatik, Medizinische Psychologie, 65:</i> 345-352.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-92206993560701665672016-12-27T05:59:00.002-08:002016-12-31T04:15:19.460-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 5 (4 - herfst)<div class="page" title="Page 1">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;">Adolescente plegers van seksueel grensoverschrijdend gedrag:
Criminele carrière en Levensgebeurtenissen
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: blue; font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: 12.000000pt;"><i>Ninke Duquet
</i></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;">Inleiding
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;">Binnen het werkveld is er de laatste jaren steeds meer aandacht voor het
desistentieproces, m.a.w. het stopzetten van een criminele carrière. Er
wordt niet langer enkel gekeken naar risicofactoren maar ook naar
positieve factoren en levensgebeurtenissen die dit proces faciliteren. Voor
jeugdige plegers specifiek geldt dat levensgebeurtenissen, geassocieerd
met de overgang naar de volwassenheid, gezien kunnen worden als een
beschermende factor.
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;">Vraagstelling
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;">De studie van van Den Berg, Bijleveld en Hendriks (2015) onderzocht de
associatie tussen verschillende levensgebeurtenissen (huwelijk,
ouderschap en tewerkstelling) en algemene misdrijven. Het onderzoek
deed daarbij een beroep op 498 minderjarige plegers en maakte een
onderscheid tussen 3 types: jongeren die feiten pleegden ten aanzien van
kinderen, zij die feiten pleegden ten aanzien van leeftijdsgenoten en
jongeren die SGG in groep pleegden.
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;">Chantal van Den Berg, Catrien Bijleveld en Jan Hendriks (2015).
The juvenile sex offender: criminal careers ands life events.
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Bij een substantieel deel van de adolescente plegers start het
desistentieproces bij het keerpunt van adolescentie naar volwassenheid,
zoals tewerkstelling, huwelijk en/of ouderschap. Deze gebeurtenissen
worden dan ook vaak gezien als een mogelijke verklaring voor de reductie
of het stoppen van plegen van (zeden)feiten. </span><span style="font-size: 12pt;">De verklaring voor dit –hypothetisch- verband verschilt echter per theorie
en levensgebeurtenis:</span></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></span>
<u><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">H</span></span><span style="font-size: 12pt;">uwelijk</span></u></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Wellicht spelen er verschillende processen een rol in het verband tussen
een huwelijk en het afnemen van seksueel grensoverschrijdend gedrag
(Sampson, Laub en Wimer, 2006). Allereerst </span><span style="font-size: 12.000000pt;">is er binnen het huwelijk
altijd een verantwoordelijkheid voor de partner. Ten tweede vindt er
directe en indirecte supervisie en controle plaats door de partner. Ten
derde zijn de dag</span><span style="font-size: 12.000000pt;">elijkse routines veranderd. Als laatste kan ook
opgemerkt worden dat er een cognitieve transformatie plaatsvindt, wat op
zijn beurt de identiteit van de partner kan veranderen.
</span></span><br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Skardhamar </span><span style="font-size: 12pt;">en Lyngstad (2009) vonden geen afname van delinquentie na
het huwelijk maar stelden wel een graduele afname vast in de periode
voor het huwelijk. De a</span><span style="font-size: 12pt;">uteurs vermoeden dat de afname te verklaren is
door de aanwezigheid van een stabiele relatie of het samenwonen voor
een huwelijk.</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="page" title="Page 2">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;"><u>Ouderschap
</u></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12.000000pt;">Verschillende mechanismen die de associatie tussen huwelijk en
misdrijven verklaren, worden ook teruggevonden binnen het verband
tussen het ouderschap en algemene misdrijven. Een ouder worden brengt
nieuwe verantwoordelijkheden met zich mee (Sampson & Laub, 2003),
verandert de dagelijkse routine en beperkt de tijd die kan worden
gespendeerd met leeftijdsgenoten (Warr, 1998). Alsook cognitieve
veranderingen spelen hierbij een rol (Giordano, e.a., 2002).
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;">Er wordt echter tegenstrijdig onderzoek gevonden wat betreft ouderschap
en algemene misdrijven. Verschillende onderzoeken wijzen uit dat
ouderschap gelinkt is met een verhoging van algemene misdrijven (e.g.
Farrington, & West, 1995; Zoutewelle-Terovan, e.a., 2014). Andere studies
spreken dit dan weer tegen en vonden erg weinig evidentie hiervoor (e.g.
Blokland & Nieuwbeerta, 2005).
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;"><u>Tewerkstelling</u><br />
Verschillende criminologische onderzoeken geven aan dat participeren op
de arbeidsmarkt, het plegen van misdrijven vermindert.
Arbeidsparticipatie zorgt ervoor dat er minder tijd en mogelijkheden
bestaan om misdrijven te plegen (Cohen & Felson, 1979). Andere
theorieën geven dan weer aan dat participeren op de arbeidsmarkt zorgt
voor een vermindering van misdrijven doordat er sociale normen en
waarden worden aangeleerd (Sutherland & Cressey, 1978). In het
onderzoek van Maruna (2001) wordt er teruggevonden dat
arbeidsparticipatie als gevolg heeft dat een persoon zich identificeert met
een niet-criminele levensstijl. Er worden dus verschillende redenen
weerhouden voor de associatie tussen arbeidsparticipatie en misdrijven.
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="color: rgb(13.333330% , 13.333330% , 13.333330%); font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;">Wat leren we hieruit ?
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: rgb(13.333330% , 13.333330% , 13.333330%); font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;"><br /></span>
<span style="color: rgb(13.333330% , 13.333330% , 13.333330%); font-size: 12.000000pt;">De studie poogde de bestaande kennis over de levensloop van jeugdige
plegers uit te breiden door na te gaan hoe conventionele volwassen rollen
(i.e. huwelijk, ouderschap en tewerkstelling) gerelateerd zijn met het
plegen van SGG in de minderjarigheid. De resultaten tonen aan dat
adolescente plegers van SGG deze rollen minder opnemen dan hun
leeftijdsgenoten.
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: rgb(13.333330% , 13.333330% , 13.333330%); font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;">De tewerkstelling van deze doelgroep op jongere leeftijd blijkt
normaal en soms zelf verhoogd (gezien hun opleidingsniveau). Deze
stagneert echter op latere leeftijd. De arbeidsloopbaan wordt gekenmerkt
door periodes van werkloosheid. Ook vermindert hun participatie op de a</span><span style="font-size: 12pt;">rbeidsmarkt naarmate ze ouder worden. De reden hiervoor is echter
onbekend. Gebrek aan sociale vaardigheden en negatieve karakter
eigenschappen die bij deze doelgroep horen kunnen indicaties hiervoor
zijn. Deze zorgen voor het vroegtijdig beëindigen van contracten, wat op
zijn beurt weer gevolgen heeft voor het vinden van een nieuwe job. Er
kunnen echter wel verschillen teruggevonden worden tussen de
verschillende types plegers. Jongeren die feiten pleegden ten aanzien van
kinderen deden het beduidend slechter op de arbeidsmarkt. Tussen de
twee andere groepen kan geen significant onderscheid worden gemaakt.</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="page" title="Page 3">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12.000000pt;">Voor het huwelijk kan hetzelfde stagnerende patroon teruggevonden
worden, nadat een bepaalde leeftijd overschreden is, stappen er slechts
weinigen nog in het huwelijksbootje. Er konden weinig verschillen binnen
het huwelijk weerhouden worden tussen de drie verschillende types.
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;">Tegen alle verwachtingen in bleek dat de plegers ten aanzien van
kinderen op jongere leeftijd reeds kinderen kregen in vergelijking met de
andere jeugdige plegers van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Een
mogelijke verklaring hiervoor kan zijn dat zij willen “overcompenseren” of
“over aanpassen” doordat ze een druk voelen om te voldoen aan de
sociale normen. Een andere mogelijke verklaring is dat plegers zich een
conventioneel imago aan willen meten (door getrouwd te zijn en kinderen
te krijgen), waardoor anderen hen sneller zullen vertrouwen. Dit zorgt er
echter mogelijks voor dat de toegang tot toekomstige jonge slachtoffers
gefaciliteerd wordt en dat er tevens minder kan is op de detectie hiervan
dan bij volwassenen die niet getrouwd zijn en geen kinderen hebben.
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;">Gevolgen voor therapie
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;">De belangrijkste bevinding van dit onderzoek is dat ondanks alle
moeilijkheden de doelgroep ondervindt op de arbeidsmarkt, tewerkstelling
een vermindering van het plegen van (zeden)feiten kan teweeg brengen.
Het is dus ook van groot belang dat deze bevindingen verder opgenomen
worden binnen de beleidsmaatregelen.
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;">Een tweede belangrijke bevinding is dat minderjarige plegers van
SGG een heterogene groep blijken te zijn. Jongeren die SGG stelden ten
aanzien van kinderen verschilden namelijk zeer sterk van andere types
doordat ze geen voordeel halen uit het huwelijk of tewerkstelling. Tevens
pleegden zij veel minder misdrijven tijdens de volwassenheid in
vergelijking met de ander types. Verder onderzoek is echter aangewezen
om deze verschillen grondiger te bestuderen.
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
<span style="color: rgb(13.333330% , 13.333330% , 13.333330%); font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;">conclusie
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: rgb(13.333330% , 13.333330% , 13.333330%); font-size: 12.000000pt; font-weight: 700;"><br /></span>
<span style="color: rgb(13.333330% , 13.333330% , 13.333330%); font-size: 12.000000pt;">Het blijft belangrijk om in de begeleiding en behandeling van adolescente
plegers van SGG niet enkel in te zetten op het verminderen van
risicofactoren maar ook op het ontwikkelen en verhogen van
beschermende factoren.
</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="page" title="Page 4">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="color: rgb(13.333330% , 13.333330% , 13.333330%); font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12.000000pt;">Deze beschermende factoren dienen ruimer gezien worden dan
enkel rechtstreeks gelinkt aan het SGG. Men zou kunnen argumenteren
dat, wanneer er binnen het therapeutisch proces aandacht is voor het
opbouwen en verhogen van vaardigheden die de kans op een stabiele
relatie, een adequate deelname aan de arbeidsmarkt en een positief
invullen van ouderschap vergroten, men indirect ook werkt aan het
voorkomen van nieuw seksueel grensoverschrijdend gedrag.
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: rgb(13.333330% , 13.333330% , 13.333330%); font-size: 12.000000pt;"><br /></span>
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: rgb(13.333000% , 13.333000% , 13.333000%); font-size: 13.000000pt; font-weight: 700;">van Den Berg, C., Bijleveld, C., & Hendriks, J. (2015). The
Juvenile Sex Offender Criminal Careers and Life Events.
</span><span style="color: rgb(13.333000% , 13.333000% , 13.333000%); font-size: 13.000000pt; font-style: italic; font-weight: 700;">Sexual abuse: a journal of research and treatment</span><span style="color: rgb(13.333000% , 13.333000% , 13.333000%); font-size: 13.000000pt; font-weight: 700;">, DOI:
10.1177/1079063215580967 (forthcoming).
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: rgb(13.333000% , 13.333000% , 13.333000%); font-size: 13.000000pt; font-weight: 700;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: rgb(13.333000% , 13.333000% , 13.333000%); font-size: 13.000000pt; font-weight: 700;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Arnett, J. J. (2004). </span><span style="font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Emerging adulthood: The winding road from the late
teens through the twenties. </span><span style="font-size: 12.000000pt;">Oxford, UK: Oxford University Press.
</span></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Blokland, A., & Nieuwbeerta, P. (2005). The effects of life circumstances
on longitudinal trajectories of offending. </span><span style="font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Criminology, 43</span><span style="font-size: 12.000000pt;">, 1203-1240.
</span></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Cohen, E., & Felson, D. (1979). </span><span style="font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Principles of criminology. </span><span style="font-size: 12.000000pt;">Philadelphia, PA:
J. B. Lippincott.
</span></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Crutchfield, R. D., & Pitchford, S. R. (1997). Work and crime: The effects
of labor stratification. </span><span style="font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Social Forces, 76</span><span style="font-size: 12.000000pt;">, 93-118.
</span></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Farrington, D. P., & West, D. J. (1995). Effects of marriage, separation,
and children on offending by adult males. In: J. Hagan (Ed.), </span><span style="font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Current
perspectives on aging and the life cycle, Vol. 4 </span><span style="font-size: 12.000000pt;">(pp. 249-281). Greenwich,
CT: JAI Press.
</span></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Giordano, P. C., Cernkovich, S. A., & Rudolph, J. L. (2002). Gender, crime
and desistance: Toward a theory of cognitive transformation. </span><span style="font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">American
Journal of Sociology, 107, </span><span style="font-size: 12.000000pt;">990-1064.
</span></span></span></div>
</div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12pt;">Sampson, R. J., & Laub, J. H. (2003). Life-course-desisters? Trajectories of
crime among delinquent boys followed to age 70. </span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">Criminology, 41</span><span style="font-size: 12pt;">,
555-592.</span></span></div>
</div>
<div class="page" title="Page 5">
<div class="section" style="background-color: rgb(100.000000%, 100.000000%, 100.000000%);">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Sampson, R. J., Laub, J. H., & Wimer, C. (2006). Does marriage reduce
crime? A counterfactual approach to within-individual causal effects.
</span><span style="font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Criminology, 44, </span><span style="font-size: 12.000000pt;">465-508.
</span></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Skardhamar, T., & Lyngstad, T. H. (2009). F</span><span style="font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">amily formation, fatherhood
and crime: An invitation to a broader perspective on crime and family
transitions </span><span style="font-size: 12.000000pt;">(Discussion Paper No. 579). Oslo: Statistics Norway, Research
Department.
</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Sutherland, E., & Cressey, D. (1978). </span><span style="font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Principles of criminology.
</span><span style="font-size: 12.000000pt;">Philadelphia, PA: J. B. Lippincott.
</span></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;">Warr, M. (1998). Life-course transitions and desistance from crime.
</span><span style="font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Criminology, 36, </span><span style="font-size: 12.000000pt;">183-216.
</span></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12.000000pt;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 12pt;">Zoutewelle-Terovan, M., van der Geest, V., Liefbroer, A., & Bijleveld, C.
(2014). Criminality and family formation: Effects of marriage and
parenthood on criminal behavior for men and women. C</span><span style="font-size: 12pt; font-style: italic;">rime &
Delinquency, 60, </span><span style="font-size: 12pt;">1209-1234. </span></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-89947211998435468962016-08-24T01:11:00.000-07:002016-08-24T01:11:28.982-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief, Volume 5 (3 - zomer)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><b><span style="color: blue;">Non-Offending Pedophiles - pedofielen die geen misbruik plegen</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="color: blue;"><span style="font-kerning: none;"><i></i></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><i><span style="color: blue;">Stijn De Hert</span></i></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><i><span style="color: blue;">Kris Vanhoeck</span></i></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"><i></i></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"><i></i></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;"><b>inleiding</b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">We ontmoeten in ons centrum geregeld mensen die aangeven een aantrekking te voelen naar kinderen, maar die geen (gekend) seksueel contact met kinderen gehad hebben en een sterk verlangen ervaren om zo'n contact ook nooit op te zoeken. Veel burgers en hulpverleners betwijfelen of dit mogelijk is. Wie zijn deze mensen ? Kunnen ze geholpen worden ? Hebben ze recht op hulp ? En hoe moet die er dan uit zien ?</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;"><b>vraagstelling</b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Soms lezen we in de populaire media het verhaal van een pedofiel die heel erg onder het anders-zijn lijdt. Sommige betrokkenen vragen op die basis zelfs euthanasie aan. Ze hebben alle hoop opgegeven. Wat moeten we als maatschappij met deze mensen ? Kunnen we hen via therapie verlichting bieden zonder dat kinderen gevaar lopen ? Hoe vaak komt het voor ? Met deze en andere vragen namen Cantor en McPhail (2016) de literatuur door.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;"><b>James Cantor en Ian McPhail (2016). Non-offending Pedophiles.</b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Op de vraag hoeveel mensen er in onze maatschappij kampen met een seksuele aantrekking tot kinderen, wordt in de literatuur geen eenduidig antwoord gegeven. Er is nog veel onduidelijkheid over deze doelgroep. Bij een grote internetbevraging in Duitsland stelde men de vraag : "heeft u ooit wel eens gefantaseerd over een prepubertair kind ?" 15% van de mannen antwoordde met ja. Vraagt men echter of "dit stress veroorzaakt heeft en men daarom wel eens aan hulp gedacht heeft", antwoordt nog 0,5% ja. (Ahlers, e.a., 2011) Fantasieën lijken niet zeldzaam te zijn, een echte seksuele gerichtheid op kinderen wel. In een Finse tweelingenstudie bleek 1% van de mannen pedofiele en 5,7% hebefiele (vroegpubertaire) interesses te hebben. Een genetische verklaring kon 15% van de verschillen verklaren, maar er bleven 85% over voor omgevings- en andere invloeden. Zo blijken pedofiele interesses soms geassocieerd te zijn met traumatische jeugdervaringen (fysiek of seksueel misbruik), maar ook met een overmatig algemeen seksueel verlangen, hogere frequentie van seksuele fantasieën en vaker masturberen. Seksueel misbruikt geweest zijn is geen risicofactor om zelf dader te worden (zie Willems, I.T.E.R.-nieuwsbrief 3/1), maar 10% van de slachtoffers gaven in dit Fins onderzoek wel aan last te hebben van seksuele fantasieën over kinderen (Perälä, et al. ,2007).</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Vervolgens stellen Cantor en McPhail de vraag of een pedofiele aantrekking veranderbaar is ? Indien dit niet het geval is, dan moet therapie zich enkel richten op het verhogen van de zelfcontrole en het zoeken naar oplossingen om met deze beperking toch een betekenisvol ('gehandicapt') leven te leiden. De vraag blijft in wetenschappelijke kringen omstreden. Er is komt geen eenduidig beeld naar voren. De auteurs besluiten wel dat verandering moeilijker wordt naarmate de aantrekking op jongere leeftijd ontstaan is en naarmate de aantrekking exclusiever is. Hoopvol is dat wie worstelt met pedofiele gevoelens maar geen strafbaar seksueel gedrag gesteld heeft, minder last heeft van aandrang en minder attitudeschema's heeft die seks met kinderen bevorderen. Het zou kunnen dat hoe langer iemand erin slaagt om pedofiele fantasieën niet in strafbaar gedrag om te zetten, hoe groter de kans dat hij dat dat in de toekomst ook zal kunnen volhouden.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">w<b>at leren we hieruit</b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Er bestaat een groep mannen, misschien wel 1% van de mannelijke actieve bevolking, die pedofiele gevoelens hebben maar er oprecht niet op in willen gaan. Bij het brede publiek leven veel voorstellingen over deze mensen. Cantor en McPhail sommen op : ze zijn allemaal zelf misbruikt ; ze werden door hun ouders verwaarloosd ; ze kwamen te jong in contact met porno en volwassen seks ; en … pedofilie is onbehandelbaar. Verder worden vaak negatieve trekken toegeschreven aan mensen met pedofiele gevoelens, zoals ‘kwaadaardig’ en ‘walgelijk’. Dit vertaalt zich bij deze mensen in het ervaren van stigma en uitsluiting waar ze erg onder lijden. Therapeutisch gezien is dit van groot belang, omdat stigma en uitsluiting verschillende klachten veroorzaken, zoals stress, sociale en interpersoonlijke problemen, emotionele ontregeling en beperking van ontplooiingsmogelijkheden. Sommige van deze klachten zijn op zich dan weer gekende risicofactoren voor seksueel grensoverschrijdend gedrag. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Angst dat je pedofiele gevoelens ontdekt kunnen worden weegt op iemands eigenwaarde, copingmogelijkheden en gevoel van verbondenheid met de omgeving, maar het zorgt er ook voor dat deze mensen geen hulp zoeken voor hun secundaire klachten. Het is niet evident om over je ‘pedofiele gevoelens’ te spreken, ook niet tegenover een therapeut of hulpverlener. In een onderzoek van Jahnke en collega’s (2015) bij pedofiele respondenten gaf 52% van de deelnemers aan wel hulp te kunnen gebruiken, maar slechts 36% daarvan dacht dat een hulpverlener ook echt naar hem zou willen luisteren en hem begrijpen. Cantor en McPhail treden daarom de Jahnke-ploeg bij dat ook voor hulpverlener en therapeuten educatieprogramma’s nodig zijn om hen met de doelgroep vertrouwd te maken en drempels af te bouwen.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Hoopvol is dat Jahnke en collega’s (2015) wel vinden dat deze vooroordelen tot een sterke afkeer ten opzichte van deze mensen leiden, maar anderzijds dat goed genuanceerde informatie deze vooroordelen en hun gevolgen kunnen temperen. Ze analyseerden bijvoorbeeld de onlinereacties op een radio-uitzending waarin iemand met pedofiele gevoelens uitgebreid aan het woord kwam. De reacties waren veel steunender en positiever dan op veel andere onlinefora gevonden wordt.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Sommige respondenten rapporteren positieve ervaringen, nadat ze iemand uit hun omgeving in vertrouwen genomen hebben. Maar de meesten hielden er gemengde gevoelens aan over en leden onder stress en spanning. Enkelen hadden een hulpverlener opgezocht en ze gaven aan dat dit een helpende ervaring geweest was, indien ze er mededogen, sympathie en steun ondervonden hadden en ze er vrij over hun aantrekking hadden kunnen spreken.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">g<b>evolgen voor therapie</b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Het stigma en de ervaren uitsluiting zijn dus belangrijke thema’s die (ook niet-gespecialiseerde) hulpverleners met deze cliënten moeten willen en durven bespreken. Het is voor deze cliënten altijd een grote stap om over hun pedofiele gevoelens met een hulpverlener te spreken. Ze doen dat dikwijls met de verwachting afgewezen te worden. Dat maakt dit eerste contact heel fragiel en bepalend voor het verder verloop van het traject. Erkenning voor het stigma en het benadrukken van de moedige beslissing om de stap te zetten naar hulpverlening zijn op dat moment heel belangrijk. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Daarnaast is het zinvol om de focus te richten op psychische factoren die bij mensen die wel misbruik gepleegd en gelinkt zijn aan recidive. Cantor (2014) denkt in een ander artikel daarbij aan de eenzaamheid die deze cliënten ervaren. Afwijzing is gelinkt aan suïcidaliteit, vermindering van denkvermogen en problemen met zelfregulatie. Contact zoeken met kinderen kan zo een risico worden. Relatievaardigheden, hechting en intimiteitsproblemen zijn thema’s in dadertherapie die ook belangrijk kunnen zijn in hulpverlening aan mensen met pedofiele gevoelens. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Ten slotte is het ook belangrijk en helpend om in therapie gepast te leren omgaan met de seksuele aandrang en het versterken van copingvaardigheden en zelfcontrole. Seksuele preoccupatie en hyperseksualiteit blijken in de doelgroep vaker voor te komen, net zoals traumatische jeugdervaringen. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Cantor en McPail voegen er nog provocerend aan toe dat we er ook over moeten durven nadenken of alle gerichtheid op kinderen per se seksueel gemotiveerd is en als grooming moet gezien worden. Er is meer onderzoek nodig, besluiten ze, om na te gaan welke rol affectieve banden met kinderen juist speelt in het leven van ‘nonoffending pedophiles’. Zijn deze banden altijd een risicofactor ? Of kan er ook een beschermende functie van uitgaan, indien ze niet seksueel gemotiveerd zijn ?</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Deze analyse en conclusies sluiten aan bij het concept ‘hulplijn voor mensen met pedofiele gevoelens’ waaraan een vorige Nieuwsbrief gewijd is (zie Gykiere & Vanhoeck, I.T.E.R.-Nieuwsbrief 3/3). Essentieel bij zo’n hulplijn is ook een sluitend aanbod van vervolghulp waarnaar kan verwezen worden.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;"><b>conclusie</b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Bij mensen met pedofiele gevoelens zijn problemen aanwezig waarop therapie zinvol kan inspelen : traumaverwerking, relatie- en seksuele problemen, stigma en uitsluiting. Er is een overlap tussen de problemen die bij deze mensen gevonden worden en de problemen van misbruikplegers. Toch is het belangrijk om ook de verschillen tussen de twee groepen te blijven zien en nog beter te begrijpen wat maakt dat de ene groep vastbesloten is om geen kinderen te misbruiken, en de andere het wel gedaan heeft. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;"><b>Cantor, J.M. & I.V. McPhail (2016). Non-offending Pedophiles. <i>Current Sexual Health Reports; 8(</i>3): 121-128.</b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Ahlers, C.J, G.A. Schaefer, I.A. Mundt, et al. (2011). How unusual are the contents of paraphilias? Paraphilia-associated sexual arousal patterns in a community-based sample of men. <i>Journal of Sexual Medicine, 8</i>: 1362–70.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Cantor, J.M. (2014). Gold star pedophiles in general sex therapy practice. In: Y. Binik & K. Hall (Eds). <i>Principles and practice of sex therapy (</i>5th ed. - pp 219-234)<i>.</i> New York: Guilford.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Gykiere, K. & K. Vanhoeck (2014). <i>Een hulplijn voor mensen met pedofiele gevoelens. </i> http://iternieuwsbrief.blogspot.be/2014_08_01_archive.html</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Jahnke, S, R. Imhoff & J. Hoyer (2015). Stigmatization of people with pedophilia: Two comparative surveys. <i>Archives of Sexual Behavior, 44</i>: 21–34.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Perälä, J, J. Suvisaari, S.I. Saarni, et al. (2007). Lifetime prevalence of psychotic and bipolar disorders in a general population. <i>Archives of General Psychiatry; 64:</i> 19–28.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; line-height: normal; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-kerning: none;">Willems, L. (2014). <i>Eigen slachtofferervaringen bij plegers van seksueel grensoverschrijdend gedrag : Wat te doen ?</i> Iternieuwsbrief.blogspot.be/2014/01/iter-nieuwsbrief-volume-3-1-winter.html</span></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 11px; line-height: normal; margin-bottom: 10px; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-45215981505749697252016-04-10T02:26:00.002-07:002016-04-10T02:26:58.159-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief, Volume 5 (2 - lente)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="-webkit-font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Wat weten we over partners van plegers ? </span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Britt Meyhi</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Els Van Daele</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Kris Vanhoeck</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">inleiding</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hebben seksuele delinquenten duurzame partnerrelaties ? En wie zijn de intieme partners van seksuele delinquenten ? Dit blijkt een verwaarloosd onderzoeksthema te zijn. Nochtans blijkt het belang ervan uit de desistance-literatuur en ook de klinische praktijk in ambulante therapiecentra zoals I.T.E.R. laat zien dat vele cliënten wel degelijk partners hebben die vaak ook op de hoogte zijn. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vraagstelling</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het beperkte onderzoek dat al beschikbaar is over partners van zedenplegers laat vermoeden dat ze heel wat psychische aanpassingsproblemen hebben: bv. gebrekkig conflictmanagement, empathietekorten, intimiteitsproblemen en weinig affectieve expressie. In twee studies willen de onderzoekers meer te weten komen over de aanpassingsstrategieën die partners gebruiken bij het omgaan met het seksueel misbruik. Een studie bestond uit kwalitatieve interviews met partners en een andere studie uit het verwerken van diagnostische vragenlijsten. Bedoeling van het onderzoek was om tot therapeutische aanbevelingen te komen.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1) Judith Iffland, Wolfgang Berner & Peer Briken (2014). Relationship factors in sex offender couples: a pilot study in an outpatient setting.</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">2) Judith Iffland, Wolfgang Berner, Arne Dekker & Peer Briken (2015). What Keeps Them Together? Insights into Sex Offender Couples Using Qualitative Content Analyses.</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De onderzoekers hebben een literatuurstudie gedaan en vonden weinig artikels die over partners van zedenplegers gaan. Marshall (1989) vond dat veel zedenplegers weinig aandacht besteden aan hun partnerkeuze en “zich blindelings storten” in een partnerrelatie zonder zich af te vragen of ze als partners wel bijeen passen. Resultaat is dat relaties wel standhouden maar zeer oppervlakkig zijn. Marshall vindt als verklaring hiervoor vooral een ‘onveilige hechtingsstijl’. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Lang en collega’s (1990) vonden bij 92 gehuwde incestplegers veel meer huwelijksproblemen dan bij een controlegroep: wantrouwen, minder vrienden, weinig gezamenlijke tijdsbesteding, emotionele instabiliteit en relatieproblemen die rechtstreeks met de gevolgen van het misbruik te maken hadden. Slechts een derde van de koppels had nog seks met elkaar (controlegroep 95%). Deze onderzoekers concludeerden dat intimiteitsproblemen het kernprobleem bij incestplegers en hun partners zijn. Ward en collega’s (1995) vonden dat ook bij een onderzoek naar ‘houding ten aanzien van een romantische partnerrelatie’. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="-webkit-font-kerning: none;">Metz en Dwyer(1993) vergeleken de relaties van 30 patiënten met seksuele disfuncties en 25 zedendelinquenten met een controlegroep van 25 gelukkig gehuwden. De zedendelinquenten waren het minst tevreden met hun relatie en ook hun partners waren het minst tevreden met de affectieve kwaliteit van de relatie. Deze partners rapporteerden ook het meeste relatieconflicten die zowel in verbale</span><span style="-webkit-font-kerning: none; -webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0);"> als in fysieke agressie resulteerden. Zowel de plegers als hun partners hadden een vermijdende copingstijl. Het ging om 25 partners die na het uitkomen van de feiten, bij de pleger gebleven waren. Metz en Dwyer vermoedden als conclusie dat bij de partners echter veel onverwerkte kwaadheid aanwezig was gebleven. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In een wat ouder onderzoek interviewden Garrett en Wright (1975) 11 partners van verkrachters en 7 partners van incestplegers. Alle plegers zaten op dat moment in de gevangenis. De partners leken te genieten van een ‘martelarenstatus’ en waren vastbesloten om bij hun echtgenoot te blijven. Bijna alle vrouwen gaven aan dat de relatie door de feiten en de veroordeling beter was geworden. De onderzoekers besloten dat de partners “de zedenfeiten gebruikten om een positie van sociale en morele dominantie in de relatie te bereiken”.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Na de literatuurstudie bleven de onderzoekers met vragen zitten. Hun klinische ervaring gaf aan dat hun cliënten wel vaak langdurige relaties opbouwen die bevredigend leken te zijn. Ze wilden daarom op zoek gaan naar de strategie die koppels gebruiken om met het misbruik om te gaan en hoe ze erin slagen om hun relatie te versterken. Drie relatiedomeinen werden onderzocht: hechting, persoonlijkheid en verwachtingspatronen.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">17 koppels verspreid over 5 ambulante therapiecentra in Duitsland werden bereid gevonden om mee te doen. Het was niet gemakkelijk om deelnemers te vinden. Maar helaas zijn de redenen waarom velen weigerden deel te nemen niet onderzocht.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Uit analyse van de vragenlijsten blijkt dat het vooral de vrouwelijke partners zijn die zich inspannen om te relatie bijeen te houden. Ze scoren hoog op een gepreoccupeerde hechtingsstijl (hoge angst, lage zelfwaarde) en neigen ertoe om het belang van het zedenfeit te negeren uit angst dat dit anders de relatie op het spel zal zetten. Vanuit hun lage zelfwaarde zijn ze niet op zoek naar iemand ‘met status’ en geeft het plegerschap hen misschien de kans om hun positie in de relatie wat te versterken. 8 van de 17 vrouwen waren zelf slachtoffer van seksueel misbruik wat zich ook in relationele angst kan vertalen, besluiten de onderzoekers. De plegers zelf scoren ‘normaal’ op hechtingsstijl.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ook het persoonlijkheidsonderzoek leverde opvallende resultaten op. De onderzoekers gebruikten een Big Five-vragenlijst. De partners scoorden hoog op Ordelijkheid (conscientiousness - behoudsgezind, rationaliserend) en Emotioneel Instabiel (neuroticism - emotionele kwetsbaarheid). Bij de plegers valt op dat ze juist hoog scoren op Emotionele Stabiliteit. Op de relatievragenlijst komt geen harmonisch patroon tussen de partners naar voor, behalve op de dimensie ‘dominantie, strijdlust en agressie’ waarop partners en plegers vergelijkbaar laag scoren. De relatie is voor hen geen strijdtoneel en dat verklaart misschien het bijeenblijven en de stabiliteit.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op de seksualiteitsvragenlijsten komt een harmonisch patroon naar voor. Partners en plegers hebben lage verwachtingen wat betreft seksuele passie in de relatie en partners rapporteren geen agressie noch seksuele agressie. Ze besluiten hieruit dat de pleger nu ‘een andere man is’ en dat hij nu ‘beter is geworden’. Partners lijken zich niet ongerust te maken of de pleger dan misschien elders een uitweg zoekt voor agressievere impulsen. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ten slotte blijft de vraag hoe representatief de resultaten zijn gezien het grote aantal weigeringen om mee te doen in de studie. Weigering kan echter ook het patroon bevestigen dat koppels liever niet nadenken over het misbruik en wat het voor hen betekent.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wat leren we hieruit</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In tegenstelling tot resultaten uit eerdere studies vinden de onderzoekers bij de geïnterviewde koppels een zekere harmonie: de pleger biedt structuur en houvast aan zijn onzeker gehechte partner en de partner haalt een moreel overwicht uit haar keuze om de pleger een tweede kans te geven. De plegers lijken in de relatie ook een oplossing te vinden voor hun behoefte aan dominantie en controle en geven aan dat dit hen helpt om recidive te voorkomen.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Uit de interviews komt dus een beeld naar voor van een relatieve stabiliteit bij de koppels die deelnamen aan het onderzoek. Plegers en hun partners leken zelfs overdreven de nadruk te leggen op het harmonische van hun relatie en het geluk dat ze erin vinden. Agressie-incidenten en relatieproblemen worden ontkend of geminimaliseerd. Er was een onuitgesproken overeenkomst in de koppels om het misbruik en de gevolgen ervan niet te bespreken. Denkfouten en ontkenningen worden gedeeld als een strategie om de relatie en het gekwetste zelfbeeld overeind te houden. Dit komt overeen met de bevindingen van Garret en Wright (1975) en een recenter onderzoek van Cahalane, Parker en Duff (2013) die brieven van partners tijdens detentie van de pleger analyseerden en vonden dat partners een verschil maakte tussen de pleger en de echtgenoot. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Toch blijkt uit verdere analyse van de interviewgegevens dat de zedenfeiten een grote invloed hebben op de relatie. Telkens het misbruik ter sprake komt of ze met de gevolgen ervan geconfronteerd worden, ervaren beiden heel wat stress. Ontkenning en minimalisering krijgen voor de partner zo de functie om een herstart mogelijk te maken. Hiervoor zien ze de pleger ook als “veranderd”, “zoals ieder mens die al eens een fout maakt” of als “een andere man”. De pleger ziet zijn partner als “ze is er helemaal voor mij” en “ze is de enige die mij verstaat”.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Plegers lijken een soort tevredenheid te puren uit de afhankelijkheid van hun partners. De relatie dient ook op het gehavende zelfbeeld weer op te krikken en de partner wordt daarom als een doors trofee gezien (“ze is van mij”) of als een verovering na lang aandringen (“ik kan het nog”). Over seksualiteit wordt in sociaal wenselijke termen gesproken en het is moeilijk om uit de interviews een betrouwbaar beeld te halen. Bij de gepreoccupeerde hechting van de partners hoort vaak dat men seks niet zo belangrijk vindt en zelfs een onverenigbaarheid kan ervaren tussen affectie en seks (Fraley & Shaver, 2000).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hoewel ontkenning geen verhogende risicofactor op recidive hoeft te zijn (zie nieuwsbrief), pleiten Eher, Frühwald en Gutierrez (1997) toch om aandacht te hebben voor ontkenning en minimalisering bij partners. Zij kunnen immers een rol spelen bij toekomstige risicosituaties en hoe ermee om te gaan. Cahalane, Parker en Duff (2013) besluiten uit hun brievenanalyse dat partners niet goed geïnformeerd zijn over de feiten zelf. Meer informatie zou de vrouwen in staat kunnen stellen om “beter het belang in te zien van supervisie en beschermende maatregelen” (p 736). Maar de Iffland en collega’s stelden in hun interviews vast dat partners het vaak gewoon niet willen weten.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">gevolgen voor therapie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Voor een studiedag in 2015 maakten we een overzicht van de partnerrelaties in alle 162 behandeldossiers uit 2014 van volwassen cliënten (Vanhoeck, 2015). 57% (92 cliënten) had ooit al van voor of tijdens de feiten samengewoond met een vaste partner; 8% woonde pas voor het eerst samen na de feiten en 39% (63 cliënten) had nog nooit samengewoond. Van degene die tijdens de periode van de feiten een vaste partner hadden, heeft bij 42% (n=36) de relatie standgehouden en nog eens 15% (n=13) bleef bij de partner, maar deze was niet op de hoogte van de feiten. 43% (n=37) was niet meer met de toenmalige partner samen. 19% (n=16) van de partners was betrokken in de feiten en 8% (n=7) was het slachtoffer. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als we het Static99R-criterium bekijken “ooit samengewoond met een liefdespartner voor minstens twee jaar”, dan voldoet knap de helft daaraan (82 van 162). Als we het criterium veranderen in “woont nu sinds minstens twee jaar samen” voldoet nog maar 30% (n=48) eraan. Partnerrelaties zijn belangrijk en veel partners blijven bij de pleger, hoewel misschien vaak het tegendeel gedacht wordt. Anderzijds is er ook een grote plegers zonder partnerrelatie, of zonder stabiele relatie.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wat kunnen we daarom meenemen uit de bevindingen van deze partnerstudies ? Ten eerste kan het zinvol zijn om de partnerrelatie in de therapie te betrekken omdat problemen met dominantie en angstmanagement daar zichtbaar worden. Anderzijds mag de relatie zeker niet alleen maar als ‘problematisch’ benaderd worden. Ze kan ook stabiliteit en intimiteit bieden en beide zijn beschermende factoren die in therapie versterkt kunnen worden.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ten tweede is er de omgang met seksualiteit en agressie. Het is meestal nodig om therapeutisch in de partnerrelatie te investeren vooraleer over deze onderwerpen zonder sociale wenselijkheid bespreekbaar worden. Biedt de relatie seksuele bevrediging en hebben de partners ook de verwachting dat bij elkaar te vinden ? Is er bereidheid om daaraan te werken ? Of is er risico op frustratie en onderdrukte agressie die dan elders tot uiting zou kunnen komen ? In verschillende relaties bleek dat het machtsonevenwicht van voor en tijdens de feiten, toch in beweging kan komen. De positie van de partners kan gesterkt zijn door het feit dat ze voor de relatie blijft kiezen.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Of het therapeutisch naar recidiverisico en toekomstperspectief zinvol is om ook de denkfouten en ontkenningen bij de partners in relatiegesprekken aan bod te brengen, blijkt niet uit deze studie. Maar over de omgang met de gevolgen ervan, en op die manier ook indirect over de feiten zelf, kan zeker wel gesproken worden.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar tot slot blijkt uit de studie dat het zeker ook zinvol is om de bestaande partnerrelatie als positief en waardevol aan bod te laten komen. Partners moeten vaak sociale drempels en vooroordelen overwinnen om toch bij elkaar te blijven. En in die keuze liggen therapeutische mogelijkheden om nabijheid en hechting als een bron voor de therapie te zien.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">conclusie</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Onderzoek naar partnerrelaties van zedendelinquenten is schaars en ook de artikels die we hier bespreken hebben hun beperking : vrijwillige deelname, enkel vrouwelijke partners van veroordeelde plegers. Uit het onderzoek van onze Hamburgse collega’s blijkt dat partners én plegers voordeel uit hun relatie kunnen halen op het gebied van wederzijdse steun en acceptatie. Het seksueel misdrijf blijft vaak een taboe en ook de partners bleken denkfouten en ontkenningen te vertonen. Het machtsonevenwicht in de relatie maar ook de verandering die de feiten en de maatschappelijke gevolgen teweegbrengen, zijn therapeutisch betekenisvol. Ook de behoefte aan dominantie en omgang met agressie zijn belangrijke thema’s. Bij de partners kunnen een onveilige hechtingsstijl een rol spelen in hun beslissing om zich vast te klampen. Hechting en seksualiteitsbeleving zijn ten slotte ook thema’s die het zinvol maken om therapeutisch in partnergesprekken te investeren.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Iffland, J. A., Berner, W., & Briken, P. (2014). Relationship factors in sex offender couples: a pilot study in an outpatient setting. Journal of sex & marital therapy, 40(6), 529-540.</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Iffland, J. A., Berner, W., Dekker, A., & Briken, P. (2015). What Keeps Them Together? Insights into Sex Offender Couples Using Qualitative Content Analyses. Journal of sex & marital therapy, 1-18 (published online 17 Aug 2015)</span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Cahalane, H., G. Parker & S. Duff (2013). Treatment implications arising from a qualitative analysis of letters written by the nonoffending partners of men who have perpetrated child sexual abuse. <i>Journal of child sexual abuse, 22</i>(6), 720-741.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Eher, R., S. Frühwald & K. Gutierrez (1997). Verleugnung und Minimierung bei Rückfalltätern mit Sexualdelikten und deren Angehörigen. <i>Recht & Psychiatrie, 15</i>: 20-24. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Fraley, R.C. & P.R. Shaver (2000). Adult romantic attachment: Theoretical developments, emerging controversies, and unanswered questions. Review of general psychology, 4(2), 132-154</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Garrett, T.B. & R. Wright (1975). Wives of rapists and incest offenders. <i>Journal of Sexual Research 11</i>(2): 149-157. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Lang, R.A., R. Langevin, V. Van Santen, D. Billingsley & P. Wright (1990). Marital Relations in incest offenders. <i> Journal of Sexual & Marital Therapy, 16 </i>(4): 214-229.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Marshall, W.L. (1989). Intimacy, loneliness and sexual offenders. <i>Behaviour Research Therapy, 27</i> (5): 491-503.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Metz, M.E. & S.M. Dwyer (1993). Relationship conflict management patterns among sexual dysfunction, sexual offenders, and satisfied couples. <i>Journal of Sexual & Marital Therapy,19</i> (2): 104-122.<br />
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vanhoeck, K. (2015). Systeembehandeling van plegers van een zedendelict. Powerpointpresentatie op de studiedag <i>Zicht op Zeden</i>, 22 januari 2015, Utrecht: NL-ATSA.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ward, T., S.M. Hudson, W.L. Marshall & R. Siegert (1995). Attachment style and intimacy deficits in sexual offenders: A theoretical framework. <i>Sexual Abuse 7</i>(4): 317-335. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><br /></span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-75041969837778083502016-02-03T02:04:00.002-08:002016-02-03T02:05:40.184-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief, Volume 5 (1 - winter)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="color: blue;"><span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(81, 7, 34); -webkit-text-stroke-width: initial;">Terugvalrisico bij adolescente ple</span><span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); -webkit-text-stroke-width: initial;">gers van seksueel grensoverschrijdend</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="color: blue;">Stijn De Hert</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<b>inleiding</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
In 2015 liepen er bij het I.T.E.R.-jongerenteam 129 aanmeldingen binnen. Het gaat dan om vragen naar coaching, consult, screening of begeleiding. Maar de aanleiding van elke aanmelding is telkens seksueel grensoverschrijdend gedrag gepleegd door minderjarigen. In het afgelopen jaar werden 47 <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">dossiers</span> voor screening en/of begeleiding<span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;"> opgestart</span>. In een heleboel andere dossiers waren we betrokken in een coachende en ondersteunende rol voor andere hulpverleners, scholen, jeugdbewegingen, residentiële voorzieningen, etc. Hoewel er op dit moment weinig middelen beschikbaar zijn voor jeugdige plegers van zedenfeiten, is er in de realiteit een grote vraag naar forensische begeleiding voor minderjarige zedenplegers en coaching van de personen die rond <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">deze</span> jongeren staan.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
De vraag die we regelmatig horen is: ’Als het nu al mis gaat, wat moet er dan later van worden?’ Het leek ons daarom zinvol om in een nieuwsbrief te bespreken wat er in de wetenschappelijke literatuur over dit onderwerp geschreven werd.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<b>vraagstelling</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Dat minderjarigen ook <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">seksueel grensoverschrijdend gedrag</span> kunnen plegen staat vast. Maar wat moeten we er dan mee? Zijn minderjarige plegers te vergelijken met volwassen plegers? Werken de zelfde begeleidingsmethoden? En bovenal: zijn deze jongeren gedoemd om ook als volwassene opnieuw zedenfeiten te plegen? Caldwell heeft getracht om enkele van deze vragen vanuit wetenschappelijk oogpunt te beantwoorden.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<b>Michael F. Caldwell (2010). Study characteristics and recidivism base rates in juvenile sex offender recidivism.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Caldwell heeft in totaal 63 datasets van andere onderzoeken bij elkaar gebracht, goed voor 11.219 volwassenen die als minderjarige <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">seksueel grensoverschrijdend gedrag</span> hebben gepleegd. Deze meta-analyse had 3 doelen: Ten eerste alle beschikbare data in kaart brengen over recidive door personen die als jongere een zedenfeit gepleegd hebben. Vervolgens werd er ook getracht om een inschatting te maken van het risico op seksuele en non-seksuele recidive bij deze groep. Ten slotte werd er getracht de verschillen in resultaten tussen de opgenomen studies te verklaren aan de hand van methodologische verschillen.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Na het verzamelen en verwerken van alle datasets <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">kwam</span> Caldwell tot de conclusie dat slechts 7% van de jonge plegers als volwassene opnieuw zedenfeiten pleegt. Van deze jongeren zijn er echter 43% die als volwassene andere vormen van criminaliteit <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">stellen.</span><span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); color: black;"> </span><span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">Belangrijk om te noteren is dat bij</span> jongeren<span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">, </span>in de eerste maanden na het laatste zedenfeit, <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">het</span> <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">herval</span>risico vier keer hoger ligt dan <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">bij </span>volwassenen in de maanden na hun laatste feiten.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Een volgende bevinding van het onderzoek is dat de plaats waar de jongeren zich bevonden zoals in de maatschappij, in een residentiële setting of in een gemeenschapsinstelling niet significant verbonden was met herval in zedenfeiten als volwassene.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Ten slotte werd beschreven dat slechts een minderheid van de volwassen zedenplegers ook als jongere al zedenfeiten gesteld hebben. (Atcheson & Williams, 1954; Caldwell, 2007;<span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); color: black;"> </span>Caldwell, Zempke, & Vitacco, 2008; Zimring, Piquero, & Jennings, 2007)</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<b>wat leren we hieruit ?</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Een eerste belangrijke conclusie is dat het leeuwendeel van de <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(30, 73, 125); color: #1e497d;">populatie</span> geen nieuwe zedenfeiten pleegt in zijn of haar volwassen jaren. Ze lopen wel een verhoogd risico in de periode onmiddellijk na de feiten. De hypothese die in het onderzoek wordt opgeworpen stelt dat jongeren hun seksueel gedrag bijstellen wanneer ze naar een volgend ontwikkelingsstadium overgaan. In de literatuur is men het er over eens dat ontwikkeling een significante rol speelt bij het maken van anti-sociale beslissingen en seksueel gedrag. (<span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); color: black;">Cauffman & Steinberg, 2000; Abbey & McAuslan, 2004; Halpern, Udry, Campbell, & Suchindran, 1993; Sisk, 2006; Sisk & Foster, 2004; Udry, 1988; White & Smith 2004)</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Maar welke ontwikkelingsfactoren er nu juist correleren met seksueel grensoverschrijdend gedrag is niet gekend. Toch ondersteunen de resultaten van deze meta-analyse de hypothese dat ontwikkelingsfactoren een dominante rol spelen bij de totstandkoming van seksueel grensoverschrijdend gedrag bij jongeren. In deze visie is seksueel gedrag relatief stabiel binnen een ontwikkelingsstadium, maar verandert het bij de overgang naar een volgend stadium.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Het is opvallend dat, hoewel weinig van deze jongeren nieuwe zedenfeiten plegen, een groot deel (43%) wel voor algemene criminaliteit in de problemen komt. Hiervoor werd in deze meta-analyse geen afdoende verklaring gevonden. Maar het geeft aan dat het gaat om een kwetsbare groep jongeren. We willen benadrukken dat meer dan de helft van de jonge zedenfeitplegers nooit meer in contact komt met politie of justitie. Recent onderzoek vanuit de Vrije Universiteit Amsterdam heeft jongeren 17 jaar gevolgd. De conclusie, kort door de bocht, is dat het vinden en houden van stabiel werk de grootste beschermende factor is in het desistentieproces. (van den Berg, 2015)</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<b>gevolgen voor therapie</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Als het merendeel van jonge zedenfeitplegers als volwassene geen nieuw seksueel grensoverschrijdend gedrag stellen; en als het merendeel van de volwassen plegers geen feiten pleegde als jongere, kunnen we stellen dat het gaat om twee afzonderlijke subgroepen, met een eigen etiologie. Zedendelinquenten vormen geen homogene groep. De begeleiding van deze jongeren is dus geen kwestie van het louter transponeren van begeleidingsmethodieken van volwassen zedendelinquenten, maar dient specifiek voor deze doelgroep georganiseerd te worden.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Deze meta-analyse onderlijnt het belang van het afstemmen van de therapie op de ontwikkeling van de jongere. Een aantal factoren kunnen een belangrijke rol spelen in herhaald adolescent grensoverschrijdend gedrag zoals bv. cognitieve veranderingen verbonden aan hersenontwikkeling, hormonale veranderingen toe te schrijven aan de start van de pubertijd, de rol van familie- en peerrelaties, het oordelingsvermogen, impulscontrole, banden met de school en andere pro-sociale groepen, en de reactie op sociale stressoren zoals slachtofferschap van kindermisbruik. Maar deze factoren hebben een eerder laag effect op persistent seksueel grensoverschrijdend gedrag als volwassene.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Ontwikkelingsgevoelige interventies over een korte tijdspanne hebben een grotere kans om recidive te beperken dan programma’s die de jongere voor jaren (in sommige landen soms levenslang) blijven volgen. We herhalen dat jongeren vooral hervallen in de eerste maanden na de laatste feiten maar dat ze in hun volwassen jaren een hoger risico lopen om in contact te komen met algemene criminaliteit. Daarom ligt de focus van de eerder kortdurende interventie dan ook best op het voorkomen van nieuwe seksuele feiten in de nabije toekomst én op het uitbouwen van sterktes (vaardigheden, attitudes,...) die op lange termijn een beschermend effect hebben om niet voor andere feiten in de problemen te komen.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<b>conclusie</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(45, 55, 47); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #2d372f; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Jonge plegers zijn er. Daar kunnen we niet omheen. Caldwell toont aan dat deze jonge plegers op de meeste vlakken verschillen van volwassen plegers van zedenfeiten. Vanuit deze vaststelling lijkt het niet opportuun om forensische werking voor volwassenen te vertalen voor jongeren. Beter lijkt het dat een aanbod ontwikkeld wordt dat zich toespitst op de etiologie, criminogenese en thematieken die eigen zijn aan deze groep. </div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<b>Caldwell, M.F. (2010). Study characteristics and recidivism base rates in juvenile sex offender recidivism. <i>International journal of offender therapy and comparative criminology, 54 </i>(2), 197-212.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Abbey, A., & McAuslan, P. (2004). A longitudinal examination of male college students’ perpetration of sexual assault. <i>Journal of Consulting and Clinical Psychology, 72</i>(5), 747-756.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Atcheson, J. D., & Williams, D. C. (1954). A study of juvenile sex offenders. <i>American Journal of Psychiatry, 111</i>, 366-370.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Berg, C.J.W. van den (2015, September 18). <i>From Boys to Men: Explaining Juvenile Sex Offenders' Criminal Careers.</i> VU University (187 pag.). Prom./coprom.: prof. dr. C.C.J.H. Bijleveld, prof. dr. J. Hendriks & G. Mesters.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Caldwell, M. (2007). Sexual offense adjudication and recidivism among juvenile offenders. <i>Sexual Abuse: A Journal of Research and Treatment, 19,</i> 107-113.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Caldwell, M., Zempke, M., & Vitacco, M. (2008). An examination of the sex offender registration and notification act as applied to juveniles: Evaluating the ability to predict sexual recidivism. <i>Psychology, Public Policy, and Law, 14</i>(2), 89-114.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Cauffman, E., & Steinberg, L. (2000). (Im)maturity of judgment in adolescence: Why adolescents may be less culpable than adults. <i>Behavioral Sciences and the Law, 18,</i> 741-760.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Halpern, C., Udry, R., Campbell, B., & Suchindran, C. (1993). Testosterone and pubertal development as predictors of sexual activity: A panel analysis of adolescent males. <i>Psychosomatic Medicine, 55</i>, 436-447.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Sisk, C. L. (2006). New insights into the neurobiology of sexual maturation. <i>Sexual and Relationship Therapy, 21</i>(1), 5-14.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Sisk, C. L., & Foster, D. (2004). The neural basis of puberty and adolescence. <i>Nature Neuroscience, 7,</i> 1040-1047.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Udry, R. (1988). Biological predispositions and social control in adolescent sexual behavior. <i>American Sociological Review, 53</i>, 709-722.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
White, J. W., & Smith, P. H. (2004). Sexual assault perpetration and reperpetration: From adolescence to young adulthood. <i>Criminal Justice and Behavior, 31</i>(2), 182-202.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
Zimring, F., Piquero, A., & Jennings, W. (2007). Sexual delinquency in Racine: Does early sex offending predict later sex offending in youth and young adulthood? <i>Criminology and Public Policy, 6</i>(3), 507-534.</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-18332681389977424952015-11-12T03:55:00.001-08:002015-11-13T00:19:21.586-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 4 (4 - herfst)<span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif;">Wat weten we over therapie met plegers met een verstandelijke beperking ?</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif;">Kim Gykiere</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif;">Kris Vanhoeck</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>inleiding</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Op een forensisch centrum als I.T.E.R. maken plegers met een verstandelijke beperking ongeveer 15 à 20% van de cliënten uit. Wieland, Kapitein, Otter en Baas (2014) pleiten ervoor om mensen met een zeer lichte verstandelijke beperking (lees zwakbegaafden) therapeutisch te laten aansluiten bij de groep met een verstandelijke beperking, omdat hun noden en mogelijkheden daar beter bij aansluiten. Al te vaak nog worden beide groepen uitgesloten van goede therapeutische zorg. Deze groep stelt dan ook bijzondere cognitieve, emotionele en gedragsmatige uitdagingen.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>vraagstelling</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Behandeling kan een belangrijke bijdrage leveren om het terugvalvalrisico bij zedendelinquenten te beperken. Maar geldt dit ook voor plegers met een verstandelijke beperking ? We weten dat deze plegers veel gezien worden in het gerechtelijke systeem, al is het niet helemaal duidelijk of dit komt doordat ze sneller gevat worden of doordat ze meer feiten plegen (Holland, Clare & Mukhopadhyay, 2002). Maar hoe moet een therapeutisch programma eruitzien ? Marotta (2015) bespreekt het beschikbaar onderzoek en doet een aantal voorstellen.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Phillip Marotta (2015). A systematic review of behavioral health interventions for sex offenders with intellectual disabilities.</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Er kan geschat worden dat personen met een verstandelijke beperking ongeveer 1% tot 3% van de totale bevolking in de verenigde Staten uitmaken, maar Peterselia (2000) rekent voor dat ze oververtegenwoordigd zijn in de gevangenissen (4% tot 10%). Toch zegt zo’n cijfer nog niet alles. Enerzijds worden deze plegers vaker naar instituten verwezen waardoor ze niet in het gerechtelijk circuit terechtkomen, en anderzijds blijven ze vaak lang in de gevangenis zitten, omdat ze na veroordeling niet meer welkom zijn in de zorgsector (Hutchison, Hummer & Wooditchy, 2013).</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Specifiek voor zedenfeiten vond Gross (1985) dat 21% tot 51% van alle veroordeelden met een verstandelijke beperking ook bekenden dat ze ooit een seksueel delict gepleegd hadden. Recidivecijfers na veroordeling zouden voor deze groep ook hoger liggen dan voor de algemene plegerpopulatie. Zo vonden Klimecki, Jenkinson en Wilson (1994) een recidivepercentage van 41% in een Australisch onderzoek … Maar Marotta maant tot voorzichtigheid om deze cijfers te interpreteren. Personen met een beperking worden beter gevolgd en er is meer sociale controle rondom hen geïnstalleerd, waardoor het ‘dark number’ bij recidive zeer waarschijnlijk kleiner is dan bij de algemene plegerpopulatie.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Diverse studies hebben de noden waarop gespecialiseerde aangepaste behandeling zich moet richten, in kaart gebracht. Centraal staan vaardigheden om emoties te reguleren en accuraat te uiten, ‘tegenspoed’ vol te houden, frustratietolerantie, delen van gevoelens, informatieverwerking, begrijpen van sociale normen, accuraat interpreteren sociaal-seksuele prikkels en andere probleemoplossende vaardigheden (Nezu, Nezu & Dudek, 1998). Vandaar de algemeen aanvaarde praktijk dat deze doelgroep een eigen therapeutische aanpak vergt.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Marotta vindt in de literatuur verschillende therapiebeschrijvingen om met deze doelgroep te werken, maar hij pikt er alleen die programma’s uit die ook geëvalueerd en op hun effectiviteit onderzocht zijn. Zo komt hij tot de volgende programma’s :</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">1) Cognitieve gedragstherapie (CGT) is de meest onderzochte therapievorm en wordt zowel in residentiële, penitentiaire als ambulante settings gebruikt. Meestal wordt met groepstherapie gewerkt. Onderwerpen die aan bod komen zijn seksuele voorlichting, geheimhouding, pathways naar misbruik, juridische informatie over grenzen, motieven om te misbruiken, denkfouten, slachtofferempathie, terugvalpreventie, delictketen, seksuele fantasieën, masturbatie, assertiviteit, luistervaardigheid, vermijdingsstrategieën en relationele en seksuele vorming. In de groepstherapie werd gebruik gemaakt van rollenspelen, video’s bekijken en bespreken, samen quizzen, psycho-educatie, samen een spel spelen en groepsdiscussies. De gemiddelde duur van de behandeling met behulp van CGT was 13,5 maanden. Naarmate de verstandelijke beperking ernstiger is, wordt minder tijd besteed aan instructieve interventies, wordt meer gespeeld, zijn de sessies korter, wordt het stellen van vragen meer gestimuleerd, is er meer aandacht voor ‘doen’ ten opzichte van ‘praten over’ en wordt er meer belang gehecht aan gezonde seksualiteit en seksuele voorlichting.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">2) Probleemoplossende therapie. Een Australisch therapieprogramma combineert wekelijkse individuele (1 uur) met groepstherapie (2 uur). De therapie werd door een extern ambulant centrum intern aangeboden in een residentiële voorziening met beveiligde forensische eenheden. Probleemoplossende therapie bouwt voort op concepten van toegepaste gedragsanalyse om schakels in een delictketting te identificeren en analyseren. In een volgende stap werken deelnemers aan oplossingsvaardigheden om in de toekomst potentiële problemen die naar seksueel misbruik kunnen leiden, beter aan te kunnen. Groepsdynamiek en samen denken en zoeken staan centraal. Verminderde minimalisering en ontkenning, betere kennis van de gevolgen van seksueel geweld en verhoogde copingvaardigheden waren de doelstellingen.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">3) Dialectische gedragstherapie (DGT). Deze therapievorm laat zich goed combineren met CGT. Dit programma uit Nieuw-Zeeland combineert ook wekelijkse groepssessies (2u) met individuele psychotherapie (1u/w) en dat gedurende 7 maanden in een residentiële setting. Het DGT-gedeelte kreeg als titel ‘Wise Mind-Risky Mind’. De therapie was gericht op vermijden van risico’s, verhogen van seksuele kennis, kritisch bespreken van denkfouten en bevorderen van slachtofferempathie. Na afloop van de therapie was er een follow-up van een jaar waarbij uit de bevraging van de begeleiders ook bleek dat storend seksueel gedrag op de afdeling sterk verminderd was.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">4) Mindfulness. Marotta beschrijft een programma dat in de Verenigde Staten in de gevangenis een jaar lang wekelijks een uur mindfulnesstraining en onderhoudssessies aanbood. Huiswerkopdrachten omvatten een logboek om seksuele opwinding en incidenten te registreren op een ‘mindfulle’ manier. De mindfulnessvaardigheden die werden aangeleerd, bestonden uit meditatie met de focus op de voetzolen en uit bewust waarnemen van gedachten. Deelnemers vonden dit effectiever dan hun eigen zelfcontroletechnieken en rapporteerden een belangrijke reductie in deviante seksuele opwinding.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">5) Relapse Prevention (RP). Het programma bestaat uit een combinatie van wekelijkse groepstherapie in een beveiligde residentiële omgeving en begeleide uitstappen in de ‘buitenwereld’ waarbij aangeleerde vaardigheden getest en geoefend kunnen worden. Tijdens de groepssessies wordt een geïndividualiseerd RP-plan gemaakt waarbij voor risicosituaties goede alternatieven gezocht worden. Ook toevallige ontmoetingen met het slachtoffer komen aan bod en bijvoorbeeld ook gepaste omgangsregels voor badkamergebruik.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<b style="font-family: Verdana, sans-serif;">wat leren we hieruit</b><br />
<b style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></b>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Er zijn zeker nog andere therapeutische methoden in gebruik bij plegers met een verstandelijke beperking, maar dit zijn de programma’s die Marotta in de literatuur vond en die voldoende beschreven en geëvalueerd waren. Toch begint Marotta de bespreking met de vaststelling dat de evaluatiemethoden vaak onvoldoende waren om onderbouwde wetenschappelijke conclusies te kunnen trekken. Hij ordent zijn bevindingen rond een aantal thema’s.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">1) Behandelsetting. Geen enkele studie vergeleek of het effect van een therapieprogramma afhankelijk is van de therapiesetting (penitentiair, psychiatrisch, institutioneel, ambulant). Het is onduidelijk of de positieve effecten die ‘binnen de muren’ behaald worden, door de cliënten gegeneraliseerd worden naar het leven in de samenleving. Er moet zeker meer follow-uponderzoek komen en er mag alvast verondersteld worden dat elke intramurale therapie moet gevolgd worden door ambulante nazorg. De kernfilosofie achter elk vaardighedengericht programma is dat in real-lifesituaties geoefend moet worden. Er groeit een spanningsveld tussen veiligheidsdenken en rehabilitatienoden. Een combinatie van een residentiële setting en een externe ambulante therapie is zeker een interessante piste die verder onderzocht moet worden.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">2) Responsiviteit. Hoewel Marotta enkel studies koos die ex</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">pliciet vermeldden dat ze zich richten op plegers met een verstandelijke beperking, is niet altijd duidelijk hoe ze dat in de praktijk echt operationaliseren. Het Responsiviteitsprincipe van Andrews en Bonta (2010) schrijft voor dat therapie zich aan de leermogelijkheden van de cliënten moet aanpassen. Forensische expertise is daarbij niet voldoende. Er is heel wat specifieke expertise aanwezig in de gehandicaptensector en het zou responsiviteit zeker ten goede komen, indien die in het forensisch werk een plaats kan krijgen.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">3) Ernst van de verstandelijke beperking. De meeste programma’s richten zich op zwakbegaafden (IQ tussen 71 en 85) en lichte verstandelijke beperking (IQ tussen 55 en 70). Ervaringen met deze doelgroep mogen niet zomaar veralgemeend worden naar plegers met een matige beperking. Daarenboven zijn er in de literatuur al langer bedenkingen bij gebruik van een IQ als enige maatstaf en zeker in het forensisch werkveld (Habets, e.a., 2015). Marotta pleit voor een meer gedragsgericht in kaart brengen van het cognitief functioneren. Observatieschalen, klinische evaluaties en heteroanamnestische gegevens uit de geschiedenis van de cliënt moeten een grotere rol krijgen boven enkel te steunen op een IQ-meting.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">4) Recidive. De meeste studies richten zich enkel op officiële gerechtelijke of politionele informatie. Enkele studies gebruikten informatie van de instelling waar de pleger verbleef of van de maatschappelijk werkers die de pleger opvolgden. Geen enkele studie bevraagde de familie van de pleger. Nochtans is het voor deze doelgroep ook belangrijk om na te gaan bij familieleden, vrienden en intieme partners of het dagelijks leven zich sinds de start van de therapie veranderd heeft.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">5) Outcome. Recidivepreventie is niet het enige resultaat dat therapie beoogt. Ook veranderingen in seksuele kennis, seksuele attitudes en denkfouten zijn beoogde en meetbare resultaten. Typisch voor cliënten met een verstandelijke beperking zijn hun verminderd leervermogen en de moeilijkheden die ze ondervinden om nieuwe leerervaringen te generaliseren naar andere situaties. Langere follow-upperiodes zijn dus belangrijk. Houden veranderingen stand na drie jaar, vijf jaar, twintig jaar ?</span><br />
<br />
<br />
<b style="font-family: Verdana, sans-serif;">gevolgen voor therapie</b><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Marotta besluit zijn artikel met aanbevelingen voor onderzoekers. Maar er kunnen ook verschillende suggesties voor therapeuten uit het artikel afgeleid worden.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">1) Een goede afbakening van de doelgroep. Er zijn heel goede argumenten om de groep van plegers met een verstandelijke beperking zowel naar boven toe (zwakbegaafden) als naar onder (matige beperking) uit te breiden. Zwakbegaafden sluiten qua therapeutische noden meer aan bij de groep van cliënten met een verstandelijke beperking en dreigen anders in de ruime groep van normaalbegaafde plegers uit de boot te vallen. Maar ook de groep met een matige beperking mag niet vergeten worden. Dit betekent echter ook dat deze verruimde groep niet met één standaardprogramma mag benaderd worden, maar dat zorgvuldige afstemming op maat belangrijk is.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">2) Het belang van zorgvuldige en aangepaste diagnostiek. Een IQ-meting op zich is niet voldoende om de noden van deze doelgroep in kaart te brengen. Naast een gedifferentieerde meting van cognitieve beperkingen is ook gespecialiseerde diagnostiek van psychische en criminogene behoeften noodzakelijk. Veel klassiek forensisch testmateriaal is niet bruikbaar voor deze groep.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">3) Samenwerking met de gehandicaptensector. Forensische expertise is niet voldoende om deze cliënten adequaat te kunnen behandelen. Forensische en orthopedagogische expertises moeten samengebracht worden om optimaal op de noden en mogelijkheden van de doelgroep te kunnen inspelen.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">4) Transfer naar de ‘buitenwereld’. Omwille van het beperkt leervermogen is het bij het aanleren van vaardigheden essentieel er ook mee te kunnen oefenen in de ‘buitenwereld’. Dit moet uiteraard veilig kunnen. Nadenken over generaliseerbaarheid van therapie-inhoud en het onderhoud ervan op lange termijn zijn belangrijk. Samenwerking met de context die voor continuïteit van zorg instaat, is essentieel.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">5) Risicotaxatie. Hoewel risicotaxatie niet expliciet in het artikel aan bod komt, volgt het belang hiervan onrechtstreeks uit de vaststelling van Marotta dat hulpverlening zich op de scheidslijn afspeelt tussen de noden van de cliënt en de veiligheidsbehoeften van de samenleving. Risicotaxatie mag niet enkel gebruikt worden om het veiligheidsdenken te voeden, maar is ook en vooral een hulpmiddel om een gepast therapeutisch aanbod te doen.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">6) En ten slotte het belang van familie en context. Of de behandeling goed loopt, mag niet alleen afgemeten worden aan nieuwe gerechtelijke interventies. Familie, leefomgeving en andere betrokkenen zijn nauw betrokken bij het leven van deze mensen en kunnen veel directere informatie verschaffen over de veranderingen en problemen in het leven van de cliënten.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>conclusie</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Plegers met een verstandelijke beperking zijn een belangrijke doelgroep die bij forensische behandelprogramma’s niet mag vergeten worden. Deze groep vraagt een eigen aanpak die nog in volle ontwikkeling is. Meer onderzoek is nodig, maar ook meer therapeuten die zich op dit terrein wagen. Het is alvast duidelijk dat intersectorale samenwerking nodig is, en dat aan een aanpak op lange termijn moet gedacht worden waarbij familie en context een belangrijke rol spelen.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Marotta, P. L. (2015). A systematic review of behavioral health interventions for sex offenders with intellectual disabilities. <i>Sexual abuse: a journal of research and treatment, First online</i>, doi:1079063215569546.</b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Andrews, D. A., & Bonta, J. (2010). <i>The psychology of criminal conduct</i>. Oxford (UKK): Routledge.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Gross, G. (1985). <i>Activities of a development disabilities adult offender project. </i>Olympia: </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Washington State Developmental Disabilities Planning Council.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Habets, P., Jeandarme, I., Uzieblo, K., Oei, K., & Bogaerts, S. (2015). Intelligence is in the Eye of the Beholder: Investigating Repeated IQ Measurements in Forensic Psychiatry. <i>Journal of Applied Research in Intellectual Disabilities, 28</i>(3), 182-192.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Holland, T., Clare, I. C. H., & Mukhopadhyay, T. (2002). Prevalence of ‘criminal offending’by men and women with intellectual disability and the characteristics of ‘offenders’: implications for research and service development. <i>Journal of intellectual disability research, 46</i>(s1), 6-20.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hutchison, M., Hummer, D., & Wooditch, A. (2013). A survey of existing program strategies </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">for offenders with intellectual and developmental disabilities under correctional supervision </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">in Pennsylvania. <i>Probation Journal, 60</i>, 56-72.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Klimecki, M. R., Jenkinson, J., & Wilson, L. (1994). A study of recidivism among offenders </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">with an intellectual disability. <i>Australia and New Zealand Journal of Developmental </i></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>Disabilities, 19, </i>209-219.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Nezu, C. M., Nezu, A. M., & Dudek, J. A. (1998). A cognitive behavioral model of assessment and treatment for intellectually disabled sexual offenders. <i>Cognitive and Behavioral Practice, 5,</i> 25-64.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Petersilia, J. (2000). <i>Doing Justice? Criminal Offenders with Developmental Disabilities. Detailed Research Findings.</i> Berkeley: California Univ., Policy Research Center. Online at https://www.ncjrs.gov/App/Publications/abstract.aspx?ID=185053</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Wieland, J., Kapitein, S., Otter, M., & Baas, R. W. J. (2014). Diagnostiek van psychiatrische stoornissen bij mensen met een (zeer) lichte verstandelijke beperking. <i>Tijdschrift voor Psychiatrie, 56</i>(7), 463-470.</span>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-4150676187452572482015-08-26T01:31:00.000-07:002015-08-26T01:37:11.498-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 4 (3 - zomer)<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Misbruik herhaalt zich binnen families</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kris Vanhoeck</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Els Van Daele</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>inleiding</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wanneer de vraag gesteld wordt waar gedragsproblemen vandaan komen, gaat het </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">debat al gauw over nature or nurture, aangeboren of aangeleerd, erfelijk of verworven. Maar </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">meestal is het antwoord (als er al een is) niet wit-zwart. Ook genetische factoren komen in </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">de meeste gevallen maar tot uitdrukking, als ze de ‘juiste’ omgevingsfactoren (bv opvoeding, </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">context) ontmoeten. Plegers houden soms van het idee dat hun aandrang aangeboren zou </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">zijn. Het lijkt de verantwoordelijkheid te milderen: ik kan er niet aan doen, het is </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">aangeboren.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>vraagstelling</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Staf is grootvader, misbruikte zijn kleinzoon, waardoor aan het licht kwam dat hij 25 </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">jaar geleden ook zijn zoon misbruikte, en vindt uiteindelijk de moed om voor het eerst te </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">zeggen dat hij zelf 50 jaar geleden misbruikt werd door een oom. Dit soort verhalen klinkt </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">bij hulpverleners bekend in de oren. Dat incest een ‘familieprobleem’ kan zijn dat zich over </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">de generaties herhaalt, is aannemelijk. Maar is zo’n familieprobleem dan ‘aangeboren’ ? En </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">hoe zit dat met seksueel misbruik in het algemeen ? Seksueel misbruik wordt meer en meer </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">gezien als een ernstig probleem van volksgezondheid. Om de vertaalslag naar een </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">beleidsniveau en preventie mogelijk te kunnen maken is het dan belangrijk om de </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">complexiteit van de problematiek niet louter op het niveau van een individuele pleger te </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">begrijpen.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Niklas Långström, Kelly Babchishin, Seena Fazel, Paul Lichtenstein en Thomas Frisell (2015). </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sexual offending runs in families: A 37-year nationwide study.</span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Långström, Babchishin, Fazel, Lichtenstein en Frisell plozen de Zweedse gerechtelijke </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">archieven van 1973 tot 2009 uit en brachten iedereen in kaart die veroordeeld werd voor </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">een zedenfeit (N = 21.566). Ze deelden de totale groep in drie : veroordeling voor </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">contactfeiten op een volwassene (28%) ; intra- en extrafamiliaal misbruik op kinderen of </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">veroordeling voor kinderporno (21%) ; en non-contactfeiten zoals exhibitionisme en </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">intimidatie (51%). Minder dan 1% van de plegers was vrouwelijk en daarom werd de </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">analyse enkel met de mannelijke plegers voortgezet. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sinds 1961 wordt in Zweden een ‘multi-generatie-register’ bijgehouden waarin biologische </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">verwantschappen van alle inwoners worden bijgehouden. Zo kon voor elke pleger de </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">identiteit van vader en broers en halfbroers worden achterhaald. En ten slotte werd voor elke </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">pleger en diens vader en broers tot vijf controle-individuen gezocht die gematcht waren naar </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">leeftijd en familierelatie. De vergelijking van broers en halfbroers maakt het mogelijk om </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">genetische effecten af te wegen tegen contextuele. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De auteurs zijn duidelijk in hun conclusies: er speelt een familie-effect bij misbruik en de </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">hoofdverklaring is genetisch. De kans dat een broer van een pleger ook misbruik pleegt, is </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">veel groter dan de kans dat een halfbroer feiten pleegt. In de algemene (Zweedse) populatie </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">hebben mannen een statistische risico van 0,5% (1 op 200) om voor seksuele feiten </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">veroordeeld te worden. Voor broers van een pleger vonden de onderzoekers dat de kans vijf </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">keer groter dat ze voor eenzelfde soort misdrijven veroordeeld zouden worden (2,5% of 1 op </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">40). Zonen van veroordeelde vaders hebben vier keer meer kans (2% of 1 op 50).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Om de invloed van genetische ten opzichte van contextuele factoren af te wegen konden de </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">onderzoekers de groep in drie indelen : een groep biologische broers ; een groep halfbroers </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">die samen opgevoed zijn (meestal bij de gemeenschappelijke moeder) ; en een groep </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">halfbroers die niet samen opgevoed werden (meestal van een gemeenschappelijke vader). </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op basis van statistische analyses vonden de onderzoekers dat 40% van de variantie </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">genetisch verklaard moet worden en slechts 2% door gedeelde contextfactoren (bv. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">opvoeding, sociale woonomgeving,…) De genetische impact is zelfs sterker voor de plegers </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">van kindermisbruik dan voor de verkrachters. De overige factoren (ca 58%) zouden dan </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">individuele niet-gedeelde contextfactoren zijn zoals hoofdwonden, peergroep-invloeden en </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">andere ervaringen.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>wat leren we hieruit ?</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Deze studie komt tot het besluit dat genetische factoren een belangrijke rol spelen bij </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">de bevinding dat misbruik zich herhaalt in families. De auteurs benadrukken echter dat dit </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">geenszins wil zeggen dat zonen en broers van zedenplegers onvermijdelijk zelf feiten zullen </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">plegen. Een kans van 2,5% voor broers is nog steeds een zeer beperkt risico, ook al is het </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">vijf keer hoger dan voor de doorsnee populatie (0,5%). </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat genetica een rol speelt bij </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">seksualiteit is niet nieuw. De auteurs verwijzen naar artikels waarin ook voor seksuele </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">geaardheid en seksuele disfuncties een genetische invloed gevonden wordt. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hoofdauteur Niklas Långström komt hierover aan het woord in de Britse krant The Guardian. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daarin vult hij aan dat de resultaten niet mogen gelezen worden als bewijs voor een erfelijk </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“misbruik-gen”. De genetische invloed zal eerder indirect zijn en Långström somt als </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">mogelijke kandidaten op: impulscontrole; intelligentie en de sterkte van de seksuele </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">aandrang (Devlin, 2015). De auteurs stellen vragen bij het bestaan van een ‘cycle of </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">abuse’ (misbruikcyclus) waarbij via opvoedingspatronen misbruik doorgegeven wordt. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Johansson en collega’s (2013) treden hen daarin bij.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Underwood (2015) vindt de genetische conclusie van Långström en collega’s echter </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">voorbarig en stelt dat gecontroleerd had moeten worden voor ‘vroege levenservaringen’, </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">zoals eigen slachtofferschap. In het onderzoek is omgevingsinvloed enkel gedefinieerd als </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘samen een gezin en een sociale context’ delen en niet specifiek voor vroege traumatische </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">levenservaringen. Zo is het spijtig dat omwille van statistische beperkingen niet meer </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">subgroepen vergeleken konden worden. In de kindermisbruikgroep zitten bijvoorbeeld </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">plegers van intrafamiliaal, extrafamiliaal en kinderporno allemaal samen. Het zou </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">interessant geweest zijn om de genetische hypothese apart te kunnen testen voor </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">incestplegers.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er kan ook nog een ander effect spelen. Eens iemand voor zedenfeiten veroordeeld is, wordt </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">zijn familie strenger in het oog gehouden en stijgt dus de kans dat meer misbruik ontdekt </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">wordt. Klinkt misschien vergezocht, maar het is wat Widom, Chaja en DuMont (2015) </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">vaststelden in hun studie. Indien bij jeugdhulpverleners geweten is dat ouders zelf in hun </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">jeugd misbruikt zijn, schakelen ze bij incidenten met de kinderen veel sneller officiële </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">jeugdbescherminginstanties in dan bij ouders bij wie geen misbruikverleden bekend is.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>gevolgen voor therapie</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Genen beïnvloeden menselijk gedrag en dus ook seksueel gedrag. Deze invloed is </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">geenszins op een oorzakelijke of deterministische manier te begrijpen en maakt plegers van </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">seksueel misbruik niet minder verantwoordelijk voor de schadelijke gevolgen van hun </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">gedrag. Zoals steeds bij menselijke gedragingen is er een ingewikkeld samenspel met </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">omgevingsfactoren aan de orde dat mede bepaalt of genen “aan- of uitgeschakeld” zijn. Een </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">woordvoerder van de Britse National Organisation for the Treatment of Abusers (NOTA) is de </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">idee genegen om kwetsbare families meer ondersteuning te bieden en indien nodig gerichte </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">systeeminterventies te voorzien (Devlin, 2015). Seena Fazel, co-auteur van het besproken </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">artikel, denkt aan interventies die gericht zijn op respect voor grenzen, aanleren van </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">relatievaardigheden en conflictmanagement (Devlin, 2015).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Via de website familievan.be komen bij I.T.E.R. veel vragen binnen van familieleden die zich </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">in de kou voelen staan, nadat misbruik in de familie ontdekt is. Deze vragen gaan ook vaak </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">over “hoe is dit kunnen gebeuren?” en “wat is de kans dat dit nog voorkomt in onze familie </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">en bij onze kinderen” ? Dit bijzondere systemisch aspect van misbruik wordt in de </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">hulpverlening nog te vaak over het hoofd gezien. Niet enkel in de familie van slachtoffers </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">leven vragen over de verdere gevolgen. Ook in de familie van plegers is dat het geval. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vanuit preventiestandpunt is het belangrijk om slachtoffers en plegers en hun respectievelijke </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">families niet alleen te laten met hun zorgen en vragen. Een perspectief van volksgezondheid </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">kan helpen om verantwoordelijkheden ook op een meer maatschappelijk niveau te bekijken </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">en na te denken over preventie en herstel.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>conclusie</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Misbruik vindt vaak plaats en herhaalt zich in familiale contexten. Het zou kunnen </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">dat genetica hier een belangrijke rol in speelt, maar de betekenis en de impact van die </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">genetische kwetsbaarheden moeten verder onderzocht worden. Meer familiegerichte </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">interventies zijn in ieder geval wenselijk op preventieniveau. Dit preventief perspectief heeft </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">tot op heden veel te weinig aandacht gekregen als het over de problematiek van seksueel </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">misbruik gaat. Families moeten niet geculpabiliseerd noch gecriminaliseerd worden. Het is </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">net belangrijk om met families in dialoog te gaan over hun vragen en manieren om met </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">gezonde grenzen en met een gepaste seksualiteit om te gaan. Ook vanuit de vaststelling dat </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">genetische invloeden bestaan, moeten we therapeutisch inzetten op preventieve </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ondersteuning van families.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Långström, N., K. Babchishin, S. Fazel, P. Lichtenstein & T. Frisell (2015). Sexual offending </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">runs in families: A 37-year nationwide study. <i>International journal of epidemiology, 44</i>(2): </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">713-720</span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Devlin, H. (2015). Risk of sex offending linked to genetic factors, study finds. <i>The Guardian</i>, </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">9 April 2015, online at http://www.theguardian.com/science/2015/apr/09/risk-of-sexoffending-</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">linked-to-genetic-factors-study-finds</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Johansson, A., P. Jern, P. Santtila, B. von der Pahlen, E. Eriksson, L.Westberg, H. Nyman, J. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pensar, J. Corander & N.K. Sandnabba (2013). The Genetics of Sexuality and Aggression </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">(GSA): Twin Samples in Finland. <i>Twin Research and Human Genetics, 16</i>(1): 150-156.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Underwood, E. (2015). Reality check: Is sex crime genetic? <i>Science Magazine</i>, 9 April </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">2015. DOI: 10.1126/science.aab2467</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Widom, C.S., S.J. Czaja & K.A. DuMont (2015). Intergenerational transmission of child </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">abuse and neglect: Real or detection bias? <i>Science, 347</i>(6229): 1480-5.</span>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-49349285974105129782015-05-05T23:51:00.000-07:002015-05-05T23:51:00.715-07:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief volume 4 (2 - lente)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beschermingsfactoren en het desistentieproces</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<i><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Stijn De Hert</span></i></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">inleiding</span></b><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b> </b>“Waarom plegen mensen criminaliteit ?” Deze vraag is de heilige graal van menig criminoloog. Bij het formuleren van een antwoord komen we snel bij ‘risicofactoren’ terecht. Dat zijn omstandigheden, situaties, eigenschappen, attitudes,... die het risico verhogen dat een bepaald persoon loopt om strafbare feiten te plegen. Lang werd aangenomen dat het wegnemen van risicofactoren ervoor zou zorgen dat mensen ook geen criminaliteit meer zouden plegen. De laatste 20 jaar is echter gebleken dat louter risicofactoren verwijderen niet volstaat. De vraag “Waarom plegen mensen criminaliteit?” bleek niet voldoende. Een nieuwe vraag trad op de voorgrond: ”Waarom stoppen mensen met het plegen van criminaliteit?”</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op het eerste zicht peilen de twee vragen naar hetzelfde. Toch staan ze elk voor een fundamenteel andere visie op de behandeling van plegers. Eerder dan te vragen “<i>Welke behandelmethoden voor plegers zijn succesvol om toekomstige misdrijven te voorkomen?</i>”, wil de nieuwe vraag verkennen hoe verandering precies werkt en gaat ze op zoek naar factoren die mensen kunnen helpen om op het rechte pad te blijven (de Vries Robbé et al., 2015). Die verandering blijkt geen plotse ommezwaai, maar een langdurig proces dat gepaard gaat met een fluctuerende motivatie en een mechanisme van hervallen en herpakken. Deze langzame overgang waarbij mensen hun criminele carrière afbouwen en een nieuw leven opbouwen binnen de grenzen van de wet heet: ‘desisteren’. Het is de tegenhanger van het beter bekende woord ‘persisteren’. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">vraagstelling</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>De factoren die het risico vergroten op het plegen van nieuwe seksuele feiten, zijn in de literatuur veel bestudeerd en empirisch gevalideerd (Mann et al., 2010). Over de factoren die plegers beschermen tegen herval in seksueel grensoverschrijdend gedrag is veel minder geweten. de Vries Robbé en collega’s trachten een eerste aanzet te geven om de reeds gekende factoren op te lijsten en samen te voegen in een aantal beschermende domeinen. Het is de hoop van de auteurs dat deze domeinen in toekomstig onderzoek gebruikt worden bij de ontwikkeling van een instrument dat beschermende factoren taxeert, specifiek bij mensen die seksueel grensoverschrijdend gedrag gesteld hebben. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Michiel de Vries Robbé, Ruth Mann, Shadd Maruna en David Thornton (2015). An exploration of protective factors supporting desistance from sexual offending.</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>De auteurs gaan op zoek naar mogelijke beschermende factoren die specifiek gelden voor plegers van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Ze verkennen 3 bronnen:</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1. Wat is er in de literatuur te vinden?</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> <span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Voor algemene criminaliteit zijn er al een aantal beschermende factoren gekend die een desistentieproces kunnen ondersteunen. Er wordt gesproken over ‘Turning Points’, of keerpunten (Laub & Sampson, 2001). Toch gaat desistentie om een langzame overgang en niet om 1 enkel keerpunt waarop alles verandert. Een turningpoint biedt veeleer momentum om het proces van verandering op gang te brengen, in beweging te houden of bij te sturen. Enkele voorbeelden van keerpunten zijn: stabiel werk vinden en houden, trouwen, ouder worden en abstinentie van alcohol en andere drugs (Laws & Ward, 2011). Er is ook een attitudeverschil tussen desister en persisters. Desisters onderscheiden zich van persisters met een optimistische visie op het eigen lot, een sterk eigenwaardegevoel en het leveren van een betekenisvolle bijdrage aan de familie of de maatschappij (Maruna, 2001; Zamble & Quinsey, 1997; Burnett & Maruna, 2006; LeBel et al.,2008; Toch, 2000). de Vries Robbé en collega’s werpen de hypothese op dat diezelfde ‘turning points’ en attitudes misschien ook van toepassing kunnen zijn op plegers van seksueel grensoverschrijdend gedrag.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hoewel er slechts weinig onderzoek is gevoerd naar beschermende factoren die specifiek opgaan voor plegers van SGG worden er toch enkele gevonden in de literatuur. Desisters vertonen een sterke controlelocus, een versterkt gevoel van agency en de capaciteit om positieve uitkomsten te vinden voor negatieve gebeurtenissen. De meest uitgesproken beschermende factor bleek: een plaats kunnen vinden in een sociaal netwerk, zoals familie of vrienden (Laws & Ward, 2011).</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">2. Tegenpolen van risicofactoren.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> <span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Ten tweede vragen de auteurs zich af of de tegenpolen van de gekende risicofactoren beschouwd kunnen worden als protectieve factoren. Het gaat dan niet over het louter ontbreken van een risicofactor, maar om het aanwezig zijn van de tegenpool van een risicofactor. Voor de risicofactor ‘impulsiviteit’ is de tegenpool dus niet ‘een gebrek aan impulsiviteit’, maar wel ‘sterke zelfcontrole’.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">3. Saprof</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> <span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Ten slotte gaan ze te raden bij een meetinstrument om protectieve factoren bij geweldplegers in kaart te brengen. Dit instrument heet SAPROF (de Vogel, de Ruiter, Bouman & de Vries Robbé, 2009, 2012). Het mag ook gebruikt worden bij plegers van seksueel geweld. Maar niet alle zedendelicten zijn geweldsdelicten. Toch vragen de auteurs zich af of de beschermende factoren van dit instrument ook niet gelden voor alle zedenplegers. De Saprof bevat 17 beschermende factoren die veelal dynamisch van aard zijn. Ze worden onderverdeeld in 3 schalen: interne factoren, motivationele factoren en externe factoren.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">de Vries Robbé en collega’s hebben uit de 44 protectieve factoren die ze in deze drie bronnen hebben aangetroffen acht beschermende domeinen gefilterd. Deze domeinen zijn niet empirisch gevalideerd. Maar ze bieden een aanzet voor het ontwikkelen van een meetinstrument dat beschermende factoren kan taxeren bij alle plegers van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Elk domein handelt over een set vaardigheden en voorkeuren voor gedragingen die een beschermende rol kunnen spelen in het desistentieproces. Deze vaardigheden en neigingen kunnen altijd bestaan hebben, zichzelf ontwikkeld hebben vanuit reflectie over de feiten of getraind worden in therapie.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De domeinen die gevonden werden, zijn de volgende:</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; margin-left: 36px; text-indent: -36px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Gezonde seksuele interesses</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dit domein refereert naar de neiging om de voorkeur te geven aan seksuele relaties tussen instemmende volwassenen, samen met een gemiddelde ‘seksdrive’. Van individuen met sterktes in dit domein kan een evenwicht verwacht worden tussen het zoeken naar seksuele voldoening en voldoening op andere domeinen. Ze hebben een goede kennis over seksualiteit en hebben attitudes die leeftijdsadequate en op instemming gebaseerde relaties ondersteunen.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">2. Capaciteit voor emotionele intimiteit</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hier gaat het om vaardigheden die verband houden met het aangaan en onderhouden van hechte en voldoening gevende emotionele relaties met volwassenen. Mensen met beschermende factoren in dit domein kunnen een vertrouwende en vergevingsgezinde houding tegenover anderen aannemen, hebben een voorkeur voor emotionele intimiteit met volwassenen en communiceren vlot met anderen. De duidelijkste veruitwendiging van dit domein is een langdurige en emotioneel stabiele relatie met een volwassen partner hebben of gehad hebben.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">3. Constructief sociaal en professioneel ondersteuningsnetwerk.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dit domein verwijst naar de capaciteit van een pleger om constructieve relaties aan te gaan met andere volwassenen, zowel op sociaal vlak als met personen in een hulpverlenings- of gezagscontext. Mensen met protectieve factoren in dit domein hebben meestal een sociaal netwerk waarin het normaal is dat regels nageleefd worden.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">4. Doelgericht leven</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hier gaat het om zichzelf een doel kunnen stellen en de dagelijkse bezigheden zo te richten dat vooruitgang geboekt wordt om dat doel te bereiken. Typisch voor mensen met sterktes binnen dit domein is goede zelfdiscipline, een versterkt gevoel van ‘agency’ en een sterke interne controle-locus. Het gaat vooral om het gevoel dat iemand zijn of haar eigen leven zelf kan sturen. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">5. Probleemoplossende vaardigheden</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Binnen dit domein zitten de vaardigheden die er voor zorgen dat een persoon niet overweldigd raakt door de alledaagse problemen. Mensen die deze vaardigheden missen kunnen naar antisociaal gedrag grijpen om hun leven weer onder controle te krijgen, of problemen eerder vermijden.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">6. Tewerkgesteld zijn, of een zinvolle dagbesteding hebben.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dit domein gaat over de neiging om een leven te leiden met constructieve en belonende activiteiten waaruit een gevoel van voldoening voortkomt. Werk hebben is dan een voor de hand liggende protectieve factor. Maar ook sport, sociale hobbies en zorg voor anderen kunnen een zinvolle dagbesteding bieden.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">7. Abstinentie van drugs en/of alcohol</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Abstinentie is op verschillende manieren een beschermende factor. Het vermijden van intoxicatie maakt dat de cliënt minder in risicosituaties terechtkomt. Maar abstinentie is ook een training van de zelfcontrole. Externe motivatoren zoals hulpverlening, of context kunnen een persoon hierin ondersteunen.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">8. Hoopvolle, optimistische en gemotiveerde attitude t.o.v. desistentie</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Binnen dit domein vallen optimistische cognitieve patronen die verandering stimuleren. Typisch voor dit domein zijn plegers die therapie zien als een kans of een ‘turning point’.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none; text-decoration: underline;"><b></b></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">wat leren we hieruit</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>de Vries Robbé et. al. hebben 44 gekende protectieve factoren onderverdeeld in acht verschillende domeinen. Het valt op dat enkel het eerste domein specifiek gelinkt is aan seksuele vaardigheden. De andere domeinen omvatten algemene thema’s die zich binnen en buiten de cliënt situeren. Dit versterkt de idee dat seksueel misbruik complexer is dan een oncontroleerbare drang waardoor herval onvermijdelijk is. Ook situationele, socio-economische en psychologische factoren spelen een belangrijke rol zowel bij het tot stand komen van het delict als bij het desistentieproses.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wanneer deze protectieve factoren niet worden meegenomen in de risicotaxatie kan het hervalrisico overschat worden. Onderzoek geeft aan dat wanneer ook beschermende factoren betrokken worden in de taxatie, het ingeschat hervalrisico meer genuanceerd is en dichter aanleunt bij de werkelijkheid (Rogers, 2000; de Vries Robbé, de Vogel & Douglas, 2013).</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">gevolgen voor therapie</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Om een therapeutisch traject aan te gaan met een zedenpleger (of eigenlijk met elke forensische cliënt), is het een grote valkuil alles op alles te zetten om elke hervalrisicofactor in kaart te brengen en te gaan controleren. Uiteraard is een goed zicht op de verschillende criminogene behoeften belangrijk. Maar een eenzijdige kijk op enkel risicofactoren leidt tot een overschatting van het hervalrisico.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Andrews en Bonta stellen in hun RNR principes (2007) dat de intensiteit van een behandeling dient afgestemd te zijn op het hervalrisico. Plegers met een hoog hervalrisico hebben nood aan een intensieve, langdurige behandeling. Plegers met een laag hervalrisico hebben baat bij een minder intensieve en kortere behandeling. De intuïtieve regel: ’hoe meer therapie, hoe zekerder we zijn dat de persoon niet zal hervallen’ gaat niet op. Verschillende auteurs pleiten er dan ook voor om bij de behandeling van plegers met een laag risico vooral te focussen op andere doelen dan terugvalpreventie, zoals herstel en rehabilitatie (Hanson e.a., 2009). Door protectieve factoren mee te nemen in taxatie, krijgen therapeuten een beter zicht op het hervalrisico en kunnen ze de intensiteit en inhoud van het therapeutisch traject nauwkeuriger bepalen.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Overschatting door risicotaxaties kan verder ook leiden tot pessimisme bij therapeuten en onnodig lange behandelingen, wat zowel voor maatschappij als voor cliënt een kostelijke zaak wordt. (Roger, 2000; Miller, 2006)</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ook bij het opstellen van een behandelplan is het van belang niet enkel te focussen op risico’s, maar ook op de aanwezige sterktes. Een eenzijdige focus op de tekortkomingen van de cliënt kan door hem/haar als ‘unfair’ gepercipiëerd worden (Attrill & Liell, 2007) en de therapeutische band hypothekeren.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ten slotte is het desistentieperspectief ook een uitnodiging voor therapeuten om hun paradigma in vraag te stellen. Bekijken we forensische cliënten als een pakket risico’s dat onvermijdelijk nieuwe feiten zal plegen ? Of bekijken we onze cliënten als mensen met sterktes, zwaktes, kwetsbaarheden en weerbaarheden ? </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">conclusie</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>In het artikel wordt geijverd voor een grotere aandacht voor protectieve factoren bij risicotaxatie. Vanuit de forensische therapeutische praktijk is er reeds een verschuiving te zien naar het ‘Good Lives Model’ (Ward & Gannon, 2006). Dit behandelmodel is gebaseerd op sterktes in plaats van tekortkomingen. Het heeft een belangrijke rol gespeeld om binnen forensische therapie de nadruk weg te halen van de eerder confronterende aanpak van de jaren ’80. Maar bij taxatie-instrumenten en algemene therapie worden plegers van zedenfeiten soms enkel op tekorten en risico’s gewezen. Nochtans stijgt de kans op een delictvrije toekomst, als er ook aandacht is voor beschermings- en desistentiefactoren.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In drie verschillende bronnen werden een aantal protectieve factoren gevonden. Deze factoren kunnen een pleger ondersteunen in hun desistentieproces. Daarmee wordt niet bedoeld dat plegers hun leven op een moment volledig omgooien, maar het gaat om een traag proces van verandering waar hervallen en herpakken soms inherent deel van uitmaken. Uiteraard is het niet zo dat plegers die op alle beschermende domeinen heel sterk scoren nooit nieuwe feiten plegen. Maar aandacht voor protectieve factoren in taxatie maakt dat het risico genuanceerder ingeschat wordt. Dit heeft een aantal positieve gevolgen voor de cliënt en de slaagkansen van therapie.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></b>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></b>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vries Robbé, de, M., Mann R., Maruna S., Thornton D. (2015). An exploration of protective factors supporting desistance from sexual offending. <i>Sexual Abuse: A journal of research and treatment, 1</i>, 16-33.</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Andrews, D. A., Bonta, J., Hoge, R. D. (1990). Classification for effective rehabilitation: Rediscovering psychology. <i>Criminal Justice and Behavior</i>, <i>17</i>, 19–52.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Attrill, G., & Liell, G. (2007). <i>Offenders views on risk assessment</i>. In N. Padfield (Ed.), Who to release? Parole, fairness and criminal justice (pp. 191-201). Cullompton, UK: Willan.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Burnett, R., & Maruna, S. (2006). The kindness of prisoners: Strength-based resettlement in theory and in action. <i>Criminology & Criminal Justice</i>, <i>6</i>, 83-106.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hanson, R.K., Bourgon, G., Helmus, L., & Hodgson, S. (2009). The principles of effective correctional treatment also apply to sexual offenders: a meta-analysis. <i>Criminal Justice and Behavior</i>, <i>36</i>(9), 865-891.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Laub, J., & Sampson, R. (2001). Understanding desistance from crime. <i>Crime and Justice: A Review of Research</i>, <i>28</i>, 1-70.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Laws, D. R., & Ward, T. (2011). <i>Desistance from sex offending: Alternatives to throwing away the keys</i>. New York, NY: Guilford Press.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">LeBel, T. P., Burnett, R., Maruna, S., & Bushway, S. (2008). The “chicken and egg” of subjective and social factors in desistance from crime. <i>European Journal of Criminology</i>, <i>5</i>, 131-159.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mann, R. E., Hanson, R. K., & Thornton, D. (2010). Assessing risk for sexual recidivism: Some proposals on the nature of psychologically meaningful risk factors. <i>Sexual Abuse: A Journal of Research and Treatment</i>, <i>22</i>, 191-217.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Miller, H. A. (2006). A dynamic assessment of offender risk, needs, and strengths in a sample of pre-release general offenders. <i>Behavioral Sciences & the Law</i>, <i>24</i>, 767-782.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maruna, S. (2001). <i>Making good: How ex-convicts reform and rebuild their lives</i>. Washington, DC: American Psychological Association.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Rogers, R. (2000). The uncritical acceptance of risk assessment in forensic practice. <i>Law and Human Behavior</i>, <i>24</i>, 595-605.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Toch, H. (2000). Altruistic activity as correctional treatment.<i> International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology</i>, <i>44</i>, 270-278.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vogel, de, V., Ruiter, de, C., Bouman, Y., & Vries Robbé, de, M. (2009). <i>SAPROF: Guidelines for the assessment of protective factors for violence risk (English version)</i>. Utrecht: Forum Educatief.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vogel, de, V., Ruiter, de, C., Bouman, Y., & Vries Robbé, de, M. (2012). <i>SAPROF: Guidelines for the assessment of protective factors for violence risk (2nd ed.)</i>. Utrecht: De Forensische Zorgspecialisten.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vries Robbé, de, M., Vogel, de, V., & Douglas, K.S. (2013). Risk factors and protective factors: A two-sided dynamic approach to violence risk assessment. <i>Journal of Forensic Psychiatry & Psychology</i>, <i>24</i>, 440-457.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ward, T., & Gannon, T. (2006). Rehabilitation, etiology, and self-regulation: The good lives model of sexual offender treatment. <i>Aggression and Violent Behavior</i>, <i>11</i>, 77-94.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zamble, E., & Quinsey, V. L. (1997). <i>The process of criminal recidivism</i>. Cambridge, UK: University of Cambridge Press.</span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2100170391466386314.post-46778454972439441142015-02-18T01:52:00.000-08:002015-02-18T01:53:58.242-08:00I.T.E.R.-Nieuwsbrief Volume 4(1 - winter)<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(64, 55, 56); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #403738; font-size: 12px; min-height: 15px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Mag</b><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; text-decoration: underline;"> </span><b style="-webkit-text-stroke-width: initial;">ontkenning in een therapeutische context ‘begrepen’</b><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"><b> </b></span><b style="-webkit-text-stroke-width: initial;">worden ?</b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(64, 55, 56); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #403738; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(64, 55, 56); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #403738; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Els van Daele</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(64, 55, 56); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #403738; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kris Vanhoeck</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(64, 55, 56); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #403738; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(64, 55, 56); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #403738; font-size: 12px; min-height: 15px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(64, 55, 56); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #403738; font-size: 12px; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">inleiding</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>“Een echte ontkenner heeft geen therapeut nodig maar een goede advocaat.” Een veelgehoorde boutade als het over ontkenners van seksueel misbruik in de hulpverlening gaat. De meerderheid van de seksuele delinquenten ontkennen een bepaald aspect van hun feiten wanneer ze de gevangenis binnenkomen. 30% tot 35% van de gedetineerde plegers van seksueel misbruik ontkennen categoriek dat ze een strafbaar feit hebben gepleegd. Wanneer therapie voor hen een voorwaarde is om vervroegd vrij te komen, zitten de psychosociale diensten die veroordeelde maar ontkennende plegers van seksueel misbruik naar de hulpverlening moeten verwijzen, met de handen in het haar. “We raken onze ontkenners niet kwijt aan de straatstenen”, klinkt het in de psychosociale rangen van de gevangenis. Hulpverleners weten niet hoe ze met ontkennende plegers van seksueel misbruik therapeutisch ‘kunnen’ werken. Deze mensen krijgen op basis van hun ontkenning ("Ik was het niet” - “ik doe zoiets niet”) weinig kansen in de hulpverlening en worden vaak van behandeling uitgesloten. Hulpverleners zeggen: “Er is niets om te bespreken! Hoe we kunnen we aan terugvalpreventie doen, indien er geen feiten zijn om over te spreken?’ </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">vraagstelling</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Blagden en collega’s (2011) interviewden behandelaars in Engeland over ontkenners. De grote meerderheid zag ontkenning als een hinderpaal voor therapie en vond dat categoriale ontkenners van therapie moesten worden uitgesloten. De onderzoekers legden deze resultaten naast de wetenschappelijke literatuur en besloten dat het uitgangspunt van de behandelaars problematisch is. Daarmee verwijzen zij naar hun bevinding dat ontkenning niet als hinderpaal voor begeleiding moet gezien worden. Een ontkennende houding betekent niet dat iemand niet aan een beter leven wil of kan werken. Ontkenning als zodanig is bovendien geen risicofactor en behoeft vanuit het oogpunt van terugvalpreventie geen specifieke behandeling (Vanhoeck & Van Daele, 2011). Levenson (2010) beschrijft in deze context een dubbel ethisch dilemma. Mag je mensen behandelen die zeggen dat ze geen probleem hebben? En mag je therapie weigeren omwille van een ontkenning van problemen? Blagden ging met zijn team (2014) aan de slag en stelde de vraag of en hoe aan ontkenning betekenis kan worden gegeven in een therapeutische context.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Nicholas Blagden, Belinda Winder, Mick Gregson & Karen Thorne (2014). Making Sense of Denial in Sexual Offenders: A Qualitative Phenomenological and Repertory Grid Analysis.</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>De auteurs vertrekken van desistance-onderzoek waarin vastgesteld is dat het nemen van verantwoordelijkheid voor gepleegde misdrijven geen noodzakelijke voorwaarde is voor een succesvolle persoonlijke verandering (Maruna & Mann, 2006). Desistance lijkt zelfs samen te gaan met een wat onduidelijk en instabiel attributiepatroon waarbij gedeeltelijk externaliseren van oorzaken en verantwoordelijkheden beschermend kan werken tegen risicofactoren en – situaties die betrokkene opnieuw in moeilijkheden kan brengen. Misschien speelt vooral het rechtvaardigheidsgevoel van therapeuten wanneer ze ontkennende delinquenten ‘met alle macht’ ertoe willen brengen om verantwoordelijkheid op zich te nemen voor ‘de feiten’ en is deze houding vanuit een desistanceperspectief eerder contraproductief. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Om na te gaan of dit bij ontkenners van toepassing is, gebruiken de auteurs een dubbele onderzoeksmethodiek. Ze nemen semi-gestructureerde interviews af van 10 categoriale ontkenners in detentie met als focus: het beeld van zichzelf en van de andere, de detentiebeleving, het eigen feitenverhaal, de overtuigingen en houdingen t.a.v. hun veroordeling en t.a.v. de zedenfeiten in het algemeen en t.a.v. therapie. Bij een tweede interview werd de Repertory Grid-techniek gebruikt die gebaseerd is op George Kelly’s psychologische theorie van persoonlijke interpretaties en beoordelingen van mensen over hun omgeving.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een van de belangrijkste bevindingen is dat ontkenning voor de deelnemers een manier is om hun identiteit (zelfbeeld) te beschermen. De auteurs plaatsen dit beschermend perspectief op ontkenning in een relationele context. Uit de desistanceliteratuur weten we hoe belangrijk sociale interacties zijn bij het kiezen voor een nieuw levenspad. Weaver en McNeill (2014) analyseerden levensverhalen van delinquenten die “het goed doen” en haalden daaruit relevante thema’s zoals het belang van vrienden (peers), van intieme relaties, een eigen gezin en van een “sociaal kapitaal” (een sociaal vangnet hebben voor als het nodig is). Ontkenners uitsluiten van therapie zou kunnen betekenen dat hen de mogelijkheid ontzegd wordt om via nieuwe sociale interacties (consultaties, groepsgesprekken,…) de zo belangrijke vragen bij het eigen zelfbeeld te stellen. De auteurs noemen dit een soort self-fulfilling prophecy, en beschrijven dit fenomeen als een golem-effect. Hiermee wordt bedoeld dat als je mensen niet uitdaagt en geen of maar weinig verwachtingen over hen hebt, de prestaties en resultaten ook navenant laag zullen zijn. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dit proces van identiteitsbehoud en een verlangen naar een coherent levensverhaal (“misbruik past niet bij mijn persoon”) kan als een beschermingsfactor gezien worden (“ik herval niet want het past niet bij mij”). Friestad (2012) toonde aan dat ook in een forensische context een eigen coherent levensverhaal (zelfnarratief genoemd) belangrijk is bij het vorm geven van de eigen toekomst. Deze visie past goed bij onderzoek waarin ook gevonden wordt dat ontkenning een beschermende functie kan hebben. Harkins, Beech en Goodwill (2010) vonden dat ontkenning een beschermingsfactor is voor high-risk offenders die in hoge mate ontkennen (maar niet voor de low risk groep). De auteurs citeren ook een congrespresentatie van Thornton en Knight uit 2007 waarbij ontkenning bij extrafamiliale plegers een beschermende factor bleek, indien het gepaard ging met prosociale attitudes en een positieve toekomstvisie. In de desistance-literatuur wordt dit een “redemption script” genoemd: een script waarin het verleden een plaats krijgt dat niet tot ‘identiteitsschade’ leidt maar waar wel inhoudt dat men verantwoordelijkheid neemt voor zijn toekomst en “iets wil goedmaken” (Maruna, 2001). Zo’n script komt meestal tot stand met de hulp van mensen die nog in de pleger geloven. De auteurs sluiten zich dan ook aan bij Mann, Hanson en Thornton (2010) die ervoor pleiten om de therapeutische begeleiding niet op de ontkenning te focussen maar op mogelijke positieve veranderingen in andere levensgebieden (vermijding van hogerisicosituaties en betrokkenheid bij ‘onverdachte’ activiteiten. Vanhoeck en Van Daele (2009, 2011) verwijzen in dit verband naar het “boven verdenking en buiten gevaar”-criterium uit de systeemtherapie (McAdam, 2002).</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">wat leren we hieruit</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Bladen en collega’s brengen hun bevindingen in verband met de relationele ‘self-deception’-theorie van Clegg en Moissinac. Deze academici betogen dat zelfbedrog niet gepaard gaat met een gefragmenteerde psyche, maar veeleer volgt uit de meerduidigheid van de ervaringen zelf. Zelfbedrog (bv ontkenning) zit dus niet gewoon ‘in je hoofd’, maar het maakt deel uit van de relationele context waarbinnen de ervaring werd opgedaan. Een relationele visie wil zeggen dat ontkenning betekenis heeft in een interpersoonlijke context en een relationele betekenis heeft (bijvoorbeeld het behoud van een gevoel van coherentie - “over feiten vertellen past niet bij het beeld dat mensen over mij hebben”).</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het is problematisch om ontkenning in een therapeutische context als risicofactor te beschouwen. De auteurs stellen grote vragen bij de tijd en de meerwaarde die geïnvesteerd wordt in het overwinnen of doorbreken van ontkenning. Met wat we nu weten is er geen reden om ontkenning te blijven zien als een barrière voor behandeling. Blagden en collega’s (2011) vonden in hun ander onderzoek nochtans dat justitiepersoneel er stellig van uitgaat dat ontkenners een hoog risico op recidive hebben. De basis voor deze overtuiging bleek echter gebaseerd op intuïtie: "Het voelt riskant” (Blagden, Winder, Gregson, et al., 2011). Deze intuïtie is misschien ingegeven vanuit een cultureel-religieuze traditie, namelijk dat verlossing volgt als we onze zonden belijden en om vergeving vragen. Maar de auteurs pleiten ervoor om ons als therapeuten op wetenschappelijk onderzoek te baseren en ons gezien de moeilijke en complexe herstelproblematiek in therapie te richten naar wat blijkt te werken. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">gevolgen voor therapie</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Blagden en collega’s breken een lans om ontkenners wel toe te laten in therapeutische programma’s en de behandeling meteen te richten op bekende criminogene noden zoals bijvoorbeeld woede, wrok, vijandigheid, interpersoonlijke tekorten, relatievaardigheden, asociale levensstijlen en houdingen. Alle deelnemers aan het onderzoek bleken verschillende noden te hebben die in dit lijstje voorkomen. Specifiek voor ontkenners voegen ze daaraan toe dat therapie zich best direct richt op het zelfbeeld en op het relationele netwerk waarin de ontkenner zich bevindt en meer in het algemeen op het wereldbeeld. De auteurs vatten hun voorstel samen als een gecombineerd aanbod van enerzijds werken aan een adaptief en prosociaal zelf, en anderzijds aan bekende criminogene tekorten. Zo wordt de psychologische beschermingsfunctie van ontkenning gerespecteerd en kan op een aangepast tempo aan verandering gewerkt worden. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een conceptualisering van ontkenning als bescherming van het zelfbeeld en beperking van de sociale schade geeft therapeuten ook de mogelijkheid om met eigen onmachtgevoelens en zelftwijfel om te gaan. Een groot deel van de frustraties van hulpverleners komt voort uit de overtuiging dat ‘het doorbreken van de ontkenning’ als een teken van therapeutische vooruitgang gezien wordt. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">conclusie</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Traditioneel wordt ontkenning door hulpverleners als een tegenindicatie voor behandeling gezien die moet doorbroken worden, vooraleer therapie een kans kan krijgen. Deze visie staat echter onder druk. Er kan meer therapeutische winst gegenereerd worden, als ontkenning gezien wordt als een poging tot psychisch zinvolle betekenisgeving. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vanuit een fenomenologische perspectief is het voor de therapie niet zo belangrijk of de ontkenning nu terecht is of niet. In alle therapie is het een illusie te denken dat de verhalen van de cliënten overeenkomen met een objectieve waarheid. Verwoordingen en verhalen van cliënten zijn geen waarheden en ze zijn ook geen letterlijke afspiegeling van de onderliggende cognitieve processen. In therapie werken we betekenissen en beschrijvingen van de menselijke ervaring. Hoe kan er constructief en toekomstgericht gewerkt worden met het verhaal van de cliënt ? Wat bereikt hij ermee ? Hoe plaatst hij zich daarmee in zijn relationele context ? En welke plaats meet hij zichzelf aan in zijn narratief ? Het doorbreken van een ontkenning is geen therapeutische doelstelling, werken aan veranderingen in het zelfbeeld en de sociale context daarentegen wel!</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Blagden, N., B. Winder, M. Gregson & K. Thorne (2014). Making Sense of Denial in Sexual Offenders: A Qualitative Phenomenological and Repertory Grid Analysis. <i>Journal of Interpersonal Violence, 29</i>(9): 1698-1731</span></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Blagden, N., B. Winder, M. Gregson & K. Thorne (2013). Working With Denial in Convicted Sexual Offenders: A Qualitative Analysis of Treatment Professionals’ Views and Experiences and Their Implications for Practice. <i>International Journal for Offender Therapy and Comparative Criminology, 57(</i>3): 332-356</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Friestad, C. (2012). Making sense, making good, or making meaning? Cognitive distortions as targets of treatment change. <i>International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 56:</i> 465-482</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Harkins, L., Beech, A. R., & Goodwill, A. M. (2010). Examining the influence of</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">denial, motivation, and risk on sexual recidivism. <i>Sexual Abuse: A Journal of</i></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Treatment and Research, 22:</i> 78-94.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Levenson, J. S. (2010). But I didn’t do it: Ethical treatment of sex offenders in denial. <i>Sexual Abuse: A Journal of Research and Treatment, 23</i>, 346-364.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mann, R. E., Hanson, K. R., & Thornton, D. (2010). Assessing risk for sexual recidivism: Some proposals on the nature of psychologically meaningful risk factors. <i>Sexual Abuse: A Journal of Research and Treatment, 22:</i> 191–217.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maruna, S. (2001). <i>Making Good: How Ex-Convicts Reform and Rebuild their Lives. </i> Washington, DC: American Psychological Association.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maruna, S. & R. Mann (2006). A fundamental attribution error? Rethinking cognitive distortions. <i>Legal and Criminological Psychology, 11:</i> 155-177.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">McAdam, E. (2002). Boven verdenking en buiten gevaar: interview met gezinnen met vermoeden van seksueel misbruik. <i>Tijdschrift voor Familietherapie, 8</i>, 195-215</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vanhoeck, K. & E. Van Daele (2009). Ontkenning van seksuele delicten: een therapeutische verkenning. <i>Tijdschrift voor seksuologie, 33</i>: 13-22.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vanhoeck, K. & E. Van Daele (2011). Denial of sexual crimes: A therapeutic exploration. In D. P. Boer, R. Eher, L. A. Craig, M. H. Miner, & F. Pfafflin (Eds.), <i>International perspectives on the assessment and treatment of sexual offenders: Theory, practice and research </i>(pp. 355-372). Chichester, UK: Wiley.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Weaver, B. & F. McNeill (2014). Lifelines: Desistance, Social Relations, and Reciprocity. <i>Criminal Justice and Behavior,</i> published online 25 September 2014. </span></div>
Unknownnoreply@blogger.com